Στην ανάρτησή μου τις προάλλες σχετικά με τον κίνδυνο σκοπιανοποίησης της εξωτερικής πολιτικής, εξέφραζα, απαισιοδοξία, σε ό,τι αφορά στις επιπτώσεις του καθημερινού διασυρμού της Ελλάδας ως χώρας, εξ αιτίας της σκοπιανοποίησης της εξωτερικής μας πολιτικής.
Η μελέτη κάποιων ποιοτικών δεδομένων των πρόσφατων δημοσκοπήσεων με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι φόβοι μου για τις ενδοελλαδικές επιπτώσεις αυτής της ξεφτίλας ήταν μάλλον υπερβολικοί. ο λόγος είναι απλός: σε όλες τις δημοσκοπήσεις, κύριες έγνοιες των πολιτών (81%) είναι η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, η αυξανόμενη φτώχεια, η οικονομική κρίση, η ανεργία. Αντιθέτως, ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 1% ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΥΝ ΤΑ «ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ», όπως ηλιθίως έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, ως ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Χαίρομαι πάρα πολύ όταν, διασταυρωμένοι αριθμοί δημοσκοπήσεων, με την έννοια ότι συμπίπτουν σε περισσότερες της μιας, διαψεύδουν τις φόβους μου.
Βεβαίως οι ίδιες δημοσκοπήσεις έχουν και κάποιους αριθμούς που δε μου αρέσουν καθόλου, Όπως ότι μόνο 1% θεωρεί, πολύ σημαντικά τα ζητήματα της Παιδείας, της Υγείας και του Περιβάλλοντος. Και το φαινόμενο αυτό έχει δυο αναγνώσεις. Η πρώτη είναι η προφανής. Για να έχεις, Παιδεία, Υγεία, και να προστατεύεις το Περιβάλλον, πρέπει να έχεις ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Διότι για όλα τα προαναφερθέντα «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων» όπως θα έλεγε και ο Δημοσθένης.Για τον ίδιο λόγο οι απόψεις του γέρο Μαρξ, που υπερβολικά πολλοί βιάστηκαν να τις παραδώσουν στην «τρωκτική κριτική των ποντικών» έχουν πάντα αξία.
Θα σταθώ όμως στη δεύτερη ανάγνωση αυτών των δεδομένων. Που αποδεικνύει ότι ελάχιστοι συμπολίτες μας κατανοούν τη βραχυπρίθεσμη, μεσοπ΄ροθεσμη και μακροπρόθεσμη συμβολή στην οικονομική ευημερία, από άποψη δημιουργίας νέων μορφών οικονομικής δραστηριότητας, θέσεων εργασίας και αύξησης της παραγωγικότητας, της Παιδείας, της Υγείας και της Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Αλλά αυτά θέλουν πολύ δουλειά για να γίνουν αντιληπτά. Το πρόβλημα είναι κανείς δε θέλει να την κάνει.
Γιάννης Χρ.
Η μελέτη κάποιων ποιοτικών δεδομένων των πρόσφατων δημοσκοπήσεων με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι φόβοι μου για τις ενδοελλαδικές επιπτώσεις αυτής της ξεφτίλας ήταν μάλλον υπερβολικοί. ο λόγος είναι απλός: σε όλες τις δημοσκοπήσεις, κύριες έγνοιες των πολιτών (81%) είναι η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, η αυξανόμενη φτώχεια, η οικονομική κρίση, η ανεργία. Αντιθέτως, ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 1% ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΥΝ ΤΑ «ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ», όπως ηλιθίως έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, ως ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Χαίρομαι πάρα πολύ όταν, διασταυρωμένοι αριθμοί δημοσκοπήσεων, με την έννοια ότι συμπίπτουν σε περισσότερες της μιας, διαψεύδουν τις φόβους μου.
Βεβαίως οι ίδιες δημοσκοπήσεις έχουν και κάποιους αριθμούς που δε μου αρέσουν καθόλου, Όπως ότι μόνο 1% θεωρεί, πολύ σημαντικά τα ζητήματα της Παιδείας, της Υγείας και του Περιβάλλοντος. Και το φαινόμενο αυτό έχει δυο αναγνώσεις. Η πρώτη είναι η προφανής. Για να έχεις, Παιδεία, Υγεία, και να προστατεύεις το Περιβάλλον, πρέπει να έχεις ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Διότι για όλα τα προαναφερθέντα «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων» όπως θα έλεγε και ο Δημοσθένης.Για τον ίδιο λόγο οι απόψεις του γέρο Μαρξ, που υπερβολικά πολλοί βιάστηκαν να τις παραδώσουν στην «τρωκτική κριτική των ποντικών» έχουν πάντα αξία.
Θα σταθώ όμως στη δεύτερη ανάγνωση αυτών των δεδομένων. Που αποδεικνύει ότι ελάχιστοι συμπολίτες μας κατανοούν τη βραχυπρίθεσμη, μεσοπ΄ροθεσμη και μακροπρόθεσμη συμβολή στην οικονομική ευημερία, από άποψη δημιουργίας νέων μορφών οικονομικής δραστηριότητας, θέσεων εργασίας και αύξησης της παραγωγικότητας, της Παιδείας, της Υγείας και της Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Αλλά αυτά θέλουν πολύ δουλειά για να γίνουν αντιληπτά. Το πρόβλημα είναι κανείς δε θέλει να την κάνει.
Γιάννης Χρ.
1 σχόλιο:
Δυστυχώς πολλά θέματα ακολουθούν την επικαιρότητα, στην καταγραφή των δημοσκοπήσεων.
Μην ξαφνιαστείς αν μεθαύριο, αφού έχει συμβεί κάτι, το 1% να γίνει ξαφνικά 50% ή και 70%.
Όμως γενικότερα, όσο περνάνε τα χρόνια, εξορθολογικοποιείται κατά κάποιο τρόπο και η στάση του πολίτη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Ας είμαστε λίγο πιο αισιόδοξοι.
Ίσως, μετά από αυτή την άθλια περίοδο μετά το 2004, να επέλθει μια νέα ισορροπία.
Κ.Λ.
Δημοσίευση σχολίου