ΑΠΟΣΥΡΣΗ

Η Ελλάδα της απόσυρσης. Ο καθένας στο καβούκι του. Και ο καλός μας ΑπΙφ βρίσκει καταφύγιο στα ξύλα και στα χώματα, στους σκύλους και στις γάτες. Έχει αρχίσει να μην καταλαβαίνει την καρδιά των ανθρώπων. Σε λίγο δεν θα καταλαβαίνει ούτε τη γλώσσα τους.

ΣΣ. Και με την ευκαιρία, Champions League θα δεις στον Τριαντάφυλλο φίλε μου;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ

Γιατί δεν ομολογούμε πια παρά στον εαυτό μας.

Πελεκάνος Ερημικός

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΩΝΩ.

Καταλαβαίνω ότι είμαι μόνος.

Πελεκάνος Ερημικός

MELANCHOLIA

Υποκλίνομαι μπροστά στην ιδιοφυία του Λαρς Φον Τρίερ. Είναι το είδος της ιδιοφυίας που συναντά κανείς σε «διαταραγμένους» όπως ο Νίτσε, ο Βαν Γκογκ, ο Βιτγκενστάιν και φυσικά ο ίδιος ο Φον Τρίερ.

Στο «Δαμάζοντας τα κύματα» ο Φον Τρίερ πραγματεύεται την θυσία χωρίς λογικό αντίκρισμα, την θυσία εν είδει τάματος με μεταφυσική ανταπόδοση, όπως αυτή που βλέπουμε στο ομώνυμο έργο του Ταρκόφσκι αλλά και στη «Νοσταλγία».

Αυτού του είδους η θυσία είναι σχεδόν πάντα παρούσα στον ψυχισμό ανθρώπων με αυτού του είδους την διαταραχή που σήμερα ονομάζουμε διπολική.

Στο «Μεγάλο Αφεντικό», στο «Dogville» και στο «Manderlay», ο Φον Τρίερ καταπιάνεται υπέροχα με την κοινωνική υποκρισία, σε βάθος απρόσιτο από τις συνηθισμένες Μόνιμος σύνδεσμος αναφορές.

Στο «Melancholia», κατά την άποψή μου, ο Φον Τρίερ ξεπερνάει τον εαυτό του. Μέσα σε ένα εκπληκτικό κινηματογραφικό σκηνικό που συναντώνται όλες οι τέχνες, αναφέρεται σε μία άλλη εξωπραγματική ιδιότητα των «διαταραγμένων» : την υπερβατική διαίσθηση που συνδυάζεται με τη σιγουριά για το βάθος των πραγμάτων ή για τα πράγματα που πρόκειται να γίνουν. Ο Φον Τρίερ μας λέει ότι οι διπολικοί είναι προφήτες. Όχι ότι νομίζουν πως είναι. Είναι.

Τα έργα του Φον Τρίερ έχουν τη λάμψη της ιδιοφυίας και την αλήθεια της βιωματικότητας. Γι αυτό και είναι μοναδικά.

Πελεκάνος Ερημικός 

ΨΑΧΝΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΤΙ-ΜΙΡΑΛΑΣ, ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΝΤΙ-ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Τραγουδάει ο HECTOIRE

ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΣΤΟ ΚΟΛΥΜΠΙ

ΤΟ ΚΑΠΕΛΑΚΙ ΜΟΥ ΣΤΡΑΒΑ

ΡΩΣΙΔΕΣ...

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ 2

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ

ΗΜΙΠΡΟΚΛΗΣΗ

ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ, EUROVISION ΞΑΝΑ!

ΠΙΣΙΝΑ ΔΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ

ΦΑΠΕΣ

Ξεκινάω από την παλιά μου διαπίστωση, πριν ακόμη γίνουν οι εκλογές που έφεραν στο προσκήνιο δύσοσμα μορφώματα, ότι η βουλή που θα προκύψει δεν θα έχει σχέση με τις κοινοβουλευτικές εκπροσωπήσεις που είχαμε από τη μεταπολίτευση και δώθε. Θα είναι λούμπεν.

Πράγματι, η παρούσα βουλή είναι όμηρος της στρατιωτικού τύπου οργάνωσης του Μιχαλολιάκου. Γιατί όμως; Τι είναι αυτό που καθιστά άτονες και αναποτελεσματικές τις αντιδράσεις των άλλων κομμάτων, των μέσων και γενικότερα της συντεταγμένης πολιτείας στις καθημερινές αντιδημοκρατικές – αντικαθεστωτικές προκλήσεις της Χρυσής Αυγής;

Εδώ κάνω μια παρένθεση. Επειδή ακόμη και ο τίτλος αυτού του μορφώματος ξεγελάει γιατί παραπέμπει σε ακίνδυνα πράγματα όπως τα χρυσά αυγά ή σε επικίνδυνα μεν αλλά άλλου τύπου, όπως το χρηματιστήριο Αθηνών (ΧΑ), υιοθετώ, όχι τελείως αυθαίρετα τον τίτλο Φ.Π. που είναι τα αρχικά της Φαιάς Πανούκλας και έχει άμεση σχέση με τις φάπες.

Συνεχίζω : Η ΦΠ εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την δυναμική του Κινήματος των Πλατειών που είχε κεντρικό σύνθημα «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή». Οι βουλευτές της ΦΠ μπήκαν μέσα στο κοινοβούλιο για να το κάψουνε. Δεν ξέρω αν αυτό θα γίνει κυριολεκτικά, όπως στην περίπτωση της προβοκάτσιας του Ράιχσταγκ αλλά είμαι σίγουρος ότι οι προκλήσεις από τους «βουλευτές» και όχι τους περιφερειακούς της οργάνωσης του Μιχαλολιάκου θα κλιμακωθούν γρήγορα και πολύ επικίνδυνα.

Τα καλόπαιδα της ΦΠ είναι στα ντουζένια τους, μέσα στο τρελό παραλήρημα ενός ασυγκράτητου ενθουσιασμού. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έγιναν από τίποτα τα πάντα. Το όπλο τους είναι το σφρίγος τους. Είναι αγράμματοι και άξεστοι, ανίκανοι και απρόθυμοι να σκεφτούν. Σύμφωνοι. Είναι όμως ενθουσιώδεις φανατικοί. Το ίδιο ήταν και οι πρόδρομοι και πρότυπά τους φασίστες του Μουσολίνι και ναζιστές του Χίτλερ. Το σφρίγος τους όμως γοήτευσε και ανθρώπους του πνεύματος και μάλιστα σημαντικούς.

Η ΦΠ προβάλλει δύο πράγματα : τον φιλολαϊκό και εθνικιστικό της χαρακτήρα. Η προπαγάνδα της βασίζεται σε λόγια και σε πράξεις. Αξιοποιεί την αντιδιαστολή. Καταγγέλλει την κυβέρνηση και τα κόμματα σαν πουλημένα και προδοτικά γιατί «υποκύπτουν» στην τρόικα που «υποδουλώνει» τον ελληνικό λαό. Καταγγέλλει επίσης την ανοχή στους μετανάστες που οδηγεί σε αλλοίωση και περιθωριοποίηση του ελληνικού εθνικού στοιχείου. Καταγγέλλει την φαυλότητα και την απάθεια των πολιτικών για τα δεινά του λαού.

Η απήχηση της προπαγάνδας της δεν οφείλεται όμως στα πιστεύω και στα λόγια. Αυτά υπήρχαν και όταν το εκλογικό ποσοστό της ΦΠ ήταν ένα ελάχιστο κλάσμα της μονάδας. Η κρίση και η αγανάκτηση του κόσμου για τις συνέπειές της δημιούργησαν τις προϋποθέσεις, όπως και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όμως είχε ούτως ή άλλως μικρόφωνο, μεγάλη υποστήριξη από τα μέσα, πλήρη αποδοχή από το πολιτικό σύστημα και δεν είχε ανάγκη προπαγανδιστικών πράξεων.

Η ΦΠ δεν είχε αυτά τα μέσα και επέλεξε την προπαγάνδα της πράξης. Τις βιαιοπραγίες κατά μεταναστών για να υπογραμμιστεί ο εθνικιστικός χαρακτήρας της οργάνωσης και να ακολουθηθεί το παράδειγμα από αγανακτισμένους ανένταχτους που στη συνέχεια θα πυκνώσουν τις τάξεις της ΦΠ. Τις βιαιοπραγίες στην τηλεόραση κατά βουλευτών για να χαρεί το Πανελλήνιο για τις σφαλιάρες που τρώνε τα σύμβολα της κοινοβουλευτικής παρακμής. Την επίθεση στον δήμαρχο Κορινθίων γιατί «συμμάχησε» με τους τσιγγάνους που παρουσιάζονται σα μάστιγα για την περιοχή.

Με αυτά και μ’ αυτά, η ΦΠ απέχτησε μικρόφωνο και μάλιστα βροντερό. Φίρμα ο Κασιδιάρης, φίρμα ο αρβανίτης ελληνάρας Μπούκουρας, να εξηγήσουνε γιατί βαρέσανε, να προβάλλουνε τις θέσεις τους, να βρίσουνε με την καρδιά τους και την ησυχία τους, να απειλήσουνε για χειρότερα στη συνέχεια που να είστε σίγουροι ότι θάρθουν. Παράλληλα δείχνουν το «φιλολαϊκό» τους πρόσωπο με συσσίτια για όσους γράφουν στην ούγια «έλληνας», με υπουργικά αυτοκίνητα για πολύτεκνες οικογένειες και άλλα θεαματικά που ασμένως σπεύδουν τώρα να προβάλουν τα μέσα.

Το χειρότερο, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει σαπίσει στη συνείδηση του κόσμου και θεωρεί ότι έχει ακόμη την παλιά αφομοιωτική του δύναμη. Πιστεύει ότι ο Κασιδιάρης, ο Μπούκουρας και ο Μιχαλολιάκος θα υποκύψουν στη σαγήνη του star system και θα ξεδοντιαστούν καταλήγοντας υλικό για την Espresso.

Κούνια που τους κούναγε λέω εγώ. Αν το πολιτικό σύστημα δεν αναστρέψει την σηπτική του διαδικασία, το πιθανότερο είναι να γίνει εύκολη λεία της ΦΠ που θα καταπιεί αμάσητο και τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος επί της ουσίας είναι το πιο γνήσιο γέννημα – θρέμμα της μεταπολίτευσης, τόσο από την πλευρά των προσώπων, όσο και από την πλευρά των αντιλήψεων. Παρεμπιπτόντως, η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στο επεισόδιο με τον δήμαρχο Κορινθίων ήταν τόσο υποτονική και χλιαρή που με βάζει σε μαύρες σκέψεις. 

Πελεκάνος Ερημικός           

ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΚΟ

Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΙ

Η κυρία είχε περάσει τα σαράντα, όχι πολύ, να, δυο, ίσως και τρία χρόνια και καθώς ήταν αρκετά νόστιμη όταν ήταν πιο μικρή και λίγο – πολύ διατηρούσε το στιλάκι της, δεν είχε και πολλά περιττά και δεν ήταν όπως λέμε του πεταμού, καθόλου θάλεγα. Δούλευε σε νοσοκομείο, νοσοκόμα δηλαδή και η πελατεία αυτού του νοσοκομείου ήταν κυρίως ηλικιωμένοι, τι κυρίως, γιατί να μην πούμε αποκλειστικά και αν θέλουμε να είμαστε πιο ωμοί και ως εκ τούτου πιο ειλικρινείς, το ηλικιωμένοι κάντο γέροι για να είσαι μέσα.

Στο νοσοκομείο λοιπόν η κυρία νοσοκόμα είχε πέραση, επιστράτευε και την τσαχπινιά της, άφηνε τους γέρους να σοροπιάζουν αλλά για να μην την αδικήσουμε, μέχρι εκεί, τίποτα παραπάνω, όχι χειρονομίες δηλαδή και άλλες ασχημοσύνες. Ήταν το αστέρι του νοσοκομείου, γηροκομείου πες καλύτερα η κυρία νοσοκόμα και πολύ της άρεσε γιατί εδώ που τα λέμε, έξω, δεν γυρνούσαν και πολλοί να την κοιτάξουνε, οι νέοι αδιαφορούσαν και αν την σκουντούσαν κατά λάθος στο δρόμο, το πολύ – πολύ να ξεμπέρδευαν με ένα μπαρδόν.

Από το νοσοκομείο της κυρίας νοσοκόμας περνούσε συχνά – πυκνά και ένα γεροντάκι, ο Ζ.Σ. που είχε καβατζάρει τα ενενήντα, κανένας δεν του έδινε πολύ σημασία ούτε ακόμα – ακόμα η γλυκιά και τσαχπίνα κυρία νοσοκόμα, γιατί αυτός παραήταν γέρος, σωστό χούφταλο. Ήταν όμως μυστήριο τρένο αυτός ο γεροντάκος γιατί στα ενενήντα του συνέχιζε να γράφει και όχι απλά να γράφει αλλά να γράφει πολύ καλύτερα από τους νεότερους συγγραφείς που δεν έφταναν ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου.

Το γεροντάκι, ο Ζ.Σ., ασήμαντο χούφταλο στον κόσμο του νοσοκομείου, γνωστότατος σε εκατομμύρια αναγνώστες που τον λάτρευαν, μεταφρασμένος σε πάμπολλες γλώσσες, έχοντας πάρει ένα όχι ευκαταφρόνητο νόμπελ και έχοντας απασχολήσει κατ’ επανάληψη σπουδαίους κριτικούς και ερευνητές, ανθρώπους του πνεύματος, αυτός ο αόρατος στο μικρόκοσμο του νοσοκομείου όπου βασίλευε η Αυτής Μεγαλειότης, η κυρία νοσοκόμα.

Και μετά από κάποια χρόνια που θα περάσουν, γιατί τα χρόνια έχουν αυτό το καπρίτσιο, να περνάνε και το χειρότερο, να αποκαλύπτουν ότι είναι ψεύτικο, φθαρτό και προσωρινό, όταν το γεροντάκι ο Ζ.Σ. θα είναι με τους αθάνατους, η κυρία νοσοκόμα θα κάνει παρέα στις γάτες και θα της κάνουνε παρέα κι αυτές γιατί στα ενενήντα της δεν θα κάνει ούτε για να τρως κουκιά και να την φτύνεις με τα τσόφλια, αν φτάσει στα ενενήντα βέβαια, πάντα με τη βοήθεια του νοσοκομείου, γηροκομείου πες καλύτερα που δε θάναι πια το βασίλειό της αλλά ένα μέρος που θα την τραβολογάνε για να ζήσει λίγο παραπάνω, γιατί αυτό ήτανε και για αθανασία να μη το συζητάμε καλύτερα.

Ο Πελεκάνος Ερημικός έγραψε με το στιλ του αγαπημένου του Ζοζέ Σαραμάγκου.  

FUTURO

Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, όταν ακόμα είχα την επιθυμία και τη διάθεση να φτάχνω βιντεάκια, είχα σχεδιάσει ένα βιντεοταινιάκι με τίτλο FUTURO.

Σε χοντρές γραμμές το θέμα ήταν το εξής : Σε ένα όχι απώτερο μέλλον θα ενσκήψει μεγάλη κρίση στην Ελλάδα και σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις θα κλείσουν. Η μόνη επιχείρηση που θα ευημερεί θα είναι εξαγωγική και θα αφορά φουτουριστικά γλυπτά, κατασκευασμένα από φτηνά υλικά. Ιδιοκτήτης της εταιρείας και καλλιτέχνης – κατασκευαστής των γλυπτών είναι ένας εκκεντρικός, ηλικιωμένος αρχιτέκτονας που έχει ένα μοναδικό μόνιμο υπάλληλο, τον τσιγγάνο Θανάση.

Ο Θανάσης, με τα δύο πόδια σταυρωμένα πάνω σ’ ένα παλιό γραφείο, δέχεται πρώην γιάπηδες που φοράνε κάτι ταλαιπωρημένα Armani και Prada και κρατάνε για φιγούρα τους παλιούς, πανάκριβους, δερμάτινους χαρτοφύλακες, παραγεμισμένους με άχρηστα παλιόχαρτα.

Η μοναδική διαπραγμάτευση που κάνουν οι άμοιροι πρώην γιάπηδες είναι για την σαλτσούλα του σάντουιτς που αποτελεί την πληρωμή τους.

Δοκιμαστικά της σκηνής αυτής έχουν γίνει και τα έχω στο αρχείο μου όπου φαίνεται και η ημερομηνία.

Κύριοι, το FUTURO είναι εδώ.

Πελεκάνος Ερημικός

ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ

ΗΡΘΕ Ο ΠΙΟΥ.

Είναι λευκός, χοντρός και απειλεί!

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!

Αντίο στο Κίνι.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΚΟΥΠΕΣ

Την ώρα που οι αντίπαλοι του αγωνίζονται να

κρατηθούν στην ζωή ο Μεγάλος Σύλλογος του

Πειραιά επεκτείνει τις δραστηριότητες του και

σε μη αθλητικά πεδία. Ανοίξτε τον παρακάτω 

σύνδεσμο και θα καταλάβετε.

http://www.greecedebtfree.org/index_gr.html

Απιφ