Η ρήση αυτή του Μάο Τσετουνγκ μου ήρθε μετά από χρόνια στο μυαλό καθώςγινόμαστε εδώ και σχεδόν ένα εικοσιτετράωρο μάρτυρες μιας ανεξέλεγκτης - και εν πολλοίς τυφλής - έκρηξης βίας ενός μεγάλου κομματιού της νεολαίας.
Αφορμή γι' αυτή την έκρηξη βίας, που με τη βοήθεια του διαδικτύου απλώθηκε με την ταχύτητα του φωτός σε όλες της πόλεις της χώρας που φιλοξενούν κάποιο τμήμα Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ ήταν η βάρβαρη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού από έναν πορωμένο ένστολο φονιά. Σε βαθμό που ακόμα και οι συνάδελφοί του - βλ. δηλώσεις του Προέδρου Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής Γ. Μακρή, ο οποίος δεν έχει διακριθεί στο παρελθόν για τη δημοκρατική του ευαισθησία - τον δίνουν στεγνά.
Τα αίτια είναι πολύ πιο βαθιά. Έχουν να κάνουν με το αίσθημα της περιθωριοποίησης που βιώνουν όλο και πιο έντονο καθημερινά οι νέοι, ακόμα και τα παιδιά των λεγόμενων «καλών οικογενειών». Γι' αυτό και φοβούμαι ότι η υπόθεση δε θα ξεφουσκώσει γρήγορα. Θα ήθελα πολύ αύριο το πρωί να διαπιστώνω με χαρά πως οι φόβοι μου αποδείχθηκαν υπερβολικοί. Όμως, ήδη εδώ και δυο χρόνια, με αφορμή τις διαδηλώσεις των φοιτητών κατά της δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων και κατά της αντιμεταρρύθμισης της κυβέρνησης, ένιωθα ότι υπάρχει ένα κύμα οργής που φουσκώνει. Λίγο η «πριγκιπική» διαπαιδαγώγηση που έλαβαν, λίγο η πραγματική οικονομική τους περιθωριοποίηση, λίγο η απουσία οράματος ζωής, όλα αυτά συγκροτούσαν ήδη ένα εκρηκτικό μίγμα. Έλειπε η θρυαλίδα. Κι αυτή ήταν η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού.
Ας μη γελιόμαστε. Χθες το βράδυ περισσότεροι από 5.000 νέοι συμμετείχαν στις βίαιες διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα. Δεν έχουμε να κάνουμε με τους «50 γνωστούς - αγνώστους» που προκαλούσαν χρόνια τώρα την οργή του κυρίου Πρετεντέρη αλλά και των εκκολαφθέντων στο δημοσιογραφικό φυτώριο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ τηλεοπτικών αστέρων. Στις σημερινές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας συμμετείχαν 3.000, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, στην Αθήνα, 1200 στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με το πρακτορείο ASSOCIATED PRESS. Και δεν έχουμε ακόμα εικόνα των τεκταινομένων στην Πάτρα και στις άλλες πόλεις.
Πώς θα καταλήξει αυτό το πράγμα; Δεν είμαι βέβαιος. Ούτε και πιστεύω ότι τα πράγματα έγιναν βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου του εσμού των ανικάνων που μας κυβερνούν, μολονότι - οφείλω να το ομολογήσω - φλερτάρησα με αυτή την προσέγγιση των πραγμάτων. Είμαι βέβαιος ότι, όπως και πέρσι με τις φωτιές, θα προσπαθήσουν να κάνουν την ανικανότητά τους επικοινωνιακό όπλο. Να συσπειρώσουν τους τρομοκρατημένους - δικαίως ή αδίκως - μικρο-μεσοαστούς γύρω από το Νόμο και την Τάξη. Που φυσικά εκπροσωπούν οι καραμανλής, Παυλόπουλος, Χηνοφώτης.
Όμως είμαι βέβαιος και ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με προδιαγεγραμμένο σχέδιο των κυβερνώντων. Χρειάζεται για την εκπόνησή του μια στοιχειώδης εκτελεστική ικανότητα. Κι όταν μένει απροστάτευτη η κατοικία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας δεν πιστεύω ότι αυτή την εκτελεστική ικανότητα τη διαθέτουν. Για άλλη μια φορά δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι αντάμα, θα είναι παρατηρητές των γεγονότων.
Ωστόσο το χθεσινό έγκλημα όλοι περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα συμβεί. Οι ποινές - χάδια στους μπάτσους της ζαρντινιέρας, στον ανθυπαστυνόμο που δολοφόνησε πισώπλατα έναν ανύποπτο Σέρβο μαθητή που βρίσκονταν στην Θεσσαλονίκη εκδρομή με τους συμμαθητές του δεν ήταν τυχαίες. Εντάσσονται στη λογική της κάθε εξουσίας που «τον καλό το χωροφύλακα που τσακίζει στο ξύλο τον πρώτο τυχόντα και το καλό το τσοπανόσκυλο που ξεσκίζει τον ανύποπτο διαβάτη δεν τους εμποδίζεις, γιατί ξεσοΐζονται» (Κ. Βάρναλη, Το ημερολόγια της Πηνελόπης).
Η φιλολογία γύρω από το λεγόμενο «άβατο των Εξαρχείων» δεν ήταν τυχαία. Τα Εξάρχεια εδώ και 20 περίπου χρόνια είναι η πλέον αστυνομοκρατούμενη συνοικία της Αθήνας και ταυτοχρόνως αυτή στην οποία κάθε ανομία επιτρέπεται. Αλλά και το «άβατο των Εξαρχείων» βολεύει την κάθε εξουσία. Είναι κι ένα υπέροχο όργανο τρομοκράτησης της κοινωνίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το ζήτημα του ουσιαστικού εκδημοκρατισμού αυτού του απίστευτου μηχανισμού που αποκαλείται Σώματα Ασφαλείας, δε μπορεί παρά να είναι πρωτεύον κοινωνικό αίτημα. τα όπλα που με περίσσεια ευχέρεια τους αποσπούν οι «σκληροί εγκληματίες» γίνονται απίστευτα αποτελεσματικά όταν πρόκειται να σκοτώσουν πισώπλατα ένα πρεζόνι. Οι «ανεκπαίδευτοι» που δεν παρεμβαίνουν όταν απειλείται οι ζωή ενός πολίτη, γίνονται απίστευτα εκπαιδευμένοι όταν πρέπει να τσακίσουν στο ξύλο έναν άμοιρο μετανάστη.
Το ζήτημα της πολιτικής Ασφάλειας για τον πολίτη, με σεβασμό στον πολίτη πρέπει κάποτε να απασχολήσει την Αριστερά. Και να την απασχολήσει σοβαρά. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, φοβούμαι πως, όταν θα κερδίσει τις εκλογές, θα χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, για τους ίδιους λόγους με αυτούς της τωρινής κυβέρνησης. Η περίπτωση Καλτεζά είναι ενδεικτική. Όχι γιατί, ίσως, δεν θα ήθελε να εισαγάγει μια άλλη λογική Ασφάλειας. Αλλά γιατί ούτε κι αυτό έχει τέτοια.
Γιάννης Χρ.
Αφορμή γι' αυτή την έκρηξη βίας, που με τη βοήθεια του διαδικτύου απλώθηκε με την ταχύτητα του φωτός σε όλες της πόλεις της χώρας που φιλοξενούν κάποιο τμήμα Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ ήταν η βάρβαρη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού από έναν πορωμένο ένστολο φονιά. Σε βαθμό που ακόμα και οι συνάδελφοί του - βλ. δηλώσεις του Προέδρου Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής Γ. Μακρή, ο οποίος δεν έχει διακριθεί στο παρελθόν για τη δημοκρατική του ευαισθησία - τον δίνουν στεγνά.
Τα αίτια είναι πολύ πιο βαθιά. Έχουν να κάνουν με το αίσθημα της περιθωριοποίησης που βιώνουν όλο και πιο έντονο καθημερινά οι νέοι, ακόμα και τα παιδιά των λεγόμενων «καλών οικογενειών». Γι' αυτό και φοβούμαι ότι η υπόθεση δε θα ξεφουσκώσει γρήγορα. Θα ήθελα πολύ αύριο το πρωί να διαπιστώνω με χαρά πως οι φόβοι μου αποδείχθηκαν υπερβολικοί. Όμως, ήδη εδώ και δυο χρόνια, με αφορμή τις διαδηλώσεις των φοιτητών κατά της δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων και κατά της αντιμεταρρύθμισης της κυβέρνησης, ένιωθα ότι υπάρχει ένα κύμα οργής που φουσκώνει. Λίγο η «πριγκιπική» διαπαιδαγώγηση που έλαβαν, λίγο η πραγματική οικονομική τους περιθωριοποίηση, λίγο η απουσία οράματος ζωής, όλα αυτά συγκροτούσαν ήδη ένα εκρηκτικό μίγμα. Έλειπε η θρυαλίδα. Κι αυτή ήταν η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού.
Ας μη γελιόμαστε. Χθες το βράδυ περισσότεροι από 5.000 νέοι συμμετείχαν στις βίαιες διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα. Δεν έχουμε να κάνουμε με τους «50 γνωστούς - αγνώστους» που προκαλούσαν χρόνια τώρα την οργή του κυρίου Πρετεντέρη αλλά και των εκκολαφθέντων στο δημοσιογραφικό φυτώριο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ τηλεοπτικών αστέρων. Στις σημερινές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας συμμετείχαν 3.000, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, στην Αθήνα, 1200 στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με το πρακτορείο ASSOCIATED PRESS. Και δεν έχουμε ακόμα εικόνα των τεκταινομένων στην Πάτρα και στις άλλες πόλεις.
Πώς θα καταλήξει αυτό το πράγμα; Δεν είμαι βέβαιος. Ούτε και πιστεύω ότι τα πράγματα έγιναν βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου του εσμού των ανικάνων που μας κυβερνούν, μολονότι - οφείλω να το ομολογήσω - φλερτάρησα με αυτή την προσέγγιση των πραγμάτων. Είμαι βέβαιος ότι, όπως και πέρσι με τις φωτιές, θα προσπαθήσουν να κάνουν την ανικανότητά τους επικοινωνιακό όπλο. Να συσπειρώσουν τους τρομοκρατημένους - δικαίως ή αδίκως - μικρο-μεσοαστούς γύρω από το Νόμο και την Τάξη. Που φυσικά εκπροσωπούν οι καραμανλής, Παυλόπουλος, Χηνοφώτης.
Όμως είμαι βέβαιος και ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με προδιαγεγραμμένο σχέδιο των κυβερνώντων. Χρειάζεται για την εκπόνησή του μια στοιχειώδης εκτελεστική ικανότητα. Κι όταν μένει απροστάτευτη η κατοικία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας δεν πιστεύω ότι αυτή την εκτελεστική ικανότητα τη διαθέτουν. Για άλλη μια φορά δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι αντάμα, θα είναι παρατηρητές των γεγονότων.
Ωστόσο το χθεσινό έγκλημα όλοι περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα συμβεί. Οι ποινές - χάδια στους μπάτσους της ζαρντινιέρας, στον ανθυπαστυνόμο που δολοφόνησε πισώπλατα έναν ανύποπτο Σέρβο μαθητή που βρίσκονταν στην Θεσσαλονίκη εκδρομή με τους συμμαθητές του δεν ήταν τυχαίες. Εντάσσονται στη λογική της κάθε εξουσίας που «τον καλό το χωροφύλακα που τσακίζει στο ξύλο τον πρώτο τυχόντα και το καλό το τσοπανόσκυλο που ξεσκίζει τον ανύποπτο διαβάτη δεν τους εμποδίζεις, γιατί ξεσοΐζονται» (Κ. Βάρναλη, Το ημερολόγια της Πηνελόπης).
Η φιλολογία γύρω από το λεγόμενο «άβατο των Εξαρχείων» δεν ήταν τυχαία. Τα Εξάρχεια εδώ και 20 περίπου χρόνια είναι η πλέον αστυνομοκρατούμενη συνοικία της Αθήνας και ταυτοχρόνως αυτή στην οποία κάθε ανομία επιτρέπεται. Αλλά και το «άβατο των Εξαρχείων» βολεύει την κάθε εξουσία. Είναι κι ένα υπέροχο όργανο τρομοκράτησης της κοινωνίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το ζήτημα του ουσιαστικού εκδημοκρατισμού αυτού του απίστευτου μηχανισμού που αποκαλείται Σώματα Ασφαλείας, δε μπορεί παρά να είναι πρωτεύον κοινωνικό αίτημα. τα όπλα που με περίσσεια ευχέρεια τους αποσπούν οι «σκληροί εγκληματίες» γίνονται απίστευτα αποτελεσματικά όταν πρόκειται να σκοτώσουν πισώπλατα ένα πρεζόνι. Οι «ανεκπαίδευτοι» που δεν παρεμβαίνουν όταν απειλείται οι ζωή ενός πολίτη, γίνονται απίστευτα εκπαιδευμένοι όταν πρέπει να τσακίσουν στο ξύλο έναν άμοιρο μετανάστη.
Το ζήτημα της πολιτικής Ασφάλειας για τον πολίτη, με σεβασμό στον πολίτη πρέπει κάποτε να απασχολήσει την Αριστερά. Και να την απασχολήσει σοβαρά. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, φοβούμαι πως, όταν θα κερδίσει τις εκλογές, θα χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, για τους ίδιους λόγους με αυτούς της τωρινής κυβέρνησης. Η περίπτωση Καλτεζά είναι ενδεικτική. Όχι γιατί, ίσως, δεν θα ήθελε να εισαγάγει μια άλλη λογική Ασφάλειας. Αλλά γιατί ούτε κι αυτό έχει τέτοια.
Γιάννης Χρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου