Η ποιότητα και η ποσότητα των εθελοντικών οργανώσεων αποτελούν κατά κάποιο τρόπο και ένα από τα μέτρα ποιότητας μιας κοινωνίας. Ειδικά σε κρίσιμες συνθήκες, ο εθελοντισμός αποτελεί ισχυρό όπλο και ασπίδα προστασίας. Είναι παρακαταθήκη για κάθε είδους θετική προοπτική. Αρκεί να σκεφτούμε τι συμβαίνει στους πολέμους.
Για να προβληματιστούμε για τις προοπτικές του εθελοντισμού στην Ελλάδα, νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από το προφίλ του εθελοντή. Ο εθελοντής είναι ο άνθρωπος που θέλει να βοηθήσει (the helper) και ο άνθρωπος που θέλει να βοηθήσει είναι κατά κανόνα αυτός που θέλει να αγαπήσει αλλά και να αγαπηθεί. Να του αναγνωριστεί η προσφορά. Συχνά οι εθελοντές είναι μοναχικά άτομα που αναζητούν συναισθηματική κάλυψη αλλά και άτομα με πλήρη συναισθηματική κάλυψη που διαθέτουν περίσσευμα ενέργειας για αγάπη και προσφορά.
Με τα γενικά χαρακτηριστικά του εθελοντή θα πρέπει να συνελιχτούν τα γενικά χαρακτηριστικά του έλληνα για να μπορέσουμε να δώσουμε το προφίλ του έλληνα εθελοντή και να εξετάσουμε τις δυνατότητες και προοπτικές του.
Ο έλληνας είναι ενθουσιώδης, βιαστικός, επιζητεί άμεσα αποτελέσματα και δη θεαματικά, δεν είναι υπομονετικός και δεν αγαπά τόσο την οργάνωση και τον σχεδιασμό. Τα λαμπρά δείγματα ελληνικού εθελοντισμού ήταν στον Πόλεμο του Σαράντα, στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, στην αντιμετώπιση των τελευταίων πυρκαγιών, στις τελευταίες δενδροφυτεύσεις. Η μόνιμη εθελοντική ένταξη δεν έχει μεγάλη απήχηση στην ελληνική κοινωνία.
Ως εκ τούτου θεωρώ συνετό να αναζητηθούν οργανωτικές δομές που θα ευνοούν τον περιστασιακό εθελοντισμό και θα αξιοποιούν τον πρόθυμο εθελοντή μιας χρήσης, χωρίς φυσικά να γυρίζουμε την πλάτη στο μόνιμο εθελοντισμό, στον έστω μικρό βαθμό που μπορεί να προχωρήσει. Αν θέλουμε όμως να είμαστε ρεαλιστές θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα αξιοποιήσουμε αυτό που διαθέτουμε σε ικανή ποσότητα.
αέρα πατέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου