Δανείζομαι τον τίτλο από βιβλίο του Βασίλη Νεφελούδη.
Δε θα μιλήσω για διαφθορά, διαπλοκή, φοροδιαφυγή, κερδοσκοπία. Γι αυτά μιλάνε οι άλλοι – και σωστά – μόνο που αδυνατούν ή καλύτερα δε θέλουν να δουν και τις τεράστιες ευθύνες που υπάρχουν στην άλλη πλευρά. Εκείνη του «εργαζόμενου λαού».
Σήμερα, ημέρα απεργίας, προβληματίζομαι. Βλέπω για μια ακόμη φορά την ίδια φτωχή και στερεότυπα επαναλαμβανόμενη αντίδραση των συνδικάτων και λέω : στα πράγματα που θα έπρεπε ν’ αλλάξουν, πριν σκεφτούμε για νέα κόμματα και οτιδήποτε άλλο μαγικό, προτεραιότητα έχει η αλλαγή της συνδικαλιστικής αντίληψης.
Πώς έχει η κατάσταση στον συνδικαλισμό; Το γνωρίζουν όλοι. Συνδικαλιστικές παρατάξεις που κατευθύνονται από τα πολιτικά κόμματα. Εκείνα της αριστεράς που ουδέποτε κυβέρνησαν (πλην της κωμικής περιόδου της συγκυβέρνησης του ’89) και ουδέποτε θα κυβερνήσουν, βλέπουν τον συνδικαλισμό σαν το εργαστήρι που μόνιμα δοκιμάζεται η πολιτική της άρνησης. Τα κόμματα που κυβερνούν βλέπουν τον συνδικαλισμό σα μοχλό πίεσης όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση και σαν βαλβίδα εκτόνωσης όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση.
Σημασία λοιπόν έχει το πώς βλέπουν οι συνδικαλιζόμενοι τον συνδικαλισμό. Εκεί βρίσκεται το κέντρο του προβλήματος. Ο συνδικαλισμός ταυτίζεται στη συνείδηση των συνδικαλιζομένων αποκλειστικά με διεκδικήσεις, κατά 99% οικονομικές, που βελτιώνουν το εισόδημά τους εδώ και τώρα ή με λυσσώδη περιφρούρηση των περίφημων «κεκτημένων». Ουδέποτε ασχολήθηκαν σοβαρά με τα πραγματικά προβλήματα του εργασιακού τους χώρου, με την βελτίωση της αποδοτικότητας, της ποιότητας της παραγωγής ή της παροχής, την βέλτιστη ωφελιμότητα για το κοινωνικό σύνολο. Αυτά τα ζητήματα μπαίνουν μόνο σα μαϊντανός στις ίδιες και τις ίδιες προκηρύξεις που ζητάνε τη συμπαράσταση του κόσμου, του λαού.
Είδατε εσείς ποτέ τεκμηριωμένες προτάσεις και μελέτες από συνδικαλιστικούς φορείς που να είναι και με το βλέμμα στο μέλλον και όχι μόνον « δώσε ημιν σήμερον»; Είδατε σοβαρό διάλογο; Είδατε σοβαρή αντιμετώπιση κρίσεων σαν κι αυτή που περνάμε;
Απεργία. Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.
αέρα πατέρα.
1 σχόλιο:
Το κείμενο με εκφράζει! Στη μικρή μας πόλη, την Άμφισσα, μονίμως στην Πλατεία Λαού, κάνει συγκεντρώσεις το Εργατικό Κέντρο το οποίο, πλέον, ελέγχεται από το ΚΚΕ! Στις συγκεντρώσεις αυτές δεν παραβρίσκονται πάνω από 30 άτομα! Οι ομιλίες του Προέδρου αναφέρονται στην "κοινωνία"!Από πότε 30 άτομα εκφράζουν την κοινωνία, αυτό είναι άλλο θέμα! Στη σημερινή "αγωνιστική" κινητοποίηση πριν 10 λεπτά, μέτρησα 10 άτομα!Μήπως πρέπει να εγερθεί η πραγματική, σκληρά εργαζόμενη, "σιωπηλή πλειοψηφία" κατά των καπηλευτών του ονόματός της και των ,πραγματικών, αγώνων της για τη ζωή και την επιβίωση που σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνεί με το διώξιμο πλοίων απο τα λιμάνια μιας τουριστικής χώρας;
Δημοσίευση σχολίου