37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

ΝΑΤ, Βουλγαράκης κι ο κακός μας ο καιρός...

Τυχαίνει να γνωρίζω - από σπόντα - κάποια πράγματα για την ακίνητη περιουσία του ΝΑΤ (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο) και τους σχεδιασμούς, εδώ και δυο χρόνια περίπου, να προχωρήσει επιτέλους σε μια αξιοποίηση αυτής της όντως μεγάλης περιουσίας. (Δεν είναι μόνο το "φιλέτο" στα Μελίσσια)...
Δυστυχώς κι εδώ, όπως φαντάζομαι και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις ασφαλιστικών ταμείων, ιδρυμάτων κλπ, επικρατεί η ίδια απελπιστική κατάσταση:
Μια τεράστια περιουσία να παραμένει αναξιοποίητη, χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτα στα πολύπαθα ταμεία και στην εθνική οικονομία, αφού μια ρεαλιστική και χρηστή αξιοποίηση θα προσέθετε στο ΑΕΠ.
Κάποιοι ίσως αρμόδιοι να έχουν καλές προθέσεις. Να θέλουν την αξιοποίηση. Κι υπάρχουν δυνάμεις - μικρές και μεγάλες - στην ιδιωτική πρωτοβουλία, που θα μπορούσαν να αναλάβουν μια κερδοφόρα - για όλους - εκμετάλλευση.

Όμως εδώ υπεισέρχεται η κακοδαιμονία του ελληνικού κράτους. Η κομματική πελατεία. Το "ταμείο" του εκάστοτε υπουργού... Τα "φιλαράκια" και οι "κολλητοί". Επί κυβερνήσεων Σημίτη είχε παρατηρηθεί μια διάθεση να ξεφύγουμε επιτέλους από αυτή τη σάπια και απαρχαιωμένη νοοτροπία και η πολιτική μας ζωή να αρχίσει να ακολουθεί μια θεσμική και ορθολογική πορεία. Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός άλλα εφρόνησε...
Κι εκεί που κάποτε διϋλίζαμε τον κώνωπα (και καλά κάναμε) τώρα καταπίνουμε την κάμηλο. Εκεί που ο λαός "έριχνε" την κυβέρνηση Σημίτη θυμωμένος και απηυδισμένος από φαινόμενα τύπου... Μαλαίσιου και Πανταγιά, σήμερα παρακολουθεί αδρανής και ζαλισμένος τον κ. Βουλγαράκη να κάνει μπίζνες ανερυθρίαστα και με θράσος απύθμενο, εκμεταλλευόμενος τη θέση του και την αλαζονεία που ο ίδιος ο λαός μας του ενέπνευσε.

Τελικά ο κ. Βουλγαράκης και οι συν αυτώ πέφτουν θύματα του εσωτερικού αιματηρού πολέμου που μαίνεται στη ΝΔ. Οι όποιοι σχεδιασμοί τους για την ακίνητη περιουσία του ΝΑΤ αναβάλονται...
Και εξ αιτίας του άθλιου πολιτικού αμοραλισμού, για ακόμα μια φορά, η ελπίδα ότι κάτι επιτέλους θα κινηθεί, κάτι επιτέλους θα αξιοποιηθεί, ματαιώνεται...

Τι θα γίνει;
Μα... Για άλλη μια φορά η αξιοποίηση της περιουσίας του ΝΑΤ (και κάθε άλλου "φτωχού" ταμείου) θα παραπεμφθεί στις καλένδες - και σε κάποια άλλη μελλοντική κομματική κλίκα, όταν ξεχαστούν κάποια πράγματα - και σύντομα θα αρχίσουμε ξανά τη μουρμούρα και τις φωνές γιατί "τα ταμεία δεν έχουν λεφτά να δώσουν τις συντάξεις"...

Συμφωνώ κι εγώ με τον φίλο μου το Γιάννη. Ναι... σοσιαλδημοκράτης δηλώνω κι εγώ, που να πάρει...
Αλλά θα είμαι ευχαριστημένος αν σ' αυτό το βασίλειο της Αρπαχτής λειτουργήσει κάποτε ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ο πούρος καπιταλισμός!..
Και ξαφύγουμε επιτέλους από την ημιφεουδαρχική ψωροκώσταινα των παιδικών μας χρόνων...

Κ.Λ.

3 σχόλια:

paratiritis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
leon είπε...

Μα ο πούρος καπιταλισμός λειτουργεί αγαπητέ μου Κώστα! Στη μεσογειακή του εκδοχή φυσικά! Η θέσπιση κανόνων παιγνιδιού στη γαλάζια Μεσόγειο - εξαιρώ την Ισπανία, περιλαμβάνω σε αυτή όμως τη Νότια Γαλλία - ισοδυναμεί με Επανάσταση.Η από όλους αποδεκτή στην Κεντρική (πλην Πολωνίας), Δυτική και Βόρεια Ευρώπη κοινωνία των πολιτών, αντικαθίσταται στη Μεσόγειο (πλην Ισπανίας επαναλαμβάνω)από την κοινωνία των κολλητών. Με συνέπεια τα γνωστά προβλήματα.
Ο «κώνωψ» του Μαλαίσιου δεν ήταν ανεκτός διότι αυτό που στην πραγματικότητα ενοχλούσε την πλειοψηφία των συμπολιτών μας ήταν η θέσπιση κανόνων. Οι «κάμηλο» της παρούσας κυβέρνησης καταπίνονται γιατί η κοινωνία θεωρεί πως έτσι πρέπει να είναι τ πράγματα.
Το μείζον πρόβλημά μας είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία με μηδενική αυτοεκτίμηση. Που ονειρεύεται «ένα βασιλιά για να μας θαμπώνει, με λειρί στο κούτελο με φωνή τρομπόνι», είτε αυτός έχει τη φάτσα του Κωστάκη Καραμανλή είτε την όψη του Αλέξη Τσίπρα, είτε κάποιου μελλοντικού Μπερλουσκόπουλου

Γιάννης Χρ.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου καλώστον!..

Κ.Λ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)