37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΙ ΕΓΩ ΧΟΡΕΥΩ, ΧΟΡΕΥΩ.

ΑΝΙΣΤΟΝ Ή ΑΝΟΣΤΟΝ;

ΠΡΕΠΕΙ Ή ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ;

ΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΑΛΕΚΑ.

Συμφωνώ να επιστρέψουν οι κλέφτες τα λεφτά. Ελπίζω να επιστραφούν και εκείνα από την υπερκοστολόγηση του ΓΕΡΜΑΝΟΥ.

αέρα πατέρα

ΛΙΤΟΤΗΤΑ

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΚΟΥΙΖ


Έπρεπε η Ελλάδα να πάει στο Μουντιάλ ;

ΨΑΓΜΕΝΟ


Κάτι σε επώνυμο...


ΚΑΛΛΙΘΕΑ

Άνευ ιδιαιτέρου κάλλους.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ...

Βάλε και τίποτα καλό ρε μπάρμπα.










ΛΑΜΟΓΙΟ


Θέλετε να πάρετε μια μεγάλη Π.Α.Ε. στο τζάμπα, άντε με φραγκοδίφραγκα; Απλό. Απευθύνεστε στον τεράστιο φίλαθλο κόσμο της και δη στην πιο δυναμική οργανωμένη μερίδα του. Λέτε ότι βάζετε μέχρι δύο μύρια για να φέρετε τον προπονητή που λατρεύει ο κόσμος. Αν δε θέλει αυτός, να έρθει άλλος, ισοδύναμος. Βγάζετε και μια φανατικιά φυλλάδα για καμιά δεκαριά μέρες - ένα μήνα και ζητάτε την κεφαλή του προδότη νυν προέδρου - που μπορεί να έχει πάρει συνολικά και καμιά εικοσαριά τίτλους - επί πίνακι.

Βράζει ο αγανακτισμένος λαός, σας αποκαλεί σωτήρα, τον άλλον λαμόγιο και ζητάει να πάρετε την Π.Α.Ε. τζάμπα. Ο πρόεδρος είναι στριμωγμένος στα σχοινιά - ή έτσι νομίζετε. Το πλήθος ουρλιάζει. Η φρέσκια φυλλάδα κατακεραυνώνει. Γιατί βρε παιδιά όλα αυτά μου θυμίζουν τον αλήστου μνήμης βασιλιά των ρουμπινιών;

αέρα πατέρα

ΛΑΜΟΓΙΑ

Θα γράψω κι εγώ για λαμόγια. Όχι για τα λαμόγια που όλοι αγαπάνε να μισούνε, τους πολιτικούς, τους αποδιοπομπαίους τράγους της λαμογοκοινωνίας μας αλλά κάτι άλλα λαμόγια, πιο βρωμερά που εκμεταλλεύονται με τον πιο επαίσχυντο τρόπο την άγνοια αλλά και την φυγοπονία αφελών νέων.

Ένας γνωστός μου νέος - πολύ γνωστός μου - ο οποίος γενικά δεν δέχεται συμβουλές, μπαίνει τώρα στην αρένα της αγοράς εργασίας. Θέλει εργασία που να του αφήνει άφθονο ελεύθερο χρόνο - να έχω προσωπική ζωή το λέμε τώρα - και να του αποφέρει άφθονο χρήμα. Είναι το ιδανικό θύμα δηλαδή.

Τι κάνουν τώρα τα ελεεινά και τρισάθλια λαμόγια ; Βγάζουν αγγελία όπου υπόσχονται αυτό ακριβώς : χρόνο και χρήμα, πιλάφι και ουρί του παραδείσου. Τρέχουν τα κορόιδα και τους βάζουν σε ένα τηλεφωνικό κέντρο για να διαφημίσουν προϊόντα και υπηρεσίες. Προσέξτε τώρα την απλή απάτη που βασίζεται στη φυγοπονία των αφελών : γίνεται δοκιμή τριών ημερών, άνευ αμοιβής φυσικά, σε εκατοντάδες θύματα που τρέχουν. Και μετά γίνεται υποτίθεται επιλογή, δηλαδή διώξιμο. Το φαντάζεστε; Τα ελεεινά και τρισάθλια λαμόγια, βασιζόμενα στην ευπιστία μιας νεολαίας που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, έχουν συνεχώς στη δούλεψή τους πάνω από 100 άτομα χωρίς να πληρώνουν φράγκο.

Ανδρέα Λοβέρδε, ολυμπιακάρα ακούς ; ακούνε οι υπηρεσίες σου ; Σου δίνω και κάποια στοιχεία έτσι για πλάκα : Εμπορική Πίστη Α.Ε., Λιοσίων 104. Άμα τους βρεις στο χάρτη σφύρα μου. Αν έστελνες όμως έναν πράκτορά σου να πιάσει τάχαμου δουλειά, θα έπιανες λαυράκι.

Αυτά είναι τα εύκολα φίλοι μου της κυβέρνησης. Εύκολα αλλά με ψαχνό. Τι περιμένετε;


αέρα πατέρα

ΕΠΡΕΠΕ Ή ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ;

Σε ένα από τα βιβλία του ο Κούντερα εξηγεί πώς δια της επαναλήψεως μιας κίνησης ή μιας φράσης χωρίς νόημα μπορεί να προκληθεί ευθυμία και άφθονος γέλως.

Από το 1994 είχαμε λανσάρει στην παρέα ένα ερώτημα: έπρεπε ή δεν έπρεπε η Ελλάδα να πάει στο Μουντιάλ. Το ερώτημα αυτό το επαναλαμβάναμε τακτικά μέχρι και σήμερα που ξαναείναι επίκαιρο. Μέχρι και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου γέλαγε μ' αυτό και λίγο πριν πεθάνει, σε ηλικία 95 ετών, με ρώταγε: πες γιε μου, έπρεπε ή δεν έπρεπε.

Αυτό το γελοίο και άνευ νοήματος ερώτημα διατυπώνουμε και τώρα σχετικά με την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και επιμένουμε μέχρι τελικής πτώσεως αντί να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα.

Έπρεπε ή δεν έπρεπε ενώ οι πάντες ξέρουν ότι ό,τι έγινε, έγινε υποχρεωτικά. Αυτή η επιμονή μας μόνο κουντερικό γέλωτα μπορεί πλέον να προκαλέσει.


αέρα πατέρα

ΑΓΚΑΡΙΓΚΑΓΚΟ

Ο Ράμφος μίλησε για ομαδική κατάθλιψη. Θα έλεγα ότι πρόκειται για κατάθλιψη ψυχωσικού τύπου με μεγάλη νοητική έκπτωση. Η σκέψη μας και η γλώσσα μας φτωχύνανε τόσο πολύ που κινδυνεύουν να περιοριστούν στους φθόγγους λαμόγ, κλεψ, κλαψ.

αέρα πατέρα

ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

«1. Πλημμελήματα ή κακουργήματα, που τελούνται από Υπουργό, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, εκδικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού από το κατ' άρθρο 86 του Συντάγματος Ειδικό Δικαστήριο, ακόμη και αν ο Υπουργός έχει παύσει να έχει την ιδιότητα αυτή.
2. Τυχόν συμμέτοχοι συμπαραπέμπονται και δικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού.
3. Οι αξιόποινες πράξεις της παραγράφου 1, οι οποίες δεν τελέσθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του Υπουργού, δικάζονται από τα αρμόδια δικαστήρια σύμφωνα με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, των ειδικών ποινικών νόμων και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
»

Τα ανωτέρω περιλαμβάνει στο άρθρο 1 ο νόμος 3126/2003 γνωστός και ως νόμος «περί ευθύνης υπουργών».
Στην παράγραφο 3 του άρθρου 1ρητά αναφέρεται πως «οι αξιόποινες πράξεις οι οποίες δεν τελέστηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του υπουργού, δικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Π.Κ. και του ΚΠΔ» δηλαδή κανονικά, όπως δικάζονται όλες οι αξιόποινες πράξεις των απλών ανθρώπων…
Τώρα και παρόλο που γνωρίζω λίγα νομικά κολλυβογράμματα, δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς μια καραμπινάτη αξιόποινη πράξη που αναφέρεται σε φοροδιαφυγή μεγάλου χρηματικού ύψους (κακούργημα, αφού είναι πάνω από 150.000 ευρώ) και σε ξέπλυμα μαύρου, παράνομου χρήματος, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί όπως όλες οι συναφείς αξιόποινες πράξεις όλων των υπολοίπων παρεπιδημούντων και ειδικά για τον κ. Μαντέλη, ο οποίος μάλιστα είχε και το «σθένος» να ομολογήσει το έγκλημά του, όλοι λένε ότι «δυστυχώς, οι πράξεις αυτές έχουν παραγραφεί με την παραγραφή που προβλέπει το Σύνταγμα και ο 3126/2003…
Η πράξη αυτή ΔΕΝ έχει παραγραφεί. Κι ο λόγος είναι απλός: Δεν αφορά η πράξη της αποδοχής ενός υψηλού χρηματικού ποσού, όπως αυτά που αποδέχτηκε σε τραπεζικό λογαριασμό ο Μαντέλης, τα υπουργικά του καθήκοντα. Ο ίδιος είπε ότι τα χρήματα αυτά αποτελούσαν χορηγία για τον προεκλογικό του αγώνα (άλλα αδικήματα προκύπτουν εδώ) και όχι ως «μίζα» για να βάζει υπογραφές.
Κατά συνέπεια και μετά από την δημόσια ομολογία του πρώην υπουργού, θα πρέπει ΑΜΕΣΑ να κινηθεί η αρμόδια εισαγγελική αρχή και να ασκήσει κατ’ αυτού την ποινική δίωξη.
Για να μη πούμε ότι και ο πρόεδρος και τα μέλη της εξεταστικής επιτροπής, σε αυτή που ο Μαντέλης ομολόγησε τα αδικήματα που έχει διαπράξει, αφού έχουν όλες τις εξουσίες και αρμοδιότητες, κατά το Σύνταγμα, του εισαγγελέα πλημμελειοδικών, θα έπρεπε ΗΔΗ να έχουν λειτουργήσει αρμοδίως…
Όλα τα άλλα είναι… ας μη το γράψω καλύτερα…
Να εκφράσω μόνο την αγωνία μου. Όλοι ενεργούν και πράττουν ως να μην έχουν συνείδηση του πού βρισκόμαστε. Ως να μην έχουν αντιληφθεί τι έγινε χτες, με την κυνική ομολογία ενός πρώην υπουργού ότι "τα έπιανε"...
Όταν θα κολυμπάμε στο χάος, τότε θα είναι αργά.
Ξυπνήστε!
Κ.Λ.

ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ.

Άκουσα τον Ράμφο στη συνέντευξη που έδωσε στο Σαββίδη για λογαριασμό της ΕΤ3. Γνωρίζω σε ικανοποιητικό βαθμό τη σκέψη του και συμμερίζομαι πλήρως την διαπίστωσή του ότι η κρίση είναι συστημική, ότι ο έλληνας δεν έχει συνείδηση πολίτη και ότι δίνει πρωτοκαθεδρία στην οικογένεια έναντι του κράτους. Διαφωνώ όμως στην εκτίμηση ότι η δυνατότητα αλλαγής θα δοθεί από κάτω και θεωρώ τουλάχιστον υπεραισιόδοξο ότι μια τέτοια ευκαιρία δίνεται από τις δημοτικές εκλογές.


Θεωρώ ότι η πιθανότητα να γίνουν θετικές αλλαγές υπέρ του κράτους και της πολιτικής συνείδησης παρέχεται μέσω της αδυναμίας της κυβέρνησης να κάνει πίσω στα μέτρα και τις πρωτοβουλίες που τώρα παίρνει και που επιβάλλονται από το μηχανισμό στήριξης. Αντίθετα δηλαδή με αυτούς που πιστεύουν ότι τα μέτρα είναι ολέθρια, θεωρώ ότι μερικά από αυτά αποτελούν εφαλτήριο για να αλλάξει η δομή τόσο της οικονομίας όσο και της κοινωνίας μας.


Θα δώσω το πιο χειροπιαστό παράδειγμα που είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής. Αν συνεχιστούν οι πρωτοβουλίες που λαμβάνονται, είναι σίγουρο ότι θα έχουμε σοβαρά αποτελέσματα. Θα την πληρώσουν βέβαια και αθώοι και αδύναμοι. Είναι οι παράπλευρες απώλειες. Ποτέ μια μεγάλη μεταρρύθμιση δεν έγινε αναίμακτα.


Φανταστείτε όμως ότι είναι η πρώτη και μοναδική φορά που μας δίνεται στα σοβαρά η ευκαιρία να μεταστρέψουμε την οικονομία που εδράζεται στη φοροδιαφυγή σε μια κατεύθυνση όπου η συνέπεια στις φορολογικές μας υποχρεώσεις θα είναι αυτονόητη. Αυτό πλέον δεν είναι οικονομική αλλά συστημική αλλαγή διότι σημαίνει συνείδηση πολίτη και σεβασμό στο κράτος.


αέρα πατέρα

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

ΠΡΟΣΜΟΝΗ


Άλλη κούπα περιμένουμε.

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ.

Η ποιότητα και η ποσότητα των εθελοντικών οργανώσεων αποτελούν κατά κάποιο τρόπο και ένα από τα μέτρα ποιότητας μιας κοινωνίας. Ειδικά σε κρίσιμες συνθήκες, ο εθελοντισμός αποτελεί ισχυρό όπλο και ασπίδα προστασίας. Είναι παρακαταθήκη για κάθε είδους θετική προοπτική. Αρκεί να σκεφτούμε τι συμβαίνει στους πολέμους.


Για να προβληματιστούμε για τις προοπτικές του εθελοντισμού στην Ελλάδα, νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από το προφίλ του εθελοντή. Ο εθελοντής είναι ο άνθρωπος που θέλει να βοηθήσει (the helper) και ο άνθρωπος που θέλει να βοηθήσει είναι κατά κανόνα αυτός που θέλει να αγαπήσει αλλά και να αγαπηθεί. Να του αναγνωριστεί η προσφορά. Συχνά οι εθελοντές είναι μοναχικά άτομα που αναζητούν συναισθηματική κάλυψη αλλά και άτομα με πλήρη συναισθηματική κάλυψη που διαθέτουν περίσσευμα ενέργειας για αγάπη και προσφορά.


Με τα γενικά χαρακτηριστικά του εθελοντή θα πρέπει να συνελιχτούν τα γενικά χαρακτηριστικά του έλληνα για να μπορέσουμε να δώσουμε το προφίλ του έλληνα εθελοντή και να εξετάσουμε τις δυνατότητες και προοπτικές του.


Ο έλληνας είναι ενθουσιώδης, βιαστικός, επιζητεί άμεσα αποτελέσματα και δη θεαματικά, δεν είναι υπομονετικός και δεν αγαπά τόσο την οργάνωση και τον σχεδιασμό. Τα λαμπρά δείγματα ελληνικού εθελοντισμού ήταν στον Πόλεμο του Σαράντα, στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, στην αντιμετώπιση των τελευταίων πυρκαγιών, στις τελευταίες δενδροφυτεύσεις. Η μόνιμη εθελοντική ένταξη δεν έχει μεγάλη απήχηση στην ελληνική κοινωνία.


Ως εκ τούτου θεωρώ συνετό να αναζητηθούν οργανωτικές δομές που θα ευνοούν τον περιστασιακό εθελοντισμό και θα αξιοποιούν τον πρόθυμο εθελοντή μιας χρήσης, χωρίς φυσικά να γυρίζουμε την πλάτη στο μόνιμο εθελοντισμό, στον έστω μικρό βαθμό που μπορεί να προχωρήσει. Αν θέλουμε όμως να είμαστε ρεαλιστές θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα αξιοποιήσουμε αυτό που διαθέτουμε σε ικανή ποσότητα.


αέρα πατέρα

ΤΟ ΠΟΥΡΟ


Σύμβολο ισχύος, εξουσίας και πλούτου. Κάτι το φαλλικό σχήμα του μα περισσότερο ίσως η ισχυρή και χαρακτηριστική οσμή του που επιβάλλεται στο χώρο και προκαλεί την αυθόρμητη παρατήρηση : κάποιος καπνίζει πούρο.

Κάποτε καπνίζανε πούρο ο Τσώρτσιλ και ο Τσε. Τώρα ο Ψωμιάδης, ο Βγενόπουλος, ο Μελισανίδης και η Τζούλια. Άλλα τα πρότυπα ισχύος του τότε και του τώρα.

Ο φίλος μας ο Γιάννης είναι ίσως ο πιο αυθεντικός καπνιστής πούρου. Το καπνίζει και απολαμβάνει την διαφορετικότητα της στιγμής.

αέρα πατέρα

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ

Όταν γνώρισα τον φιλόσοφο, πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, τον ρώτησα ποιο είναι το κύριο καθήκον του έλληνα πολίτη σήμερα (τότε) και μου απάντησε απλά και χωρίς φιοριτούρες : να κάνει καλά τη δουλειά του. Όταν τον ρώτησα τι πρέπει να κάνει ο Άνθρωπος, μου είπε ότι πρέπει να αγαπήσει τον εαυτό του και μου μίλησε για την φιλαυτία και την ατομικότητα. Εγώ τότε ήμουνα τόσο άσχετος που από το βλέμμα μου κατάλαβε μια τρομαγμένη απορία και μου εξήγησε την διαφορά ατομικότητας και ατομικισμού που τώρα μου φαίνεται τόσο απλή και αυτονόητη.

Δεν επιχειρώ να σας κάνω κοινωνούς της σκέψης του Ράμφου γιατί κάτι τέτοιο μου φαντάζει αδύνατον. Άλλωστε τα βιογραφικά του που βρήκα, ένα εκ των οποίων παραθέτω, μου φαίνονται περισσότερο παραπλανητικά παρά διαφωτιστικά. Σας προτείνω όμως νάρθετε σε επαφή με το έργο του μέσω της πλούσιας βιβλιογραφίας και αρθογραφίας του. Η κατανόηση της σκέψης του ίσως βοηθήσει. Εμένα πάντως όχι απλά με βοήθησε αλλά με απεγκλώβισε και μου έδωσε καινούργια δύναμη για να αντιμετωπίσω την τεράστια πρόκληση της ζωής.


αέρα πατέρα



Βιογραφικό

Ο Στέλιος Ράμφος γεννήθηκε στην Αθήνα (1939). Φιλόσοφος, πανεπιστημιακός, συγγραφέας δοκιμίων. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών ενώ συνέχισε στο Παρίσι σπουδάζοντας Φιλοσοφία. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Βενσάν. Η πλούσια βιβλιογραφία του αντικατοπτρίζει τις πνευματικές αναζητήσεις του, τις θέσεις και τις προτάσεις του αναφορικά με τον μαρξισμό, την οικουμενικότητα του ελληνικού πολιτισμού, τους συσχετισμούς της σύγχρονης πνευματικής δημιουργίας με την ελληνορθόδοξη παράδοση. Στην εργοβιογραφία του περιλαμβάνεται πλούσια αρθρογραφία με αναφορές σ' αυτά τα γνωσιακά πεδία, δημοσιευμένα σε περιοδικά όπως "Ευθύνη", "Ερουρέμ", "Ινδικτος".

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

ROMY SCHNEIDER


Μια ωραία γυναίκα - ένας δυστυχισμένος άνθρωπος.

Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ

Κ.Κ.Π.

Στα τέλη της δεκαετίας του '70, πολύ προβληματισμένος από την κατάσταση στο χώρο της αριστεράς, έλεγα πως πρέπει να φτιαχτεί το Κόμμα των Καλών Ανθρώπων (Κ.Κ.Α.) με αρχηγό τον Βέγγο. Τώρα λέω ότι πρέπει να φτιαχτεί το Κόμμα των Καλών Πολιτών αλλά δε μπορώ να βρω αρχηγό.

αέρα πατέρα

ΚΑΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

ΜΙΑ ΓΛΥΚΕΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

ΑΓΕΡΑΣΤΗ


Γιόρταζε και την ξεχάσαμε. επανορθώνουμε.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

Μέχρι το 1981 ο Συνδικαλισμός ήταν παιδί του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς. Ανύπαρκτες δημοκρατικές διαδικασίες, διορισμένοι εργατοπατέρες , σωματεία σφραγίδες και σχέσεις με το παρακράτος χαρακτήριζαν την συγκεκριμένη περίοδο.Ως κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ με τον Νόμο 1264/82 πραγματοποίησε μιά επανάσταση στο χώρο του Συνδικαλισμού.Η καθιέρωση της απλής αναλογικής , η απαγόρευση απόλυσης εκλεγμένων συνικαλιστών , η καθιέρωση συνδικαλιστικών αδειών (πληρωμένων στο ευρύτερο Δημόσιο τομέα ) ήσαν μερικά από τα προβλεπόμενα με τον παραπάνω Νόμο.

Που οδήγησαν αυτές οι σαρωτικές αλλαγές της Νομοθεσίας τον Συνδικαλισμό ;

1. Στην γιγάντωση των συνδικαλιστικών φορέων στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα με ταυτόχρονη αποδυνάμωση των ήδη αναιμικών οργανώσεων στον ιδιωτικό τομέα.

2. Στην δημιουργία Συνδικαλιστικής Νομενκλατούρας με απίστευτα προνόμια στους χώρους εργασίας και πολύ μεγάλη ισχύ στα κέντρα των πολιτικών αποφάσεων. Έχουν λόγο και δύναμη για να επιβάλλουν τις απόψεις τους για όλα τα θέματα της Δημόσιας Διοίκησης .Οι ίδιοι οι αρχισυνδικαλιστές δεν εργάζονται ποτέ, επιτυνχάνουν για τους ίδιους και τους κολλητούς τους ( κομματικούς και όχι μόνον ) τις καλλίτερες θέσεις εργασίας ( με προτίμηση τις προμήθειες και τις επιθεωρήσεις έργων ) και τον διορισμό τους σε ( γελοίες ) επιτροπές με το αζημίωτο φυσικά.

3. Έχουν επιβάλλει την απόλυτη ατιμωρησία για όλους τους επίορκους συναδέλφους τους. Στην σπάνια περίπτωση που κάποιος συνάδελφος κατηγορείται για οτιδήποτε ( από τεμπελιά και ανικανότητα μέχρι χρηματισμό ή ακόμη και για εκβιασμό ) σπεύδουν να γίνουν συνήγοροι του κατηγορούμενου ,αντί να τον καταγγείλουν . Οι μαγειρεμένες ΕΔΕ και τα στημένα Πειθαρχικά αποτελούν τα τελικά άλλοθι για την αθώωση των πάντων.

4. Έκπαίδευσαν και άλλες ομάδες της κοινωνίας (π.χ τους αγρότες ) στο Δόγμα ότι αν εκβιάσεις την κοινωνία με τις χειρότερες μεθόδους τότε όλο και κάτι θα κερδίσεις. Έτσι έχουμε το κλείσιμο του λιμανιού από χρυσοπληρωμένους λιμενεργάτες , το κλείσιμο των σχολείων για εβδομάδες με αίτημα την μη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τις αλεπάλληλες απεργίες της Ολυμπιακής σε περιόδους αιχμής της τουριστικής κίνησης κ.ο.κ Όλες οι κόκκινες γραμες για τις στοιχειώδεις ανάγκες εξυπηρέτησης της κοινωνίας έχουν αρθεί . Δεξιές ,κεντρώες και αριστερές ηγεσίες συνδικαλιστών συμφωνούν σε ένα σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη » .Μόνο που η απόσταση που μεσολαβεί από τον συγκεκριμένο εργαζόμενο μέχρι αυτόν που εργάζεται στο ιδιωτικό τομέα μετριέται με έτη φωτός.

Όλα αυτά που ενδεικτικά μόνον αναφέρονται έχουν οδηγήσει την κοινωνία στην απόλυτη χρεωκοπία . Από την μια μεριά αυτοί που απολαμβάνουν πλήρη εγασιακή κάλυψη Συνταγματικά κατοχυρωμένη, εξαιρετικές αμοιβές ( αυτό δεν ισχύει για όλους τους Δημοσίους υπαλλήλους ) που σε πολλές περιπτώσεις γίνονται εξωφρενικές ( κυρίως ΔΕΚΟ ) και εξαιρετικές Συντάξεις ( στο Δημόσιο με 35 χρόνια η χειρότερη σύνταξη είναι περίπου 1500 Ε και στις ΔΕΚΟ αρχίζουν από 2000 Ε ) και από την άλλη οι υπόλοιποι Έλληνες εργαζόμενοι με ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, με μισθούς χαμηλούς , με επιθεωρήσεις εργασίας από ανύπαρκτες έως διεφθαρμένες και με συντάξεις που σπάνια ξεπερνούν τα 1000 Ε .

Σ΄αυτό το σύστημα παρέχει κάλυψη η αριστερή ιδεοληψία . Αντί να πρωτοστατεί στη αφαίρεση προνομίων για την μεταφορά πόρων σε αυτούς που πραγματικά τα έχουν ανάγκη και τα δικαιούνται πράττουν το αντίθετο.

Το όραμα του 1981 για έναν δημοκρατικό και ανεξάρτητο συνδικαλισμό απέτυχε παταγωδώς και οδήγησε την κοινωνία σε τρομακτικές στρεβλώσεις και σε εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων παρά τις εξαιρετικές προβλέψεις ενός Νόμου.

Άραγε μέσα στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή ??

Απίφ

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Ο Συνασπισμός ετοιμάζει συνέδριο.

ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ

Οι πρώτοι υποψήφιοι επενδυτές στον Ολυμπιακό.

ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ

Που λέει ο λόγος.









ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ

Από τον Ριζοσπάστη:

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ
Ο "παραμυθάς" της ζωής

Ο ποιητής της εικόνας, ο σκηνοθέτης που απομυθοποίησε την έννοια του σκηνοθέτη και κατέβασε την κινηματογραφική δημιουργία από τους απροσπέλαστους "θεούς" της Ολύμπιας Ακαδημαϊκής Τέχνης και την έκανε εργαλείο στα χέρια του κοινού, είναι ο Σταύρος Τορνές. Από τους Ελληνες δημιουργούς, που σμίλεψαν την ανάγκη της έκφρασης, μέσα από τα κύματα της ζωής, ο Τορνές υπηρέτησε με ταπεινό πάθος, χωρίς έπαρση, χωρίς ύφος ανωτερότητας, την ιδέα ότι η κινηματογραφική τέχνη περπατά τα φτωχικά μονοπάτια των απλών ανθρώπων. Τέτοια όμως, που στο φακό του Τορνέ μεταμορφώνονται σε λεωφόρους, σε διαβατήρια μύησης για την ελευθερία. Ο Τορνές δεν ήταν σπουδαγμένος, σύμφωνα με την κοινή λογική και τα πτυχία, σκηνοθέτης. Σπούδασε την τέχνη του, ακολουθώντας της ορμές της νιότης του, του πάθους του να επικοινωνήσει με τους "απόκληρους" της κοινωνίας, για να γίνει ο ιερέας τους. Αναρχικός, όχι με την πολιτική έννοια, αλλά καθ' ολοκληρία, βρέθηκε στην παλαίστρα της ζωής και πάλεψε ενάντια στην καθωσπρέπει λογική, στους τίτλους και στ' αξιώματα.

Γεννήθηκε το 1932 στο Γαλάτσι από πρόσφυγες γονείς. Ο πόλεμος τον αναγκάζει να σταματήσει για πάντα το σχολείο, για να βρεθεί το 1957, στη Σχολή Κινηματογράφου Ιωαννίδη. Συμμετέχει ως ηθοποιός ένα χρόνο αργότερα στην παραγωγή της σχολής, το "Μεγάλο κόλπο". Το 1960 θα πάρει το βάπτισμα του βοηθού σκηνοθέτη στην ταινία "Ο κόκκινος μανδύας". Τα κοινά ενδιαφέροντα για τον κινηματογράφο και την πολιτική φέρνουν τον Τορνέ στη συντροφιά του Κώστα Σφήκα και του Δήμου Θέου. Είναι η εποχή που ο Τορνές και η παρέα του αναζητούν ένα στρατευμένο κινηματογράφο στην υπηρεσία της εργατικής τάξης. Στον "Ουρανό" του Τάκη Κανελλόπουλου, βρίσκουμε τον Τορνέ πίσω από την κάμερα, ως βοηθό σκηνοθέτη. Το 1965, εμφανίζεται ως ηθοποιός στο "Μπλόκο" του Αδωνι Κύρου. Ακολούθησαν πολλές συνεργασίες με τη "μαγιά" του νεοελληνικού κινηματογράφου τότε και το 1967 σκηνοθετεί, μαζί με τον Σφήκα, το ντοκιμαντέρ "Θηραϊκός όρθρος". Μετά από λίγο, θα εγκαταλείψει την Ελλάδα και θα πάει στην Ιταλία. Εκεί θα γυρίσει την πρώτη δική του ταινία, τους"Φοιτητές", και μετά από πολλές περιπέτειες και ταξίδια στην Ινδία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, θα αποκαλύψει το ενδιαφέρον του για τον πολιτισμό της Ανατολής και της Αφρικής. Καρπός αυτής της αγάπης του είναι η ταινία "Αντίο Ανατολή". Το 1977 σκηνοθετεί το "Κοάτι", ενώ τρία χρόνια αργότερα εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για την ποίηση. Τότε θα γνωριστεί και με τον Ρώσο ποιητή Γιεβγκένι Γιεφτουσένκο. Το 1981, σκηνοθετεί την ταινία "Εξωπραγματικό" και ένα χρόνο αργότερα γυρίζει την πρώτη του ταινία στην Ελλάδα, τον "Μπαλαμό". Την ίδια χρονιά, γυρίζει για την ΕΡΤ ντοκιμαντέρ "Με τον Νίκο Καββαδία" και λίγο αργότερα, πάλι για την ΕΡΤ, το "Πλατεία Ιπποδάμειας". Σκηνοθέτησε επίσης τις ταινίες "Καρκαλού", "Ντανίλο Τρέλες" και "Ενας ερωδιός για τη Γερμανία". Στις 27 του Ιούλη του 1988, ο Τορνές φεύγει από τη ζωή, ταλαιπωρημένος από την αστοργία του κράτους. Τη μέρα του θανάτου του, η μοίρα διάλεξε να του παίξει τραγικά παιχνίδια. Η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη ανακοινώνει την ενίσχυσή του στο δημιουργικό του έργο με το ποσό του ενός εκατομμυρίου. Με αφορμή το θάνατό του, η ΕΡΤ προβάλλει για πρώτη φορά στη μικρή οθόνη ταινία του, αφού όμως φρόντισε πρώτα να τη λογοκρίνει, κόβοντας τις βωμολοχίες, που περιείχε, κατά τη γνώμη των υπευθύνων της, η ταινία "Ερωδιός".

ΞΕΡΩ, ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ

Που θα πάει, θα σας έρθει κι απ΄τα Σάλωνα.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΛΑΝΑ

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ

Το ’75, όταν ο επαναστατικός μας οίστρος είχε πιάσει ταβάνι, ιδρύθηκε το ΙΝ.ΚΑ. Αυτό μας φάνηκε τότε σαν καλαμπούρι, εδώ μιλάγαμε για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, θέλαμε την εξουσία και κάποιοι εξυπνάκηδες μικροαστοί θέλανε οργάνωση καταναλωτών και τέτοιες αμερικανιές. Είναι γεγονός ότι το ΙΝ.ΚΑ. δε μπόρεσε να γίνει ποτέ μια αληθινή οργάνωση καταναλωτών.


Σήμερα που κατακάθισε η σκόνη και η τέφρα από την εξαγνιστική καταστροφή των ψευδαισθήσεων, βλέπω πως η σημαντικότερη οργάνωση πολιτών που μπορεί και πρέπει να υπάρξει στην κοινωνία μας είναι εκείνη των καταναλωτών. Τράπεζες, ασφάλειες, τηλεφωνίες και internet, ταξιδιωτικά γραφεία, πολυκαταστήματα, εισαγωγείς αυτοκινήτων και ότι βάλει ο νους σου βομβαρδίζουν το μέσο καταναλωτή και έχουν γίνει η ζωή του αλλά και ο εφιάλτης του. Αμέτρητες οι κομπίνες, οι απάτες, οι παγίδες, ακόμη και από τους πιο μεγάλους και θεωρητικά πιο αξιόπιστους ομίλους.


Σήμερα, μια οργάνωση καταναλωτών, αξιοποιώντας το τεράστιο όπλο του διαδικτύου, μπορεί να ενημερώνει τα μέλη της και να ενημερώνεται διαδραστικά, να κινητοποιεί άμεσα. Να ανοίγει forum όπου θα εντοπίζονται προβλήματα και θα συζητούνται λύσεις ώστε ο καταναλωτής να προσανατολίζεται σωστά μέσα στη χαώδη αγορά. Ειδικά τώρα που η αγοραστική του δύναμη μειώνεται.


Οι καιροί άλλαξαν. Η οργάνωση των καταναλωτών δεν είναι πια ανέκδοτο αλλά επιτακτική ανάγκη.


αέρα πατέρα

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ

Δύσκολοι καιροί για Άντζελες. Η μία με τις ακάλυπτες, η άλλη με τον ακάλυπτο.

αέρα πατέρα

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ

Νεσχάν Μουλαζίμ

Cok Guzel!

Η ελληνοτουρκική φιλία γίνεται ακόµα πιο δυνατή µετά από αυτή τη φωτογράφιση!

Απρίλιος 2009
Από τον Βασίλη Παπανδρέου
Νεσχάν

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΕΣΧΑΝ;
Είναι ένα λουλούδι που φυτρώνει στο βυθό του ωκεανού. Δεν νομίζω να υπάρχει καμιά άλλη Νεσχάν, είναι πολύ σπάνιο. Στην Τουρκία είχα βγει πρώτη στα καλλιστεία το 1995 και με θυμούνται ακόμα, γιατί τους μένει το όνομα.

ΠΩΣ ΠΗΡΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ…
Είχα έρθει με μια φίλη μου το 2001 για διακοπές. Είχα βγάλει εισιτήρια για μία βδομάδα. Από τότε έχουν περάσει οκτώ χρόνια και, όπως βλέπεις, είμαι ακόμα εδώ.

ΔΗΛΑΔΗ, ΗΡΘΕΣ ΓΙΑ ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ;
Ακριβώς. Φαντάσου ότι για τέσσερα χρόνια δεν πήγα ούτε μία φορά στην Τουρκία. Τους πρώτους επτά μήνες, μάλιστα, έμενα στο σπίτι μιας φίλης. Δεν είχα προγραμματίσει τίποτα. Είχα έρθει στην Αθήνα με μια μικρή βαλίτσα, ενώ είχα πάρει τον μπαμπά μου για να του πω ότι θα έμενα άλλες τέσσερις μέρες επειδή μου πρότειναν μια επίδειξη μόδας. Οι τέσσερις μέρες έγιναν τέσσερα χρόνια!

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΣΟΥ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
Όχι. Είχα έρθει και νωρίτερα, για μια φωτογράφιση που κάναμε δέκα Τουρκάλες και δέκα Ελληνίδες, αλλά αυτό ήταν μόνο για δύο μέρες. Όμως η καταγωγή μου είναι από την Ελλάδα. Ο μπαμπάς μου είναι από την Πάργα και μιλάει ελληνικά σαν Έλληνας, ενώ η γιαγιά μου, έπειτα από μια ζωή ολόκληρη στην Τουρκία, ακόμα δεν μιλάει τούρκικα. Επειδή η γιαγιά μου με μεγάλωσε, τα ελληνικά μού ήταν πολύ οικεία, παρά το ότι δεν τα μιλούσα. Όταν ήρθα, πάντως, στην Ελλάδα, έλεγα μόνο «καλημέρα», «τι κάνεις;» και «δεν καταλαβαίνω».

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ! ΤΟΤΕ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΚΑΝΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΑ! ΜΙΛΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
Κι όμως, δεν έκανα ποτέ μάθημα. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις ελληνικά είναι να βλέπεις τηλεόραση, κι εγώ το πρώτο διάστημα περνούσα ώρες ολόκληρες μπροστά στην τηλεόραση. Πάντως, όλοι μου κάνουν πλάκα και μου λένε ότι μιλάω ελληνικά σαν Θεσσαλονικιά. Βάζω μερικά λάμδα παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει!

Ε, ΜΙΑ ΧΑΡΑ, ΤΟΤΕ! ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΗΜΗ ΕΞΑΛΛΟΥ…
Μα το ξέρω! Είναι οι πιο ωραίες γυναίκες στην Ελλάδα. Όποτε πάω στη Θεσσαλονίκη, πάντα μου κάνουν εντύπωση. Και είναι πάντα περιποιημένες στην τρίχα. Όπως και στη Σμύρνη…

ΛΕΝΕ ΟΤΙ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ.
Δεν μοιάζουν απλώς, είναι ίδιες, ειδικά η παραλία της Σμύρνης. Αν δεις δύο φωτογραφίες, θα το καταλάβεις. Και οι άνθρωποι μοιάζουν όμως. Εγώ πάντα το λέω ότι θα ήθελα πάρα πολύ να μείνω στη Θεσσαλονίκη. Νομίζω ότι μου πάει πολύ και μου θυμίζει την πατρίδα μου.

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ «ΠΑΤΡΙΔΑ», ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟΥΡΚΑΛΑ Ή ΕΛΛΗΝΙΔΑ;
Στην Τουρκία γεννήθηκα, στην Τουρκία μεγάλωσα και αυτή θα είναι η πατρίδα μου για πάντα. Από την άλλη, στην Ελλάδα περνάω εκπληκτικά. Όλοι μου έχουν φερθεί άψογα και νομίζω ότι δεν θα φύγω ποτέ από δω. Είναι η δεύτερη πατρίδα μου.

ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ;
Ναι, της το είπα πρόσφατα, και ομολογώ ότι δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Τι να γίνει; Πλέον εδώ είναι όλοι οι φίλοι μου, εδώ είναι ο έρωτας της ζωής μου και εδώ νομίζω ότι θα κάνω την οικογένειά μου.

ΘΑ ΑΦΗΝΕΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ;
Παλιότερα θα σου απαντούσα αρνητικά, πλέον όμως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Για τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι τώρα μαζί θα τα άλλαζα όλα. Το σημαντικό είναι να περνάς καλά, κι εγώ εδώ και εννιά μήνες ζω την καλύτερη φάση της ζωής μου.

ΖΗΛΕΥΕΙΣ, ΓΕΝΙΚΑ;
Ναι, ζηλεύω. Πολύ! Δεν θα φτάσω στις κατινιές να ψάξω κινητά ή e-mail, αλλά ζηλεύω αρκετά. Αν, δηλαδή, είμαι έξω με το φίλο μου και δω ότι κάποια τον κοιτάζει περίεργα και του την πέφτει, δεν θα πω τίποτα. Δεν θα του μιλήσω, αυτή όμως δεν θα μου γλιτώσει. Θα την πλακώσω, και θα έχω και δίκιο!

ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ;
Ευτυχώς, όχι, αλλά αυτή που θα το κάνει θα μετανιώσει!

ΜΙΑ ΤΟΥΡΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΛΟΙΠΟΝ… ΠΩΣ ΣΕ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΑΜΕ ΩΣ ΛΑΟΣ;
Πολύ όμορφα. Όλοι ήταν πολύ καλοί μαζί μου. Αλλά έχω περάσει και κάποιες «περίεργες» στιγμές.

ΕΛΑ, ΒΡΕ ΝΕΣΧΑΝ, ΤΩΡΑ! ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕ ΕΣΕΝΑ; ΕΙΣΑΙ 1,85 Μ., ΚΟΥΚΛΑ, ΟΛΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΑΝΕ ΟΠΟΥ ΠΑΣ…
Θα σου πω: Μια μέρα ήμουν στο Κολωνάκι και έκανα βόλτα. Ήταν η εποχή που έπαιζε η Φενέρμπαχτσε με τον Παναθηναϊκό. Ξαφνικά, ενώ προχωρούσα, άκουσα κάποιον να βρίζει. Επειδή ήταν πίσω μου, δεν έδωσα σημασία. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα δύο τύπους να με βρίζουν και μια πέτρα να κατευθύνεται απειλητικά προς το κεφάλι μου. Δεν έχω τρέξει πιο γρήγορα στη ζωή μου! Για τρεις μέρες δεν βγήκα από το σπίτι μου. Αν εξαιρέσεις αυτό το περιστατικό, δεν έχω κανένα παράπονο.

ΜΑΛΑΚΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΟΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΜΑΖΕΥΕΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ.
Έτσι είναι, αλλά δεν μπορώ να ακούω μοντέλα να λένε ότι δεν είχαν άλλη επιλογή και έγιναν «βίζιτες» ή πήραν ναρκωτικά. Πάντα μπορείς να κάνεις κάτι άλλο για να βγάλεις λεφτά. Πήγαινε να δουλέψεις σε ένα μπαρ ή κάνε μια άλλη δουλειά. Είναι ανάγκη να γίνεις «βίζιτα»;

ΠΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ: ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΙΝΓΚ;
Ναι, οι καλύτερες μου φίλες είναι κι αυτές μοντέλα. Η Βάσω Κολυδά, η Άντζελα Ευριπίδη, η Βασιλική Τσεκούρα… Κάνουμε παρέα, βγαίνουμε μαζί. Δεν είναι ότι λέμε «πάμε να βγούμε μοντελοπαρέα». Απλώς, αυτές είναι οι φίλες μου. Είναι σαν οικογένειά μου ύστερα από τόσα χρόνια! (σ.σ.: Όσο μιλάμε, το τηλέφωνό της χτυπάει δύο φορές. Την πρώτη φορά είναι η Βάσω και τη δεύτερη η Άντζελα). Με παίρνουν γιατί έχω χρόνια να κάνω φωτογράφιση σε αντρικό περιοδικό και με ρωτάνε αν τα πέταξα όλα έξω! (σ.σ.: Γελάει.) Ας πάρουν το περιοδικό να με δουν!

ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ, ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΑΪΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.
Έχει πλάκα! Εντάξει, λογικό είναι. Είμαστε όμορφες, ψηλές… Ε, μας κοιτάνε, αλλά σπάνια έρχονται να μιλήσουν. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Αντί να είναι οι άντρες οι κυνηγοί, είναι οι γυναίκες αυτές που κυνηγάνε. Άσε που οι μισοί είναι γκέι. Ειδικά στη δουλειά μου μιλάς σε κάποιον και δεν ξέρεις πώς να του φερθείς. Δεν μπορείς να καταλάβεις με τίποτα.

ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. ΕΙΣΑΙ ΟΡΙΤΖΙΝΑΛ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΣΣΑ;
Βέβαια! Του μαγειρεύω, τον προσέχω, του πάω το πρωινό στο κρεβάτι. Κάνω τα πάντα.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΘΕ ΑΝΤΡΑ… ΤΙ ΟΜΑΔΑ ΕΙΣΑΙ;
Στην Ελλάδα είμαι ΑΕΚ. Μου άρεσε πολύ όταν μου εξήγησαν τι σημαίνουν τα αρχικά (σ.σ.: Αθλητικός Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών) και βοήθησε λίγο και το γεγονός ότι κι ο φίλος μου είναι ΑΕΚ. Στην Τουρκία είμαι Γαλατάσαραϊ. Σαν να λέμε Παναθηναϊκός. Και η Φενέρμπαχτσε είναι ο Ολυμπιακός.

Η ΑΕΚ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ;
Η Μπεσίκτας! Οι άλλοι δύο μαλώνουν μεταξύ τους και η Μπεσίκτας είναι στη μέση. Όπως και η ΑΕΚ, δηλαδή.

Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΒΑΖΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΣ ΤΟΥΡΚΙΚΑ;
Ναι, όλη την ώρα. Μου λέει ότι τον τρελαίνει να του μιλάω τούρκικα. Του έχω μάθει το αλφάβητο και τις βασικές εκφράσεις. Στο τηλέφωνο κάνει εξάσκηση και μου μιλάει στα τούρκικα αρκετές φορές.

ΠΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ.
Τι θες να σου πω;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΤΙ ΒΑΘΜΟ ΒΑΖΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ;
Sezik! (σ.σ.: Οκτώ.)

ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ;
Λες να ακουστώ ψώνιο; On! (σ.σ.: Δέκα.)

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ;
Δεν ξέρω. Εσύ ποιο λες;

ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ.
Ναι, πολλοί μου το λένε αυτό, αλλά εγώ προτιμώ… την belim (σ.σ.: τη μέση). Έχω ωραία λακκάκια.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ. ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΤΟΣΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣ ΤΟ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΣΕΞ;
(σ.σ.: Γελάει και κοκκινίζει.) Εμείς, πάντως, δεν το λέμε «οθωμανικό». Το λέμε «ελληνικό», οπότε μάλλον ξέρετε καλύτερα στην Ελλάδα.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)