ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

Μέχρι το 1981 ο Συνδικαλισμός ήταν παιδί του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς. Ανύπαρκτες δημοκρατικές διαδικασίες, διορισμένοι εργατοπατέρες , σωματεία σφραγίδες και σχέσεις με το παρακράτος χαρακτήριζαν την συγκεκριμένη περίοδο.Ως κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ με τον Νόμο 1264/82 πραγματοποίησε μιά επανάσταση στο χώρο του Συνδικαλισμού.Η καθιέρωση της απλής αναλογικής , η απαγόρευση απόλυσης εκλεγμένων συνικαλιστών , η καθιέρωση συνδικαλιστικών αδειών (πληρωμένων στο ευρύτερο Δημόσιο τομέα ) ήσαν μερικά από τα προβλεπόμενα με τον παραπάνω Νόμο.

Που οδήγησαν αυτές οι σαρωτικές αλλαγές της Νομοθεσίας τον Συνδικαλισμό ;

1. Στην γιγάντωση των συνδικαλιστικών φορέων στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα με ταυτόχρονη αποδυνάμωση των ήδη αναιμικών οργανώσεων στον ιδιωτικό τομέα.

2. Στην δημιουργία Συνδικαλιστικής Νομενκλατούρας με απίστευτα προνόμια στους χώρους εργασίας και πολύ μεγάλη ισχύ στα κέντρα των πολιτικών αποφάσεων. Έχουν λόγο και δύναμη για να επιβάλλουν τις απόψεις τους για όλα τα θέματα της Δημόσιας Διοίκησης .Οι ίδιοι οι αρχισυνδικαλιστές δεν εργάζονται ποτέ, επιτυνχάνουν για τους ίδιους και τους κολλητούς τους ( κομματικούς και όχι μόνον ) τις καλλίτερες θέσεις εργασίας ( με προτίμηση τις προμήθειες και τις επιθεωρήσεις έργων ) και τον διορισμό τους σε ( γελοίες ) επιτροπές με το αζημίωτο φυσικά.

3. Έχουν επιβάλλει την απόλυτη ατιμωρησία για όλους τους επίορκους συναδέλφους τους. Στην σπάνια περίπτωση που κάποιος συνάδελφος κατηγορείται για οτιδήποτε ( από τεμπελιά και ανικανότητα μέχρι χρηματισμό ή ακόμη και για εκβιασμό ) σπεύδουν να γίνουν συνήγοροι του κατηγορούμενου ,αντί να τον καταγγείλουν . Οι μαγειρεμένες ΕΔΕ και τα στημένα Πειθαρχικά αποτελούν τα τελικά άλλοθι για την αθώωση των πάντων.

4. Έκπαίδευσαν και άλλες ομάδες της κοινωνίας (π.χ τους αγρότες ) στο Δόγμα ότι αν εκβιάσεις την κοινωνία με τις χειρότερες μεθόδους τότε όλο και κάτι θα κερδίσεις. Έτσι έχουμε το κλείσιμο του λιμανιού από χρυσοπληρωμένους λιμενεργάτες , το κλείσιμο των σχολείων για εβδομάδες με αίτημα την μη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τις αλεπάλληλες απεργίες της Ολυμπιακής σε περιόδους αιχμής της τουριστικής κίνησης κ.ο.κ Όλες οι κόκκινες γραμες για τις στοιχειώδεις ανάγκες εξυπηρέτησης της κοινωνίας έχουν αρθεί . Δεξιές ,κεντρώες και αριστερές ηγεσίες συνδικαλιστών συμφωνούν σε ένα σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη » .Μόνο που η απόσταση που μεσολαβεί από τον συγκεκριμένο εργαζόμενο μέχρι αυτόν που εργάζεται στο ιδιωτικό τομέα μετριέται με έτη φωτός.

Όλα αυτά που ενδεικτικά μόνον αναφέρονται έχουν οδηγήσει την κοινωνία στην απόλυτη χρεωκοπία . Από την μια μεριά αυτοί που απολαμβάνουν πλήρη εγασιακή κάλυψη Συνταγματικά κατοχυρωμένη, εξαιρετικές αμοιβές ( αυτό δεν ισχύει για όλους τους Δημοσίους υπαλλήλους ) που σε πολλές περιπτώσεις γίνονται εξωφρενικές ( κυρίως ΔΕΚΟ ) και εξαιρετικές Συντάξεις ( στο Δημόσιο με 35 χρόνια η χειρότερη σύνταξη είναι περίπου 1500 Ε και στις ΔΕΚΟ αρχίζουν από 2000 Ε ) και από την άλλη οι υπόλοιποι Έλληνες εργαζόμενοι με ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, με μισθούς χαμηλούς , με επιθεωρήσεις εργασίας από ανύπαρκτες έως διεφθαρμένες και με συντάξεις που σπάνια ξεπερνούν τα 1000 Ε .

Σ΄αυτό το σύστημα παρέχει κάλυψη η αριστερή ιδεοληψία . Αντί να πρωτοστατεί στη αφαίρεση προνομίων για την μεταφορά πόρων σε αυτούς που πραγματικά τα έχουν ανάγκη και τα δικαιούνται πράττουν το αντίθετο.

Το όραμα του 1981 για έναν δημοκρατικό και ανεξάρτητο συνδικαλισμό απέτυχε παταγωδώς και οδήγησε την κοινωνία σε τρομακτικές στρεβλώσεις και σε εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων παρά τις εξαιρετικές προβλέψεις ενός Νόμου.

Άραγε μέσα στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή ??

Απίφ