37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)
Χαιρετίζουμε την είσοδο του paratiriti!..
Περιμένουμε πολλά από αυτόν...
(Το κόκκινο χρώμα μην παραπλανά κανένα... παραμένει "χανούμισα"...)
...Κι όχι μόνο on the mpouzouiki...
Αλήθεια ρε Νικολάκη, κερνάς κανένα καρτούτσο της παρηγοριάς, τον πρόεδρα, τελευταία;
Κέρνα κι ένα από πάρτη μας...
Κ.Λ.
1 σχόλιο:
Περιμένουμε πως και πως να επισκεφθούμε ξανά τον Παρατηρητή για να γιορτάσουμε και την επιτυχία του Έκτορα του Μητσάρα.
Ελπίζω αυτή τη φορά να μη μας περιμένει το δρεπανηφόρο.
Πολύ μουσική, πολύ φαϊ, πολύ πιοτί και καλή ψυχή (δεν είναι τα λεφτά το παν).
Δημοσίευση σχολίου