37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Η καταγωγή της λέξης "λαμόγιο"... κι αυτή, της έκφρασης "παλτό"

Κάποιες λέξεις ή εκφράσεις του περιθωρίου, τυχαίνει και περνάνε στην καθομιλουμένη καμιά φορά…
Τα τελευταία χρόνια, μια από αυτές είναι η λέξη «λαμόγιο», που πλέον πέρασε στο λεξιλόγιο ακόμα και έγκυρων εφημερίδων.
Για τη λέξη έχουν γραφτεί κάποιες υποθέσεις, για το τι ακριβώς σημαίνει, από πού μας ήρθε και ποια είναι η ετυμολογία της.

Η αλήθεια είναι η εξής:
Η λέξη «λαμόγιο» ακούστηκε για πρώτη φορά στον Ιππόδρομο του Φαληρικού Δέλτα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Τη φώναξε κάποιος γαλλοτραφής αλογομούρης, που συχνά – πυκνά πήγαινε και στους Γαλλικούς Ιπποδρόμους και ήταν γνωστός στους κύκλους των «φιλίππων»…
Θα πρέπει να είναι παράφραση – επί το ελληνικότερο – κάποιας λέξης της αντίστοιχης γαλλικής αργκό. Πάντως εδώ ακούστηκε πρώτη φορά για κάποιον αναβάτη που είχε «στήσει» την κούρσα.

Υπάρχει και η έκφραση «παλτό» που διαβάζω τελευταία στις αθλητικές εφημερίδες και προβλέπω ότι κι αυτή θα «εισέλθει» σιγά – σιγά στην καθομιλουμένη.
Κι αυτή η έκφραση έχει «γεννηθεί» στον Ιππόδρομο.
«Έφαγα παλτό» σημαίνει ότι πήρα λάθος πληροφορία και έπαιξα λεφτά πάνω σε ένα κουτσό άλογο και τα έχασα…

Αυτά για την τάξη…
Ή, για να μη νομίζουμε ότι τα περιθώρια δεν έχουν τον τρόπο τους να εισβάλουν στο χώρο της "νοικοκυραίας κοινωνίας"... έστω και με καινούριες λέξεις...
Άλλωστε είχαμε να δούμε καινούρια λέξη του συρμού εδώ και πενήντα χρόνια, από τότε που πρωτακούστηκε η θρυλική λέξη "μαλάκας", στις αθηναϊκές παρέες του μεταπολέμου, κι αυτή του περιθωρίου φυσικά...
Κ.Λ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κώστα σε χαιρετώ.
Η έκφραση παλτό πρέπει να πέρασε στον Ιππόδρομο από τον Ιταλικό νεορεαλιστικό κινηματογράφο, οι φίλιπποι κατά κανόνα είναι κινηματογραφόφιλοι. Σε καποια ταινία οι πρωταγωνιστές φουλάρανε βενζίνη τα αυτοκίνητα και αφήνανε ενέχυρο ένα παλτό από στρατσόχαρτο. Όταν συναντιόταν έπειτα οι βενζινοπώλες ρωτούσαν που τους φάνηκε το παλτό.
Γ.Κ.

leon είπε...

Ποιος είπε ότι τα περιθώρια δεν παρεμβαίνουν δυναμικά στις κοινωνίες των νοικοκυραίων!
Θα συμβάλω στο διάλογο με την ακόλουθη ανεκδοτική παρατήρηση:
Στη δεκαετία του '70 οι γονείς μας μας κυνηγούσαν στο άκουσμα της λέξης μαλάκας, που φυσικά την είχαμε ψωμοτύρι.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, εξηγώντας σε μια νεαρή Γαλλίδα ότι ήμουν Έλληνας, άκουσα την ακόλουθη αποστομωτική απάντηση: Aaah... malaka!
Και το είχε τονίσει και σωστά

Γιάννης Χρ

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρουσα η πληροφορία για τον ιταλικό κινηματογράφο...
Πάντως από τότε που πέθανε ο Πετρόπουλος, υπάρχει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, σε σχέση με την ανάδειξη των μικρόκοσμων του περιθωρίου.
Σήμερα μάλιστα, με την πληθύ των αλλοδαπών, σχεδόν κάθε γειτονιά της Αθήνας έχει μετατραπεί σε ένα είδος περιθωρίου, με τη δική του γλώσσα, τα δικά του ήθη κι έθιμα, τις δικές του αξίες.
Όμως η κοινωνιολογική έρευνα δεν αναδεικνύει σχεδόν τίπτε από όλα αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα...
Κρίμα...
Κ.Λ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)