37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Φοβάμαι…

Φοβάμαι…
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει
χαμπάρι και μια ωραία πρωία – μεσούντος κάποιου Ιουλίου – βγήκαν στις
πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα
να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους
δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν
γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα
μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι
της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και
τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο

Μανόλης Αναγνωστάκης.
Νοέμβρης 1983.

Για την αντιγραφή
Γιάννης Χρ.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ρε Γιάννη, δε φτάνει που φοβάσαι εσύ, γίνεσαι φοβιστικός και για τους άλλους. Η Κασσάνδρα μπροστά σου μοιάζει με τη Μαίρη Πόπινς!
Το μέλλον είναι ο μαζοχισμός!

leon είπε...

Φίλτατε πααπρολάγνε μαζοχιστή,

Σου έχω άσχημα νέα. Η Αστυνομία σκέψης αποφάσισε ότι εφεξής η παπαρολαγνεία είναι «επικίνδυνη δια την ορθήν διαπαιδαγώγησιν των ελληνοπαίδων». Σκέφτονται δε να καλέσουν τους ιρανούς συναδέλφους τους για να τους κάνουν σεμινάρια.
Κρύψου το ταχύτερο δυνατό. μετανάστευσε ή πέρνα στην παρανομία

Γιάννης Χρ.

Ανώνυμος είπε...

Διακρίνω μια επιμονή στη μακρά σουρεαλιστική παράδοση που ξεκίνησε με μαύρα ψάρια και ροφούς, πάτησε στα χνάρια του πάνσοφου Θ. Βέγγου, (καλοί μου άνθρωποι!..), διέβη για μια περίοδο το κατώφλι του τζουτζέ και τώρα καταλήγει (φευ) στην παπαρολαγνεία, πασπαλισμένη με τα νάματα του Μαρκησίου από την ανάποδη (Λεοπόλντ Σάχερ Μαζόχ!)...
Προτείνω για τις γιορτές την ομαδική ανάγνωση και συζήτηση του θαυμάσιου πονήματος "Η Κυρία με τις γούνες". Να καλέσουμε και εκπρόσωπο της Αστυνομίας σκέψης (στην ελλάδα είμαστε)
Νέοι ορίζοντες παιδιά!..
(Κατά τα άλλα Γιάννημ, τι σεκλετίζεσαι; Στην ελλαδάρα μας ακόμα και τον φόβο καταφέραμε να τον μετατρέψουμε σε ευκαιρία για λίγο χάβαλε... που λέει ο λόγος...)
Κ.Λ.

leon είπε...

Ποιος σοπυ είπε ότι σεκλετίζομαι; Δεν είδες που έκανα την Κασάνδρα Μαίρη Πόπινς (Αλήθεια σε ποιο τομέα παπαρολογίας διακρίθηκε η κυρία Πόπινς;);

γιάννης Χρ.

Ανώνυμος είπε...

Μια διευκρίνηση στον φίλο Κ.Λ. Άλλο φιλελεύθερος τζουτζές και άλλο παπαρολάγνος μαζοχιστής.
Όταν τα πράγματα ή οι καταστάσεις δεν επιτρέπουν σοβαρό, όπως τον εννοώ προσωπικά, αντίλογο, τότε παρεμβαίνει ο παπαρολάγνος και δικαιώνει το όνομά του. Ομοίως όταν θεωρώ ότι πρέπει να κάνω πλάκα.
Όταν το πλαίσιο του διαλόγου ή η συγκυρία χωράει και άλλες απόψεις, τότε αναλαμβάνει ο τζουτζές.
Και όταν το σχόλιο περνάει μέσα από την εικόνα εμφανίζεται η αντικούκου.
Βέβαια η holding company είναι όντως ο σουρεαλιστής Γ.Μ.Σ. ο οποίος ζει μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, όπως άλλωστε όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)