Το ’75, όταν ο επαναστατικός μας οίστρος είχε πιάσει ταβάνι, ιδρύθηκε το ΙΝ.ΚΑ. Αυτό μας φάνηκε τότε σαν καλαμπούρι, εδώ μιλάγαμε για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, θέλαμε την εξουσία και κάποιοι εξυπνάκηδες μικροαστοί θέλανε οργάνωση καταναλωτών και τέτοιες αμερικανιές. Είναι γεγονός ότι το ΙΝ.ΚΑ. δε μπόρεσε να γίνει ποτέ μια αληθινή οργάνωση καταναλωτών.
Σήμερα που κατακάθισε η σκόνη και η τέφρα από την εξαγνιστική καταστροφή των ψευδαισθήσεων, βλέπω πως η σημαντικότερη οργάνωση πολιτών που μπορεί και πρέπει να υπάρξει στην κοινωνία μας είναι εκείνη των καταναλωτών. Τράπεζες, ασφάλειες, τηλεφωνίες και internet, ταξιδιωτικά γραφεία, πολυκαταστήματα, εισαγωγείς αυτοκινήτων και ότι βάλει ο νους σου βομβαρδίζουν το μέσο καταναλωτή και έχουν γίνει η ζωή του αλλά και ο εφιάλτης του. Αμέτρητες οι κομπίνες, οι απάτες, οι παγίδες, ακόμη και από τους πιο μεγάλους και θεωρητικά πιο αξιόπιστους ομίλους.
Σήμερα, μια οργάνωση καταναλωτών, αξιοποιώντας το τεράστιο όπλο του διαδικτύου, μπορεί να ενημερώνει τα μέλη της και να ενημερώνεται διαδραστικά, να κινητοποιεί άμεσα. Να ανοίγει forum όπου θα εντοπίζονται προβλήματα και θα συζητούνται λύσεις ώστε ο καταναλωτής να προσανατολίζεται σωστά μέσα στη χαώδη αγορά. Ειδικά τώρα που η αγοραστική του δύναμη μειώνεται.
Οι καιροί άλλαξαν. Η οργάνωση των καταναλωτών δεν είναι πια ανέκδοτο αλλά επιτακτική ανάγκη.
αέρα πατέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου