37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΥΠΗΣΗ.

Είδα το πρωί την Παπαλάμπραινα να προσπαθεί να διαβάσει ένα λόγο σε κόκκινο συλλαλητήριο. Δυσκολευότανε αφόρητα, ίσως γιατί το χαρτί είχε κιτρινίσει πολύ και τα γράμματα ξεθωριάσει από τότε που φαντάζομαι ότι γράφτηκε ένα τέτοιο κείμενο.

Θα την λυπόμουνα, όπως λυπάμαι τις τσιγγάνες που μου λένε ότι έχουν έξη άρρωστα παιδιά κι ας ξέρω ότι λένε παραμύθι. Το παραμύθι όμως της Παπαλάμπραινας δεν ταΐζει τσιγγανάκια αλλά χρυσοφόρες επιχειρήσεις που κάνουν κομπιναδόρικα deal όταν βρίσκουν πρόθυμους πολιτικούς συνεταίρους.


Αέρα Πατέρα



2 σχόλια:

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Ο σχολιασμός για το συγκεκριμένο θέμα θέλει χρόνο αλλά εγώ ως γνωστός υπηρέτης του κεφαλαίου κια της ντόλτς βίτα πάω να δω στην τηλεόραση F1 που διεξάγεται στο "Πριγκηπάτο"!Τέτοιος ξεπεσμός!!! Α μπιαντό, λοιπόν!

Αέρα Πατέρα είπε...

Σωστός.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)