37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΓΙΑ 49ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Σύντομη περιγραφή του οδοιπορικού στη Θεσσαλονίκη για μια ακόμη συμμετοχή (σαν θεατές φυσικά – τα άλλα τα αφήνουμε για αργότερα) στην γιορτή του 49ου φεστιβάλ κινηματογράφου.

Αναχώρηση την Τετάρτη 19.11.08, στις 9 και 45. Εκτιμηθείσα ώρα άφιξης 15 και 30 (με τις στάσεις). Πραγματική ώρα άφιξης 21 και 15. Ο λόγος ; Ομηρεία στην Εθνική Οδό από αγωνιζόμενους αγρότες και ξύνοντες τους όρχεις τους τροχαίους.



Λίγα λόγια για τις ταινίες. Φέτος επιλέξαμε να δούμε λίγες (μόλις έξη) και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε άραγμα, χάζεμα, βόλτες, συνάντηση με φίλους, ταβερνεία, ουζάδικα, μπυραρίες και καφέ. Τις λίγες ταινίες που είδαμε δεν τις βρήκαμε τόσο χάλια όσο ο Δανίκας που μόνο να δεις την ξινισμένη μούρη του νοιώθεις ότι θάταν ένας πολύ πετυχημένος ανακριτής σε σοσιαλιστικά καθεστώτα ανατολικού τύπου. Ξεχωρίσαμε την ταινία «Το βουνό μπροστά» του Ντούρου. Αν δεν έχεις προκατάληψη την βρίσκεις πολύ σωστά δουλεμένη.

Το φεστιβάλ έχει γίνει ένα με τη Θεσσαλονίκη. Πολύς κόσμος που κυκλοφορεί ευδιάθετος στα δρώμενα του φεστιβάλ (κυρίως βέβαια ταινίες και πάρτι – φέτος είχε και το μουσικό συγκρότημα του Κουστουρίτσα) και στα στέκια της πόλης, μια ροή χαλαρή που την διακόπτουν κάποιες ώρες ύπνου (πάλι χαλαρά).



Η επιστροφή μας, αν και με βροχή, ήταν χωρίς απρόοπτα, αν εξαιρέσεις δυο τεράστιες λακκούβες μες τη μέση της Εθνικής Οδού που σίγουρα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρότατο ατύχημα και σε κάνουν να σιχτιρίζεις για τα διόδια που πληρώνεις κάθε τρεις και λίγο. Αλλά είπαμε, σαν καταναλωτές (προϊόντων και υπηρεσιών) είμαστε τόσο αδιάφοροι που μας αξίζουν και πολύ χειρότερα.


Βρήκαμε την ευκαιρία στην επιστροφή να επισκεφτούμε ακόμη μια φορά τον οικισμό του Παλαιού Παντελεήμονα, 6 μόλις χιλιόμετρα από την Εθνική, στο ύψος του Πλαταμώνα, όπου χιόνιζε! Ο οικισμός αυτός, πριν από 18 χρόνια που περάσαμε από κει ήταν ένα εγκαταλειμμένο χωριό με υπέροχα κουφάρια πέτρινων κατοικιών. Το αξιοποίησαν πρώτα οι Γερμανοί (επισκέπτες φυσικά, όχι κατακτητές), όπως τον παλιό οικισμό της Μονεμβασιάς. Σήμερα αποτελεί πρότυπο, τόσο από άποψη δόμησης, όσο και υπηρεσιών. Η άλλη όψη της Ελλάδας!
Η αντιπροσωπία της ΑΝΤΙΚΟΥΚΟΥ ΦΙΛΜ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)