37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

ΓΑΖΑ: Χρονικό προαναγγελθείσας κρίσης

Η σφαγή που διαδραματίζεται εδώ και τέσσερις μέρες στην Λωρίδα της Γάζας μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν ήταν. Το εναρκτήριο λάκτισμά της δόθηκε την περασμένη εβδομάδα, όταν η Χαμάς ανακοίνωσε ότι δεν θα ανανεώσει την εξάμηνη ανακωχή με το Ισραήλ.Όλοι οι εμπλεκόμενοι είχαν σοβαρούς λόγους να θέλουν μια αναμέτρηση.
Στο Ισραήλ η «κεντρώα» Υπουργός Εξωτερικών και ο «κεντροαριστερός» υπουργός Άμυνας παίζουν τα πολιτικά τους ρέστα εν όψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών. Με επιτυχία προς το παρόν καθώς, το Καντίμα και το Εργατικό Κόμμα μείωσαν σημαντικά τη δημοσκοπική απόσταση που τους χωρίζει από το Λικούντ του Μπεντζαμίν Νετανιάχου.
Επιπλέον, κοινή ήταν η πεποίθηση όλων των ισραηλινών πολιτικών δυνάμεων, με εξαίρεση το φιλειρηνικό κεντροαριστερό Μερέτζ, ότι «κάτι έπρεπε να γίνει», για να είναι βέβαιη η χωρίς όρους στήριξη του νεοεκλεγέντος Προέδρου των ΗΠΑ.
Επιπροσθέτως, η κρίση αυτή θα πάγωνε επ' αόριστον τις συνομιλίες με τη Συρία υπό την αιγίδα της Τουρκίας, που κινδύνευαν να καταλήξουν σε συμβιβασμό για τα υψώματα του Γκολάν. Τα οποία το ισραήλ για κανένα λόγ δε θέλει να μοιραστεί με τη Συρία, όχι φυσικά επειδή απειλείται η ασφάλειά του, αλλά γιατί δε θέλει να μοιραστεί τα μεγάλα υδατικά αποθέματα του υπεδάφους του Γκολαν και της λίμνης της Γαλιλαίας.

Εκείνο όμως που για πολλοστή φορά αναδεικνύεται είναι η εμμονή του Ισραήλ να κατασρέφει κάθε εν δυνάμει Παλαιστίνιο συνομιλητή του. Το έπραξε πρώτα με τη Φατάχ και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, δολοφονώντας ή φυλακίζοντας συστηματικά όλους τους μετριοπαθείς συνεργάτες του Αραφάτ. Ώσπου απέμειναν τα λαμόγια και οι πράκτοιρες της Συρίας. Το πράττει τώρα με τη Χαμάς, την οποία το ίδιο ενίσχυε, άμεσα και έμμεσα, επί μια δεκαετία. Όταν η ισραηλινή αεροπορία, με τα ίδια ακριβώς προσχήματα που χρησιμοποιεί σήμερα, κατέστρεφε τις υποδομές της Παλαιστινιακής Αρχής και μπλοκάριζε την ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια, οι παράλληλες δομές δομές της Χαμάς, δημιουργημένες με ταπετροδολάρια της Σαουδικής Αραβίας, έχαιραν προκλητικής ασυλίας. Μέχρι που απόμειναν μονάχα τα σχολεία και τα νοσοκομεία που είχε χτίσει η Χαμάς.
Στη Λωρίδα της Γάζας η Χαμάς είχε κάθε λόγο να επιθυμεί την αντιπαράθεση με το Ισραήλ. Η οργάνωση αυτή κέρδισε τις παλαιστινιακές εκλογές το 2007 με ευρεία πλειοψηφία, υποσχόμενη μια πιο αποτελεσματική αντίσταση στις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής. Αντέδρασε με επιτυχία στην πραξικοπηματική, από μέρους του Προέδρου Αμπάς, απομάκρυνσή της από την κυβέρνηση, καταλαμβάνοντας στρατιωτικά τη Λωρίδα της Γάζας. Από τη στιγμή εκείνη και έπειτα όμως έχει αρχίσει να κρίνεται και αυτή. Και οι επιδόσεις της στον τομέα που αποτελούσε την αιχμή του δόρατος του πολιτικού της προγράμματος, στην πατριωτική πλειοδοσία, είναι κάτω του μετρίου. Δεν κατόρθωσε να σπάσει τον αποκλεισμό που είχε επιβάλει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας πριν ακόμα αυτή εκδιώξει την βαθύτατα διεφθαρμένη διοίκηση της Παλαιστινιακής Αρχής, δεν κατόρθωσε να παρέμβει στην πολιτική ατζέντα των χωρίς αρχή, μέση και τέλος διαπραγματεύσεων, δεν κατόρθωσε καν να γίνει συνομιλητής των υπόλοιπων αραβικών Κρατών. Η διακυβέρνησή της διακρίνεται από τον ίδιο αυταρχισμό - πιθανότατα είναι ακόμα χειρότερη, διότι δε διασφαλίζει ούτε τη μοναδική ελευθερία που διασφαλίζει η Παλαιστινιακή Αρχή, τη θρησκευτική ελευθερία -και ανάλογη διαφθορά, καθώς ελε΄γχει το κοντραμπάντο βασικών αγαθών από την Αίγυπτο.
Στις ΗΠΑ η απερχόμενη διακυβέρνηση και τα συμφέροντα που αυτή εκπροσωπούσε, έχει κάθε λόγο να κληροδοτήσει στο νεοεκλεγέντα Πρόεδρο μια έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Με την έννοια αυτή, ευχή της απερχόμενης διακυβέρνησης είναι η ανεξέλεγκτη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή. Πράγμα που διακαώς επιδίωξε, με περιορισμένη επιτυχία, στην προηγούμενη οκταετία.
Το Ιράν, για τους δικούς του λόγους, συμμερίζεται απολύτως τις απόψεις της απερχόμενης αμερικανικής κυβέρνησης. Στρατηγική επιλογή του θεοκρατικού καθεστώτος είναι η συντήρηση της έντασης με τη Δύση και το Ισραήλ, διότι εκτιμά πως μόνο έτσι θα μπορέσει να αποτρέψει την εξέγερση της ιρανικής νεολαίας, που αντιστοιχεί σε περισσότερο από το 50% του πληθυσμού και η οποία ασφυκτιά.
Και βεβαίως τυχόν στρατιωτικές περιπέτειες της έντασης πρέπει να λάβουν χώρα όσο το δυνατόν μακρύτερα από τα σύνορα της χώρας. Συνταγή που λειτούργησε με απόλυτη επιτυχία το 2006 στο Λίβανο, όταν οι ΗΠΑ ετοίμαζαν στρατιωτική επίθεση στο Ιράν. Ο λιβανικός αντιπερισπασμός όχι μόνο απέτρεψε την επίθεση, αλλά, χάρη στη στρατιωτική αποτυχία του ισραήλ, το Ιράν και η σύμμαχός του Συρία απέκτησαν και πάλι λόγο στο πολιτικό γίγνεσθαι του Λιβάνου. Την ίδια συνταγή στη Λωρίδα της Γάζας επιδιώκουν και τώρα οι αγιατολάχ. Μένει να αποδειχτεί αν είναι κάθε μέρα τ' Αη Γιαννιού.
Η Συρία, είχε κι αυτή λόγους να επιθυμεί μια ανάφλεξη. Το ενδεχόμενο συμβιβασμού και ειρήνευσης με το ισραήλ θα στερούσε κάθε έρεισμα από το διεφθαρμένο αυταρχικό καθεστώς για την παντελή απουσία πολιτικής και κοινωνικής προόδου.
Η απάθεια των υπόλοιπων αραβικών καθεστώτων εξηγείται από την υποστήριξη που παρέχει το ιράν στη Χαμάς, πράγμα που την καθιστά «ύποπτη» και επικίνδυνη.
Οι προοπτικές. Την κρίση όλοι την ήθελαν, όμως δεν θα βγούν όλοι κερδισμένοι από αυτήν.
Στο Ισραήλ είναι σαφές ότι το πολιτικό μέλλον της Τζιπ Λίβνι και του Εχούντ Μπάρακ εξαρτάται από την εξουδετέρωση της Χαμάς. Αντιθέτως το Λικούντ έχει κάθε λόγο να απεύχεται μια τέτοια εξέλιξη. Πώς ορίζεται όμως η στρατιωτική επιτυχία; Όσο η Χαμάς θα είναι σε θέση να εκτοξέυει - και προς το παρόν είναι - τις, σπανίως, φονικές τρακτρούκες της κατά του Ισραήλ η ισραηλινή κυβέρνηση δεν θα μπορεί να μιλήσει για επιτυχία. και είναι αμφίβολο αν ισοπεδώνοντας τη Λωρίδα της Γάζας ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί. Απομένει λοιπόν η λύση της ανακατάληψης της περιοχής, πράγμα που απαιτεί στρατιωτικές δυνάμεις πολύ πιο ευάριθμες από αυτές που έχουν κινητοποιηθεί. Το ενδεχόμενο της επανάληψης του σκηνικού των τελών της δεκαετίας του '90 με την πολιορκία του Γιασέρ Αραφάτ έχει μικρές πιθανότητες πραγματοιποίησης, καθώς οι ηγέτες της Χαμάς διαβιούν στη Συρία. επιπλέον η κατάληψη δε θα είναι τόσο εύκολη, όχι τόσο λόγο της στρατιωτικής ικανότητας της Χαμάς, αλλά διότι δεν υπάρχει διέξοδος διαφυγής για τον άμαχο πληθυσμό. Και δεν είμαι βέβαιος ότι η ισραηλινή ηγεσία είναι αποφασισμένη να δολοφονήσει 50.000 - 100.000 αμάχων και ννα στείλει άλλο 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες στην Αίγυπτο, για να εξουδετερώσει τη Χαμάς. Αν όμως αυτό συμβεί, τότε οδεύουμε προς μια ολοκληρωτική αποσταθεροποίηση των αραβικών καθεστώτων, που όμοιάτης δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν. Με απρόβλεπτες συνέπειες και μοναδικό κερδισμένο το Ιράν.
Το πιο πιθανό όμως είναι να γίνει αυτό που περιέγραψε σε παρέμβασή του στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, ο πρώην εκπρόσωπος τύπου του Σιμόν Πέρες, Γεδεών Λεβί: «Όταν τελειώσει η παρέλαση των πτωμάτων θα καταλήξουμε σε μια νέα κατάπαυση του πυρός, σαν αυτή που θα μπορούσαμε να είχαμε συμφωνήσει χωρίς αυτόν τον περιττό πόλεμο».

Γιάννης Χρ.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΕΣ

Ο Ζορμπάς το χόρεψε. Ο Κουστουρίτσα το προχώρησε ακόμη πιο πέρα. Πρέπει να γιορτάζουμε και μέσα στον όλεθρο. Έτσι νικάμε τον θάνατο μέσα μας.


Φοβάμαι…

Φοβάμαι…
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει
χαμπάρι και μια ωραία πρωία – μεσούντος κάποιου Ιουλίου – βγήκαν στις
πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα
να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους
δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν
γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα
μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι
της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και
τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο

Μανόλης Αναγνωστάκης.
Νοέμβρης 1983.

Για την αντιγραφή
Γιάννης Χρ.
Στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να δείτε ένα βίντεο με το βομβαρδισμό του τούνελ που συνδέει την πόλη Ράφα (Γάζα) με τον έξω κόσμο και είναι ζωτικής σημασίας για τον στοιχειώδη έστω ανεφοδιασμό της πόλης.

http://www.youtube.com/watch?v=U3wcKRLsrYo

Γιώργος

Ανταπόκριση από τη Γάζα

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν από λίγες ώρες από έναν φίλο που είναι εδώ και μερικούς μήνες στη Γάζα και βρέθηκε στη δίνη των γεγονότων. Σας το μεταφέρω όπως ακριβώς το πήρα. Νομίζω πως αξίζει να το διαβάσετε. Από την πλευρά μου, τα σχόλια περιττά.

Γιώργος

Htes oi vomvardismoi synehizontan sporadika oli ti mera. Meta to vomvardismo tis farmakapothikis sta 100 m apo ekei pou koimomoun, ki enos sidiriurgeiou ston idio dromo, htypithikan ki alloi stohoi, metaxy ton opoion kai to palio kyverneio. Ligo prin ti dysi tou hliou eginan apanota htypimata. Anevikame stin taratsa kai vlepame tin periohi ton synoron me ta tounel na bombardizetai me fonto to iliovasilema. Travixa ena video tha prospathiso na to steilo. Fygame gia ekei, parolo pou prosopika theorousa oti einai poly epikindyno giati ta tounel einai hiliades kai tha synehizontan oi vomvardismoi. Me ekplixi diapistosa oti polys kosmos anti na prospathei na apomakrynthei plisiaze. Kosmos prospathouse na ekmetallyetei to gegonos oti oi Aigyptioi frouroi eihan exafanistei kai na spasei to teihos kai na perasei stin Aigypto. Xafnika arhisan na akougontai pyrovolismoi. Oi Agyptioi eihan anoixei pyr. Oi Palaistinioi exorgismenoi epidothikan se petropolemo enantion tous. Argotera kathos h nyhta epese oi pyrovolismoi pyknosan. Kapoia stigmi akoustike ekrixi isos apo palaistinious pou mporei na anatinaxan meros tou teihous ton synoron. Gia polli ora to vrady akougontan pyrovolismoi, ypirhan kai trohiodeiktika pyra apo pleyras Aigyption. Oi Agyptioi kratane ta synora kleista. Oi Israilinoi prospathoun na kopsoun tis grammes anefodiasmou, prin eisvalloun. Ohi mono grammes anefodiasmou tis antistastis (tis Hamas kai ohi monon) alla kai tis grammes anefodiasmou sta anagkaia agatha gia tin epiviosi 1,5 ekatommyriou Palaistinion, STIN PLEIONOTITA TOUS ANILIKOI. Kapoia stigmi xanarhisan oi vomvardismoi. Oli ti nyhta petagomastan apo tous pyraylous poy eskagan se diafora simeia. Ta mi epandromena aeroplana petane synehos kanontas enan haraktiristiko iho. Se kapoies stigmes akougetai enas allos ihos, apo aeroplano. An kai den moiazei, einai mallon ta F16 pou plisiazou. Tote prepei na profylahteis. Ta tzamia prepei na einai misanoihta gia na min spasoun apo to ostiko kyma. Ayto simainei oti xepagiazoume apo ton kryo, kathos den yparhei i polyteleia tis thermansis.Oi vomvardismoi synehizontai. Ti nyhta prepei na htypithike malon kai to dimarheio. Alla kai pali i periohi ton synoron. Para tous aneleitous vomvardismous. polys kosmos diatirei tin psyhraimia tou. Oi dromoi den einai adeioi opos tha nomize kapoios. Molis ginetai kapoio htypima oloi trehoun na voithisoun. Eho dei kai enoplous, na einai apolyta psyhraimoi, para to gegonos oti einai stohos kai oti otan tha ginei i eisvoli, einai shedon vevaio oti tha pethanoun. Pantos oi Israilinoi tha synantisoun antistasi. Gi' ayto kai den ehoun kanei akoma tin eisvoli. Prospathoun na skotosoun kai na tromokratisoun oso to dynaton perissotero kosmo, ek tou asfalous, me tous aeroporikous vomvardismous. To vrady enas filos akouge radiofono. Kapoios evgaze enan flogero logo. Mou eipan oti itan o Nasralah tis Hezbola apo to Livano... Mou lene tora oti vomvardisan kai to Islamiko Panepistimio. Vomvardizoun spitia me oloklires oikogeneies, tzamia opou o kosmos paei na proseyhithei. Vomvardisan tin proti mera aifnidiastika mera mesimeri, otan oloi oi dromoi itan gematoi me hiliades pitsirikia pou allazan vardia sto sholeio. Prospathoun na prokalesoun oso to dynaton megalyteres apoleies, oste na sokaristei o kosmos, alla na fainetai pros ta exo oti htypane mono ti Hamas. ----------------------- Kante kati. Antidraste. O kosmos edo einai apogoiteymenos apo tis aravikes hores. Perimenei ypostirixi apo emas. Antidraste. Kateveite oloi/es sti simerini diadilosi. Petaxte kai tipota... Min einai i diadilosi kideia. Edo oi Israilinoi petane pyraylous synehos. Petaxte kai kamia petra re gamoto! Edo o kosmos otan evlepe ti ginotan stin Ellada elege: mpravo! Alla ola ayta gia ena mono nekro paidi. Emeis edo ehoume hiliades...

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

ΣΕ ΑΡΠΑΚΟΛΑΤΖΗΔΕΣ Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ

Και ύστερα η Κυβέρνηση ξύπνησε. Ή μάλλον έδωσε κακόγουστο τέλος στο επικοινωνιακό παιγνίδι της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής.
δε μπαίνω στη συζήτηση περί εθνικού αερομεταφορέα και κουραφέξαλα. Δεν πιστεύω ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να έχουμε 27 εθνικούς αερομεταφορείς.
Όμως δεν είναι δυνατόν να μην εξοργίζομαι για τη συντονισμένη προσπάθεια, για την οποία οι συνδικαλιστικές οργανώσεις του προσωπικού - ιδίως των πιλότων - των εθνικών αερομεταφορέων δεν είναι άμοιρες ευθυνών, απαξίωσης των περισσότερων από αυτούς. Αντί μιας μεθοδευμένης σειρά συγχωνεύσεων που θα εξασφάλιζαν πέντε - δέκα κερδοφόρες εταιρείες υψηλών προδιαγραφών, επελέγη η απαξίωση των πάντων.
Πρωταθλητές σε αυτό το ράλι ρεμούλας - ποιοι άλλοι; - οι κυβερνήσεις Ελλάδας, Ιταλίας και Βελγίου. και πρώτη απ' όλες το συντομότερο ανέκδοτο (κυβέρνηση Καραμνλή ντε!). Που κουβαλούσε στο Κατάρ το μισό υπουργικό συμβούλιο, τάχατες για να μοσχοπουλήσει την Ολυμπιακή στην Qatar Airways. Και τώρα ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί η μαϊμουδιά. Ούτε Qatar Airways ούτε Iberia μεταξύ των υποψηφίων αγοραστών. Μόνο αρπακολατζήδες σαν τους «εφοπλιστές» που ταλαιπωρούν τους νησιώτες στο Αιγαίο εισπράττοντας παχυλές κρατικές επιχορηγήσεις.

γιάννης Χρ.

ΚΙ ΑΚΟΜΑ...

Επίσης να διαβάσετε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Ανδρέα Τάκη, Βοηθού του Συνηγόρου του Πολίτη υπεύθυνου για τον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τίτλο «το πρόβλημα "Αστυνομία" σήμερα».
Μια εμπεριστατωμένη παρουσίαση του κινδύνου που συνιστά για την ηθική απαξίωση της Δημοκρατίας, η χωρίς όρια άσκηση βίας από τις Αστυνομίες.

Γιάννης Χρ.

ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΥΝΗΓΟΡΙΑ

Με αυτό τον γλαφυρό τίτλο αναλαμβάνει ο αειθαλής Ευτύχης Μπιτσάκης να υπερασπιστεί τους νέους έναντι επικριτών και αποθεωτών τους. το εξαιρετικό του άρθρο στη σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, προσφέρει μια ενδιαφέρουσα διάσταση στην κατανόηση των αιτιών της οργής των νέων που ξέσπασε αυτές τις μέρες επί δικαίων και αδίκων.
Μου υπενθύμισε έτσι για πολλοστή φορά, ότι είναι ένας από τους ολίγιστους Κομμουνιστές που αξιοποίησαν θετικά την κατάρρευση του Σταλινισμού και αναζητούν ένα νέο Αριστερό λόγο, προτάσσοντας τις ανθρωπιστικές αξίες του σοσιαλισμού και την αμφισβήτηση κάθε βεβαιότητας.
Σας συνιστώ θερμά να το διαβάσετε.

Γιάννης Χρ.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ έζησα κάτι απίστευτο. Δέχθηκα επίθεση από αγέλη σκύλων, πέντε τον αριθμό, στο κέντρο της Αθήνας, στην Ηρώδου του Αττικού, στις 22.30 και παρουσία 10 τουλάχιστον ατόμων.
Δε με σοκάρισε το γεγονός της επίθεσης. Μου έχουν ξαναεπιτεθεί αγέλες σκύλων. Και επειδή είχα σκύλο επί 15 χρόνια, όποτε είχε συμβεί κάτι τέτοιο είχα βρει τρόπο να τους ηρεμίσω. Αυτή τη φορά δεν είχα το χρόνο. Δέχθηκα την επίθεση ταυτόχρονα από τέσσερις μεριές και χωρίς προειδοποιητικά γαβγίσματα. Πριν προλάβω να καταλάβω τι συμβαίνει ήδη ένας από αυτούς κρέμονταν από το χέρι μου που είχα ήδη σηκώσει για να αποφύγω το δάγκωμά του. Του έδωσα μια καρπαζιά και με άφησε χωρίς να με ξαναενοχλήσει και μοίρασα κλωτσιές σε άλλους δυο που με είχαν ήδη δαγκώσει στα πόδια και προσπαθούσαν να με ρίξουν κάτω.
Εκείνο που με σοκάρισε ήταν ότι κανείς από τους 10 παριστάμενους δεν έκανε την παραμικρή κίνηση για να με βοηθήσει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η μάχη μου με την αγέλη κράτησε περίπου ένα πεντάλεπτο. Στο διάστημα αυτό πέρασαν από μπροστά μου τουλάχιστον πενήντα, ναι 50, άνθρωποι. Ούτε ένας από αυτούς δε θεώρησε σκόπιμο να ασχοληθεί με έναν άνθρωπο που με το παντελόνι του κουρέλια μάχονταν με πέντε αγριεμένους σκύλους.
Η περιπέτειά μου έλαβε τέλος όταν εμφανίστηκαν, ενώ είχα αρχίσει να ανησυχώ σοβαρά, δυο νεαροί φρικούληδες,που από απόσταση τριάντα μέτρων κατάλαβαν τι συμβαίνει, σφύριξαν στους σκύλους και αυτοί με άφησαν επιτέλους στην ησυχία μου. Να ε'ίναι καλά τα παιδιά, με βοήθησαν να μαζέψω τα πράγματά μου και με συνόδεψαν μέχρι την Αμαλίας να πάρω ένα ταξί.
Ο απολογισμός; Ένα παντελόνι κουρέλια και άφθονες εκδορές στα πόδια. Εκείνο όμως που με πόνεσε πραγματικά ήταν η αδιαφορία των περαστικών για τα τεκταινόμενα. Θαρρείς και δεν κινδύνευε ένας άνθρωπος. πολύ φοβούμαι ότι αν στη θέση μου ήταν κάποιος άλλος και είχε πανικοβληθεί, το Σάββατο τα τηλεοπτικά δελτία θα είχαν να λένε για τον άμοιρο που τον κατασποάραξαν τα άγριοα σκυλιά. Όλοι οι κατ' επάγγελμα κινδυνολόγοι θα ζητούσαν την άμεση θανάτωση όλων των αδέσποτων, και ένας άνθρωπος θα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση σοβαρά τραυματισμένος.
Δεν τα βάζω με τα σκυλιά. Πρόλαβα να δω ότι όλα ήταν ράτσας, άρα εγκαταλειμμένα από κάποοιους ανθρώπους. Ούτε και θέλω να ζητήσω τη θανάτωσή τους. Θα ήταν σα να ζητούσα τη θανατική καταδίκη όλων των ανθρώπων γιατί κάποιος αλήτης προσπάθησε να με σκοτώσει.
Κλυδωνίστηκε όμως η πίστη μου στον Άνθρωπο. αναρωτιέμαι τι σκατά έχουμε πιει και έχουμε γίνει ΤΟΣΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΣ.
Και μια λεπτομέρεια. Αυτοί που αδιαφόρησαν ήταν όλοι τους παρέες καλοντυμένων που πήγαιναν για διασκέδαση.

Γιάννης Χρ.

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Ιδεες

Ιδεες σπερνονται διχως κοπο
μα ειναι ακριβες σ'αυτο το τοπο
μεχρι και ζωες κοστιζουν
σε καποιους που δεν τ'αξιζουν

Δωσε βαση μεσ' τη δραση
θα δεις τιποτε δεν εχει αλαξη
οι εξουσιες παντα θα σκοτωνουν
αυτους που τους εναντιωνουν

μεγαλη αρωστια ειναι αυτη
απληστια τη λενε και σε πιανει απ' τ'αυτι
οποιος και νασε στη σκηνη
ηθοποιος της θασε μηχανη

Μη ψηφιζεται τη μερα
μα τη νυχτα με αγερα
για να σηκωθει ψηλα
το λαβαρο στη λευτερια

παρατηρητης61

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Τη λύση τη δίνει ο λαός!

Να το λοιπόν, άρχισαν και το "κρεμάνε" στα πρωτοσέλιδά τους!
Κυβέρνηση Συνεργασίας!
Ακούραστες και ακατάβλητες "ανεμοκουτάλες" τα συγκροτήματα της συμφοράς, οι αεριτζήδες εκατομμυριούχοι και τα παραοικονομούντα λαμόγια των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, έντρομοι μπροστά σ' αυτό που έρχεται, στην κρίση που θα τους πάρει και θα τους σηκώσει...
...Βάζουν τα κοστούμια τους και παίρνουν μελοδραματικό, αυστηρό ύφος:
"Η χώρα χρειάζεται σοβαρότητα! Οι καιροί είναι κρίσιμοι! Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας! Κυβέρνηση Συνεργασίας!"...
Δηλαδή, με καθαρές κουβέντες: "Την κρίση πρέπει να πληρώσουν οι μικρομεσαίοι. Το σύστημά μας πρέπει να μείνει αλώβητο".
Ναι, αυτό το άθλιο σύστημα των πάσης φύσεως καρτέλ, των δικτυωμένων προμηθευτών του δημοσίου, των τοκογλύφων τραπεζιτών, των μεσαζόντων, των λαμόγιων τρωκτικών των ευρωπαϊκών πακέτων... Των αεριτζήδων και των σουλατσαδόρων... Των μονοπύθμενων και των γυάλινων πύργων...
Θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας τώρα, που οι απόφοιτοι της βοϊδοσχολής του LSE τα έκαναν μπάχαλο και δεν ξέρουν από πού να φύγουν. Θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας αφού οι λυμεώνες του δημόσιου χρήματος πιάστηκαν με το κουτάλι στο χέρι. Θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας γιατί τρομοκρατημένοι βλέπουν τον Παπανδρέου να καλπάζει προς την εξουσία. Βλέπουν τους νέους στο δρόμο. Βλέπουν την αγανάκτηση και την οργή στα μάτια των πολλών.
Αυτή τη φορά την κρίση πρέπει να πληρώσουν όλοι οι παραπάνω.

Όχι, δεν πρόκειται για σοσιαλιστικές εμμονές... Τις έχω προσπεράσει προ πολλού...
Όπως πρέπει να προσπεράσουν τις εμμονές τους κι αυτοί που πιστεύουν ότι αυτό το τουρλουμπούκι στη χώρα μας είναι πούρος... καπιταλισμός!..

Πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία, τέτοια που δίνεται μια στα πενήντα χρόνια, αν θέλει επιτέλους αυτή η χώρα να γκρεμίσει από τα βάθρα της αυτή την επαρχιώτικη "αριστοκρατία του τίποτα" που παραοικονομεί σε βάρος όχι μόνο του λαού, αλλά ακόμα και σε βάρος των σοβαρών επιχειρηματιών αυτού του τόπου.

Κυβέρνηση συνεργασίας με ποιούς;
Με τα κουλουβάχατα της καραμανλικής αστειότητας;
Ή μήπως με τους ηρακλείς του σάπιου οικονομικού μας συστήματος; (Λέγε με Σουφλιά...)
Αυτή είναι η πρόταση του εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ; (Οϊμέ... Βερελή...)

Η χώρα χρειάζεται μια άλλη πολιτική. Ναι, χρειάζονται θυσίες. Χρειάζεται να δείξουμε επιμονή και υπομονή. Χρειάζεται έμπνευση. Χρειάζεται να αναδείξουμε επιτέλους τους πραγματικούς παραγωγούς κι όχι λιμοκοντόρους αεριτζήδες. Απαιτείται μακρόπνοος σχεδιασμός και ένα ισχυρό κράτος σε όλα τα πεδία. Πειθαρχία στην αγορά και - πάνω απ' όλα - μια δυνατή φωνή αντίστασης στα φόρα της Ε.Ε.

Τις λύσεις τις δίνει ο λαός κι όχι οι "ανεμοκουτάλες - αριστοκράτες της κακιάς ώρας"...
Εμείς δημοκρατικά ανεχτήκαμε πέντε χρόνια την ετυμηγορία του κι ας κλαίγαμε κι ας μας έπνιγε η απελπισία κι η οργή για την ετυμηγορία αυτή.
Τώρα την ίδια δημοκρατική ηθική θα πρέπει να επιδείξουν και τα λαμόγια.
Έτσι είναι...
Δημοκρατία δεν έχουμε;
(Ή μήπως κάποιοι σκέφτονται απελπισμένες εκτροπές; Τότε είναι που θα μας πάρει και θα μας σηκώσει...)

Υ.Γ.
Ρε παιδιά αυτοί δεν παίζονται!..
"...Κηπουρός στο Δήμο Κηφισιάς διορίστηκε ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, Αντώνης Νικοπολίδης, με κοινή υπουργική απόφαση, η οποία δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Σύμφωνα με την σκανδαλώδη κοινή απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών Αθανάσιου Νάκου και Πολιτισμού αρμόδιου για τα θέματα Αθλητισμού Γιάννη Ιωαννίδη, ο διεθνής τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Αντώνης Νικοπολίδης τοποθετήθηκε πριν λίγες μέρες σε κενή οργανική θέση του Δήμου Κηφισιάς..."

(Από τα σημερινά ΝΕΑ)

Εδώ πια ο ποιητής σηκώνει τα χέρια ψηλά και αναφωνεί: Τι να πούμε τι... τι να τραγουδήσουμε... και τι να πούμε. Τα λόγια χάνουν την αξία τους...
Κι ύστερα αναρρωτιούνται γιατί τους πετάνε μολότωφ και πέτρες...

Κ.Λ.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

οργη και βολεμα

Οργη και βολεμα ανταμα
χερι χερι παν' συναμα
για ξεκαθαρισμα λογαριασμων
στηνεται η παρτιδα των καιρων

κ' εμεις μι'απ'εδω μι'απ'εκει
αναβουμαι και κανα κερι
μηπως βρουμαι καμια στερια
για να τα κανουμαι γιαλια καρφια

Τωρα νομιζω ειναι η ωρα
να πουμαι στο καινουργιο
ελα τωρα
να το φωναξουμαι ομως δυνατα
για να τ' ακουσουμαι και μεις μετα

παρατηρητης61

«Marry crisis and a happy new fear»…


Το είδα γραμμένο σε τοίχο του πανεπιστημίου. Εκφράζει απόλυτα τη … γιορταστική συγκυρία. Μια συγκυρία που σχηματοποιείται μέρα με τη μέρα στην παράλογη εναλλαγή του κόκκινου με το μαύρο.
Καμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, μασκοφόροι Αϊ-Βασίληδες και νοικοκυραίοι σε απόγνωση…

Να όμως που υπάρχει ελπίδα. Ακόμα δεν χάθηκαν όλα...

Η ΑΥΡΙΑΝΗ έχει τη λύση!

Κ.Λ.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΜΑΘΗΤΗ, ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ: ΣΧΕΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ;

Δυο περιστατικά που συνέβησαν ταυτόχρονα έρχονται να επιβεβαιώσουν τους χειρότερους φόβους μου.

Το πρώτο είναι η απόπειρα δολοφονίας ενός μαθητή, γιου συνδικαλιστή του ΚΚΕ, χθες βράδι στο Περιστέρι. Η σφαίρα των 22 χλιοστών που αφαίρεσαν οι γιατροί από το χέρι του άτυχου παιδιού, από δυο είδη όπλων μπορούσε να προέλθει: είτε από μικρό πιστόλι, είτε από μακρύκανη καραμπίνα. Το θύμα δεν ήταν τυχαίο. Συνδικαλιστής στους δασκάλους ο πατέρας του, μέλος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου σε κατηλειμμένο σχολείο ο ίδιος. Η συμπεριφορά της Αστυνομίας τουλάχιστον ύποπτη. έκαναν αυτοψία στο χώρο δώδεκα (12) ολόκληρες ώρες μετά την καταγγελία της επίθεσης. Οι αυτόπτες μάρτυρες, συμμαθητές και συμμαθήτριες του θύματοες από το Φροντιστήριο, βεβαιώνουν όλοι ότι άκουσαν μόνο έναν πνιχτό θόρυβο. Κι η αυτοψία στον τόπο του εγκλήματος δείχμνει ότι ο δράστης πυροβόλησε από ψηλά.Τρομοκρατική επίθεση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ; Κάποιος τρελαμένος που τον ενοχλούσε η βαβούρα των μαθητών; Ή - πράγμα που δε θέλω να σκέφτομαι - παρακρατικός μηχανισμός εν δράσει;
Σε κάθε περίπτωση κάποιοι έχουν διαβεί ένα επικίνδυνο κατώφλι. Το οποίο ΟΥΔΕΙΣ ΕΙΧΕ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ. Ακόμα και στην, απολύτως πιθανή,και ευκταία για εμένα ,περίπτωση που κάποιος αποφάσισε ότι αξίζει θάνατος σε μερικά παιδιά 16 - 18 επειδή του χαλάγανε τη Νιρβάνα στις 11.00 μ.μ.το γεγονός ότι ένας άνθρωπος σκοτώνει έναν άλλο για ασήμαντη αφορμή είναι πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Αν και δυστυχώς οι συμπτώσεις είναι υπερβολικά πολλές και η προσπάθεια της Αστυνομίας να κουκουλώσει το θέμα ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ πιο πολύ.

Το δεύτερο περιστατικό είναι η χθεσινή καταγγελία Αλαβάνου στη Βουλή για παρακολουθήσεις τηλεφώνων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Την οποία συμπλήρωσε μια ακόμ απιο σοβαρή καταγγελία του ΠΑΣΟΚ. Ότι οι παρακολουθήσεις που γίνονται ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ. Έχουν την έγκριση του ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ. Του ίδιου ανθρώπου που αρνούνταν πεισματικά να στείλει στη Βουλή το φάκελο της Υπόθεσης Βατοπεδίου.
Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με παρακρατική δράση, αλλά με οργανωμένη ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ. Από μια κυβέρνηση την οποία, το μόνο που απασχολεί, είναι η διατήρηση στην εξουσία έναντι οιουδήποτε τιμήματος.

Πριν λίγες ημέρες είχα γράψει, με αφορμή την πρόταση Μεϊμαράκη για κήρυξη στρατιωτικού νόμου, ότι πρέπει πλέον να αντιμετωπίζουμε την κυβέρνηση ως ένα ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ πραξικοπηματία. Η επιβεβαίωση ήρθε υπερβολικά νωρίς. Οι πολίτες πρέπει να ετοιμαζόμαστε πλέον να αντιμετωπίσουμε απόπειρες συνταγματικής εκτροπής. Εύχομαι να μπορέσουμε να τις αποτρέψουμε.

Γιάννης Χρ.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ: Συγνώμη Παιδιά

Δέκα μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου η νεολαία είναι στους δρόμους. Καθημερινές διαδηλώσεις, συγκρούσεις με την Αστυνομία, κρούσματα ακραίας βίας και βανδαλισμών, κοντολογής όλα όσα συνθέτουν μια εξέγερση. Κι από κοντά οι περισπούδαστες αναλύσεις των ανθρώπων της γενιάς μου. Που νομίζουν ότι όλα μπορούν να τα εξηγήσουν. Που κρίνουν και κατακρίνουν τους εξεγερμένους. Που τους λοιδορούν. Ή που τους θεοποιούν. Δε θέλω να κάνω μια τέτοια ανάλυση. Θέλω μονάχα, εκ μέρους όλων των ανθρώπων της γενιάς μου, που ζήσαμε το Πολυτεχνείο και τη Μεταπολίτευση στην ηλικία των σημερινών εξεγερμένων, να ζητήσω από τα παιδιά που σήμερα είναι στους δρόμους συγνώμη.

Συγνώμη γιατί ως εξεγερμένοι εμείς πριν από 30 χρόνια, αποτύχαμε να επιβάλουμε στην Ελληνική Δημοκρατία το σεβασμό της ανθρώπινης ζωής. Ο φόνος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν ήταν ο πρώτος. Ήταν ένας κρίκος σε μια μακριά αλυσίδα από κακοποιήσεις ανθρώπων σε αστυνομικά τμήματα, δολοφονίες «σεσημασμένων κακοποιών» από αστυνομικούς ευρισκόμενους «εν αμύνη». στίβαγμα ανθρώπινων ψυχών σε κολαστήρια που αποκαλούνταν «ψυχιατρεία».

Συγνώμη γιατί επιτρέψαμε αδιαμαρτύρητα να εξαφανιστούν οι τελευταίες αλάνες της Αθήνας, εκεί που εμείς παίξαμε και κοινωνικοποιηθήκαμε, υποχρεώνοντάς σας να γνωρίσετε την κοινωνία, όχι με τα δικά σας μάτια, αλλά μέσα από το γυαλί της τηλεόρασης.

Συγνώμη γιατί δεν παλέψαμε για την κατάργηση της οικογενειοκρατίας. Απλώς προσθέσαμε δίπλα της την κομματοκρατία, αρνούμενοι να χτίσουμε μια κοινωνία των πολιτών κι επαναπαυόμενοι στην κοινωνία των κολλητών.

Συγνώμη γιατί, 30 χρόνια τώρα, σας διδάσκαμε ότι το σημαντικό είναι να «βρείτε μια θέση στο Δημόσιο και να αράξετε». Δημιουργώντας έτσι μια ολόκληρη γενιά κηφήνων, στη θέση των Δημόσιων λειτουργών με συναίσθηση του καθήκοντος που έπρεπε να δημιουργήσουμε.

Συγνώμη γιατί θέλοντας να υπερβούμε την αυταρχική διαπαιδαγώγηση που εμείς λάβαμε από τους γονείς μας, σας μεγαλώσαμε χωρίς όρια. Γιατί δεν μας πέρασε καν από το μυαλό, ότι έπρεπε να εφεύρουμε μια νέα μορφή διαπαιδαγώγησης, που να συνδυάζει το διάλογο μέσα στην οικογένεια με την οριοθετημένη συμπεριφορά μέσα κι έξω από το σπίτι.

Συγνώμη γιατί σας αφήσαμε να μεγαλώσετε βλέποντας ώρες ατέλειωτες στην τηλεόραση, αμερικανικές σειρές στις οποίες, αν δεν είχες έπαυλη, εξοχική έπαυλη, πέντε – έξι λιμουζίνες, κότερο και λήαρ τζετ, κι όλα αυτά χωρίς να δουλεύεις, είσαι μαλάκας.

Συγνώμη γιατί πρώτοι εμείς απαξιώσαμε την Παιδεία, απαξιώνοντας πρώτα από όλα τους δασκάλους σας, ως ανθρώπους και ως εκπαιδευτές.

Συγνώμη γιατί σας φλομώσαμε σε ιδιαίτερα μαθήματα και σε φροντιστήρια από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, στερώντας σας την παιδική σας ηλικία. Θέλαμε – λέγαμε οι άφρονες – να σας προσφέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια. Στην πραγματικότητα σας αφαιρέσαμε τη δυνατότητα να μάθετε να σκέφτεστε και να αξιολογείτε τα πράγματα.

Συγνώμη γιατί, για τον ίδιο λόγο, σας υποβάλαμε στο απίστευτο μαρτύριο της φοίτησης σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία. Φεύγατε όλα αυτά τα χρόνια αξημέρωτα από το σπίτι, γυρνούσατε εξουθενωμένα το απόγευμα και με την υποχρέωση να τρέξετε σε ένα κάρο «δραστηριότητες».

Συγνώμη γιατί για να ανταπεξέλθουμε σε όλες αυτές τις δαπάνες δουλεύαμε σε δυο δουλειές, με αποτέλεσμα εσείς να μεγαλώσετε χωρίς να γνωρίσετε γονείς.

Συγνώμη γιατί, για να ξεπεράσουμε τις ενοχές μας που δε μας βλέπατε, σας φλομώσαμε σε χαρτζηλίκια των €100 την εβδομάδα και σε πανάκριβα παιγνίδια, που, πολλές φορές, κόστιζαν όσο ένα μηνιάτικο.

ΣΥΓΝΩΜΗ γιατί, με όλα τούτα, σας μεγαλώσαμε σαν πρίγκηπες, σε ένα γυάλινο παλάτι, χωρίς καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Και σαν αν μην έφταναν όλα αυτά, σήμερα σας ψέγουμε γιατί «είσαστε καλομαθημένοι».

Όπως όλοι οι άνθρωποι της ηλικίας μου, εύχομαι μετά τις Γιορτές να γυρίσετε στα σχολεία. Όχι όμως σαν ηττημένοι. Αλλά για να βρείτε το χρόνο να σκεφτείτε και να μετουσιώσετε την οργή σας σε οράματα. ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΟΡΑΜΑΤΑ. Να βάλετε στόχο να πετύχετε εκεί που εμείς ως γενιά αποτύχαμε. Και να μπορείτε 25 30 χρόνια μετά να λέτε στα παιδιά σας: Εμείς τα καταφέραμε καλύτερα από τους παππούδες σας.

Γιάννης Χρ.

ΠΑΠΑΡΟΚΑΥΛΗΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ



Ο πρωθυπουργός μιας άγνωστης χώρας σε στιγμές περισυλλογής μετά από κοινωνική αναταραχή.










Λεπτομέρεια του έργου : Διακρίνονται δέκα εκατομμύρια εγγεγραμμένοι πολίτες.


Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Μια γενιά πλανητική...


Στον επεξηγηματικό υπέρτιτλο του blog μας υπάρχει αυτή η μικρή φράση «…μια μικρή οργάνωση μαθητών…»
Κάποτε ήμασταν μια μικρή οργάνωση μαθητών, στου Γκύζη… Και μας ένωσαν δεσμοί, κοινές εμπειρίες, αγώνες, δυνατά συναισθήματα, κοινά όνειρα, στη διαδρομή εκείνων των ημερών. Και σήμερα, τριάντα τόσα χρόνια μετά, είμαστε ακόμα κοντά, μπορούμε και συζητάμε ακόμα. Και συναντιόμαστε. Και – γιατί όχι – ονειρευόμαστε ακόμα. Τι κι αν είμαστε πια μεσήλικες;

Γι αυτό πιστεύω ότι εμείς ειδικά έχουμε ένα λόγο παραπάνω να σκύψουμε πάνω από αυτό το φαινόμενο της εξέγερσης των μαθητών του σήμερα και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Ιδίως όταν τυχαίνει αυτά τα παιδιά να είναι τα "δικά μας παιδιά", η Λυδία, ο Κωνσταντίνος, ο Έκτορας που βγήκαν στο δρόμο και φώναξαν συνθήματα, ακόμα κι η μικρότερη Λυδία κι η Κλειώ κι ο μεγαλύτερος Έκτορας κι ο Χρήστος κι ο Ιωσήφ κι όλα τα άλλα παιδιά που τώρα δεν μούρχονται στο μυαλό…
Ο Φιλελεύθερος Τζουτζές μίλησε για μια γενιά καλομαθημένων παιδιών και απουσία νοήματος. Ναι, τα σημερινά παιδιά είναι καλομαθημένα, προστατευμένα απόλυτα στον εναγκαλισμό των γονιών τους.
Όμως έχουν προβλήματα. Κι αυτά τα προβλήματα δεν είναι «πολυτελείας»… Εργάζονται πολύ σε ένα παρανοϊκό περιβάλλον – το σχολικό και συνάμα το φροντιστηριακό – μέσα σε έναν αδηφάγο, σκληρό ανταγωνισμό για να πετύχουν μια όσο πιο καλή θέση εκκίνησης γίνεται για το μέλλον. Γι αυτό το μέλλον που σήμερα πια φαίνεται ολοένα και πιο αβέβαιο. Κι όταν βγαίνουν έξω, για να δουλέψουν, παίρνουν ένα χαρτζιλίκι και εξακολουθούν να περνάνε τα πιο όμορφα χρόνια τους παρέα με τους γονείς, στο ίδιο σπίτι, στο ίδιο παιδικό δωμάτιο.
Η ευμάρεια και η άνετη διαβίωση απειλούνται. Η κρίση έρχεται, τρέχει με άπειρα μποφόρ και αρχίζει να σαρώνει στο πέρασμά της κατακτήσεις δεκαετιών και να γκρεμίζει όνειρα για το μέλλον. Τα παιδιά αυτά έχουν δει το φόβο στα μάτια των γονιών τους. Έχουν δει ακόμα κι απόγνωση. Και διαισθάνονται. Τα παιδιά έχουν αυτή την έκτη αίσθηση που δεν εξηγείται εύκολα. Καταλαβαίνουν τι έρχεται.
Η απουσία του νοήματος είναι προσωρινή.
Εντύπωση προκαλεί ο φόβος των ηγετών των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, μήπως αυτή η «σπίθα» περάσει κι ανάψει φωτιά και στο δικό τους κάμπο. Στις ευρωπαϊκές εφημερίδες γίνονται αναλύσεις καθημερινά για το «ελληνικό φαινόμενο». Προβλέπουν ότι αργά ή γρήγορα κι αυτοί, όλες οι δυτικές δημοκρατίες, θα αντιμετωπίσουν κύματα εξέγερσης των νέων, εκρήξεις βίας και στην ουσία μια βαθιά και βίαιη αμφισβήτηση του «δυτικού μοντέλου» από τα ίδια τους τα παιδιά.
Ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι έπεσε νεκρό χτυπημένο από τη σφαίρα ενός ανεγκέφαλου αστυνομικού, ένα ήσυχο βράδυ, σ’ ένα δρόμο των Εξαρχείων.
Το γεγονός, κατά σατανική «σύμπτωση» έχει όλους τους συμβολισμούς που η συγκυρία απαιτεί απ’ το τυχαίο, για να γίνει η έκρηξη.
Το κράτος δολοφονεί.
Ο δολοφόνος δεν θα τιμωρηθεί.
Το θύμα ήταν «ένα παιδί όπως κι εγώ» σκέφτεται κάθε έφηβος.
Το γεγονός συγκινεί, μοιραία πιάνουμε το νήμα του χρόνου, Καλτεζάς, Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, Κομνηνός, πάντοτε το αίμα ενός νέου, ενός παιδιού στιγματίζει τις χρόνιες ανεπάρκειες, τα σύνδρομα και τις αδυναμίες της κοινωνίας.
Σήμερα η γενιά των παιδιών μας έχει το σύμβολό της. Το νεκρό της. Το όμορφο, αγγελικό πρόσωπο του Αλέξη έγινε πλακάτ, έγινε αφίσα, έγινε σημαία και «έτρεξε» με ταχύτητα φωτός για να στολίσει εκατομμύρια ηλεκτρονικές σελίδες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτή η γενιά έδειξε, μέσα από αυτό το γεγονός, ότι είναι μια παγκόσμια γενιά. Στο Facebook ελληνάκια, τουρκάκια, γαλλάκια και αργεντινάκια βίωσαν και βιώνουν στον ίδιο χρόνο αισθήματα οργής, θυμού, λύπης και πόνου. Στον ίδιο χρόνο, ταυτόχρονα. Την ίδια στιγμή.
Αύριο ένα άλλο περιστατικό μπορεί να είναι ακόμα πιο καταλυτικό. Πιο συγκλονιστικό, γι αυτά τα «πλανητικά» παιδιά.
Ζήσαμε επί δεκαετίες την έλλειψη χάσματος των γενεών. Με τα τραγούδια των προηγούμενων, με τα σύμβολα των προηγούμενων, με τα συνθήματα των προηγούμενων κι οι επόμενες…
Σήμερα αυτό σπάει. Αυτή η γενιά κι οι επόμενες που έρχονται θαρρώ ότι έχουν αρχίσει να χτίζουν το δικό τους κόσμο. Ένα κόσμο που εμείς, οι πατεράδες κι οι μανάδες τους τον αντιλαμβανόμαστε ολοένα και λιγότερο.
Ας μη βιαστεί κανείς να βγάλει εύκολα συμπεράσματα. Το «ελληνικό φαινόμενο» είναι σε εξέλιξη. Η κρίση βαθαίνει. Ο ουρανός σκοτεινιάζει όλο και περισσότερο. Δεν μου φαίνεται πάντως «το βάθος αυτού του ουρανού» να είναι «κόκκινο»…
Ας ελπίσουμε να μην είναι μαύρο…
Κ.Λ.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

ΦΥΓΕΤΕ!


Φύγετε!

Το απαιτεί ο λαός.

Τσίπα δεν έχετε;

Λαμόγια...

ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ: Μα είναι δυνατόν!..#links

ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ: Μα είναι δυνατόν!..#links

Να 'μαι κι εγω εδω...
Ετοιμος και με διαθεση να σχολιασουμε μαζι,το τι συμβαινει γυρω μας.
Γεια σε ολους και καλες παρατηρησεις...


ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ 61 © 2008

Μα είναι δυνατόν!..

Δεν ξέρω, αλλά αισθάνομαι ότι έρχονται πολύ χειρότερες μέρες. Τα χειρότερα δηλαδή δεν τα έχουμε δει ακόμα.
Διαβάζω τα εκτεταμένα ρεπορτάζ των εφημερίδων για τον τρόπο που αντιμετώπισε την κατάσταση η κυβέρνηση την τη Δευτέρα (κυρίως) και την Τρίτη, στις μαραθώνιες κυβερνητικές επιτροπές που συγκάλεσε ο έντρομος και περιδεής Καραμανλής.
Υπήρξαν προτάσεις - από υπουργούς αυτής της κυβέρνησης παρακαλώ - να... ζητήσουμε βοήθεια σε ΜΑΤ από Γαλλία και Βρετανία (!!!) και η εναλλακτική ήταν να... κατεβεί ο στρατός στους δρόμους, αλλά όχι τανκς (!!!)...
Φυσικά κάποιοι άλλοι, στοιχειωδώς ευφυείς, διαφώνησαν, αλλά εδώ πλέον δεν πρόκειται για ανίκανους και ανίδεους... Εδώ πρόκειται για αλαφιασμένους μικρόνοες που νόμισαν ότι εξουσία είναι φρου - φρου κι αρώματα και δεξιώσεις και οβάλ γραφεία...
Υποθέτω ότι ο πολύπειρος και πολυνούστης γέρων Παπούλιας θα πρέπει να έχει σκυλομετανοιώσει πικρά που δέχτηκε την πρόταση του Καραμανλή για την Προεδρία και τώρα είναι υποχρεωμένος να παριστάνει τον Πρόεδρο σε μια χώρα που καταρρέει με ρυθμούς ιλιγγιώδεις σε όλα τα πεδία...
(Μαθαίνω από τα ίδια ρεπορτάζ ότι πνέει μένεα κατά της κυβέρνησης, γι αυτό και τη Δευτέρα το βράδυ πήγε και κοιμήθηκε όπως συνήθως κάνει στο διαμέρισμά του στην Ασκληπιού κι όχι στο προεδρικό μέγαρο. Κι ας είχε δεχτεί επίθεση η πολυκατοικία)

Τελικά όλοι αυτοί που εξηγούν με την περισπούδαστη αρθρογραφία τους (π.χ. Χ. Λαζαρίδης, ΑΝΤΙ, κλπ) ότι η κυβέρνηση πέφτει χτυπημένη ύπουλα από τους δόλιους αμερικανούς, από τις... ΜΚΟ ή από τα τυχοδιωκτικά σχέδια του Τσίπρα και του Αλαβάνου, ή δεν ξέρω ποιού άλλου συνωμότη - ημεδαπού ή αλλοδαπού - δεν μπορούν να φανταστούν ότι απλά... οι άνθρωποι καταρρέουν από μόνοι τους; Επειδή δεν ξέρουν να δέσουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους;
Εντάξει, υπάρχει κρίση. Η κρίση είναι έντονη. Υπάρχει έκρηξη οργής για τον Αλέξη. Υπάρχει θυμός και απόγνωση σε πολλούς. Μπορεί να υπάρχει και το "κίνημα" που προσπαθεί να ανιχνεύσει ο Γιώργος... Υπάρχουν όλα αυτά,
αλλά το χειρότερο και το ανησυχητικότερο είναι ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση...
Ή μάλλον υπάρχει, αλλά τέτοια που είναι, θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχε. Τουλάχιστον θα το είχαμε πάρει απόφαση και θα πορευόταν καθείς με τα όπλα του όπως στην άγρια δύση...
Κ.Λ.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

Πριν από αρκετούς μήνες, σε κάποια ανάρτηση στην οποία αναφερόμουν στο ΣΥΡΙΖΑ, τόνιζα πόσο σημαντικό είναι, σε μια εποχή πλήρους απαξίωσης της πολιτικής και αδυναμίας των μεγάλων κομμάτων να προσεγγίσουν και να εμπνεύσουν - έστω και στοιχειωδώς - ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, το ρόλο αυτό να τον παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Φοβόμουν έντονα ότι η νεολαία αυτή, μη έχοντας από πού να πιαστεί, θα αλοιθώριζε προς το φασισμό. Και πίστευα - ή μάλλον ήλπιζα - ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που μπορούσε, εκμεταλλευόμενος το επικοινωνιακό χάρισμα του νεαρού του Προέδρου, να ενσωματώσει αυτή τη νεολαία σε μια προοπτική.
Η εξέγερση των τελευταίων ημερών αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε παταγωδώς. Απέτυχε να προσφέρει όραμα στη νεολαία, γιατί κι ο ίδιος στερείται οράματος. Δεν επιδίωξε να τους προτείνει το όραμα μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης σε ορατό μέλλον. Όταν οι δημοσκοπήσεις έδιναν πριν από μερικούς μήνες στο ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά της τάξης του 17% αυτό οφείλονταν στην εμπιστοσύνη που του παρείχαν οι νέοι. Εμπιστοσύνη που οφείλονταν σε μια ελπίδα: ότι το κόμμα αυτό μπορεί, σε εύλογο χρονικό διάστημα, να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις κατά τρόπο που να τους επιτρέπει να πιστέψουν πως έχουν ΜΕΛΛΟΝ.Δυο ήταν οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. είτε στο πλαίσιο ενός μεταρρυθμιστικού προγράμματος - πράγμα που περνούσε από τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και το οποίο σε μια κρίση μικρομέγαλης αλαζονείας απέρριψε - είτε μέσα από ένα πρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής. Τίποτα από τα δυο δεν έκανε.Συνέχισε να κάνει αυτό που κάνει εδώ και ιοκτώ χρόνια: να πατάει σε δυο βάρκες. Και η αποτυχία του αυτή είναι καταφανής αυτές τις ημέρες. Από τη μια χαϊδεύει τ' αυτιά των χιλιάδων εξαγριωμένων νέων και από την άλλη καταγγέλλει τη βία που οι ίδιοι νέοι ασκούν.
Όμως δεν υπάρχει λόγος να επιχαίρουμε για την αποτυχία αυτή. Οι νέοι διολισθαίνουν πλέον σε μια λογική ανεξέλεγκτης βίας, χωρίς σκοπό, χωρίς αιτία. Πολλά από τα παιδιά που σήμερα, στα 10 και στα 12 χρόνια τους, πετάνε πέτρες και μπουκάλια στους μπάτσους, στα 16 τους θα ασκούν βία κατά πάντων. Η Ελλάδα μπαίνει στο κλαμπ των «ανεπτυγμένων χωρών».

Γιάννης Χρ.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Μερικά πράγματα πρέπει να τα νοιώσεις για να τα ερμηνεύσεις. Να τα νοιώσεις βαθειά, τραυματικά. Μιλώντας για τη σημασία του νοήματος δε φιλοσοφώ ανέξοδα. Και οργίζομαι με αυτούς που δεν καταλαβαίνουν.

Ο συνασπισμός, κομμάτι και συνέχεια της παραδοσιακής μαρξιστικής αριστεράς, νοηματοδοτεί μέσω του κινήματος. Νόημα έχουν τα κινήματα, όχι ο στόχος τους. Με τις αφίσες του, τα κείμενά του, τα συνθήματά του, περνάει το μήνυμα, ιδιαίτερα στη νεολαία : η ζωή έχει νόημα και είναι ωραία όταν συμμετέχεις στα κινήματα. Και φυσικά η κορυφαία στιγμή είναι η εξέγερση.

Ο ειλικρινής άνθρωπος που νοηματοδοτεί τη ζωή του με το κίνημα φτάνει στα άκρα. Αυτό έκανε για παράδειγμα ο Κουφοντίνας, γι αυτό και η γενικότερη στάση του έχει ένα μεγαλείο. Τι κάνει όμως ο Συνασπισμός; Τι κάνουν οι Αλαβάνοι, οι Λαφαζάνηδες και οι Τσίπρες ;

Όταν έρχεται η εξέγερση και όλες οι συνέπειές της αυτοί δεν ξέρουν τίποτα. Αυτοί είναι με το κίνημα αλλά όχι με τη βία. Λες και το κίνημα, που ο τίμιος νεολαίος του Συνασπισμού τόχει αναγάγει σε νόημα ζωής, ακολουθεί τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας!

Ποιος να ξεχάσει τον καιρό των συλλήψεων της 17 Νοέμβρη που οι συνασπιστές διαρρηγνύανε τα ιμάτιά τους και χαρακτήριζαν τους συλληφθέντες κοινούς ληστές και λωποδύτες, τρέμοντας την έστω και ελάχιστη συσχέτισή τους με την αριστερά!

Οι συνασπιστές, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των μαρξιστών αριστερών, έχουν βάλει στη θέση του Θεού το κίνημα. Οι τίμιοι θα συμπεριφερθούν σαν τους μάρτυρες ή τους φανατικούς ιεροεξεταστές. Οι άτιμοι σαν τους γραμματείς και τους φαρισαίους.

Και μην ξεχνιόμαστε. Το ΚΚΕ είναι το Βατοπέδι του μαρξιστικού χώρου!

Τελειώνω μ’ ενα στίχο από τραγούδι του Θεοδωράκη. Σ’ αυτό το δρόμο που διάλεξες να πας, πέρασα κι εγώ κάποια βραδιά...

Φιλελεύθερος τζουτζές

Μια ιστορία από το μέλλον.


"...γεια,με λένε σαλίου, είμαι 8 μηνών, ο μπαμπάς μου είναι ο μασάμπα απο τη σενεγάλη και η μαμά μου η ... αχ, όχι, ο μπαμπάς λέει να μην λέω για τη μαμά γιατί είναι, λέει, παράνομη. δηλαδή η μαμά δεν είναι κακιά, απλώς δεν έχει χαρτιά (μη με ρωτάτε τι είναι τα "χαρτιά", δεν ξέρω) και ήρθε στην ελλάδα κρυφά γιατί ο μπαμπάς την αγαπούσε πολύ και δεν ήθελε να είναι μακριά. α, κατάλαβα, "χαρτιά" είναι κάτι που κρατάνε τη μαμά μακριά από το μπαμπά..."
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ έχει ενδιαφέρον. Μακάρι αυτή η μικρή ιστοριούλα που τόσο τρυφερά μας διηγείται η Αφροδίτη να μπορέσει να φτάσει ακόμα πιο πέρα και σε κάποια κλειστά, ασυγκίνητα αυτιά...
Κ.Λ.

Το ψεύτικο ρητό του Ισοκράτη για την «αυτοκαταστροφή της δημοκρατίας»

Κάποια ελληνοαμερικάνικη οργάνωση μ’ έχει βάλει στον κατάλογο παραληπτών της και μου στέλνει (όχι μόνο σε μένα, βέβαια) ταχτικά μηνύματα, ως επί το πλείστον εθνικιστικά. Σήμερα, τέσσερις μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πήρα από την οργάνωση αυτή ένα μήνυμα με τον ανορθόγραφο τίτλο «Τάδε έφει Ισοκράτης» και το εξής περιεχόμενο:
Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα,
την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία
Κατά σύμπτωση, το ίδιο μήνυμα το είχα πάρει κι από μια εγχώρια ταχυδρομική λίστα, και απ' ό,τι είδα κυκλοφορεί πολύ στο Διαδίκτυο τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την εξέγερση των παιδιών που τα έλεγαν αλήτες.
Δεν θα επεκταθώ στη γνώμη μου για τη δολοφονία και για όσα την ακολούθησαν. Θα ασχοληθώ με κάτι δευτερεύον, με το ρητό του Ισοκράτη, ή μάλλον με το δήθεν ρητό του Ισοκράτη που πλασάρουν αυτές τις μέρες πολλοί, άλλοι καλοπροαίρετοι και άλλοι ελλαδέμπορες. Πριν συνεχίσω, να ομολογήσω ότι το εύρημα δεν είναι δικό μου· ναι μεν εγώ είχα ψυλλιαστεί ότι η φράση «η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται» ακούγεται πολύ μοντέρνα, αλλά πριν ανοίξω τα κιτάπια μου με πρόλαβε (εκμεταλλευόμενος και τη διαφορά της ώρας) ο φίλος Ηλίας από την Καλιφόρνια, που σ’ αυτόν ανήκει ο έπαινος.
Διότι, βλέπετε, ο Ισοκράτης δεν είπε αυτό που έβαλαν στο στόμα του οι πλασιέδες της ελληνοφροσύνης. Το απόσπασμα είναι από τον Αρεοπαγιτικό λόγο του και έχει στο πρωτότυπο ως εξής (ζητώ συγνώμη για το πολυτονικό):
Οἱ γὰρ κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ' ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ' ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ' ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν.
Φυσικά, μετάφραση δεν μας χρειάζεται διότι όλοι εμείς οι Έλληνες την έχουμε μία και ενιαία και τρισχιλιετή. Επειδή όμως μπορεί να περάσει και κανείς αλλοδαπός που δεν μετέχει της ημετέρας παιδείας, μεταφράζω πρόχειρα το απόσπασμα:
Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν· ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους.

Μ’ άλλα λόγια, ο Ισοκράτης δεν μίλησε για «δημοκρατία που αυτοκαταστρέφεται». Αυτό είναι προϊόν ερμηνείας, για να μην πω προϊόν φαντασίας. Όπως προϊόν φαντασίας, που καμιά σχέση δεν έχει με το πραγματικό ρητό του Ισοκράτη, είναι και η ατάκα ότι η δημοκρατία «κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας». Για άλλη μια φορά, οι ελληναράδες χρησιμοποιούν τους αρχαίους όπως ο μεθυσμένος τον φανοστάτη: όχι για να φωτίσουν το δρόμο τους, αλλά για δεκανίκι που θα στηρίξει τα σαθρά τους επιχειρήματα.

Για την αντιγραφή από το http://www.sarantakos.com/isocrat.htm


Γιάννης Χρ.

"...για τις δικές μας μέρες..."



"Στις τράπεζες λεφτά

Στη νεολαία σφαίρες

Ήρθε η ώρα

Για τις δικές μας μέρες"

Μπορεί να είμαι πια πενήντα χρονών, ρεαλιστής και κουρασμένος.

Αλλά δεν μπορώ να μην συγκινούμαι από το κλίμα.

Και να μην τρομάζω...

Κ.Λ.

LIBERATION και πάλι... μετά από 27 χρόνια


Άλλη μια φορά - στο παρελθόν - θυμάμαι τη LIBERATION να έχει ανάλογο πρωτοσέλιδο, στο φύλλο της 17ης Νοέμβρη 1980.

Μετά τα γεγονότα της 16ης, στην Αθήνα, με νεκρούς (Κανελλοπούλου και Κουμής) και τραυματίες από σφαίρες αστυνομικών στο Πολυτεχνείο, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης που χτύπησαν άγρια τα τότε ΜΑΤ.
Και πάλι ολοσέλιδη φωτο από τα επεισόδια και κεντρικό τίτλο που κάλυπτε όλο το πάνω μέρος με τη λέξη:
NEKROPOLIS!..

Κ.Λ.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Η γέννηση ενός κινήματος

Σας βρήκα πάλι. Τις τελευταιες μέρες φαίνεται πως υπάρχει ένα πρόβλημα με τη σύνδεσή μου και δεν βλέπω τις ανανεωμένες αναρτήσεις. Επί πλέον, το μυαλό μου το είχα αλλού και ακόμα δεν είμαι έτοιμος να γράψω κάτι συγκροτημένο. Μερικές σκέψεις μόνο θα κάνω.

Τρία πράγματα μου έκαναν εντύπωση στη διαδήλωση της Δευτέρας: α) Η καταστροφικότητα που χαρακτήριζε την πρακτική των νέων παιδιών, η ένταση και έκταση της οποίας μπορώ να πω ότι με τρόμαξε και με σοκάρισε. "Μπαχαλάκηδες" πάντα υπήρχαν, όμως συνήθως έμεναν στην ουρά της πορείας και οι ζημιές ή οι τσαμπουκάδες με την αστυνομία ήταν σε περιορισμένη κλίμακα. Αυτή τη φορά, οι πιτσιρικάδες ήταν πανταχού παρόντες, ευάριθμοι έστω και ως μειοψηφία μέσα στην πορεία, και από όπου και αν περάσαμε (μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ κλπ) δεν έμεινε τίποτα όρθιο. β) Η μαζικότητα της πορείας και η διάθεση του κόσμου να συμμετάσχει. Πρέπει να ήμαστε 10.000 ή και παραπάνω. γ) Η συγκρουσιακή διάθεση των νέων παιδιών, κουκουλοφόρων και μη, που από ένα σημείο και μετά κοντραρίστηκαν άγρια με τα ΜΑΤ (τα ΜΑΤ ήθελαν να είναι διακριτικά στην αρχή, αλλά όταν οξύνθηκε το κλίμα έτρεχαν και δεν έφταναν, καθώς δεν ήξεραν πού να πρωτοπάνε).
Για μένα είναι σαφές ότι κοινωνική δυσφορία υπάρχει, πολύς κόσμος ζορίζεται οικονομικά και τα νέα παιδιά βλέπουν μαύρο και άραχλο το μέλλον τους. Η παρούσα κυβέρνηση κατάφερε ανοίξει τους ασκούς του αιόλου. Δεν νομίζω πάντως να φταίνε αποκλειστικά αυτοί. Από το 2000 και μετά η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων γίνεται όλο και πιο δύσκολη και κάποια στιγμή η δυσφορία βγαίνει στην επιφάνεια.
Τα σενάρια περί "στρατηγικής της έντασης" δεν μπορώ να τα αποκλείσω, αλλά ούτε και τα πολυπιστεύω. Εκείνο το βράδυ της Δευτέρας η κυβέρνηση μου φάνηκε ότι ήταν σε πλήρη αμηχανία. Ο Παυλόπουλος έλεγε "άρες μάρες" μπροστά στις κάμερες, περί ύποπτων κύκλων κλπ, ενώ κυκλοφόρησε και το "παραπολιτικό" σχόλιο ότι άνώτερα στελέχη της ΕΛΑΣ "έβαλαν τα κλάματα" μπροστά στην ένταση του προβλήματος που είχαν να αντιμετωπίσουν. Ίσως και να είναι ράδιο αρβύλα κάτι τέτοιο, όμως κι'εγώ έμεινα με την εντύπωση ότι "είμαστε για κλάματα" γενικώς.
Και τα χθεσινά και το σημερινό συλλαλητήριο ήταν μαζικά. Έχω την αίσθηση ότι περνάμε την πιο σφοδρή κοινωνική αναταραχή της μεταπολιτευτικής ιστορίας και ότι ακόμα δεν τα είδαμε όλα.
Τις επόμενες μέρες θα τα ξαναπούμε περισσότερο νηφάλια πιστεύω. Όσο για μένα, σκέφτομαι να ξαναδιαβάσω τα κείμενα του Νέγκρι της δεκαετίας του'70 για το "κοινωνικό προλεταριάτο".

Γιώργος

ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ (ω παίδες gregorειτε)...

Αφού συμφωνήσω με τον Γιάννη Χρ. στα βασικά συμπεράσματά του, στην τελευταία του ανάρτηση, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε κάτι πολύ σημαντικό, που νομίζω ότι διαλάθει από την προσοχή των περισσότερων:

Απόψε, ο Καραμανλής, σε διάγγελαμά του, βγήκε και έκανε - ούτε λίγο ούτε πολύ - πρόβλεψη ότι αύριο, κατά τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, θα σημειωθούν επεισόδια. Για το λόγο αυτό κάλεσε τη ΓΣΕΕ να μην πραγματοποιήσει την συγκέντρωσή της. Η ΓΣΕΕ, σωστά εκτιμώντας, επέμεινε τελικά στην πραγματοποίηση της συγκέντρωσης αυτής.

Τελικά, δύο πιθανότητες υπάρχουν:
Είτε δεν θα συμβεί τίποτε το αξιόλογο αύριο, αφού η ΓΣΕΕ θα περιφρουρήσει την συγκέντρωσή της,
είτε θα καεί η Αθήνα...

Αν συμβεί το πρώτο, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας θα πρέπει να παιραιτηθεί, αφού την προτεραία, με επίσημο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό... υποσχέθηκε, κατά τρόπο ανεύθυνο και ανεπίτρεπτο για υπέυθυνο ηγέτη, φοβερά γεγονότα!..
Αν συμβεί το δεύτερο, τότε γεννάται το ερώτημα:
Πώς το ήξερε ο κ. Πρωθυπουργός;
Το μάντεψε;
Λειτούργησε το κληρονομικό χάρισμα των Καραμανλήδων;
Είχε υπ' όψη του κάποια μυστική έκθεση της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας;

Ή μήπως τελικά όλο αυτό που παρακολουθούμε έκπληκτοι τις τελευταίες ημέρες είναι ένα καλοσχεδιασμένο (άθλιο και εφιαλτικό) σχέδιο του δεξιού παρακράτους, του οποίου θλιβερός αχυράνθρωπος αποδεικνύεται ο Καραμανλής;

Τα αποψινά γεγονότα, σε μια νύχτα "χαμηλής έντασης" επεισοδίων, δηλαδή η ασφαλής εμφάνιση "αγανακτισμένων πολιτών" καθώς και η προκλητική εκδήλωση ομάδας των "Ζητάδων" στο Φάληρο, με ομαδικούς πυροβολισμούς "στον αέρα", αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες από τους ανωτέρους τους, μας προδιαθέτουν για τα χειρότερα.

Δεν γνωρίζουμε ασφαλώς το πλήρες σχέδιο των επιβητόρων της εξουσίας.
Όμως θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα.
Μόνη λύση πλέον είναι η αυτονόητη, δυναμική αντίσταση των πολιτών.

Και για όσους προβλέπουν συνταγματική παρέκκλιση ή και εκτροπή:
Το Σύνταγμα της Ελλάδος υποχρεώνει τους υπεύθυνους Έλληνες πολίτες να το περιφρουρήσουν από οποιαδήποτε επιβουλή...
Ο τρόπος είναι δυστυχώς ένας και μοναδικός...
Κι εμείς είμαστε - υποθέτω - υπέυθυνοι πολίτες...
Κ.Λ.

ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

Η τελευταία φορά που θυμάμαι την Αστυνομία να επιδεικνύει ασέβεια στη μνήμη ενός νεκρού ήταν επί Χούντας. Ήταν στις 5 Νοεμβρίου του 1973, στο μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου. Αμέσως μετά το τέλος του μνημόσυνου οι μπάτσοι κι χαφιέδες επιτέθηκαν στους συμμετέχοντες.
Ανάλογες σκηνές διαδραματίστηκαν και χθες στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Αμέσως μετά το τέλος της «οι πραίτορες» του παρακμιακού ωσεί παρόντος Πρωθυπουργού, επιτέθηκαν στους συμμετέχοντες φθάνοντας σε σημείο να χρησιμοποιήσουν και όπλα. Στη συνέχεια, πιστοί στο δρόμο που χάραξε ο Κορκομέας, ισχυρίστηκαν ότι «ένιωσαν απειλημένοι».
Στην Πάτρα «αγανακτισμένοι πολίτες», με την υποστήριξη των «πραιτόρων» επιτέθηκαν στους διαδηλωτές. Τα παιδιά του Καλαμπόκα και του Μαραγκού και πάλι επί το έργον.
Πριν δυο μόλις μέρες απέρριπτα το ενδεχόμενο η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου να είναι μέρος συνειδητής προβοκάτσιας, επικαλούμενος την απόυτη εκτελεστική ανικανότητα των κυβερνώντων. Μετά από τα σημερινά έκτροπα δεν είμαι πλέον βέβαιος. Τουναντίον, κάθε ώρα που περνάει γίνεται όλο και πιο σαφές ότι η κυβερνώσα συμμορία διψάει για αίμα. Αίμα δεκαπεντάχρονων κατά προτίμηση. Διψάει επίσης για καταστροφή. Αν είναι δυνατό να μη μείνει ούτε ένα μαγαζί στη θέση του. Χθες η Κυβερνητική Επιτροπή συζητούσε την αναστολή σειράς άρθρων του Συντάγματος.
Είναι πλέον σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία, βλέποντας την επερχόμενη εκλογική καταστροφή, φλερτάρει ανοιχτά με τη συνταγματική εκτροπή.Το ερώτημα είναι αν έχουν βάσιμες ελπίδες να την υλοποιήσουν ή αν, απλώς, θα αυξήσουν την ξεφτίλα που τους βαραίνει.
Προσωπικα κλίνω προς τη δεύτερη εκδοχή. Πρώτον διότι μου είναι αδύνατο να φανταστώ ότι η κοινωνία θα χειροκροτήσει μια τέτοια εκτροπή. Δεύτερον διότι, είναι πρόσφατο το παράδειγμα της αποτυχίας των αδελφών Καζύνσκι στην Πολωνία, να επιβάλουν κοινοβουλευτική δικτατορία, με το πρόσχημα της κάθαρσης της Δημόσιας ζωής από τους συνεργάτες του Κομμουνισμού. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τους κατέστησε σαφές, σε γλώσσα που μόνο διπλωματικήδεν ήταν, ότι αν επέμεναν στην εφαρμογή του νομοθετικού εκτρώματος που είχαν περάσει από τη Βουλή η Πολωνία θα έχανε το δικαίωμα ψήφου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Σε κάθε περίπτωση, και ανεξαρτήτως των πιθανοτήτων επιτυχίας του εγχειρήματος, πιστεύω ότι η κυβέρνηση πρέπει πλέον να αρχίσει να αντιμετωπίζεται ως εν δυνάμει πραξικοπηματίας. Και οι θεωρίες συνομωσίας, που πριν δυο μόλις μέρες απέκλεια, αποκτούν πλέον υπόσταση. Πολύ περισσότερο που ο Κορκομέας είναι από το χωριό της Μάρας Ζαχαρέα.

Γιάννης Χρ.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ


Οι έλληνες δεν έχουμε συνείδηση πολίτη. Δεν έχουμε δηλαδή πολιτική συνείδηση. Αν αυτή την απλή και αυτονόητη διαπίστωση την φωνάξεις στο καφενείο θα σε πάρουν με τις πέτρες και θα γελάνε μέχρι δακρύων. Μα εμείς πεθαίνουμε για την πολιτική, έχουμε κάνει αγώνες, έχουμε χύσει αίμα και μπλα-μπλα-μπλα.


Ας κάνουμε λοιπόν μερικές παρατηρήσεις που θα διευκολύνουν τα συμπεράσματα.


Ο πολίτης ανήκει σε σύνολο που δομείται ως οργανωμένη πολιτεία. Έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Οι υποχρεώσεις του δεν είναι τιμωρία, είναι απαραίτητος όρος για την εύρυθμη λειτουργία της πολιτείας στο σύνολό της, πράγμα που έχει θετική αντανάκλαση και στη ζωή του κάθε πολίτη χωριστά.


Δε θα σταθώ στο κατά πόσο ενδιαφερόμαστε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Όλοι γνωρίζουμε καλά τον κατσαπλιά που κρύβουμε μέσα μας. Θα πω μόνο τούτο. Δολοφονείται από αστυνομικό ένας μαθητής. Για να καταδείξουμε πόσο σημαντική είναι η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής είμαστε ικανοί να κάψουμε την Ακρόπολη μαζί με τα δάση που έχουν απομείνει, να εξαφανίσουμε δηλαδή ότι διατηρεί τη ζωή και ότι δίνει περιεχόμενο σ' αυτή. Για τέτοια παράνοια μιλάμε!


Θα σταθώ περισσότερο στα δικαιώματα. Ο πολίτης τυπικά απολαμβάνει κάποιων παροχών από την πολιτεία και καταναλώνει προϊόντα και υπηρεσίες. Είναι δικαίωμά του αφενός να γνωρίζει επακριβώς τις παροχές που δικαιούται και αφετέρου να απαιτεί ποιότητα σε αυτά που καταναλώνει, αντίστοιχη του αντίτιμου που καταβάλλει. Όταν πληρώνει διόδια να έχει δρόμους ασφαλείς και γρήγορους, όταν συναλλάσσεται με τράπεζες να υπάρχει διαφάνεια και αξιοπιστία, όταν αγοράζει λάδι για φαγητό να μην παίρνει ορυκτέλαιο, όταν πληρώνει για τηλεφωνική σύνδεση να μην επικοινωνεί με ταχυδρομικά περιστέρια.


Η αστυνομία να πληρώνεται για να εγγυάται την ασφαλή λειτουργία του πολιτειακού συνόλου και όχι για να αναλίσκεται σε προσωπικές βεντέτες και επιδείξεις ψευτοτσαμπουκά που φθάνουν μέχρι φόνο.


Όταν ο πολίτης πληρώνει τέλη στο δήμο, να κάνει εκείνος τη δουλειά του, να μαζεύει τα σκουπίδια, να μην καταργεί τα πεζοδρόμια, να ελέγχει εκείνους που παρκάρουν όπου θέλουν, απαγορεύοντας την κίνηση σε άτομα με ειδικές ανάγκες και δυσκολεύοντας την ζωή όλων.


Και φυσικά να μην ανεβαίνουν αυθαίρετα και εκβιαστικά οι τιμές.


Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι αρκεί μια απλή πολιτική συνείδηση για να δημιουργηθεί μια πραγματικά πανίσχυρη οργάνωση καταναλωτών που θα μπορεί να αναλαμβάνει αποτελεσματικές δράσεις εκμεταλλευόμενη σωστά τόσο το νομικό πλαίσιο όσο και την δυνατότητα των καταναλωτών να ελέγξουν την αγορά λειτουργώντας συλλογικά. Η τεχνολογία προσφέρει ισχυρότατα όπλα στην κατεύθυνση αυτή.


Για να γίνουν όμως αυτά θα πρέπει τα πραγματικά προοδευτικά κόμματα να κάψουν την κομματική λεοντή και αντί για κομματική ταυτότητα να βοηθήσουν τους φίλους τους να αποκτήσουν πολιτική συνείδηση.


Αυτά τα ολίγα σαν πρόγευση και λυπάμαι που πραγματικά δεν διαθέτω τον χρόνο για να αντιμετωπίσω ολοκληρωμένα το θέμα.


Φιλελεύθερος τζουτζές.

Το παρακράτος τους...

Υπάρχει παρακράτος;
Σαφώς και υπάρχει και πεποίθησή μου είναι ότι το παρακράτος που δόμησε και εξακολουθεί να δομεί ΑΥΤΗ η δεξιά, είναι πολύ πιο οργανωμένο και πολύ πιο εκτεταμμένο από το παλιό, καλό παρακράτος της δεξιάς αλά "πατρίς - θρησκεία - οικογένεια".
Πρόκειται για ένα παρακράτος που έχει κυρίως οικονομικές επιδιώξεις και καλύπτει την ύπαρξή του πίσω από το άθλιο κομματικό κράτος που με φούρια επέβαλε η ΝΔ μόλις ανήλθε στην εξουσία. Όλα αυτά τα ανήκουστα σκάνδαλα που σκάνε σαν βόμβες κάθε τόσο, - άραγε πόσα άλλα κρύβονται ακόμα και τα αγνοούμε; - είναι εγκληματικές δραστηριότητες μιας ευρύτερης ομάδας ανθρώπων με καταγωγή τα κολέγια του Λονδίνου, τα αρχονταρίκια των σύγχρονων μοναστηριών και τα πίσω γραφεία των πολιτικάντηδων της δεξιάς.
Αυτό το παρακράτος έχει και την δύναμη πυρός του, όπως όλα τα ανάλογα: Έχει μπάτσους, έχει δικαστές, έχει εισαγγελείς, έχει δικηγόρους με πάλευκα κολάρα κι έχει και δημόσιους υπαλλήλους - γραφειοκράτες στις κατάλληλες θέσεις.
Αυτό το παρακράτος δέχεται τους τελευταίους μήνες μια άγρια επίθεση με αφορμή το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Μια επίθεση που κοντεύει να το αποδιαρθρώσει.
Κακώς η κοινή γνώμη περιμένει απτές αποδείξεις για τον χρηματισμό πολιτικών προσώπων. Το μέγα ζήτημα είναι ότι κινδυνεύει να σαρωθεί η ραχοκοκαλιά της σύγχρονης δεξιάς. Οι ευφραιμοπελέκηδες κι οι ψωμιαδορουσόπουλοι ενός σάπιου καθεστώτος που επεβλήθη με την ψήφο - δυστυχώς - του ελληνικού λαού, για να εμπεδώσει την κυριαρχία του και να λεηλατήσει ό,τι μπορεί να λεηλατηθεί σ' αυτή τη χώρα.
Φυσικά το παρακράτος αυτό έχει και την επικοινωνιακή του διάσταση. Πολύ σημαντική και πολύ έκδηλη. Μεγαλοδημοσιογράφοι, μικροδημοσιορεπόρτερ των 800 ευρώ, παπαγαλάκια της κακιάς ώρας και διασκεδαστές - κλόουν με πολιτική "ευαισθησία", που με αντίτιμο είτε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, είτε μόνο μερικές εκατοντάδες ευρώ, κρατούν εδώ και πέντε χρόνια μπροστά στα χείλη τους τον τηλεβόα του "κανένα" και του ανέξοδου συμψηφισμού.
Εδώ και πέντε χρόνια διαλύουν τη ψύχα της δημοκρατίας - την ελπίδα της - όποιας - αλλαγής και ανανέωσης, απαξιώνοντας εύκολα και συκοφαντώντας ανέξοδα.

Σήμερα είναι αδιάφορο αν ο τραμπούκος - μπάτσος που ξάπλωσε το παιδί νεκρό είναι το μακρύ χέρι ενός τέτοιου, άθλιου παρακράτους, για να κάνει μπάχαλο τα Εξάρχεια.
Σήμερα τα παιδιά του "κανένα" - οι καλοαναθρεμένοι ακροατές της προπαγάνδας του "κανένα" - παίρνουν από μια μολότοφ στο χέρι κι όποιον πάρει ο χάρος. Τα Εξάρχεια απλώθηκαν σε όλη τη χώρα. Σε λίγο έντρομοι οι σαλταδόροι της εξουσίας θα τρέχουν να προφυλάξουν τον φαρδύ κώλο τους σε κάποιο λαγούμι, προκειμένου να μην καούν όπως κάηκε το γιορτινό δέντρο στο Σύνταγμα, με φόντο τη Βουλή και την Ακρόπολη... Ακόμα κι ο ευφυής βλαξ της προπαγάνδας του "κανένα" πρετεντέρης θα εκλιπαρεί να φύγει ο συρφετός αυτός...
Τελείωσαν τα ψέμματα...
Αν πρέπει να διαλυθούν τα πάντα προκειμένου να διαλυθούν μαζί και τα συμπλέγματα κι οι αυταπάτες μας, ας είναι!
Αρκεί το ΠαΣοΚ να σταθεί στο ύψος των στιγμών.
Κι ο Παπανδρέου να δικαιώσει την πεποίθηση εχθρών και φίλων, ότι τουλάχιστον αυτός ΔΕΝ είναι λαμόγιο, ούτε ανεύθυνος...

Κ.Λ.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Ένας - ένας την κάνουν με μικρά πηδηματάκια...



Άντε...

Με το καλό κι ο Κουρής τώρα...

Στο τέλος θα του μείνει μόνο ενημερωτικό δελτίο της Νέας Δημοκρατίας...

ΟΞΕΙΑ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ


Κατά τα φαινόμενα είμαι ο αιρετικός της παρέας. Ένας τέτοιος αιρετικός είναι κι ο ΑπΙφ, τον οποίον όμως έχουμε ξεχάσει γιατί στη θέση του πληκτρολόγιου έχει βάλει έναν σκατζόχοιρο.

Νομίζω ότι έχω συναίσθημα αλλά δε μ’ αρέσουν τα μελό. Βρισκόμαστε μπροστά σε σημαντικά γεγονότα και οφείλουμε να τα αναλύσουμε. Όπως οφείλουμε να αναλύουμε και τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα που αναφέρονται όμως σε ίδιες αντιδράσεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές.

Δολοφονήθηκε ένα παιδί. Το γεγονός από μόνο του είναι τραγικό, όπως κάθε άδικη απώλεια νέου ανθρώπου. Εκτός από τραγικό είναι και ανησυχητικό γιατί το παιδί δολοφονήθηκε από ένστολο.Θα πρέπει πάντως να παραδεχτούμε ότι τέτοιου είδους γεγονότα δεν παρουσιάζονται με μεγάλη συχνότητα στην Ελλάδα, όχι με τέτοια που να τα χαρακτηρίζουμε συστηματικά και όχι τυχαία. Όποιος έχει έστω και μικρή εξοικείωση με την θετική σκέψη με καταλαβαίνει.

Δε συμμερίζομαι καθόλου τις απόψεις περί προβοκάτσιας, συνομωσίας κλπ. Το συγκεκριμένο γεγονός σε συνδυασμό με τα επακολουθήσαντα οδηγεί την «κυβέρνηση» στην έξοδο με τις κλωτσιές. Και αυτό που έχω να σχολιάσω είναι η παντελής ανικανότητα αυτής της άθλιας κυβέρνησης να διαχειριστεί κρίσεις, σε κάθε τομέα και σε κάθε επίπεδο.

Η κρίση αυτή θα περάσει. Το ταμπεραμέντο μας δεν αντέχει μακροχρόνιες κρίσεις. Η οξεία φάση έχει ένταση αλλά δεν διαρκεί πολύ. Γρήγορα μεταπίπτουμε στην χρόνια παθολογία μας. Και εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να σταθούμε.

Το ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο κόσμος προτιμάει Πα.Σο.Κ –ΣΥΝ από Πα.Σο.Κ – Ν.Δ. δε μου λέει απολύτως τίποτα, εκτός από πρωτόγονη «μαγική» σκέψη που ανακατεύει συστατικά και δοκιμάζει συνταγές. Μου θυμίζει Αστερίξ και Πανοραμίξ. Δεν άκουσα ποτέ να γίνεται δημοσκόπηση που να ρωτάει τη γνώμη μας για την κοινωνία των πολιτών. Αλλά κι αν γινόταν αυτή θα ήταν ανέκδοτο και καλαμπούρι γιατί εμείς απλά δεν ξέρουμε τι σημαίνει πολίτης.

Οι κρίσεις είναι το φαϊ μας, έστω κι αν το καταναλώνουμε γρήγορα. Μέσα από αυτές νοηματοδοτούμε τον βίο μας. Αυτό που δε μπορούμε να διαχειριστούμε είναι την ευημερία μας. Ενώ ο Γιάννης αναφέρει ότι το παιδί που χάθηκε ήταν γόνος εύπορης οικογένειας, κάνει ένα λογικό άλμα και συμπεραίνει ότι τα παιδιά επαναστατούν γιατί διαισθάνονται την επαγγελματική περιθωριοποίηση που τα απειλεί.

Τα παιδιά επαναστατούν, πέφτουν στη χρήση από τα 13 τους, χουλιγκανίζουν, αυτοκτονούν, λόγω απουσίας νοήματος. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα σε μια κοινωνία που έχει λύσει τις βιοποριστικές ανάγκες. Όταν το πρόταγμα είναι να βρω να φάω, το νόημα το προσφέρει η επιβίωση. Όταν έχω να φάω και έχω καλύψει όλες τις βασικές ανάγκες μου πρέπει να βρω νόημα και ως άτομο και ως κοινωνία.

Η «κυβέρνηση» του Κώστα του Μικρού και της παρέας του πέφτει εκκωφαντικά αφήνοντας πίσω το απόλυτο τίποτα, οδηγώντας τον κατά λάθος πρωθυπουργό στην αιώνια ιστορική λήθη, όπως εύκολα είχα προβλέψει στο αλληγορικό σχόλιο μου Το Χοντρό Παιδί. Το ζήτημα δεν είναι να επινοήσουμε συνδυασμούς κομμάτων και πολιτικών δυνάμεων αλλά να δούμε ποια είναι τα ζητούμενα στην κοινωνία μας.

Φιλελεύθερος Τζουτζές.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

ΜΙΑ ΣΠΙΘΑ ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ Ν' ΑΝΑΨΕΙ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ

Η ρήση αυτή του Μάο Τσετουνγκ μου ήρθε μετά από χρόνια στο μυαλό καθώςγινόμαστε εδώ και σχεδόν ένα εικοσιτετράωρο μάρτυρες μιας ανεξέλεγκτης - και εν πολλοίς τυφλής - έκρηξης βίας ενός μεγάλου κομματιού της νεολαίας.
Αφορμή γι' αυτή την έκρηξη βίας, που με τη βοήθεια του διαδικτύου απλώθηκε με την ταχύτητα του φωτός σε όλες της πόλεις της χώρας που φιλοξενούν κάποιο τμήμα Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ ήταν η βάρβαρη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού από έναν πορωμένο ένστολο φονιά. Σε βαθμό που ακόμα και οι συνάδελφοί του - βλ. δηλώσεις του Προέδρου Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής Γ. Μακρή, ο οποίος δεν έχει διακριθεί στο παρελθόν για τη δημοκρατική του ευαισθησία - τον δίνουν στεγνά.
Τα αίτια είναι πολύ πιο βαθιά. Έχουν να κάνουν με το αίσθημα της περιθωριοποίησης που βιώνουν όλο και πιο έντονο καθημερινά οι νέοι, ακόμα και τα παιδιά των λεγόμενων «καλών οικογενειών». Γι' αυτό και φοβούμαι ότι η υπόθεση δε θα ξεφουσκώσει γρήγορα. Θα ήθελα πολύ αύριο το πρωί να διαπιστώνω με χαρά πως οι φόβοι μου αποδείχθηκαν υπερβολικοί. Όμως, ήδη εδώ και δυο χρόνια, με αφορμή τις διαδηλώσεις των φοιτητών κατά της δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων και κατά της αντιμεταρρύθμισης της κυβέρνησης, ένιωθα ότι υπάρχει ένα κύμα οργής που φουσκώνει. Λίγο η «πριγκιπική» διαπαιδαγώγηση που έλαβαν, λίγο η πραγματική οικονομική τους περιθωριοποίηση, λίγο η απουσία οράματος ζωής, όλα αυτά συγκροτούσαν ήδη ένα εκρηκτικό μίγμα. Έλειπε η θρυαλίδα. Κι αυτή ήταν η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού.
Ας μη γελιόμαστε. Χθες το βράδυ περισσότεροι από 5.000 νέοι συμμετείχαν στις βίαιες διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα. Δεν έχουμε να κάνουμε με τους «50 γνωστούς - αγνώστους» που προκαλούσαν χρόνια τώρα την οργή του κυρίου Πρετεντέρη αλλά και των εκκολαφθέντων στο δημοσιογραφικό φυτώριο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ τηλεοπτικών αστέρων. Στις σημερινές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας συμμετείχαν 3.000, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, στην Αθήνα, 1200 στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με το πρακτορείο ASSOCIATED PRESS. Και δεν έχουμε ακόμα εικόνα των τεκταινομένων στην Πάτρα και στις άλλες πόλεις.
Πώς θα καταλήξει αυτό το πράγμα; Δεν είμαι βέβαιος. Ούτε και πιστεύω ότι τα πράγματα έγιναν βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου του εσμού των ανικάνων που μας κυβερνούν, μολονότι - οφείλω να το ομολογήσω - φλερτάρησα με αυτή την προσέγγιση των πραγμάτων. Είμαι βέβαιος ότι, όπως και πέρσι με τις φωτιές, θα προσπαθήσουν να κάνουν την ανικανότητά τους επικοινωνιακό όπλο. Να συσπειρώσουν τους τρομοκρατημένους - δικαίως ή αδίκως - μικρο-μεσοαστούς γύρω από το Νόμο και την Τάξη. Που φυσικά εκπροσωπούν οι καραμανλής, Παυλόπουλος, Χηνοφώτης.
Όμως είμαι βέβαιος και ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με προδιαγεγραμμένο σχέδιο των κυβερνώντων. Χρειάζεται για την εκπόνησή του μια στοιχειώδης εκτελεστική ικανότητα. Κι όταν μένει απροστάτευτη η κατοικία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας δεν πιστεύω ότι αυτή την εκτελεστική ικανότητα τη διαθέτουν. Για άλλη μια φορά δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι αντάμα, θα είναι παρατηρητές των γεγονότων.
Ωστόσο το χθεσινό έγκλημα όλοι περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα συμβεί. Οι ποινές - χάδια στους μπάτσους της ζαρντινιέρας, στον ανθυπαστυνόμο που δολοφόνησε πισώπλατα έναν ανύποπτο Σέρβο μαθητή που βρίσκονταν στην Θεσσαλονίκη εκδρομή με τους συμμαθητές του δεν ήταν τυχαίες. Εντάσσονται στη λογική της κάθε εξουσίας που «τον καλό το χωροφύλακα που τσακίζει στο ξύλο τον πρώτο τυχόντα και το καλό το τσοπανόσκυλο που ξεσκίζει τον ανύποπτο διαβάτη δεν τους εμποδίζεις, γιατί ξεσοΐζονται» (Κ. Βάρναλη, Το ημερολόγια της Πηνελόπης).
Η φιλολογία γύρω από το λεγόμενο «άβατο των Εξαρχείων» δεν ήταν τυχαία. Τα Εξάρχεια εδώ και 20 περίπου χρόνια είναι η πλέον αστυνομοκρατούμενη συνοικία της Αθήνας και ταυτοχρόνως αυτή στην οποία κάθε ανομία επιτρέπεται. Αλλά και το «άβατο των Εξαρχείων» βολεύει την κάθε εξουσία. Είναι κι ένα υπέροχο όργανο τρομοκράτησης της κοινωνίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το ζήτημα του ουσιαστικού εκδημοκρατισμού αυτού του απίστευτου μηχανισμού που αποκαλείται Σώματα Ασφαλείας, δε μπορεί παρά να είναι πρωτεύον κοινωνικό αίτημα. τα όπλα που με περίσσεια ευχέρεια τους αποσπούν οι «σκληροί εγκληματίες» γίνονται απίστευτα αποτελεσματικά όταν πρόκειται να σκοτώσουν πισώπλατα ένα πρεζόνι. Οι «ανεκπαίδευτοι» που δεν παρεμβαίνουν όταν απειλείται οι ζωή ενός πολίτη, γίνονται απίστευτα εκπαιδευμένοι όταν πρέπει να τσακίσουν στο ξύλο έναν άμοιρο μετανάστη.
Το ζήτημα της πολιτικής Ασφάλειας για τον πολίτη, με σεβασμό στον πολίτη πρέπει κάποτε να απασχολήσει την Αριστερά. Και να την απασχολήσει σοβαρά. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, φοβούμαι πως, όταν θα κερδίσει τις εκλογές, θα χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, για τους ίδιους λόγους με αυτούς της τωρινής κυβέρνησης. Η περίπτωση Καλτεζά είναι ενδεικτική. Όχι γιατί, ίσως, δεν θα ήθελε να εισαγάγει μια άλλη λογική Ασφάλειας. Αλλά γιατί ούτε κι αυτό έχει τέτοια.

Γιάννης Χρ.


Η βία το μόνο καταφύγιό τους...


Με κάποια νηφαλιότητα σήμερα, αλλά με την ίδια ένταση οργής:

Οι πληροφορίες από το χώρο λένε ότι το 15χρονο παιδί (Αλέξανδρος Γρ.) είναι μαθητής, γόνος εύπορης οικογένειας, που σύχναζε στις εκδηλώσεις των μαθητών του Δικτύου. Ένα πολύ ήσυχο παιδάκι, απ' ότι λένε...

Ο μπάτσος τον δολοφόνησε εν ψυχρώ, υπάρχουν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες για το γεγονός. Μια συνήθης "αντιπαράθεση" με ύβρεις και χειρονομίες μεταξύ μιας ομάδας παιδιών και δυο - τριών μπάτσων από την άλλη.

Τι είναι αυτό που έκανε τον μπάτσο να τραβήξει πιστόλι και να στοχεύσει μια ανθρώπινη ζωή;

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Σ' αυτό θα έπρεπε να απαντήσει ο Παυλόπουλος που βγήκε πριν λίγο στην τηλεόραση, για να μας πει ότι "η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της"...


Πάνω στο πτώμα ενός παιδιού θα στηθούν πολιτικά παιχνίδια. Θα δομηθούν στρατηγικές πολιτικής επιβίωσης. Το ζητούμενο: Η αλλαγή ατζέντας. Η τρομοκράτηση της μεσαίας τάξης. Η συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση και την αστυνομία. Κάποιοι αναζητούσαν από καιρό το άνοιγμα του ασκού του αιόλου. Πεντακόσια - χίλια, δυο χιλιάδες ανεξέλεγκτα άτομα, μέσα σ' αυτούς προβοκάτορες, χούλιγκαν και απελπισμένοι. Η βία ( η τυφλή βία) το μόνο καταφύγιο...

... Κι η ελπίδα των ανικάνων να κρατηθούν για λίγο ακόμα στην εξουσία.

Με όποιο τίμημα...

Κ.Λ.


ΦΥΓΕΤΕ!..

Δολοφόνησαν ένα 15χρονο παιδάκι εν ψυχρώ...
Μπάτσοι, διαχρονικοί, μπάτσοι πάντα...
Μια μανούλα κλαίει το σπλάχνο της... Για το τίποτα!..
Κι ο Παυλόπουλος κι ο Χηνοφώτης παραιτήθηκαν μαϊμουδένια...
Βρε ξεφτίλες!..
Φύγετε επιτέλους!
Τουλάχιστον οι χουντικοί είχαν τσίπα. Την κοπάνησαν έγκαιρα, στις 23/07/1974...
Φύγετε βρε ανίκανοι, δολοφόνοι, ξεφτίλες!
Φύγετε βρε γελοίοι!..
Η εξουσία δεν είναι μόνο ρεμούλα και καλαμπαλίκι...
Είναι και ευθύνη!
Φύγετε, ξεφτίλες!!!
Κρυφτείτε!!!
Ποντίκια!!!
Κι ας έρθουν όποιοι να είναι. Δεν μας νοιάζει... (Μόνο να φύγετε εσείς, μαλάκες!..)
Κ.Λ.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΝΙΚΟΥΣ

Χρόνια πολλά στους Νίκους της παρέας μας. Αρχής γενομένης του πρώτου μεταξύ ίσων, ένεκα μπουζουκιού. Του Agapito ντε!

γιάννης Χρ.

Αμπάρες...

Δεν κάνω ποινική δικηγορία, από επιλογή. Με εξοντώνει η ποινική δικονομία... το βαρύ κλίμα στα ποινικά ακροατήρια. Και πιο πολύ με συνθλίβει ψυχικά το επισκεπτήριο στις φυλακές...



Όμως χτες, Παρασκευή το απόγευμα, ξεκούνησα επιτέλους για να πάω να δω το φίλο μας, στον Κορυδαλλό... μετά από πολύ, πολύ καιρό είναι η αλήθεια...

Στις γυναικείες, μόλις έφτασα, έξω από την πύλη, άκουσα ένα σιγανό, γλυκό κλάμα. Μια ξανθιά κοπέλα είχε πέσει στην αγκαλιά μιας μεγαλύτερης γυναίκας και έκλαιγε. Έκλαιγαν κι οι δυο μαζί. Πλάι αφημένη μια μικρή βαλιτσούλα. Πήγα κοντά. Της ακούμπησα απαλά την πλάτη:
"Με το καλό" της ψιθύρησα κι αυτή μόνο που δεν μ' αγκάλιασε και μένα...
"Σας ευχαριστώ.." μου αντιγύρισε με ένα χαμόγελο τόσο γήινο, που θαρρώ θα το κουβαλώ για πάντα μέσα μου.
Μετά πήραν τη βαλιτσούλα κι αγκαλιασμένες σφιχτά βημάτισαν αργά, το δρόμο της επιστροφής... Πιστεύω πως στη φυλακή, αυτό που σου λείπει περισσότερο δεν είναι η ελευθερία, είναι το άγγιγμα. Το χάδι...
Τέλος πάντων...



Ο φύλακας μου έδειξε την επόμενη πύλη.
"Για τη 17Ν από πάνω, κ. συνήγορε... όχι από δω"...

Στην πτέρυγα της 17Ν με βάλαν στο μηχάνημα, με φωτογράφησαν, με διακτίνισαν, με ψέκασαν κλπ... Με τα πολλά μπήκα, πέρασα τη δεύτερη αμπάρα και κατηφόρισα στο υπόγειο με βιαστικά βήματα. Ο φύλακας εκεί ξεκλείδωσε την τρίτη αμπάρα και μπήκα. Τα ίδια και δω, μηχάνημα (ευτυχώς όχι ψέκασμα) και μετά... ο Μήτσος με περίμενε με μια ανοιχτή αγκαλιά!.. Χαμογελώντας, με μάτια που έλαμπαν.

"Καλώς τον!.. Βρε συ δεν μπορώ να σε συνηθίσω με την κουστουμιά!.."
"Σάμπως εγώ μπορώ;" του είπα και καθίσαμε στο τραπεζάκι.

Μια χαρά ο φίλος. Όπως τον θυμάστε. Μόνο πιο... γκρίζος στο μαλλί. Όπως όλοι μας. Και λίγη κοιλίτσα. (Μη φανταστείτε... ίσα που φαίνεται...)
"Βρε τι φέρνει η ηλικία!.."
Γελάσαμε με την εμφάνισή μας, με τα μαλλιά μας, με τις "σαμπρελίτσες" μας κι αφού πήραμε ανάσες θάρρους λέγοντας ότι "υπάρχουν και χειρότερα", πέσαμε με τα μούτρα στην κουβέντα.

Τι κάνουν οι φίλοι, τα παιδιά... Τα χαιρετίσματα, τα φιλιά...



Η οικονομική κρίση, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και το κυπριακό, μας έφαγαν μιάμιση ωρίτσα χωρίς να το καταλάβουμε... Γενικώς τα βρήκαμε όλα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Ο Μήτσος εκφράστηκε με περισσότερη απαισιοδοξία, ακόμα κι από μένα, (κι απ' τον Γιάννη):
"Οδηγούμαστε στη βαρβαρότητα. Σε ακραίες συνθήκες... Η Κεϋνσιανή συνταγή δεν βοηθάει σε τίποτε σ' αυτή την κρίση. Μια καταστροφή φαντάζει ως η μόνη, αναγκαία κατάληξη. Κι αφού η κρίση είναι παγκόσμια, έτσι κι η αναπόφευχτη λύση θα είναι παγκόσμια."

Όταν προαιστάνθηκε ότι είχε λήξει το επισκεπτήριο, ο Μήτσος, πειθαρχημένος πάντα, πετάχτηκε πάνω:
"Τι ώρα είναι βρε Βασίλη;"
"Δυο λεπτά ακόμα..." έκανε χαμογελώντας ο φύλακας.
Σηκωθηκα κι εγώ.
"Κρίμα... Κι ήθελα να συζητήσουμε τόσα πράγματα..."
"Θα ξανάρθω σύντομα" υποσχέθηκα.
"Να ξανάρθεις, ψηλέ... Εγώ εδώ θα είμαι..."

Γελώντας τον αποχαιρέτησα. Μια τελευταία αγκαλιά. Πήρα την παλιά, γνώριμη μυρωδιά του φίλου στα ρουθούνια μου και βγήκα έξω, στην υγρασία. Είχε νυχτώσει.

"Να πάτε στο καλό κ. συνήγορε!" με ξαπέστειλε η πονηρή φατσούλα του φύλακα, στην πύλη.
Περπάτησα στο σκοτάδι για πολλή ώρα. Δεν μπορώ να πω... Ήμουν χαρούμενος!..

Μόνο που είχαμε διαφωνήσει στο κυπριακό...
Αλλά κι αυτό χαρά δεν είναι;

(Στη φωτο, αν δεν θυμάστε, είναι ο γράφων(!) με τον έγκλειστο φίλο... τότε... που όλα μας τα κόκκαλα ήταν ευδιάκριτα. Και στο "κάραφλο" υπήρχε μπόλικο, μαύρο μαλλί.)

Κ.Λ.

Dalit: Προτίμησαν τον Μωάμεθ...

Στο blog "Αφημένες κάποιες σκέψεις", που παρακολουθώ με ενδιαφέρον, έχει αναρτηθεί μια συνεντευξή του Ινδού δημοσιογράφου Rao Swan προς την Αφροδίτη (την μπλόγκερ). Εκεί αναφέρει κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση και γι αυτό το μεταφέρω:

"...
Α: Τίθεται θρησκευτικό ζήτημα στην Ινδία;
Rao Swan: Όχι. Όχι, είμαι κατηγορηματικός. Στην Ινδία το 12% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι. Μάλιστα πρόκειται για Dalit που έχουν προσχωρήσει στον μουσουλμανισμό.
Α: Για ποιό λόγο; Πείτε μας αν θέλετε λίγα περισσότερα για το ζήτημα των Dalit.
Rao Swan: Στην ινδουιστική ιεραρχία, το σύστημα καστών, η τελευταία κάστα ιεραρχικά είναι οι Dalit, ή αλλιώς "ανέγγιχτοι". Η κάστα αυτή ιστορικά συνδέεται με επαγγέλματα"μολυσματικά" , όπως ο καθαρισμός τουαλετών με τα χέρια. Σήμερα υπάρχουν 250 εκατομμύρια Dalit. Εγώ είμαι Dalit. Οι Dalit στην Ινδία αποκλείονται απο την κοινωνική ζωή της Ινδίας, δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στους ναούς, να πάνε σχολείο, και κατοικούν σε απομονωμένες περιοχές , σε συγκεκριμένους καταυλισμούς μακριά από πόλεις και χωριά που διαμένουν οι ανώτερες κάστες. Το όνομα "ανέγγιχτοι" προκύπτει από μια συγκεκριμένη πρακτική: τους Dalit οι ανώτερες κάστες δεν επιτρέπεται ούτε να τους αγγίζουν. Για να ξεφύγουν λοιπόν από τη μοίρα των Dalit, αρκετοί καταφεύγουν στην αλλαγή θρησκεύματος. Έτσι εξηγείται το υψηλό νούμερο των μουσουλμάνων στην Ινδία (100 εκ.)
Α: Οι Ινδοί στην Ελλάδα διατηρούν αυτή τη διαστρωμάτωση; Πόσοι απο αυτούς είναι Dalit;
Rao Swan: Στην Ελλάδα υπάρχουν γύρω στους 17 χιλιάδες Ινδοί. Το 60 % αυτών είναι Dalit. Οι ανώτερες κάστες προσπαθούν να διατηρήσουν την ιεράρχιση, αλλά είναι γελοίο. Δουλεύουμε στις ίδιες χαμηλού επιπέδου δουλειές..."

Κ.Λ.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΗΜΕΝΕ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Δύσκολοι οι καιροί για τον Homo Pretenderius. Δε φτάνει που οι δημοσκοπήσεις του χαλούν το κέφι πρωί, μεσημέρι, βράδυ προ και μετά του φαγητού. Δε φτάνει που βλέπει το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει, κοντολογής, σύντομα να γλύφει εκεί που έφτυνε. δε φτάνει που βλέπει τον εκλεκτό του μέσα στο ΠΑΣΟΚ - τον αυριανό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ ντε - να περιθωριοποιείται μέρα με τη μέρα στους ρόλους που η ηγεσία του κόμματος του αναθέτει, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα: η τάπα από τον Αλέκο Αλαβάνο.
Σε συνέντευξη που παραχωρούσε στους μεγάλους ιεροεξεταστές του MEGA - δηλαδή στους συντελεστές του Δελτίου των 20.00 - ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία του ζητούσαν να εξηγήσει τη δημοσκοπική πτώση του κόμματός του, τους πήρε τα σώβρακα. Ελάχιστη σημασία έχει το ότι οι απόψεις του δεν έπεισαν εμένα ή, τέλος πάντων, κάνω μια εντελώς διαφορετική ανάγνωση της δημοσκοπικής συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε είναι το μειλίχιο χαμόγελο με το οποίο τους αποστόμωνε. Ήθελαν να τον δουν να αυτομαστιγώνεται μέχρις αίματος. Τους αποσβόλωσε δίνοντας επαρκείς, κατά τη γνώμη του, εξηγήσεις.
Κι όταν ο κύριος Πρετεντέρης, συγκεντρώνοντας τα τελευταία αποθέματα οίησης που του έχει αφήσει η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, τον ρώτησε «δηλαδή δεν έχετε κάνει κανένα λάθος;» πήρε την αποστομωτική απάντηση: «Φυσικά και έχουμε κάνει λάθη. Κάθε μέρα κάνουμε λάθη όπως όλοι. Γι αυτό λέω ότι δοκιμαζόμαστε καθημερινά».
Κουβέντες που, αν απευθύνονταν σε ένα κακομαθημένο έφηβο μπορεί και να τον ταρακουνούσαν.
Το Homo Pretenderius αναμφισβήτητα δεν τον ταρακούνησαν. τον υποχρέωσαν όμως σε μια αιδήμονα σιωπή.

Αχ, καημένε Πρετεντέρη γυρίσματα πού 'χει ο καιρός!

Γιάννης Χρ.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

ΝΕΑ ΒΟΥΤΙΑ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΩΝ ΒΡΕ ΜΠΑΣ ΚΙ Ο ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΦΑΛΑΚΡΟΣ;

«Ο πνιγμένος είναι φαλακρός» σχολίασε ο φίλτατος Φιλελεύθερος Τζουτζές στην προηγούμενη ανάρτηση του Γιώργου όπου επισημαίνονταν ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ισλανδίας μεταφράζεται το Κομμουνιστικό Μανιφέστο στη γλώσσα της χώρας. Κι εγώ τον αποπήρα. Φοβούμαι όμως ότι έχει δίκιο, μόνο που ο πνιγμένος δεν είναι οι αναγνώστες του Κομμουνιστικού Μανιφέστου εν έτει 2008, αλλά οι γκουρού το Φιλελευθερισμού.
Λίγες μονάχα μέρες κράτησε η ευωχία των χρηματιστηριακών αγορών για την επιστροφή στον Κέυνς, μέσω Ομπάμα.Η αναμενόμενη σημερινή ανακοίνωση ότι οι ΗΠΑ έχουν εισέλθει σε ύφεση προκάλεσε την αναμενόμενη βουτιά: -5,19% το Λονδίνο, -5,88% η Φρανκφούρτη, -5,59% το Παρίσι, -5% πριν κλείσει η συνεδρίαση στη Νέα Υόρκη. Η ανακοίνωση του Κογκρέσου ότι θα εγκρίνει $500 δισεκατομμύρια για την ανάκαμψη της Οικονομίας απλώς φρενάρησε την πτώση.
Η κρίση είναι πιο βαθιά και θα είναι πιο μακροχρόνια, ομολογούν τώρα οι οικονομολόγοι.
Δεν είναι η ώρα να επιχαίρει κανείς για την επαλήθευση των δυσοίωνων προβλέψεών του. Ουδείς ποτέ αναγνώρισε στην κασάνδρα το δίκιο της.Γιατί αυτό που μόλις άρχισε θα βυθίσει στη φτώχια εκατοντάδες ακατομμύρια ανθρώπων, θα προκαλέσει πολλές χιλιάδες θανάτων από την ασιτία και πάλι κστο τέλος, κάποιοι θα χτίσουν περιουσίες πάνω στη δυστυχία των πολλών.
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον; ΟΧΙ ΒΈΒΑΙΑ. Αρκεί να γίνουν οι σωστές δράσεις. Γιατί καλός ο Κέυνς, αλλά αν τα όποια μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης περιοριστούν στην τόνωση της κατανάλωσης τότε θα πέσουμε από τη Σκύλα της οικονομικής κρίσης στη Χάριβδη της κλιματικής αλλαγής.
Χρειάζονται γενναίες δημόσιες επενδύσεις στην Πράσινη Οικονομία. Η οποία μπορεί να γεννήσει πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας από τις επιδοτήσεις στην αυτοκινητοβιομηχανία. Κι επειδή δεν είναι δυνατό να γυρίσουμε ένα διακόπτη κι όλα να αλλάξουν μονομιάς - οι λάτρεις τέτοιων ριζικών λύσεων προκάλεσαν απίστευτες συμφορές στο παρελθόν - πρέπει να υπάρξει μια σωστή δόση στήριξης των επαγγελμάτων της παραδοσιακής οικονομίας της κατανάλωσης και των νέων επαγγελμάτων της Πράσινης Οικονομίας.
Δεν είναι κακό να μειωθούν οι θέσεις εργασίας στην αυτοκινητοβιομηχανία, τουναντίον πρέπει να προβλεφθεί η δραστική μείωσή τους. Πρέπει όμως ταυτόχρονα να σχεδιαστούν άμεσα θέσεις εργασίας γι αυτούς που θα χάσουν τη δουλειά τους στην αυτοκινητοβιομηχανία σε άλλες παραγωγικές δραστηριότητες. Οι ήπιες μορφές ενέργειας, η εξοικονόμηση ενέργειας, η βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, που θα βασίζεται σε συμπληρωματικές καλλιέργειες η παραγωγή νέων υπηρεσιών και η δραστική μείωση του χρόνου εργασίας πρέπει να είναι μερικές από τις λύσδεις που θα επιλεγούν.
Με αυτή την έννοια οι «λύσεις» Ομπάμα και Μπράουν μπάζουν χοντρά. Κι αν θέλουμε να μη συμπεριφερθούμε σαν το φαλακρό πνιγμένο, πρέπει κάτι να κάνουμε.

Γιάννης Χρ.

Ένα κείμενο για τις οικονομικές κρίσεις

Στην Ισλανδία, τις τελευταίες εβδομάδες κυκλοφορεί μεταφρασμένο το κομμουνιστικό μανιφέστο, για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας. Η βαρβάτη οικονομική κρίση κίνησε το ενδιαφέρον των Ισλανδών για ένα κείμενο, στο οποίο μέχρι πρόσφατα πολύ λίγη σημασία έδιναν. Πώς να το σχολιάσει κανείς; "Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα", ή "ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται"; Εγώ πάντως προτιμώ να υιοθετήσω το πρώτο σχόλιο.
Μόλις πιο πριν ανέβασα στο interna corporis ένα κείμενο για τις θεωρίες περί μηχανισμών γένεσης οικονομικής κρίσης στα πλαίσια της μαρξιστικής σκέψης. Είναι η εισήγηση που θα κάνω σήμερα το βράδυ σε μια συζήτηση στο resistencias. Κοιτάξτε το και το συζητάμε.

Γιώργος

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΓΙΑ 49ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Σύντομη περιγραφή του οδοιπορικού στη Θεσσαλονίκη για μια ακόμη συμμετοχή (σαν θεατές φυσικά – τα άλλα τα αφήνουμε για αργότερα) στην γιορτή του 49ου φεστιβάλ κινηματογράφου.

Αναχώρηση την Τετάρτη 19.11.08, στις 9 και 45. Εκτιμηθείσα ώρα άφιξης 15 και 30 (με τις στάσεις). Πραγματική ώρα άφιξης 21 και 15. Ο λόγος ; Ομηρεία στην Εθνική Οδό από αγωνιζόμενους αγρότες και ξύνοντες τους όρχεις τους τροχαίους.



Λίγα λόγια για τις ταινίες. Φέτος επιλέξαμε να δούμε λίγες (μόλις έξη) και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε άραγμα, χάζεμα, βόλτες, συνάντηση με φίλους, ταβερνεία, ουζάδικα, μπυραρίες και καφέ. Τις λίγες ταινίες που είδαμε δεν τις βρήκαμε τόσο χάλια όσο ο Δανίκας που μόνο να δεις την ξινισμένη μούρη του νοιώθεις ότι θάταν ένας πολύ πετυχημένος ανακριτής σε σοσιαλιστικά καθεστώτα ανατολικού τύπου. Ξεχωρίσαμε την ταινία «Το βουνό μπροστά» του Ντούρου. Αν δεν έχεις προκατάληψη την βρίσκεις πολύ σωστά δουλεμένη.

Το φεστιβάλ έχει γίνει ένα με τη Θεσσαλονίκη. Πολύς κόσμος που κυκλοφορεί ευδιάθετος στα δρώμενα του φεστιβάλ (κυρίως βέβαια ταινίες και πάρτι – φέτος είχε και το μουσικό συγκρότημα του Κουστουρίτσα) και στα στέκια της πόλης, μια ροή χαλαρή που την διακόπτουν κάποιες ώρες ύπνου (πάλι χαλαρά).



Η επιστροφή μας, αν και με βροχή, ήταν χωρίς απρόοπτα, αν εξαιρέσεις δυο τεράστιες λακκούβες μες τη μέση της Εθνικής Οδού που σίγουρα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρότατο ατύχημα και σε κάνουν να σιχτιρίζεις για τα διόδια που πληρώνεις κάθε τρεις και λίγο. Αλλά είπαμε, σαν καταναλωτές (προϊόντων και υπηρεσιών) είμαστε τόσο αδιάφοροι που μας αξίζουν και πολύ χειρότερα.


Βρήκαμε την ευκαιρία στην επιστροφή να επισκεφτούμε ακόμη μια φορά τον οικισμό του Παλαιού Παντελεήμονα, 6 μόλις χιλιόμετρα από την Εθνική, στο ύψος του Πλαταμώνα, όπου χιόνιζε! Ο οικισμός αυτός, πριν από 18 χρόνια που περάσαμε από κει ήταν ένα εγκαταλειμμένο χωριό με υπέροχα κουφάρια πέτρινων κατοικιών. Το αξιοποίησαν πρώτα οι Γερμανοί (επισκέπτες φυσικά, όχι κατακτητές), όπως τον παλιό οικισμό της Μονεμβασιάς. Σήμερα αποτελεί πρότυπο, τόσο από άποψη δόμησης, όσο και υπηρεσιών. Η άλλη όψη της Ελλάδας!
Η αντιπροσωπία της ΑΝΤΙΚΟΥΚΟΥ ΦΙΛΜ.
Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)