Το δεύτερο μοιραίο λάθος...

Σε αρκετές αναρτήσεις μου προσπαθώ να εξηγήσω το μεγάλο, το τραγικό, στρατηγικό λάθος του ΠΑΣΟΚ, μετά το 2004: ότι δηλαδή δεν υπερασπίστηκε το τεράστιο, ποιοτικό και ποσοτικό έργο της οκταετίας 1996 – 2004, της διακυβέρνησης Σημίτη. Αλλά αρκέστηκε στα δειλά, ένοχα και μουρμουριστά «ναι μεν… αλλά…»

Με τον τρόπο αυτό όμως απαρνήθηκε τον εαυτό του. Απονευρώθηκε ηθικά και πολιτικά απέναντι σε όλους αυτούς που ούρλιαζαν και ουρλιάζουν σαν λύκοι, για «το έγκλημα του χρηματιστηρίου», για «τη διαπλοκή» και για «τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ»…

Έτσι σήμερα, ούτε λίγο, ούτε πολύ, η περίοδος Σημίτη τείνει να παγιωθεί στην συνείδηση του μέσου Έλληνα πολίτη, ως μια περίπου «μαύρη» περίοδος! Όπου κάτι κακοί άνθρωποι, που είχαν ξεγελάσει τον αθώο ελληνικό λαό, του έκατσαν στο σβέρκο και έκλεψαν, λεηλάτησαν, βίασαν και κακοποίησαν, ό,τι πετάει κι ό,τι κολυμπάει σ’ αυτό τον έρημο, δυστυχή τόπο…

Φυσικά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική κι όσοι έχουν λίγη πολιτική τσίπα και κάποια - έστω και μικρή – συναίσθηση της πραγματικότητας αυτής, αντιλαμβάνονται ότι η οκταετία Σημίτη ήταν μια πραγματική πρόοδος για τη χώρα και μια καλή αρχή για μια ανάλογη κι ακόμα καλύτερη συνέχεια…

Δυστυχώς όμως… Τάχουμε πει… Επικράτησε η «αντεπανάσταση»..

…Και τώρα έρχεται και το «καπάκι»… Ο Γιώργος διαγράφει τον Σημίτη!.. Γιατί – λέει – διαφοροποιήθηκε από τη γραμμή του κόμματος.

Δεν είμαι κατά των διαγραφών. Πιστεύω ότι για να λειτουργήσει συντεταγμένα και αποφασιστικά ένα κόμμα, θα πρέπει να υπάρχει μια στοιχειώδης πειθαρχία. Συνήθως αυτή ορίζεται μέσα στα όρια της αυτοπειθαρχίας. Καμιά φορά όμως, είναι αναγκαίο να απομακρύνονται και κάποιοι που δεν έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους.

Στην περίπτωση του Κ. Σημίτη, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Πρόκειται για έναν - στην ουσία - παλαίμαχο πολιτικό, για έναν πρώην ηγέτη του κόμματος, έναν πρώην πρωθυπουργό. Σε κάθε περίπτωση η διαγραφή είναι από ακραία έως βλακώδης αντίδραση. Ακόμα κι αν έχεις έντονη την αίσθηση ότι ο άνθρωπος αυτός σε υπονομεύει…

Πιστεύω ότι ο Γιώργης έκανε μεγάλο λάθος. Το δεύτερο, μοιραίο λάθος… Μπορεί τώρα κάποιοι να βγαίνουν και να πανηγυρίζουν, αλλά ας σκεφτούμε ποιοι είναι αυτοί και τι αντιπροσωπεύουν τόσο στο ΠΑΣΟΚ, όσο και στην ελληνική κοινωνία…
Κ.Λ.