37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Βιαστικό σχόλιο επικαιρότητας

Ένας Δαηλάκης και καταξευτέλισε τον Μεγάλο Τιμονιέρη της χώρας, μέσα σε μόλις δώδεκα ώρες.
Σαν αληθινός Νίντζα, επέπεσε πάνω στην ήδη σαθρή φιγούρα του «αγαπημένου του ηγέτη» (φαντάσου να μην τον αγαπούσε!) και με το σπαθί του ξέσκισε και τα τελευταία φτιασίδια…
Οι υπόλοιποι «αντάρτες» έμειναν άναυδοι. Πώς ξεπετάχτηκε αυτός ο τύπος; Από πού;
Άλλοι δείχνουν προς την Ντόρα. Άλλοι κατά Σουφλιά μεριά.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μες σ’ αυτό τον διεθνή χαμό και καταποντισμό των οικονομιών, η κυβερνησάρα μας, χωριό ξεχασμένο στην κοιλάδα του πουθενά, εφορμά στους δικούς της ανεμόμυλους ανύποπτη για όσα έρχονται…

Κι εμείς παρακολουθούμε περιδεείς.
Αλλά ξινίζουμε και τα μούτρα όταν μας λένε για το ΠαΣοΚ… Για το Γιωργάκη…

Μόνο που σε λίγο, με όλα όσα γίνονται, θα λέμε το "Σημίτη – Σημιτάκη"!..
Κ.Λ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)