37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Η ΝΟΘΕΙΑ, Η "ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΚΑΦΑ" ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ

Παράλληλα με τα έκδηλα φαινόμενα εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, που εύστοχα σημειώνει στην παρέμβασή του περί της απόπειρας κατά της ζωής του Π. Ευθυμίου, ο Γιάννης Χρ., θα πρέπει να επισημάνω και το φαινόμενο χυδαιοποίησης της πολιτικής μας ζωής και ανεγκέφαλης υποτίμησης της σημασίας των θεσμών σε μια αστική, κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως υπάρχει στη χώρα μας.
Παρακολουθώ την άθλια και αναίσχυντη προσπάθεια των Μ.Μ.Ε. (ίσως όχι όλων) να υποβιβάσουν το ζήτημα που έφερε στην επικαιρότητα το ΠαΣοΚ το μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας. Αυτό με το βίντεο από το κανάλι της Βουλής, που αποκαλύπτει όχι μια θεσμική ψηφοφορία στη Βουλή για την τροποποίηση του Συντάγματος, αλλά τη λειτουργία ενός άθλιου παραμάγαζου, στο οποίο δυστυχώς συμμετείχαν και βουλευτές των λεγόμενων «μικρών» κομμάτων…
Κανένας σεβασμός στη διαδικασία, καμιά συστολή ενώπιον μιας κορυφαίας στιγμής της λειτουργίας του κοινοβουλίου, όπως αυτή της διαδικασίας αναθεώρησης του συντάγματος…
- Ψίθυροι του τύπου: «Αυτός ψήφισε εκτός γραμμής»
- Ψηφοδέλτια μπαίνουν σε τσέπες των ψηφολεκτών
- Ψηφοδέλτια παραδίδονται σε αναρμόδιους περί την ψηφοφορία βουλευτές
- Ψηφοδέλτια καταφτάνουν από αυτούς τους αναρμόδιους και παραδίδονται πάλι στους ψηφολέκτες, κ.λ.π…. κ.λ.π….
Κι όλα αυτά υπό τα όμματα του προέδρου της Βουλής και του πρωθυπουργού της χώρας!..

Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν έγινε κάποια νόθευση του αποτελέσματος… Το θεωρώ πολύ πιθανόν, όταν παρακολουθώ μια τέτοια κατάσταση.
Μια κατάσταση που – για να συμπυκνώσω την αντίδραση των διαμορφωτών της κοινής μας γνώμης – ο γνωστός κ. Πρετεντέρης σχολίασε ως εξής:
« Διότι αν θεωρούν ότι στη σημερινή Ελλάδα της οικονομικής δυσπραγίας και της κυβερνητικής αποτυχίας, στην Ελλάδα όπου τίποτε δεν λύνεται και τίποτε δεν προχωράει, η όποια κυβέρνηση μπορεί να κλονιστεί επειδή δύο τρεις ηλίθιοι έστησαν μια ίντριγκα σε κάποιες αδιάφορες ψηφοφορίες της Βουλής, τότε οι άνθρωποι είναι πολύ μακριά νυχτωμένοι.»

Δηλαδή κατά τον κ. Πρετεντέρη δεν συνέβη και τίποτε σπουδαίο, αφού ΑΥΤΗ η αποκάλυψη δεν κλονίζει, δεν ρίχνει την κυβέρνηση!.. Τα στελέχη του ΠαΣοΚ «είναι μακράν νυκτωμένα» λοιπόν, αφού εδώ, απλά, έχουμε δυο – τρεις ηλίθιους και μια «αδιάφορη ψηφοφορία»…
Συνεπώς δεν θα έπρεπε το ΠαΣοΚ να επισημάνει το γεγονός. Δεν θα έπρεπε το ΠαΣοΚ να το θέσει υπ’ όψη του ελληνικού λαού.
«Και τι έγινε μωρέ; Σιγά τη στρακαστρούκα!..» σημειώνει λίγο πιο πάνω, στο πόνημά του ο «διαμορφωτής της κοινής γνώμης» κύριος Πρετεντέρης…
Κι αν παρακολουθήσουμε για λίγο τα όσα γράφονται στο διαδίκτυο, στα μπλόγκς, τα όσα περιέχονται στα σχόλια, το συμπέρασμα είναι παρόμοιο με το μελαγχολικό συμπέρασμα που έβγαλε ο Γιάννης, στο άρθρο του περί Ευθυμίου: Κάποιοι – και είναι πολλοί πλέον αυτοί – δεν ξέρουν και δεν θέλουν να ξέρουν τα δικαιώματά τους!.. Γιατί τι άλλο από δικαίωμα του πολίτη είναι να απαιτεί το σεβασμό των διαδικασιών στο κοινοβούλιο; Τι άλλο από δικαίωμα του πολίτη – και μάλιστα κορυφαίο – είναι το να λειτουργούν απρόσκοπτα και ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΟΘΕΥΤΑ οι θεσμοί;
Όχι μόνο δεν ξέρουν και δεν θέλουν να ξέρουν τα δικαιώματά τους, αλλά λοιδορούν και αυτούς που τους τα θυμίζουν…

Δεν με ενδιαφέρει η "πολιτική αξιοποίηση" του γεγονότος από το ΠαΣοΚ. Ούτε η επικοινωνιακή του επάρκεια.
Εδώ κάτι σοβαρό καταγγέλλεται και κάτι χυδαίο ορθώνεται απέναντι στην καταγγελία αυτή...

Δυστυχώς η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής – «εμείς είμαστε πιο παιχταράδες από σας…» - και η υποβάθμιση, η υποτίμηση και χυδαιοποίηση της αξίας των θεσμών και της λειτουργίας τους, οδηγεί στον ίδιο εκφασισμό που οδηγεί και η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής… Πρόκειται για όψεις του ιδίου νομίσματος.
Και φυσικά τίποτε το αισιόδοξο δεν προοιωνίζονται…

Κ.Λ.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν βρίσκεσαι σε ένα πολιτικό ή πολιτιστικο χώρο συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που έχουν παρόμοιες ιδέες και ίσως δεν πιάνεις το κλίμα που υπάρχει σε άλλους χώρους.
Υπήρχε ένα ποστ για το τέλος του ΠΑΣΟΚ.Αλλά παρόμοιο κλίμα υπάρχει και στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Η απογοήτευση είναι πολύ μεγάλη και ο μόνος λόγος που δεν φαίνεται είναι ότι δεν έχουν που να καταφύγουν πολιτικά.
Πάρα πολλοί ήλπιζαν σε πάταξη της εγκληματικότητας,σταμάτημα και αναστροφή της λαθρομετανάστευσης και πολλά άλλα δεξιά μέτρα-δεξιά όχι με την οικονομική αλλά την παραδοσιακή έννοια.
Αντί αυτού βλέπουν τους αναρχικούς να κάνουν επεισόδια όποτε θέλουν ,να καίνε μαγαζιά και αστυνομικά τμήματα,το κοινό έγκλημα να ανεβαίνει και ολόκληρες συνοικίες στο κέντρο της Αθήνας να έχουν παραδοθεί σε αλλοδαπούς που συμπλέκονται με μαχαίρια και τσεκούρια ενώ ο Παυλοπουλος εγκαινιάζει νέα κέντρα υποδοχής μεταναστών.
Φυσικά αυτοί οι απογοητευμένοι δεν πρόκειται να κινηθούν προς το ΠΑΣΟΚ ή το ΣΥΡΙΖΑ που είναι κόκκινο πανί.
Προς το παρόν δε μετακινούνται ούτε προς το ΛΑΟΣ γιατί ο Καρατζαφέρης δεν θεωρειται σοβαρός.Οι ιδέες όμως που αναπτύσσονται είναι και πέραν του ΛΑΟΣ ενώ κυριαρχεί ένας μηδενισμός για την πολιτική και τη δημοκρατία.Συχνά ακούω ότι αφού οι πολιτικοι μπορούν να φέρουν 2 εκατομμύρια ξένους και να τους νομιμοποιήσουν χωρίς να ληφθεί υπό ψη τι πιστεύει ο λαός και αν θέλει και ούτε καν να γίνει συζήτηση,δεν υπάρχει καμμια δημοκρατία και
να πάνε όλοι να κουρεύονται.
Όλοι αυτοί ακόμη ψηφίζουν ΝΔ χωρίς να πιστεύουν σε τίποτε επειδή θεωρούν ότι στα θέματα αυτά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολύ χειρότεροι
για τις απόψεις τους και δεν εμπιστεύονται το ΛΑΟΣ.
Σήμερα βέβαια δεν μπορεί να γίνει λόγος για πραξικόπημα αλλά η απαίτηση μεγάλων στρωμάτων για τάξη ασφαλεια και η απέχθεια στην πολιτική κάπου θα βγάλει.Πάρα πολλοί επαινούν τον Μπερλουσκόνι επειδή έβγαλε το στρατό στους δρόμους της Ιταλίας να κυνηγά παραβάτες και μετανάστες.
Μην σας εντυπωσιάζουν οι αντιδράσεις στον Ευθυμίου στα της Βουλής. Είναι πολλοί πια που θεωρούν το όλο σύστημα κοροιδία.
Υπάρχει συνεπώς εκφασισμός της κοινωνίας αλλά προς το παρόν δεν έχει εμφανισθεί ο φορέας που θα επωφεληθεί.

Ανώνυμος είπε...

Καίριες οι παρατηρήσεις του ανώνυμου. Ο μικροαστός που νιώθεί να υποβαθμίζεται κοινωνικά, να "απειλείται" από πραγματικούς ή και ανύπαρκτους κινδύνους και να δηλώνει "αηδιασμένος" από την πολιτική κατάσταση, άποτελεί την πρώτη ύλη, ή αλλιώς το "αυγό του φιδιού", από το οποίο μπορούν να προκύψουν πολλά δυσάρεστα ως τραγικά. Έχω πάντα την ελπίδα ότι θα αποφύγουμε τα χειρότερα γιατί η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη δεν είναι τόσο άσχημη όσο στο μεσοπόλεμο και γιατί η αρνητική εμπειρία της Γιουγκοσλαβίας μπορεί ίσως να λειτουργήσει ανασταλτικά απέναντι σε εθνικιστικές και ρατσιστικές οξύνσεις. Τέλος πάντων, θα δούμε.
Και μια ερώτηση: Τί είναι ο "ψηφολέκτης";

Γιώργος

Ανώνυμος είπε...

Καλή ερώτηση Γιώργο.
Ψηφολέκτης είναι λέξη σύνθετη, που προέρχεται κατ' άλλους από τις λέξεις "ψήφος" και "συλλέγω"
Και κατ' άλλους από τις λέξεις "ψήφος" και "λέγω".
Προτιμώ τη δεύτερη.
(ψηφολέκτης, αυτός που ανακοινώνει την ψήφο)
Κ.Λ.

Ανώνυμος είπε...

Κύριοι, αριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι και δεξιοί, διακρίνω μια φοβικότητα και έντονη ανησυχία για αδιέξοδες καταστάσεις.
Μέγα λάθος!
Πρέπει να πορευτούμε χωρίς δισταγμό σε μια ανοιχτή κοινωνία, όπου οι πάντες, κοινωνικές ομάδες, πολιτισμικές ομάδες, μειονότητες, ιστορικά δικαιωμένες ή όχι (ψευτοδίλημμα του κερατά), οι πάντες λέω, θα έχουν ίσα δικαιώματα στην έκφραση, μέσα στα πλαίσια ενός συντάγματος και ενός νόμου που θα τους αντιμετωπίζει πράγματι ισότιμα.
Εννοείται ότι και η απάντηση στην παρανομία θα είναι η ίδια και πιθανά σκληρή, πάντα σε σχέση με τον κίνδυνο διαταραχής των ισορροπιών.
Τα συστήματα που καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα είναι τα άτεγκτα που δέχονται μόνο ένα μοντέλο ζωής και πολιτισμού που θα πρέπει να ακολουθούν όλοι.
Οι "εθνικισμοί" που διέλυσαν χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού, ήταν στην ουσία αίτημα για αυτονομία, αναγνώριση της διαφορετικότητας και της ιδιαιτερότητας και όχι απόφαση για ανεξάρτητη πορεία στο σύγχρονο κόσμο. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι αυτές οι νέες χώρες και οι λαοί τους κόπτονται για τη συμμετοχή σε ένα υπερεθνικό μόρφωμα, όπως η ευρωπαϊκή ένωση.
Βέβαια, κάποιος που αρέσκεται στην εύκολη, συνωμοσιολογική ερμηνεία της ιστορίας, μπορεί να πει ότι αυτές τις τάσεις τις διαμορφώνουν σκοτεινές παρασκηνιακές δυνάμεις κλπ. Με συγχωρείτε, εδώ υπάρχει ριζική διαφορά αντίληψης και δεν το προχωράω.
Όσο για το Τέλος του Πα.Σο.Κ., αφήστε με να πιστεύω ότι είναι ένα κείμενο που θα έπρεπε να προβληματίσει περισσότερο και να μη θεωρηθεί "κώνωψ", ίσως και ανωφελής. Ειλικρινά με παραξένεψε το γεγονός ότι δεν υπήρχαν καθόλου σχόλια εκτός blog.
Πάντως θα συνεχίσω να προσπαθώ, κι επιφυλάσσομαι να αναρτήσω ένα καινούργιο post που θα παρουσιάζει έναν ευρύτερο προβληματισμό για το τέλος των μεγάλων θεωριών, συμπεριλαμβανόμενης της σοσιαλδημοκρατίας.

Ανώνυμος είπε...

Δεν σου φαίνεται αντιφατικό να επικαλείται κανείς την "διαφορετικότητά του" και συγχρόνως να σκοτώνει όσους είναι διαφορετικοί από αυτόν; Εκτός και αν ελλοχεύει η λογική ότι εγώ ως διαφορετικός είμαι και ο καλύτερος.
Δεν είναι της ώρας, αλλά καλό θα είναι να κάνουμε κάποια στιγμή μια συζήτηση στο μπλογκ για τη Γιουγκοσλαβία και τη διάλυσή της, τώρα που έχουμε και κάποια χρονική απόσταση από τα γεγονότα.

Γιώργος

leon είπε...

Αγαπητέ φιλελεύθερε τζουτζέ, θα συμφωνήσω κατ' αρχή με τη διαπίστωσή σου ότι τα συστήματα που καταρρέουν είναι τα κατ' εξοχήν ανελαστικά. Θα συμφωνήσω μαζί σου επίσης επί των αρχών που πρέπει να διέπουν την κοινωνία του μέλλοντος. Δε μπορώ όμως να δεχτώ αβασάνιστα - αν και επί της αρχής συμφωνώ - ότι «οι "εθνικισμοί" που διέλυσαν τις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού, ήταν στην ουσία αίτημα για αυτονομία, αναγνώριση της διαφορετικότητας και της ιδιαιτερότητας και όχι απόφαση για ανεξάρτητη πορεία στο σύγχρονο κόσμο».
Και τούτο διότι υπάρχει το εύστοχο σχόλιο του Γιώργου. Αλλά και διότι, αντίθετα με όσα γράφεις, στις χώρες της «Νέας Ευρώπης» του Ντικ Τσένι υπάρχει έντονο αντιευρωπαϊκό ρεύμα, εξ ίσου ισχυρό - και σε μερικές περιπτώσεις ισχυρότερο - από το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα της Δυτικής Ευρώπης. Έχω κατά νου την Πολωνία, τη Σλοβακία, σε μικρότερο βαθμό, την Τσεχία και τη Βουλγαρία.
Τα πράγματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα από όσο πιστεύουμε

Γιάννης Χρ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)