37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)
Ο Θεός ευλόγησε τον Άνθρωπο. Του έδωσε την δυνατότητα, όσο πλησιάζει εις τας τελευτάς του βίου του, να γίνεται σοφότερος. Είναι δυνατότητα, όχι δώρο.
Νομίζω πως το αξιοποίησα. Δύσκολα πέφτω θύμα εύκολων εντυπώσεων όπως κάτι τρωκτικά που όσο θόρυβο κάνουν μασουλώντας, τόσο αμάσητο κατεβάζουν το τυράκι της φάκας.
Ακόμη περιμένουμε το μεγάλο μπαμ από κάποιον αξιωματούχο που ήτανε να παραιτηθεί.
Αέρα Πατέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου