O TEMPORA O MORES...

Τα χρόνια περνάνε... Τα πράγματα αλλάζουν (δόξα τω θεώ;)...
Οι άνθρωποι - ιδίως οι μεγαλύτεροι - δύσκολα αντιλαμβάνονται τις αλλαγές. Κι αν τις αντιλαμβάνονται, δύσκολα προσαρμόζονται σ' αυτές. (Υπάρχει η κεκτημένη ταχύτητα από το χρόνο, που εμποδίζει τα αντανακλαστικά τους). Σε αντίθεση φυσικά με τους νέους που ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ μέσα σ' αυτές τις νέες συνθήκες... και σαν τα μικρά ψαράκια κολυμπούν σε γνώριμα νερά... και σε αντίθεση με αυτούς που από τη φύση τους μπορούν και κολυμπάνε σε όλα τα νερά, ανεξαρτήτως ηλικίας (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι)...
Κι αν για έναν απλό άνθρωπο αυτή η δυσπροσαρμοστικότητα στις νέες συνθήκες σημαίνει απλά μια οικογενειακή ταλαιπωρία, για ένα κόμμα, σημαίνει σίγουρα κάτι πολύ - πολύ περισσότερο.

Όλα αυτά τα αναφέρω με αφορμή την πρόσφατη αποκάλυψη της ηγεσίας του ΠαΣοΚ. Αυτή, με την αθλιότητα της ψηφοφορίας για την αναθεώρηση του συντάγματος, στη βουλή. Παρουσιάστηκε - να μη γελιόμαστε- σαν μια βόμβα που θα σκάσει εκκωφαντικά και το ωστικό της κύμα θα σαρώσει, ίσως και την κυβέρνηση.
Και βέβαια επρόκειτο για μια πραγματική αθλιότητα. Και βέβαια ΩΦΕΙΛΕ το ΠαΣοΚ να αναδείξει αυτή την αθλιότητα. Όποιο κι αν είναι το παρασκήνιο, πώς ήλθε σε γνώση της το γεγονός, δεν είχε καν τη δυνατότητα να το αποκρύψει, ή να το εντάξει σε μια πιο επεξεργασμένη αντιπολιτευτική στρατηγική.
Τα μεγάλα λόγια όμως, παρέλκουν. Οι πομπώδεις αιφνιδιασμοί... Απλά, δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Ότι αντιπολίτευση - και κατά συνέπεια πολιτική - δεν γίνεται με βόμβες τέτοιας... συνδεσμολογίας.
"Εντάξει..." όπως είπε κι ο μέντορας της εδώδιμης μετανεωτερικότητας Πρετεντέρης, "...κάτι έγινε. Ένα μπαλαμούτι... Από κει και πέρα, τί νοθείες και πράσιν' άλογα μας λέτε!.."

Ένα "μπαλαμούτι"!..
Αυτό που σε άλλους χρόνους μπορεί πράγματι να έβγαζε χιλιάδες κόσμο στους δρόμους, μπορεί ακόμα και κυβέρνηση να έριχνε, για τον κ. Πρετεντέρη και για τη σύγχρονη πραγματικότητα, δεν είναι παρά μια "αταξία"... Ένα "μπαλαμούτι"...
Κι αυτό - δυστυχώς - δεν το αντιλαμβάνεται το ΠαΣοΚ... Λειτουργεί σε άλλους χρόνους. Με άλλους - ξεπερασμένους - όρους.
Σοκάρει ίσως το γεγονός ότι στις μέρες μας η με πραξικοπηματικούς όρους λειτουργία του ύψιστου θεσμού της δημοκρατίας μας, του Κοινοβουλίου, βαπτίζεται απλά, ως ένα "μπαλαμούτι". Αλλά έτσι είναι, τι να κάνουμε; Εδώ έχουμε δικαιοσύνη α λα καρτ. Εδώ υπουργοί βγαίνουν ανερυθρίαστα και δηλώνουν στεντορεία τη φωνή στο πανελλήνιο, ότι "και τι έγινε, έφτιαξα μια αφ-σορ για φορολογικούς λόγους, δεν έχω το δικαίωμα; πειράζω κανένα;"

Ας το πάρουμε χαμπάρι επιτέλους. Χέστηκε ο μέσος έλληνας, αν έγινε νοθεία στη βουλή. Ζούμε την εποχή της απομυθοποίησης. Του χαβαλέ και της ολοσχερούς κυριαρχίας της τηλεόρασης. Φαντάζουν γλαφυροί δονκιχότες όσοι προτάσσουν το σκουριασμένο δόρυ τους ενάντια στη λάμψη της πολύχρωμης οθόνης. Πρέπει να σκαρφιστούν άλλα μέσα, άλλους τρόπους για να πετύχουν. Πρέπει να μιλήσουν τη "γλώσσα" της εποχής...

Προσωπικά το σιχαίνομαι. Αλλά εγώ δεν κάνω πολιτική. Αυτοί που πολιτεύονται πρέπει να αναλάβουν και το βάρος που συνεπάγεται η ευθύνη τους...
Διαφορετικά ας αφήσουν το "έργο" αυτό σε ανθεκτικότερους ώμους...

Κ.Λ.