37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Πολιτική βλακεία

Μπερλουσκόπουλο ή - έστω - Μπερλουσκοπούλου, θα δούμε άραγε στο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας;
Μάλλον χλωμό το βλέπω.
Όμως, με την ευκαιρία, θα ήθελα να επισημάνω ότι μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει μια πειστική εξήγηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, το 2003, από το ΠαΣοΚ και πιο συγκεκριμένα από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Σκανδαλίδη (που χρεώνεται και το θέμα).
Γιατί δηλαδή έγινε η επιλογή να προχωρήσουμε σε έναν πολύ πιο αναλογικό εκλογικό νόμο, προσφέροντας δεκάδες (εν πολλοίς αχρείαστους) βουλευτές στην ελάσσονα αντιπολίτευση και αδυνατίζοντας με αυτό τον τρόπο την ευχέρεια σχηματισμού πλειοψηφίας από το πρώτο κόμμα;
Ο πολιτικός χάρτης της χώρας μας είναι - και ήταν και τότε - δεδομένος. Η ΝΔ, το ΠαΣοΚ, ο ΣΥΝ, το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ. Άντε και οι Οικολόγοι - πρσφάτως επανακάμψαντες από το πουθενά.
Και αναρωτιέμαι: Πίστευαν στα σοβαρά τότε οι ιθύνοντες νόες του ΠαΣοΚ ότι θα μπορούσαν σε μια δεδομένη κατάσταση στο μέλλον, να σχηματίσουν κυβέρνηση με τον ΣΥΝ ή (πολύ χειρότερα) και το ΚΚΕ, λόγω χαμηλού ποσοστού και αδυναμίας του να πάρει πλειοψηφία 150 βουλευτών;
Με τον "βολικό" αυτό εκλογικό νόμο, το μόνο που κατάφεραν να εισαγάγουν στο πολιτικό μας γίγνεσθαι, ήταν η προκλητική αλαζονεία του ΣΥΡΙΖΑ - ΣΥΝ, ο οποίος φρόντισε αμέσως μετά τις εκλογές του 2004 (αρπάζοντας τη θεόσταλτη ευκαιρία) να ... κατατρώγει τις σάρκες του ΠαΣοΚ χορταίνοντας τον τυχοδιωκτισμό του και συνεισφέροντας ευχάριστα στην διάλυση της δημοκρατικής παράταξης. Όχι φυσικά για να κυβερνήσει ο ίδιος, αλλά για να βολευτούν απλά, κάποια ακόμα από τα στελέχη του, που εκεί γύρω στα πενήντα - εξήντα τους, δεν θα κακόβλεπαν μια βουλευτική αποζημιωσούλα...

Κατά τη γνώμη μου, μεγαλύτερη πολιτική βλακεία, από το νόμο Σκανδαλίδη, δεν έχει διαπράξει μέχρι τώρα το ΠαΣοΚ.
Και απολαμβάνουμε τώρα πια τον κ. Τσίπρα και δεν ξέρω ποιόν άλλο στο μέλλον, να μας κάνουν πλάκα πότε με τον Μάο, πότε με τον Κάστρο ή τον Τσάβες και να σκυλοβρίζουν κάθε τόσο - χωρίς κανένα στοιχείο φυσικά - τους Πασόκους ως κλέφτες και απατεώνες...

Γι αυτό και "μπήκε" στο χορό και ο περίφημος "κανένας" ή Μπερλουσκόπουλος ή δεν ξέρω και γω τι άλλο. Γιατί του άνοιξαν το δρόμο με τον εκλογικό τους νόμο διάπλατα, οι Πασόκοι...

Κ.Λ.

1 σχόλιο:

leon είπε...

Φίλτατε Κώστα νομίζω ότι σου διαφεύγει κάτι σημαντικό: οι αυξομειώσεις της δύναμης των πολιτικών κομμάτων είναι αποκλειστικά και μόνο αποτελέσματα κοινωνικών διεργασιών.
Το δημοσκοπικό φούσκωμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα της απουσίας ουσιαστικών πολιτικών προτάσεων προς συγκεκριμένα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας από μέρους ΠΑΣΟΚ.
Και δεν αναφέρομαι στη φτωχολογιά και στους τρομοκρατημένους από την περιπλοκότητα του κόσμου μικροαστούς: αυτοί, όταν ψηφίζουν, καταφεύγουν στην αγκαλιά του τριπόλου ΝΔ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ. Αναφέρομαι κυρίως στους νέους ανθρώπους των 35 ετών και κάτω. Οι οποόιοι δε στερούνται βεβαίως ευθυνών για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται σήμερα. Αυτό όμως δεν παύει να καθιστά το αδιέξοδό τους πραγματικό. Πράγματι η γενιά αυτή μεγάλωσε στα πούπουλα, μεγάλωσε κακομαθημένη, μεγάλωσε χωρίς να έχει μάθει να διερκδικεί αυτό που της ανήκει. Ακόμα χειρότερα, διδάχτηκε από τους γονείς της να αντιμετωπίζει με καχυποψία όποιον προσπαούσε και προσπαθεί να τη βγάλει από το λήθαργο.
Όμως εξ ίσου αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν σήμερα να διαλέξουν τα 60ωρα και τα 70ωρα την εβδομάδα για €600 μικτά, αν θελήσουν να νοικιάσουν σπίτι πρέπει να πληρώσουν ενοίκια των €400 για κοτέτσια,και δεν έχουν ελπίδα να προσληφθούν στο Δημόσιο γιατί έχει τιγκάρει.
Δεν πιστεύω ότι είναι εύκολο να προσφέρεις ελκυστικές πολιτικές προτάσεις σε μια τέτοια γενιά.
γι' αυτό και, αντιθέτως μ' εσένα, θεωρώ μεγαλοφυή το νόμο Σκανδαλίδη. και θα ήταν ακόμα πιο μεγαλοφυής αν είχε κθιερώσει την απλή αναλογική χωρίς κανένα κατώφλι εισόδου στη Βουλή.
Γιατί ο νόμος αυτός έδωσε μια πολιτική διέξοδο στην ασφυξία ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας μας: το ΣΥΡΙΖΑ με όλο του τον κάλο, το μικρομεγαλισμό του, την εντελώς φυσιολογική αλαζονεία του μικρομέγαλου. Αντιθέτως, λαμβάνοντας υπ' όψιν και τη βιαιότητα των καταλήψεων του 2006 - 2007, πολύ φοβούμαι ότι αν δε μπορούσε η κοινωνική αυτή δυσαρέσκεια να διοχετευτεί στο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε διοχετευτεί προς βίαιαες πολιτικές επιλογές. Και αυτό δε θα ήταν καλό για κανένα. Το παράδειγμα της Ιταλίας της δεκαετίας του '70 πρέπει να είναι για όλους μας παράδειγμα προς αποφυγή.

Γιάννης Χρ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)