Οι Αρχιερείς της οπισθοδρόμησης έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν. Με Δούρειο Ίππο την υπόθεση Siemens κατεδαφίζουν συστηματικά το εκσυγχρονιστικό έργο της οκταετούς διακυβέρνησης Σημίτη.
Κατανοητή η θέση της Νέας Δημοκρατίας και των λαμογιών του αυτοαποκαλούμενου «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ» (αυτών που πήγαν ν' ανοίξουν πόλεμο με την Τουρκία με τις Ένοπλες Δυνάμεις εντελώς ανέτοιμες και με μοναδικό στόχο να ανατρέψουν το Σημίτη).
Κατανοητή η στάση του ΚΚΕ που εδώ και πολλές δεκαετίες έχει αλεργία στους ανθρώπους που γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και αγωνίζονται γι αυτά ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Η πιο χυδαία και πιο υποκριτική όμως είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ενώ πουλάει αντικαπιταλισμό, δεν τολμάει να πει ότι η διαφθορά είναι στοιχείο του συστήματος και επομένως θα υφίσταται όσο θα υπάρχει καπιταλισμός. Διότι ενώ στηλιτεύει τη διαφθορά των υψηλόβαθμων πολιτικών στελεχών, δε βρίσκει μια λέξη καταγγελίας για τη διαφθορά των μικρομεσαίων. Αυτών που λαδώνουν για να «κάνουν τη δουλειά τους».
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στη διάρκεια της οκταετίας Σημίτη κάποιοι πλούτισαν προκλητικά. Η υπόθεση Siemens δείχνει αυτά που όλοι ξέραμε. Ότι τα μεγάλα κόμματα - αν το ψάξιμο φθάσει βαθιά δεν αποκλείεται να δούμε και τα μικρά - παίρνουν χρήματα από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, υποθηκεύοντας την πολιτική τους ανεξαρτησία. Ότι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί κάνουν περιουσίες από τις συμβάσεις του Δημοσίου.
Το πρόβλημα της προστασίας του Δημοσίου Συμφέροντος είναι ότι η επίτευξη της απόλυτης αποτελεσματικότητας στραγκαλίζει τη λειτουργία του Κρατικού Μηχανισμού και η εύρεση της χρυσής τομής δεν είναι εύκολη. Ο λόγος όμως για τον οποίο το ΠΑΣΟΚ πληρώνει για τον Τσουκάτο και η ΝΔ δεν πληρώνει για τα δομημένα ομόλογα, τις υποκλοπές, τους κουμπάρους, τα κονδύλια του Υπουργείου Πολιτισμού, είναι ιδεολογικός και πολιτισμικός. Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη προωθούσε αλλαγές που χρειάζονταν τη στήριξη πολιτών, που γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και απαιτούν το σεβασμό τους ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, αλλά γνωρίζουν και τις υποχρεώσεις τους έναντι των συμπολιτών τους και τις τηρούν. Εμπιστεύονται τον κρατικό μηχανισμό και κόβουν το κώλο των διεφθαρμένων δημόσιων λειτουργών. Η σημερινή κυβέρνηση στηρίζεται από αυτούς που πιστεύουν στο «σκύψε το κεφάλι, λάδωσε και κάνε τη δουλειά σου».
Η απόπειρα εκσυγχρονισμού του κρατικού μηχανισμού, που ήταν η σημαία της διακυβέρνησης Σημίτη απέτυχε. Η αποτυχία της καταδεικνύει, για πολλοστή φορά, ότι ο βολονταρισμός μιας φωτισμένης μειοψηφίας δε φτάνει για να αλλάξει την κοινωνία. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να πειστεί η πλειοψηφία. Και είναι προσωπική μου πεποίθηση ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκήθηκε στο κοινωνικό επίπεδο, όχι μόνο δε βοήθησε το εγχείρημα, αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στην κατασυκοφάντησή του και την καταβαράθρωσή του. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το δίδαγμα που πρέπει να κρατήσουμε για την επόμενη απόπειρα εκσυγχρονισμού της κοινωνίας. Ότι εκσυγχρονισμός χωρίς γενναία πολιτική αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των φτωχότερων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ
Γιάννης Χρ.
- Κατεδαφίζουν πανευτυχείς την, ατελέστατη είναι αλήθεια, απόπειρα να προσλαμβάνονται οι δημόσιοι λειτουργοί με στοιχειωδώς αξιοκρατικά κριτήρια, που έγινε μέσω της καθιέρωσης του ΑΣΕΠ. Κάτι που η πλειοψηφία των συμπολιτών μας αρνήθηκε να το χωνέψει και υπερψήφισε αυτούς που κυβερνάνε τώρα, οι οποίοι δεν έκρυψαν ποτέ τις προθέσεις τους. Δυο πράγματα είχαν όλα κι όλα υποσχεθεί: την κατάργηση του ΑΣΕΠ και την απόλυτη κυριαρχία των Μαυρογιαλούρων και, βεβαίως, την κατάργηση του ΣΔΟΕ, που υποχρέωνε όλους αυτούς που αγοράζουν πρώτη ύλη, παράγουν χωρίς να κατασβάλουν εργοδοτικές εισφορές στο ΙΚΑ και πωλούν τελικό προϊόν ( είτε πρόκειται για μεταποίηση είτε για παροχή υπηρεσιών) χωρίς κανένα παραστατικό. Η σημερινή κυβέρνηση, συγκρινόμενη στην ανικανότητα μόνο με την καταγέλαστη κυβέρνηση Ανδροσόπουλου - την τελευταία κυβέρνηση της Χούντας, που μεταξύ πολλών άλλων προκάλεσε και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο για τους νεώτερους - τήρησε τις δυο αυτές υποσχέσεις της.
- Κατεδαφίζουν πανευτυχείς τη στοιχειώδη τάξη που είχε μπει στα δημοσιονομικά της χώρας, παρά το βάρος της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μια τάξη χωρίς την οποία το νόμισμα της Ελλάδας σήμερα δε θα ήταν το ευρώ, αλλά η ταλαίπωρη δραχμούλα, έρμαιο στις πιέσεις του κάθε μικρομεσαίου κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
- Κατεδαφίζουν πανευτυχείς τις Ανεξάρτητες Αρχές, που, με εξαίρεση αυτή που είναι υπεύθυνη για τον Ανταγωνισμό, λειτούργησαν όλα αυτά τα χρόνια ως ασπίδα προστασίας του πολίτη απέναντι στην αυθαιρεσία, ημιαγράμματων, τεμπέληδων και διεφθαρμένων δημόσιων λειρτουργών (δυστυχώς τέτοια είναι η πλειοψηφία των δημοσίων λειτουργών, κι αν ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί, αυτό οφείλεται στο φιλότιμο μιας ευάριθμης μειοψηφίας). Να θυμίσω μονάχα πόσες εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών βρήκαν το δίκιο τους χάρη σε αποφάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (προσωπικά βρήκα δίκιο σε έξι διενέξεις μου με τη Δημόσια Διοίκηση). Να θυμίσω επίσης ότι ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, ο πρώτος Συνήγορος του Πολίτη, αναγκάστηκε αν εγκαταλείψει πρόωρα τα καθήκοντά του διότι εξελέγγη σχεδόν ομόφωνα - με εαίρεση την άκρα Δεξιά τον ψήφισαν όλα τα άλλα κόμματα στο Ευρωβπαϊκό Κοινοβούλιο - Ευρωπαίος Συνήγορος του Πολίτη. Δε θέλουν οι Αρχές αυτές να λειτουργούν προς όφελος του πολίτη. Θέλουν να αποθαρρύνεται ο πολίτης να διεκδικήσεις το δίκιο του από μακροχρόνιους και πανάκριβους δικαστικούς αγώνες. Και φυσικά, να υποτάσεται στο σύστημα της συναλλαγής.
- Κατεδαφίζουν πανευτυχείς τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας που οικοδομήθηκε στην οκταετία Σημίτη. Μιας εικόνας που χτίστηκε χάρη σε μια συνεκτική εξωτερική πολιτική, χάρη σε μια Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατόρθωσε να δώσει λύσεις σε θέματα τα οποία έμεναν άλυτα επί μια δεκαετία. Όνειρό τους η Ψωροκώσταινα.
- Κατεδαφίζουν πανευτυχείς το μεγαλύτερο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που έγινε ποτέ στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους. Έργων - δυστυχώς, στη συντριπτική τους πλειονότητα αφορούσαν στην εξυπηρέτηση της Ολυμπιακής Διοργάνωσης την οποία όμως υποστήριζε το 97% του ελληνικού λαού και κάτι τέτοιο καμιά κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να παραγνωρίσει - που επιπλέον, πράγμα πρωτοφανές στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, παραδόθηκαν στην ώρα τους.
Κατανοητή η θέση της Νέας Δημοκρατίας και των λαμογιών του αυτοαποκαλούμενου «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ» (αυτών που πήγαν ν' ανοίξουν πόλεμο με την Τουρκία με τις Ένοπλες Δυνάμεις εντελώς ανέτοιμες και με μοναδικό στόχο να ανατρέψουν το Σημίτη).
Κατανοητή η στάση του ΚΚΕ που εδώ και πολλές δεκαετίες έχει αλεργία στους ανθρώπους που γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και αγωνίζονται γι αυτά ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Η πιο χυδαία και πιο υποκριτική όμως είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ενώ πουλάει αντικαπιταλισμό, δεν τολμάει να πει ότι η διαφθορά είναι στοιχείο του συστήματος και επομένως θα υφίσταται όσο θα υπάρχει καπιταλισμός. Διότι ενώ στηλιτεύει τη διαφθορά των υψηλόβαθμων πολιτικών στελεχών, δε βρίσκει μια λέξη καταγγελίας για τη διαφθορά των μικρομεσαίων. Αυτών που λαδώνουν για να «κάνουν τη δουλειά τους».
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στη διάρκεια της οκταετίας Σημίτη κάποιοι πλούτισαν προκλητικά. Η υπόθεση Siemens δείχνει αυτά που όλοι ξέραμε. Ότι τα μεγάλα κόμματα - αν το ψάξιμο φθάσει βαθιά δεν αποκλείεται να δούμε και τα μικρά - παίρνουν χρήματα από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, υποθηκεύοντας την πολιτική τους ανεξαρτησία. Ότι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί κάνουν περιουσίες από τις συμβάσεις του Δημοσίου.
Το πρόβλημα της προστασίας του Δημοσίου Συμφέροντος είναι ότι η επίτευξη της απόλυτης αποτελεσματικότητας στραγκαλίζει τη λειτουργία του Κρατικού Μηχανισμού και η εύρεση της χρυσής τομής δεν είναι εύκολη. Ο λόγος όμως για τον οποίο το ΠΑΣΟΚ πληρώνει για τον Τσουκάτο και η ΝΔ δεν πληρώνει για τα δομημένα ομόλογα, τις υποκλοπές, τους κουμπάρους, τα κονδύλια του Υπουργείου Πολιτισμού, είναι ιδεολογικός και πολιτισμικός. Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη προωθούσε αλλαγές που χρειάζονταν τη στήριξη πολιτών, που γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και απαιτούν το σεβασμό τους ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, αλλά γνωρίζουν και τις υποχρεώσεις τους έναντι των συμπολιτών τους και τις τηρούν. Εμπιστεύονται τον κρατικό μηχανισμό και κόβουν το κώλο των διεφθαρμένων δημόσιων λειτουργών. Η σημερινή κυβέρνηση στηρίζεται από αυτούς που πιστεύουν στο «σκύψε το κεφάλι, λάδωσε και κάνε τη δουλειά σου».
Η απόπειρα εκσυγχρονισμού του κρατικού μηχανισμού, που ήταν η σημαία της διακυβέρνησης Σημίτη απέτυχε. Η αποτυχία της καταδεικνύει, για πολλοστή φορά, ότι ο βολονταρισμός μιας φωτισμένης μειοψηφίας δε φτάνει για να αλλάξει την κοινωνία. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να πειστεί η πλειοψηφία. Και είναι προσωπική μου πεποίθηση ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκήθηκε στο κοινωνικό επίπεδο, όχι μόνο δε βοήθησε το εγχείρημα, αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στην κατασυκοφάντησή του και την καταβαράθρωσή του. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το δίδαγμα που πρέπει να κρατήσουμε για την επόμενη απόπειρα εκσυγχρονισμού της κοινωνίας. Ότι εκσυγχρονισμός χωρίς γενναία πολιτική αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των φτωχότερων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ
Γιάννης Χρ.
1 σχόλιο:
Γιάννη, ήσουνα πραγματικά σε εξαιρετική φόρμα όταν έγραφες το κομμάτι αυτό και τα αποτελέσματα είναι εύγλωττα.
Ενώ πρόκειται πράγματι για έναν επίκαιρο αλλά και βαθύ σχολιασμό, δεν είδα ανταπόκριση από τους έστω λίγους αναγνώστες μας (ο Κώστας φυσικά δεν λογίζεται σ’ αυτούς).
Προσωπικά, θέλω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις, τόσο πάνω στο συγκεκριμένο άρθρο, όσο και σε γενικότερα θέματα και στη συνέχεια να τοποθετηθώ (είδατε πώς δεν έχω ξεχάσει την ξύλινη γλώσσα των συνελεύσεων;).
Η γενναία αναδιανομή του εισοδήματος (αν αυτή ήταν δυνατή, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω σοβαρά) θα έκανε σίγουρα περισσότερο δημοφιλή τον Σημίτη, όχι όμως και τον εκσυγχρονισμό. Αρνούμαι με πεποίθηση την αγοραία μαρξιστική αντίληψη περί οικονομικής βάσης και εποικοδομήματος και πριν έρθω στα καθ’ ημάς θα σημειώσω ότι αγκυλωμένες κοινωνικές δομές δεν εκσυγχρονίστηκαν (σε διάστημα εβδομήντα χρόνων!) ούτε με αναμφισβήτητη αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των ασθενέστερων τάξεων (αυτός ο φετιχισμός της πρωτοπόρας εργατικής τάξης, πόσο κακό έκανε!). Και φυσικά, η επίσης γενναία αναδιανομή των πρώτων χρόνων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., επέφερε γιγάντωση του παρασιτισμού και της γραφειοκρατίας, παρά το ότι και εκείνη η προσπάθεια είχε εκσυγχρονιστικά χαρακτηριστικά, σε κατεύθυνση βέβαια σοσιαλιστική (κοινωνικοποιήσεις, συνεταιρισμοί κλπ.).
Ξέρω Γιάννη ότι στο μυαλό σου έχεις τις καλύτερες μέρες της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι η σοσιαλδημοκρατία ευδοκίμησε σε κοινωνίες που δέχονται την θεσμική λειτουργία με ανακούφιση (Σουηδία – Γερμανία) και όχι με περιφρόνηση όπως εμείς και άλλοι με την δική μας παθογένεια. Και σ’ αυτές ακόμη τις κοινωνίες (κυρίως την σουηδική), το σοσιαλιστικό κράτος πρόνοιας δέχτηκε ισχυρότατο χτύπημα όταν ασέλγησαν επάνω του οι λαμογίστικες νοοτροπίες που μετεμφυτεύτηκαν από πρόσφυγες και μετανάστες. Κι εδώ φαίνεται πόσο δύσκολο είναι να σταθούν με ιδανικό τρόπο τέτοιες κοινωνίες που θέλουν να είναι δίκαιες αλλά και ανοιχτές.
Σε ότι αφορά τώρα τον μικρό αριθμό επισκέψεων στο blog. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα, αν αναλύσουμε με προσοχή τα στοιχεία.
Οι βασικοί αρθρογραφούντες και παρεμβαίνοντες είναι δύο : ο Κώστας και ο Γιάννης. Την δική μου συμμετοχή την θεωρώ λίγο περιθωριακή και οπωσδήποτε δεν είναι αυτή που τραβάει το μάτι του επισκέπτη. Το ίδιο και η συμμετοχή του Γιώργου που άλλωστε είναι και πιο αραιή. Οι υπόλοιποι τακτικοί επισκέπτες συμμετέχουν με τον τρόπο τους, δηλαδή παρακολουθούν το blog και γράφουν ή ανεβάζουν κάτι σπανιότατα.
Ας δούμε τώρα τι σημαίνει αυτό για το blog. Ανεξάρτητα από την δηλωμένη πρόθεση να έχουμε μια συζήτηση πολύ ανοιχτή, το blog χαρακτηρίζεται πασοκικό, τόσο από τον τόνο που δίνουν οι βασικοί αρθρογραφούντες, όσο και από την προέλευση και το χρώμα.
Ας δούμε λοιπόν τις αντιδράσεις που δημιουργεί αυτή η γενική εντύπωση :
Γνωστοί και άγνωστοι που συμπορεύονται με την μαρξιστική αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της (εκτός της εκδοχής των Γιάννη και Κώστα που κανείς δεν καταλαβαίνει ότι παραμένουν μαρξιστές, άλλωστε οι «παραδοσιακοί» πάντοτε σνόμπαραν τους μαρξιστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σαν μαρξιστές – μαϊμού) δεν καταδέχονται να παρακολουθήσουν το blog – αφήστε με να πιστεύω ότι δεν αντέχουν τον διάλογο.
Οι παρακολουθούντες τα φιλοπασόκ blog προτιμούν, όπως έχω διαπιστώσει, διαλόγους του στυλ είσαι με το Γιώργο, είμαι με το Μάκη, εγώ με τον Κώστα, εσύ με το Βαγγέλη και πάει λέγοντας. Πεθαίνουν να ανήκουν σε «ομάδα». Απόδειξη αυτού είναι ότι τα σχόλιά μας που έχουν πέραση και αναπαράγονται, είναι σ’ αυτό το κλίμα.
Η απορία μου είναι πού είναι κρυμμένοι οι εκσυγχρονιστές (η χειρότερη μομφή που έχω γι αυτούς είναι ότι κρύφτηκαν στο καβούκι τους). Δεν έχουν καθόλου ρεύμα; Δεν έχουν νεολαία; Δεν ξέρουν από blog; Τότε τι σκατά εκσυγχρονιστές είναι;
Κανονικά στο blog μας θα έπρεπε να μπαίνουν τουλάχιστον αυτοί που μοιράζονται την ίδια λαχτάρα: Να αφήσουμε πίσω σιγά – σιγά ένα παθογενές παρελθόν παρανομίας, παραθεσμικής και εξωθεσμικής λειτουργίας, παρακράτους, παραοικονομίας και παραμαζώματος και να αρχίσουμε να ισορροπούμε σε καταστάσεις πιο υγιούς λειτουργείας. Μακάρι να συνεχίζαμε από εκεί που μας είχε αφήσει ο Σημίτης, πριν εγκαταλείψει κι αυτός την προσπάθεια. Μακάρι, αλλά…
Φιλελεύθερος και αποδεδειγμένα για τους περισσότερους τζουτζές.
Δημοσίευση σχολίου