37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

ΚΑΛΑΜΠΟΥΡΙΑ

Ο φίλος μου που με ενημερώνει για όσα μου διαφεύγουν – και είναι πολλά – μου μίλησε για τη νέα συγκλονιστική δήλωση – πρόταση του Αλέκου. Επειδή ο Αλέκος ανήκει στη γενιά μου και θέλω να πιστεύω – κακώς ίσως – ότι δεν έχουμε μπει στο ηλικιακό φάσμα της άνοιας, κλίνω προς την εκτίμηση ότι έχει γίνει πια χοντρός καλαμπουρτζής. Στους φίλους που έχουν χρόνο να σκοτώσουν θα πρότεινα να ρίξουν μια ματιά σε μια παλιά αλλά προφητική ανάρτηση του φιλελεύθερου τζουτζέ με τίτλο «όπισθεν ολοταχώς». Σύμφωνα με την ανάρτηση αυτή, ο Αλέκης ταξιδεύοντας προς το παρελθόν πρέπει να βρίσκεται μπροστά στις πύλες των χειμερινών ανακτόρων.


Αέρα Πατέρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)