37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Η βία το μόνο καταφύγιό τους...


Με κάποια νηφαλιότητα σήμερα, αλλά με την ίδια ένταση οργής:

Οι πληροφορίες από το χώρο λένε ότι το 15χρονο παιδί (Αλέξανδρος Γρ.) είναι μαθητής, γόνος εύπορης οικογένειας, που σύχναζε στις εκδηλώσεις των μαθητών του Δικτύου. Ένα πολύ ήσυχο παιδάκι, απ' ότι λένε...

Ο μπάτσος τον δολοφόνησε εν ψυχρώ, υπάρχουν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες για το γεγονός. Μια συνήθης "αντιπαράθεση" με ύβρεις και χειρονομίες μεταξύ μιας ομάδας παιδιών και δυο - τριών μπάτσων από την άλλη.

Τι είναι αυτό που έκανε τον μπάτσο να τραβήξει πιστόλι και να στοχεύσει μια ανθρώπινη ζωή;

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Σ' αυτό θα έπρεπε να απαντήσει ο Παυλόπουλος που βγήκε πριν λίγο στην τηλεόραση, για να μας πει ότι "η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της"...


Πάνω στο πτώμα ενός παιδιού θα στηθούν πολιτικά παιχνίδια. Θα δομηθούν στρατηγικές πολιτικής επιβίωσης. Το ζητούμενο: Η αλλαγή ατζέντας. Η τρομοκράτηση της μεσαίας τάξης. Η συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση και την αστυνομία. Κάποιοι αναζητούσαν από καιρό το άνοιγμα του ασκού του αιόλου. Πεντακόσια - χίλια, δυο χιλιάδες ανεξέλεγκτα άτομα, μέσα σ' αυτούς προβοκάτορες, χούλιγκαν και απελπισμένοι. Η βία ( η τυφλή βία) το μόνο καταφύγιο...

... Κι η ελπίδα των ανικάνων να κρατηθούν για λίγο ακόμα στην εξουσία.

Με όποιο τίμημα...

Κ.Λ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)