37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: "...γλίσχρος διανεμητής αξιωμάτων..."

Στις 12/01/2008 είχαμε (ανα) δημοσιεύσει ένα πρόχειρο "ψυχογράφημα" του Κ. Καραμανλή, από τον Χρ. Γιανναρά, στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Επαναφέρω μερικά επιλεκτικά κομμάτια από αυτή σήμερα, έτσι, για να τα έχουνε υπ' όψη τους κάποιοι, όταν περιμένουν (ακόμα) τις πρωτοβουλίες του "Μεγάλου Τιμονιέρη"...

"...Πρέπει να έχει πια γίνει φανερό σε κάθε επαρκούς νοημοσύνης Ελληνα: Η αχίλλειος πτέρνα του σημερινού πρωθυπουργού είναι οι αξιολογήσεις του, η από μέρους του εκτίμηση της ανθρώπινης ποιότητας. Εχει τάσεις αυτοκαταστροφικές στην πρόκριση των συνεργατών του...

...Τα αίτια της μοιραίας αυτής αδυναμίας του πρωθυπουργού θα μπορούσε να τα εξιχνιάσει μόνο έμπειρος, απροκατάληπτος μελετητής, με δυνατότητες άμεσης πρόσβασης στη διαδρομή του ιδιωτικού του βίου και μακρών μαζί του συζητήσεων. Από υπαινιγμούς του Τύπου έχουμε οι πολίτες την εικόνα ενός μάλλον άφιλου ανθρώπου, ευγενικού, αξιοπρεπούς, αλλά αμυντικά κλειστού. Δεν μοιάζει να εμπιστεύεται σκέψεις και απόψεις του, σίγουρα θεωρεί επικίνδυνο να εξωτερικεύσει ερωτήματα και αβεβαιότητες, πρέπει να έχει νεκρώσει πολύ έγκαιρα τις ευαισθησίες του και να μην αρέσκεται σε θεωρητικούς προβληματισμούς. Λέγεται ότι οι κοινωνικές αναστροφές του περιορίζονται σε λαϊκότροπες ψυχαγωγικές εκτονώσεις και μόνο. Για να αναλύσουμε την έκδηλη αποτυχία του στην εκτίμηση της ανθρώπινης ποιότητας δεν έχουμε παρά τα κριτήρια που διαφαίνονται στις επιλογές του. Και τα κριτήρια αυτά, με δεδομένη την ηλικία του και την κατάρτισή του, εκπλήσσουν: είναι σε απίστευτο βαθμό αναχρονιστικά, φοβοπαθή και τελικώς αυτοκαταστροφικά. Επιλέγει τους επιτελείς του και τα στελέχη που θα ασκήσουν την πολιτική του αποβλέποντας (ολοφάνερα) όχι στις λειτουργικές ανάγκες, αλλά μόνο σε ενδοκομματικές σκοπιμότητες. Ωσάν να μην τον ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσει ανθρώπους ικανούς και προετοιμασμένους για τις απαιτήσεις του έργου που αναλαμβάνουν, να μην τον απασχολεί η ανάγκη να συντελεστεί έργο, να πραγματωθούν στόχοι. Οι επιλογές του δείχνουν να θέλει μονο να βολέψει εσωκομματικές απαιτήσεις και υποχρεώσεις, να εξασφαλίσει τον έλεγχο του κόμματος μοιράζοντας μικροφέουδα εξουσίας...

...οι φιλοδοξίες απαιτούν συνεργάτες και συνομιλητές με ανάστημα, ενώ οι κοντόφθαλμες «βελτιώσεις» που υπαγορεύει η διαχειριστική ατολμία βολεύονται με ανθρωπάκια και φιλαράκια. Αλλο πράγμα ο ηγέτης, άλλο ο γλίσχρος διανεμητής αξιωμάτων...

Δεν έχει αντιπρόταση η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, γι’ αυτό δεν έχει και κριτήρια αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας. Ομως, το ενδεχόμενο αλλαγής των κομματικών ηγεσιών το διαχειρίζονται σήμερα πια τα τηλεοπτικά κανάλια, η θεαματικότητα του χαβαλέ. Είδαμε κιόλας θριαμβικά επικρατέστερο υποψήφιο αρχηγό της «συνασπισμένης» τού καριερισμού συντεχνίας τον εκλεκτό τού Αλ Τσαντίρ. Η δικτατορία της επιβολής εντυπώσεων..."

Αυτά έγραφε τότε ο Χρήστος Γιανναράς. Ποιός διαφωνεί άραγε, σήμερα;

Κ.Λ.

1 σχόλιο:

leon είπε...

Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς με αυτά τα σχόλια του κυρίου Γιανναρά. Θέλω μονάχα να του θυμίσω πόσες φορές έχει εξυμνήσει αυτόν τον άνθρωπο που εδώ και λίγους μήνες αποκαθηλώνει με την προικισμένη πέννα του.
Γιατί κι ο κύριος Γιανναράς δεν είναι άνθρωπος χωρίς ιστορία. Είναι ένας από τους ελάχιστους, όχι συντηρητικούς, αλλά αντιδραστικούς διανοούμενους. Να θυμίσω την αντίδρασή του στην απαλοιφή του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες. Η μόρφωση του κυρίου Γιανναρά του επιτρέπει να κατανοήσει ότι άλλο πράγμα ένα διοικητικό έγγραφο και άλλο οι θρησκευτικές πεποιθήσεις ενός εκάστου. Τότε είχε θέσει την πέννα του στην υπηρεσία του κυρίου Παρασκευαΐδη και του νυν Πρωθυπουργού.
Πρόσφατα επανήλθε με ένα λίβελο κατά της Αριστεράς. Για να πάρει την οφειλόμενη απάντηση από το Νίκο Κιάο από τις στήλες της Ελευθεροτυπίας.
Ο κύριος Γιανναράς, επειδή δεν μπορεί να επικαλεστεί το ελαφρυντικό της βλακείας, είναι ένας συνειδητός υπηρέτης του συστήματος που, για δικούς του λόγους - φαίνεται ο κύριος Αλαφούζος βρέθηκε στην απ' έξω σε κάποιες χοντρές δουλειές - τώρα καταγγέλλει.
Όμως εμείς δεν πρέπει να ξεχνάμε τη στείρα άρνησή του σε οποιοδήποτε βήμα προόδου έχει γίνει από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Γιάννης Χρ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)