ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Όπως ήδη διαπιστώσατε επέστρεψα άρτι εκ Παρισίων. Αυτή η πουτάνα η πόλη είναι πολύ όμορφη αν είσαι τουρίστας. Επισκέφθηκα μαγαζιά από τα οποία ως φοιτητής δεν τολμούσα να περάσω ούτε απ' έξω. Εκείνο που με σοκάρισε ήταν ότι τα τότε πανάκριβα καταστήματα έχουν πλέον τις ίδιες τιμές που έχουν τα αντίστοιχά τους στην Αθήνα. Τα οποία σαφώς και είναι ακριβότερα από τα μαγαζιά που σύχναζα ως φοιτητής στην Ελλάδα, αλλά αλλά όχι και πολύ. Η Αθήνα έχει ακριβύνει υπερβολικά συντρόφια. Μέχρι και τα λαχανικά έχουν στο Παρίσι συγκρίσιμες τιμές με την Αθήνα.
Όμως το φχαριστήθηκα πολύ αυτό το ταξίδι, παρόλο που, επειδή έπρεπε να ξεναγήσω την Ευτυχία και την Κλειώ στα μέρη που απαραιτήτως πρέπει να επισκεφθεί κάποιος που πάει για πρώτη φορά στο Παρίσι, δεν περπάτησα όλους τους παλιούς δρόμους. Φίλους από τα παλιά λίγους είχα για να δω - το γεγονός ότι όλοι οι Γάλλοι φίλοι μου εγκατέλειψαν το Παρίσι μέσα στο χειμώνα 1988-89 συνέβαλε αποφασιστικά στην επιστροφή μου στην Ελλάδα - και πρόλαβα και τους είδα. Είκοσι χρόνια μεγαλύτερους φυσικά. τους παλιούς μου καθηγητές μονάχα δεν πρόλαβα να δω - είναι οι περισσότεροι εν ζωή αλλά ογδοηκοντούτηδες άπαντες - ελπίζω όμως να ξαναπάω σύντομα και αυτή τη φορά να τους δω.
Κατά τα λοιπά το Παρίσι παραμένει μια δύσκολη πόλη. Η εξεύρεση κατοικίας είναι υπερβολικά δύσκολη. Όχι μόνο λόγω των υψηλών ενοικίων - είναι το μόνο πράγμα στο οποίο αυτή η πόλη όπου ο βασικός μισθός είναι €1000 καθαρά - αλλά, κυρίως, διότι οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που τα νοικιάζουν, ζητούν εξωφρενικές εγγυήσεις. Με αποτέλεσμα άνθρωποι που κερδίζουν ακόμα και €2500 μηνιαίως, να μη μπορούν να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα διότι απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Κι έτσι σε μια πόλη με 15 εκατομμύρια κατοίκους (με την ευρύτερη ζώνη της φυσικά) υπάρχουν περισσότεροι από 500.000 άστεγοι. Πριν 20 χρόνια ήταν οι μισοί. Και τότε ήταν όλοι τους αυτό που αποκαλούμε «κουζουλοί του χωριού». Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο.
Επιστρέψας ξεκούραστος και με φρέσκες ιδέες, αποφάσισα «να ίμε πάλι οις τας αιπάλξης αφιδός αθρωγραφόν».

Γιάννης Χρ.