Η καταγωγή της λέξης "λαμόγιο"... κι αυτή, της έκφρασης "παλτό"

Κάποιες λέξεις ή εκφράσεις του περιθωρίου, τυχαίνει και περνάνε στην καθομιλουμένη καμιά φορά…
Τα τελευταία χρόνια, μια από αυτές είναι η λέξη «λαμόγιο», που πλέον πέρασε στο λεξιλόγιο ακόμα και έγκυρων εφημερίδων.
Για τη λέξη έχουν γραφτεί κάποιες υποθέσεις, για το τι ακριβώς σημαίνει, από πού μας ήρθε και ποια είναι η ετυμολογία της.

Η αλήθεια είναι η εξής:
Η λέξη «λαμόγιο» ακούστηκε για πρώτη φορά στον Ιππόδρομο του Φαληρικού Δέλτα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Τη φώναξε κάποιος γαλλοτραφής αλογομούρης, που συχνά – πυκνά πήγαινε και στους Γαλλικούς Ιπποδρόμους και ήταν γνωστός στους κύκλους των «φιλίππων»…
Θα πρέπει να είναι παράφραση – επί το ελληνικότερο – κάποιας λέξης της αντίστοιχης γαλλικής αργκό. Πάντως εδώ ακούστηκε πρώτη φορά για κάποιον αναβάτη που είχε «στήσει» την κούρσα.

Υπάρχει και η έκφραση «παλτό» που διαβάζω τελευταία στις αθλητικές εφημερίδες και προβλέπω ότι κι αυτή θα «εισέλθει» σιγά – σιγά στην καθομιλουμένη.
Κι αυτή η έκφραση έχει «γεννηθεί» στον Ιππόδρομο.
«Έφαγα παλτό» σημαίνει ότι πήρα λάθος πληροφορία και έπαιξα λεφτά πάνω σε ένα κουτσό άλογο και τα έχασα…

Αυτά για την τάξη…
Ή, για να μη νομίζουμε ότι τα περιθώρια δεν έχουν τον τρόπο τους να εισβάλουν στο χώρο της "νοικοκυραίας κοινωνίας"... έστω και με καινούριες λέξεις...
Άλλωστε είχαμε να δούμε καινούρια λέξη του συρμού εδώ και πενήντα χρόνια, από τότε που πρωτακούστηκε η θρυλική λέξη "μαλάκας", στις αθηναϊκές παρέες του μεταπολέμου, κι αυτή του περιθωρίου φυσικά...
Κ.Λ.

Βιαστικό σχόλιο επικαιρότητας

Ένας Δαηλάκης και καταξευτέλισε τον Μεγάλο Τιμονιέρη της χώρας, μέσα σε μόλις δώδεκα ώρες.
Σαν αληθινός Νίντζα, επέπεσε πάνω στην ήδη σαθρή φιγούρα του «αγαπημένου του ηγέτη» (φαντάσου να μην τον αγαπούσε!) και με το σπαθί του ξέσκισε και τα τελευταία φτιασίδια…
Οι υπόλοιποι «αντάρτες» έμειναν άναυδοι. Πώς ξεπετάχτηκε αυτός ο τύπος; Από πού;
Άλλοι δείχνουν προς την Ντόρα. Άλλοι κατά Σουφλιά μεριά.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μες σ’ αυτό τον διεθνή χαμό και καταποντισμό των οικονομιών, η κυβερνησάρα μας, χωριό ξεχασμένο στην κοιλάδα του πουθενά, εφορμά στους δικούς της ανεμόμυλους ανύποπτη για όσα έρχονται…

Κι εμείς παρακολουθούμε περιδεείς.
Αλλά ξινίζουμε και τα μούτρα όταν μας λένε για το ΠαΣοΚ… Για το Γιωργάκη…

Μόνο που σε λίγο, με όλα όσα γίνονται, θα λέμε το "Σημίτη – Σημιτάκη"!..
Κ.Λ.

ΣΚΟΠΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ Νο 2

Στην ανάρτησή μου τις προάλλες σχετικά με τον κίνδυνο σκοπιανοποίησης της εξωτερικής πολιτικής, εξέφραζα, απαισιοδοξία, σε ό,τι αφορά στις επιπτώσεις του καθημερινού διασυρμού της Ελλάδας ως χώρας, εξ αιτίας της σκοπιανοποίησης της εξωτερικής μας πολιτικής.
Η μελέτη κάποιων ποιοτικών δεδομένων των πρόσφατων δημοσκοπήσεων με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι φόβοι μου για τις ενδοελλαδικές επιπτώσεις αυτής της ξεφτίλας ήταν μάλλον υπερβολικοί. ο λόγος είναι απλός: σε όλες τις δημοσκοπήσεις, κύριες έγνοιες των πολιτών (81%) είναι η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, η αυξανόμενη φτώχεια, η οικονομική κρίση, η ανεργία. Αντιθέτως, ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 1% ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΥΝ ΤΑ «ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ», όπως ηλιθίως έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, ως ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Χαίρομαι πάρα πολύ όταν, διασταυρωμένοι αριθμοί δημοσκοπήσεων, με την έννοια ότι συμπίπτουν σε περισσότερες της μιας, διαψεύδουν τις φόβους μου.
Βεβαίως οι ίδιες δημοσκοπήσεις έχουν και κάποιους αριθμούς που δε μου αρέσουν καθόλου, Όπως ότι μόνο 1% θεωρεί, πολύ σημαντικά τα ζητήματα της Παιδείας, της Υγείας και του Περιβάλλοντος. Και το φαινόμενο αυτό έχει δυο αναγνώσεις. Η πρώτη είναι η προφανής. Για να έχεις, Παιδεία, Υγεία, και να προστατεύεις το Περιβάλλον, πρέπει να έχεις ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Διότι για όλα τα προαναφερθέντα «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων» όπως θα έλεγε και ο Δημοσθένης.Για τον ίδιο λόγο οι απόψεις του γέρο Μαρξ, που υπερβολικά πολλοί βιάστηκαν να τις παραδώσουν στην «τρωκτική κριτική των ποντικών» έχουν πάντα αξία.
Θα σταθώ όμως στη δεύτερη ανάγνωση αυτών των δεδομένων. Που αποδεικνύει ότι ελάχιστοι συμπολίτες μας κατανοούν τη βραχυπρίθεσμη, μεσοπ΄ροθεσμη και μακροπρόθεσμη συμβολή στην οικονομική ευημερία, από άποψη δημιουργίας νέων μορφών οικονομικής δραστηριότητας, θέσεων εργασίας και αύξησης της παραγωγικότητας, της Παιδείας, της Υγείας και της Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Αλλά αυτά θέλουν πολύ δουλειά για να γίνουν αντιληπτά. Το πρόβλημα είναι κανείς δε θέλει να την κάνει.

Γιάννης Χρ.

Σαν πουλάκια!..

Όμως εμείς μαζικά, με ενθουσιασμό και πάθος ακατάβλητο, οδηγούμε τα βήματά μας αύριο στο "Στέκι του Νικόλα"!

Θα διατρανώσουμε για μια ακόμα φορά πως "κι αν γεράσαμε, δε θα πεθάνουμε κουφάλα νεκροθάφτη!"

Μένουμε ζωντανοί (ή ζωνιανοί) και θα τραγουδάμε μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα!

ΑΠΕΛΙΠΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΚΩΣΤΑΚΗ...

Με το Μητσοτακέικο να βυσσοδομεί στα βρόμικα και σκοτεινά μαγειρεία της πολιτικής και την καρέκλα του να τρίζει άσχημα, ο Καπετάν - Κωστάκης ενέσκηψε ως "θυμωμένος ηγέτης" στην Κ.Ε. του κόμματός του, μπας και συμμαζέψει - με απειλές και τσαμπουκάδες - το κοπάδι των κρατικοδίαιτων στελεχών του, κάτω από τη σκέπη του.

Με τον τρόπο αυτό όμως ξεγύμνωσε ακόμα περισσότερο και τον εαυτό του και τη θρυλική κομματάρα του, τη ΝΔ, στα μάτια του μέσου πολίτη. Απέδειξε ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και οι καρέκλες της, που τις χρησιμιοποιούν όλοι μαζί, ομού και συγχρόνως, για να βολέψουν τις φαμίλιες τους για καμία εκατοστή χρόνια.

Εξέλειπαν πλέον και οι κορώνες περί "σεμνότητας και ταπεινότητας", περί "μηδενικής ανοχής στη διαφθορά" και περί "ήπιων αλλαγών"...

Σαν κουρασμένος καρατερίστας, ο Κωστάκης, έδωσε τη χειρότερη παράσταση μέχρι τώρα ενώπιον του κομματικού του ακροατηρίου, κάνοντας μια τελευταία, απέλπιδα προσπάθεια... Μάταια όμως... Ο χρόνος εξέπνευσε και η τσουλίθρα οδηγεί κατευθείαν στο χώμα...

Ο Ιωάννου, όπως πάντοτε εντός θέματος...

Κ.Λ.

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΕΙΡΑΜΑ

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟΝ AGAPITO

Ανακοινώνουμε με χαρά στους φίλους της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ ότι θα συγκεντρωθούμε την Κυριακή (28.09.08) το μεσημέρι στο στέκι του Νικόλα στο Ζούμπερι για να γιορτάσουμε την είσοδο του αγαπημένου μας Έκτορα στο Πολυτεχνείο. Οργανωθείτε και το γλέντι θα μείνει αξέχαστο!

ΧΥΜΑ (ΙΙΙ)

Η ΣΚΟΠΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

«Ενός δεινού μύρια έπονται», έλεγαν οι - κατά δική μας απόφαση, μιας κι αυτούς δε μπορούμε να τους ρωτήσουμε - Αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Το περασμένο Σάββατο η Ελλάδα αποχώρησε από διεθνή διάσκεψη της UNESCO στο Βουκουρέστι για τους πολιτισμούς της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, διότι η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, διένειμε ένα φυλλάδιο για τη Μακεδονική Γλώσσα.
Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται περίτρανα πού οδηγεί η βλακώδης πολιτική έναντι της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Υποχρεωνόμαστε πλέον να αποχωρούμε από μείζονος σημασίας διεθνείς διασκέψεις, διότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος πλην της Βουλγαρίας δε μας κάνει τη χάρη να συμμερίζεται την άποψή μας πως «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος, δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα». Η οποία Βουλγαρία αφήνει εμάς τους «έξυπνους» να βγάζουμε τα κάστανα από τη φωτιά, και μοιράζει αφειδώς στους Μακεδόνες υποτροφίες, κοινοτικά διαβατήρια και ό,τι άλλο ποθεί η ψυχούλα τους.
Η εξέλιξη αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη από τη μέρα που η ελληνική κυβέρνηση έσυρε ένα εκατομμύριο ανθρώπους στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να φωνάζουν «η Μακεδονία είναι Ελλάδα». Αφήνοντας εμβρόντητους όλους τους νοήμονες ανθρώπους της Υφηλίου, που δε μπορούσαν να καταλάβουν τι μύγα μας τσίμπησε και μια ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ που την αναγνωρίζαμε με το συνταγματικό της όνομα, ως μέλος της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας επί 40 χρόνια (1952 - 1991), ξαφνικά πάψαμε να την αναγνωρίζουμε.Και η ευθύνη βαραίνει το σύνολο του πολιτικού κόσμου, στο μέτρο της εκλογικής επιρροής του κάθε κόμματος.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν την ευθύνη διότι έχουν την πατρότητα αυτής της πολιτικής και του εθνικού διασυρμού που υφίσταται η Ελλάδα ως Κράτος, και ο Ελληνισμός ως πολιτισμική οντότητα.
Το ΠΑΣΟΚ έδρασε έτσι εν μέρει από κυνισμό, για να εκμεταλλευτεί το δέος που είχαν δημιουργήσει στον πληθυσμό οι κοσμοϊστορικές αλλαγές που συντελλούνταν εκείνη την εποχή, εν μέρει δέσμιο της εθνικιστικής του ιδεολογίας.
Η ΝΔ συναίνεσε υπό το κράτος ενός συνδυασμο'υ παρωχημένου αντικομμουνισμού και της επιθυμίας να αποστρέψει την προσοχή του κόσμου από την καταστροφική της διακυβέρνηση.
Βαριές και οι ευθύνες των δυο κομμάτων της Αριστεράς, που απεμπόλησαν περιδεή τα ελάχιστα ίχνη σοσιαλιστικής τους ιδεολογίας, μη τυχόν και χαρακτηριστούν μειοδότες. Αποδεικνύοντας ότι είναι ανάξιοι απόγονοι ανθρώπων που, διέπραξαν λάθη κι εγκλήματα - όπως κάθε πολιτικός χώρος -, είχαν όμως πάντα την παρρησία και το θάρρος της γνώμης τους.Και τόλμησαν να συγκρουστούν.
Δεν ξέρω αν η Δημοκρατία της Μακεδονίας θα συγκεντρώσει τις λίγες ψήφους που της λείπουν για να αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ με το συνταγματικό της όνομα σε αυτή ή στην επόμενη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού. Διερωτώμαι όμως ποια θα είναι η στάση της ελληνικής διπλωματίας τότε. Θα αποχωρήσουμε από τη ΓενικήΣυνέλευση;Οπως κάναμε προχθες στο Βουκουρέστι; Θα πάρουμε την άγουσα της «υπερήφανης» αυτοαπομόνωσης της Αλβανίας του Εμβέρ Χότζα; Και πώς, μετά από μια τέτοια - προδιαγεγραμμένη - διπλωματική ήττα θα υπερασπιστεί το ελληνικό Κράτος τα συμφέροντά του;
Το Βατερλό της ελληνικής διπλωματίας είναι πλέον προφανές. Και με τρομάζουν οι συνέπειες που μπορεί να έχει στην ελληνική κοινωνία. Γιατί το παράδειγμα της ναζιστικής Γερμανίας έδειξε τι βαρβαρότητες είναι σε θέση να διαπράξουν ταπεινωμένοι λαοί. Και το ότι ως λαός είμαστε «τζάμπα μάγκες» και καταπίνουμε σα να μη συμβαίνει τίποτα τις συνέπειες των μαλακιών μας δε με καθησυχάζει καθόλου.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΛ' ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ. ΦΟΒΑΜΑΙ

Γιάννης Χρ.

Κλαυσίγελως... (ή, ώρα να του δίνετε, παιδάκια...)

Είναι κωμικοτραγικό.
Την ώρα που οι οικονομικοί ιθύνοντες Η.Π.Α. και Βρεταννίας, έντρομοι από τα "κανόνια" των τεράστιων επιχειρηματικών κολοσσών τους, αναζητούν τη σωτηρία της οικονομίας τους στις συνταγές του Ανδρέα Παπανδρέου και του Γεράσιμου Αρσένη, το 1982, σχηματίζοντας ταμεία στήριξης των επιχειρήσεων - με κρατική χορηγεία φυσικά - δισεκατομμυρίων δολαρίων,
...η ιθαγενής κυβερνησάρα του "Μεγάλου Τιμονιέρη" και του "Golden Boy" προσπαθούν να... ιδιωτικοποιήσουν τα τερατάκια του ΟΣΕ και της Ολυμπιακής!..

Καθυστερημένοι σε όλα τους, επέλεξαν να κάνουν την "μεγάλη φυγή προς τα μπρος" τώρα, εν μέσω παγκόσμιας κρίσης του ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού!..
Και ποια είναι η "φυγή προς τα μπρος"; Μα... ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός!..

Προσπαθεί ο καημένος ο Πρετεντέρης να διασώσει το ναυάγιο:
"...Είναι δεδομένο, για παράδειγμα, ότι την Ολυμπιακή δεν μπορεί πλέον να πληρώνει το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Πάπαλα! Το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση..." γράφει από τη στήλη του σήμερα.
Για να του "απαντήσει" από την ίδια εφημερίδα, σε άλλη σελίδα συνεργάτης της εφημερίδας:
"...Η συμμετοχή των κρατών και των κυβερνήσεων στις οικονομίες είναι αναγκαία και πρέπει να είναι ενεργός. Αλλη λύση δεν υπάρχει, όπως αποδεικνύεται, αφού οι αγορές από μόνες τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή κρίση που ζούμε σήμερα. Με τις αλλαγές που συντελούνται τώρα, αναμένεται ότι θα αναπροσαρμοστεί εκ βάθρων και η οικονομική πολιτική που ακολουθείται στην Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά, ασφαλώς, και η οικονομική πολιτική που ακολουθούμε και στην Ελλάδα..."

Και ο γηραιός Μπερλουσκόνι προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει το Ιταλικό τερατάκι, την Alitalia, αλλά όπως φαίνεται ανακρούει πρύμναν. "Προτιμούμε να πεθάνουμε σπίτι μας, παρά στα ξένα χέρια" του διαμήνυσαν οι εργαζόμενοι, αρνούμενοι το περίφημο "σχέδιό" του.

Γελάει κι ο κάθε πκραμένος όταν ακούει ότι ο "Μεγάλος Τιμονιέρης" θα... ταξιδέψει τον επόμενο μήνα στο Ντουμπάι και θα "παζαρέψει" την Ολυμπιακή με τους κελεμπιοφόρους και δολαριοφόρους άραβες...
Γελάμε και κλαίμε μαζί ανακαλύπτοντας σε ποια επαρχία της Ευρώπης ζούμε...

Hellow! Παιδάκια!.. Τέλος ο νεοφιλελευθερισμός, δεν ακούσατε τίποτε; Ή μήπως έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι ούτε καν εφημερίδες δεν διαβάζει πια, ο "Μεγάλος Τιμονιέρης";
Και καλά αυτός, ζει στον κόσμο του...
Μα ούτε ο Πρετεντέρης;

Κ.Λ.

Πολιτική βλακεία

Μπερλουσκόπουλο ή - έστω - Μπερλουσκοπούλου, θα δούμε άραγε στο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας;
Μάλλον χλωμό το βλέπω.
Όμως, με την ευκαιρία, θα ήθελα να επισημάνω ότι μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει μια πειστική εξήγηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, το 2003, από το ΠαΣοΚ και πιο συγκεκριμένα από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Σκανδαλίδη (που χρεώνεται και το θέμα).
Γιατί δηλαδή έγινε η επιλογή να προχωρήσουμε σε έναν πολύ πιο αναλογικό εκλογικό νόμο, προσφέροντας δεκάδες (εν πολλοίς αχρείαστους) βουλευτές στην ελάσσονα αντιπολίτευση και αδυνατίζοντας με αυτό τον τρόπο την ευχέρεια σχηματισμού πλειοψηφίας από το πρώτο κόμμα;
Ο πολιτικός χάρτης της χώρας μας είναι - και ήταν και τότε - δεδομένος. Η ΝΔ, το ΠαΣοΚ, ο ΣΥΝ, το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ. Άντε και οι Οικολόγοι - πρσφάτως επανακάμψαντες από το πουθενά.
Και αναρωτιέμαι: Πίστευαν στα σοβαρά τότε οι ιθύνοντες νόες του ΠαΣοΚ ότι θα μπορούσαν σε μια δεδομένη κατάσταση στο μέλλον, να σχηματίσουν κυβέρνηση με τον ΣΥΝ ή (πολύ χειρότερα) και το ΚΚΕ, λόγω χαμηλού ποσοστού και αδυναμίας του να πάρει πλειοψηφία 150 βουλευτών;
Με τον "βολικό" αυτό εκλογικό νόμο, το μόνο που κατάφεραν να εισαγάγουν στο πολιτικό μας γίγνεσθαι, ήταν η προκλητική αλαζονεία του ΣΥΡΙΖΑ - ΣΥΝ, ο οποίος φρόντισε αμέσως μετά τις εκλογές του 2004 (αρπάζοντας τη θεόσταλτη ευκαιρία) να ... κατατρώγει τις σάρκες του ΠαΣοΚ χορταίνοντας τον τυχοδιωκτισμό του και συνεισφέροντας ευχάριστα στην διάλυση της δημοκρατικής παράταξης. Όχι φυσικά για να κυβερνήσει ο ίδιος, αλλά για να βολευτούν απλά, κάποια ακόμα από τα στελέχη του, που εκεί γύρω στα πενήντα - εξήντα τους, δεν θα κακόβλεπαν μια βουλευτική αποζημιωσούλα...

Κατά τη γνώμη μου, μεγαλύτερη πολιτική βλακεία, από το νόμο Σκανδαλίδη, δεν έχει διαπράξει μέχρι τώρα το ΠαΣοΚ.
Και απολαμβάνουμε τώρα πια τον κ. Τσίπρα και δεν ξέρω ποιόν άλλο στο μέλλον, να μας κάνουν πλάκα πότε με τον Μάο, πότε με τον Κάστρο ή τον Τσάβες και να σκυλοβρίζουν κάθε τόσο - χωρίς κανένα στοιχείο φυσικά - τους Πασόκους ως κλέφτες και απατεώνες...

Γι αυτό και "μπήκε" στο χορό και ο περίφημος "κανένας" ή Μπερλουσκόπουλος ή δεν ξέρω και γω τι άλλο. Γιατί του άνοιξαν το δρόμο με τον εκλογικό τους νόμο διάπλατα, οι Πασόκοι...

Κ.Λ.

ΚΙ ΑΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ...

Η ανάρτηση του φίλου μας του Κώστα «ό,τι λάμπει... μπορεί να είναι και ντενεκές» με προβλημάτισε. Για εμένα το ζητούμενο δεν είναι ούτε αν ούτε πότε θα κερδίσει το ΠΑΣΟΚ. Αλλά τι θα προσδοκά από αυτό η κοινωνία. Αν κερδίσει τις εκλογές για να ικανοποιήσει κάποιο κοινωνικό αίτημα, όπως έγινε το 1981 και το 1996, τότε το εκλογικό σώμα θα το κρίνει με βάση την τήρηση ή μη των υποσχέσεών του και για την ικανότητά του να τις υλοποιήσει αξιοπρεπώς. Κι αυτό μπορεί να του δώσει και δεύτερη τετραετία, ακόμα και τρίτη.
Αν αντιθέτως, όπως και το 1993, κερδίσει τις εκλογές χωρίς η κοινωνία να περιμένει κάτι από αυτό, απλώς έχει σκυλοβαρεθεί να τρώει στη μάπα τα γαλάζια λαμόγια, τότε δυο τινά θα συμβούν, πολύ πιθανό δε και τα δυο μαζί.
• Ελλείψει κάποιου κριτηρίου αξιολόγησης, θα αξιολογηθεί αρνητικά ό,τι και αν κάνει, όσο καλά κι αν το κάνει.
• Αντί στη διακυβέρνηση τον τόνο να τον δώσουν άνθρωποι με κάποια οράματα και κάποιους στόχους, θα τον δώσουν κάποια Μεγάλα Λαμόγια (με κεφαλαία).
Το ζητούμενο λοιπόν είναι υπό ποιες προϋποθέσεις θα κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές όταν θα γίνουν. Αν κρίνω δε από τις απαντήσεις του κοινού στις δυο χθεσινές δημοσκοπήσεις - ειδικά στην ερώτηση για το αν βρίσκουν πειστικό το κοινωνικό του πρόγραμμα (52% αρνητικές απαντήσεις), την ίδια στιγμή που έδιναν προβάδισμα εμπιστοσύνης στον Παπανδρέου - τα πράγματα οδεύουν περισσότερο προς μια εκλογική νίκη τύπου 1993. Κι αυτό δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρο, πολύ περισσότερο που πιστεύω ότι λίγα πράγματα μπορεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ για να αλλάξει αυτή την τάση.

Γιάννης Χρ.

Είναι απίστευτοι!..

Φανταστείτε το 1988 - 89, όταν είχε ξεσπάσει εκείνο το αλήστου μνήμης σκάνδαλο Κοσκωτά, να είχε δημοσιευτεί φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου στα έγκατα της Τράπεζας Κρήητης, παρεούλα με τον χοντρο-τραπεζίτη, να χασκογελάνε ευτυχισμένοι!

Τι θα είχε γίνει τότε! Τι θα γράφανε οι εφημερίδες, ε;

Σήμερα το ΕΘΝΟΣ δημοσιεύει το εξής:

"...Μόλις δύο μέρες πριν ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής μαζί με τον υπουργό Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλο και τον διευθυντή του Γραφείου του πρωθυπουργού, Γ. Αγγέλου, επισκεφθούν στις 28 και 29 Ιουλίου του 2006 τον Αγιον Ορος και διανυκτερεύσουν επί διήμερο στη Μονή Βατοπεδίου, είχε υπογραφεί η σκανδαλώδης κοινή Υπουργική Απόφαση των Μπασιάκου-Δούκα, η οποία δρομολογούσε μία από τις μεγαλύτερες κομπίνες σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου.
Μια απόφαση, μάλιστα, που κρατήθηκε στο σκοτάδι και δεν δημοσιεύθηκε ποτέ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ώστε να μην μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να ασκήσουν προσφυγές και αναιρέσεις στα αρμόδια δικαστήρια μέσα στις προβλεπόμενες από τον νόμο ημερομηνίες, αλλά και για να μην υπάρξουν αποκαλύψεις και αντιδράσεις..."

Στις 26/07/2006 υπογράφηκε η απόφαση - φάντασμα και δυο μέρες μετά... το "άγιο ταξίδι στη μονή της μεγίστης αρπαχτής"...

Ή απίστευτα κυνικός είναι ο πρωθυπουργός μας

ή... βλάξ!..

Διαλέγουμε και παίρνουμε...

Αν και οι εκφράσεις των τριών πρωταγωνιστών, στην φωτο, τα λένε όλα...

Κ.Λ.

Ό,τι λάμπει... μπορεί να είναι και τενεκές!..

Από το 1974 και εντεύθεν η χώρα μας γνωρίζει μια πρωτοφανή στην ιστορία της συνεχή ανάπτυξη και εξέλιξη, τόσο όσον αφορά τους όρους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όσο και την ποιότητα ζωής.
Σ’ αυτό συνετέλεσε και συντελεί κατά πρώτο και κύριο λόγο η ένταξή της στην ΕΟΚ (παλιότερα) και την Ε.Ε. (πλέον σήμερα).
Υπήρξε όμως και ένας άλλος λόγος: Η μακρά διακυβέρνηση της χώρας από το ΠαΣοΚ… Δεν θα απαριθμήσω εδώ χιλιοειπωμένα επιχειρήματα, γι αυτό. Γεγονός είναι ότι επί εικοσιπέντε – τριάντα χρόνια τώρα, το ΠαΣοΚ συσπείρωνε στις τάξεις του τον «αφρό» του πολιτικού (αλλά και του επιστημονικού) προσωπικού της Ελλάδας, αφού η παρουσία του στην εξουσία, η δυναμική του αλλά και η προσαρμοστική πολιτική του σκέψη αποτελούσαν τον πόλο έλξης.
Μετά όμως από όλα αυτά τα χρόνια εξουσίας, λογικό ήταν να επέλθει η κόπωση και το «στέγνωμα»… Και στις δημοκρατίες του ευρωπαϊκού συστήματος εξουσίας, η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία προσφέρει εναλλακτική λύση σε αυτό. Ερχόμενη η ΝΔ στην εξουσία το 2004, θα έπρεπε πρώτα και κύρια, να φέρει στο προσκήνιο φρέσκες, νέες ιδέες, νέα πρόσωπα και νέο δυναμισμό. Πολιτικό δυναμισμό….
Όμως αυτό που βιώσαμε και βιώνουμε όλοι μας επί τέσσερα και πλέον χρόνια τώρα, είναι ότι, πέρα από τις βασικές διαφωνίες στην ακολουθούμενη πολιτική – φυσικό είναι αυτό – βιώνουμε μια πρωτοφανή έκπτωση κάθε πολιτικής αξίας, πολιτικού ήθους και πολιτικής λογικής…
Δεν είναι τα σκάνδαλα, δεν είναι η «λιμασμένη» εφόρμηση ενός στρατού παρατρεχάμενων και κομματικών «κουμπάρων» επί των λαφύρων…
Είναι κυρίως η ανικανότητα, όχι η μετριότητα – η ανικανότητα - , ενός ολόκληρου κομματικού μηχανισμού δεκάδων χιλιάδων ανώτερων, μεσαίων και κατώτερων στελεχών να διαχειριστούν στοιχειωδώς ακόμη και τις ρεμούλες τους!..

Μετά το 1997, ευρισκόμενη σε δομική αδυναμία – η ΝΔ – να διαχειριστεί την επιμελημένη στροφή του Κ. Σημίτη προς τα κεντροδεξιά πολιτικά υψώματα, αντί να θέσει το δάχτυλο «επί των τύπων των ήλων» και να προβεί σε δομικό εκσυγχρονισμό του κόμματος, προτίμησε την εύκολη λύση: Έναν ευπαρουσίαστο, νεαρό, «φρέσκο» γόνο του Ιδρυτή… Έναν εύπεπτο «μέσο έλληνα». Τον Κ. Καραμανλή…
Και όντως, σαν επιλογή, θα μπορούσε κανείς να την θεωρήσει πετυχημένη. Άλλωστε η ιστορία δικαίωσε αυτούς που ποντάρισαν στο «άλογο»…
Μακροπρόθεσμα όμως, η επιλογή αποδεικνύεται λάθος. Και μάλιστα «δομικό», όπως δομική ήταν κι η κρίση της ΝΔ το 1997…

«Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα συγκλονιστικό. Είμαι νέος, μπορώ να περιμένω. Το ΠαΣοΚ κάποτε θα πέσει μόνο του, σαν σάπιο φρούτο, από το κλαδί. Απλά, πρέπει να κρατώ τις ισορροπίες σε ένα κόμμα που δεν έχει καμιά ελπίδα εκτός από μένα».
Να ο βασικός «πολιτικός» συλλογισμός του ράθυμου και απροβλημάτιστου κ. Καραμανλή, όλα αυτά τα χρόνια που θήτευσε στην αντιπολίτευση. «Μην αλλάζεις τίποτε στο κόμμα. Απλά, διατήρησε τις ισορροπίες…»

Ο Λένιν έλεγε ότι «το να πάρεις την εξουσία, είναι σα να σηκώνει από κάτω ένα φύλλο… Το δύσκολο είναι να την κρατήσεις»…
Μετά το 2004 συνέβη το αυτονόητο για ένα κόμμα της ποιότητας της ΝΔ: Βάλανε τον αυτόματο πιλότο – ευτυχώς, παρά τα θρυλούμενα ο Σημίτης είχε αφήσει υγιές οικονομικό πεδίο – και άρχισαν να ασχολούνται με αυτά που μπορούσαν: με ρεμούλες, με διορισμό συγγενών, με γκόμενες (και γκόμενους), με ταξιδάκια και πόζες στο φακό, σαν πολύχρωμα παγώνια. Φυσικά προώθησαν όσο μπορούσαν τα καλά και συμφέροντα των πλούσιων φίλων τους στην φορολογία, το μοίρασμα των «δουλειών» και το ξεπούλημα των «φιλέτων» της ελληνικής οικονομίας…(Λόγω φυσικής ανικανότητας κι εδώ δεν τα πήγαν καλά και υπάρχουν μουρμούρες κι από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα).

Άρκεσε όμως ένα ελαφρό μπουρίνι στην διεθνή οικονομία, για να φέρει την κατάρρευση… Προβλήματα που το ΠαΣοΚ θα αντιμετώπιζε με ένα ελάχιστο πολιτικό κόστος, αν ήταν υποχρεωμένο να προβεί σε κάποιες δυσάρεστες οικονομικές επεμβάσεις, στην κυβέρνηση του κ. Καραμανλή τα χειρίζονται όχι απλά σαν μαθητευόμενοι μάγοι, αλλά κάτι χειρότερο: Σαν ατάλαντοι μαθητευόμενοι μάγοι!..
(Κι επειδή το μπουρίνι μπορεί σύντομα να εξελιχθεί σε θύελλα, ακόμα και σε «Άϊκ»… το τι θα δούμε δεν λέγεται, από τους φωστήρες!..)
Το αποτέλεσμα;
Θα το απολαύσουμε προσεχώς στις οθόνες μας. Όταν θα τους βλέπουμε να καταρρέουν αλληλοϋβριζόμενοι, αλληλογρονθοκοπούμενοι, υπό την θορυβώδη χλεύη του πλήθους που τους έφερε στην εξουσία και που το μετάνιωσε οικτρά… (Τουλάχιστον πόνεσε, ας το χαρούμε και λιγάκι, θα σκεφτούν και δώστου το γιαούρτι θα πέφτει σύννεφο!..)

Τελειώνω με μια αναφορά στο ΠαΣοΚ. Ο Παπανδρέου, ευφυώς, στη Θεσσαλονίκη, απλά υποσχέθηκε ότι αν εκλεγεί, θα επαναφέρει τα πράγματα εκεί που τα παρέλαβαν οι φωστήρες της ΝΔ, το 2004. Ουσιαστικά λέει: Χάσαμε κάποια χρόνια. Θα πρέπει να τα κερδίσουμε από δω και μπρος.
Εξ ου και η άνοδος στις δημοσκοπήσεις.
Και ο μέσος ψηφοφόρος θα σκεφτεί, αν ακόμα τον αηδιάζει το «χορτασμένο» ΠαΣοΚ και προτιμά να κάνει χαρακίρι, ή αν την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος θα προτιμήσει ένα «χορτασμένο» ΠαΣοΚ, από μια ελεεινή και ανίκανη ΝΔ…
(Ο μέσος ψηφοφόρος, όσο περνάνε τα χρόνια, γίνεται σοφότερος… Τώρα έχει μάθει: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός! Μπορεί να είναι και τενεκές φτιασιδωμένος…)

Εκτός κι αν φανεί στη γωνία ο «Μπερλουσκόπουλος»!..
Οπότε…
Αλλά αυτό σε άλλη ευκαιρία.

Κ.Λ.

ΜΑΝΙΤΣΕΣ ΜΟΥ! ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΟΥΚΟΥ ΦΙΛΜ.

ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ: Καλογερίστικες κομπίνες νυν και αεί...

Η πρόσφατη ιστορία με τη Μονή Βατοπεδίου και τους αμφισβητούμενους τίτλους της για περιοχές φιλέτα δεν είναι κάτι καινούριο. Η Αθωνίτικη κοινότητα έχει πολύ μακρά ιστορία παραγωγής πλαστών εγγράφων (χρυσόβουλα, αργυρόβουλα και μολυβδόβουλα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, καθώς και σιγγίλια Πατριαρχών) προκειμένου να σφετεριστεί γαίες και ακίνητα.
Το χρυσόβουλο που επικαλείται η Μονή Βατοπεδίου για τη Βιστωνίδα, είναι εξώφθαλμα πλαστό, διότι υποτίθεται ότι εκδόθηκε το έτος 1080 από τον Ανδρόνικο Α' τον Κομνηνό. Όμως το 1080 βασίλευε ο Νικηφόρος Βοτανειάτης και όχι ο Ανδρόνικος Α' Κομνηνός, που βασίλευσε 100 ολόκληρα χρόνια αργότερα(1183 - 1185). Αρκούσε λοιπόν μια ματιά στον κατάλογο των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων για να αποδειχθεί η απάτη, που Νομικοί Σύμβουλοι του Κράτους, στελέχη Υπουργείων και Υπουργοί «δεν είδαν» την εξώφθαλμη πλαστογραφία.
Πριν όμως σταθώ σε μια ενδιαφέρουσα πολιτική πτυχή της υπόθεσης δεν αντέχω στον πειρασμό να διηγηθώ κάτι ανεκδοτικό.
Πριν 20 χρόνια, αναδηφώντας στα οθωμανικά χειρόγραφα του Ιστορικού Αρχείου Μακεδονίας, έπεσα πάνω σε ένα φιρμάνι του 18ου αιώνα. Σύμφωνα με το τυπικό των φιρμανιών πριν ανακοινωθεί η απόφαση του Σουλτάνου καταγράφεται όλο το ιστορικό της υπόθεσης.Έτσι έμαθα ότι «οι κάτοικοι της Ιερισσού, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Αρμένιοι και Εβραίοι, έστειλαν αντιπροσωπεία στην Υψηλή Πύλη αποτελούμενη από τους προύχοντες της κάθε κοινότητας, προκειμένου να ζητήσουν από το Σουλτάνο ν επικυρώσει τα δικαιώματα του χωριού επί εύφορων γαιών που έχει σφετεριστεί η Ι.Μ (δε θυμάμαι το όνομά της) του Αγίου Όρους. Η Ι.Μ.... επέδειξε μολυβδόβουλο του Αλεξίου Α' του Κομνηνού, βάσει του οποίου της είχαν παραχωρηθεί οι επίδικες γαίες. Κατόπιν τούτου ο Σουλτάνος αποφάσισε πως εφ' όσον με απόφαση του Ρωμιού Αυτοκράτορα οι γαίες ανήκουν στο μοναστήρι, έτσι πρέπει να γίνει και απέρριψε το αίτημα των κατοίκων της Ιερισσού».
Λίγους μήνες αργότερα, εργαζόμουν στα εκδοθέντα και σχολιασμένα βυζαντινά αρχεία της εν λόγω μονής. Βρήκα το επίμαχο μολυβδόβουλο, για το οποίο ο επιμελητής της έκδοσης αποφαίνται κατηγορηματικά πως «είναι πλαστό».
Η υπόθεση της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου, πέραν της αμιγώς ελληνικής της διάστασης έχει και κυπριακή. Ο Ηγούμενος Ευφραίμ είναι ο αδελφός του κ. Κουτσού, ηγέτη της Ελληνοκυπριακής Ακροδεξιάς, φανατικού πολέμιου του Σχεδίου Ανάν. Χθες είδα τον κ. Κουτσού να διαρρυγνύει τα ιμάτιά του, ότι το κόμμα του δε χρηματοδοτείται από την Ι. Μ. Βατοπεδίου. Κι επειδή βέβαια όταν, χωρίς κανείς να σε ρωτήσει κάτι εσύ βγαίνεις και το διαψεύδεις στην πραγματικότητ παραδέχεσαι πως «έτσι έχουν τα πράγματα» διερωτώμαι αν οι ιερές κομπίνες σταματάνε στη μάσα ή αν μέσω αυτής η ΝΔ χρηματοδοτεί ένα ακροδεξιό κόμμα στην Κύπρο, και για ποιους λόγους προβαίνει στην ενέργεια αυτή, όταν στην Κύπρο υπάρχει ομόλογ κόμμα, το ΔΗΣΥ, που όμως της έχει βγει τα τελευταία χρόνια υπερβολικά «φιλοευρωπαϊκό» άρα πρόσφορο σε «εθνική μειοδοσία» (άλλωστε είχε στηρίξει το σχέδιο Ανάν, σε αντίθεση με τους «υπερήφανους» Τασούλη και Κουτσού).

Γιάννης Χρ.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

20000 λεύγες κάτω απ΄τη θάλασσα...

(Υπουργός υποβρύχιας ναυτιλίας;)

by chris

ΕΦΥΓΕ ΧΘΕΣ Ο κ. ΠΡΕΣΒΕΛΟΣ

Έφυγε χθες, σε ηλικία 93 ετών, ήρεμος και πλήρης ημερών, ο πατέρας της Μαρίας Πρεσβέλου.

Γιάννης Χρ.

Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας...

«Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας.
Σε έντονο ύφος απάντησε σήμερα ο πρώην υπουργός κ. Καλατζής, στους βουλευτές του κόμματός της ΝΔ κ.κ. Γ. Μανώλη και Β. Μιχαλολιάκο, οι οποίοι παρόλες τις αντιρρήσεις τους, χτες βράδυ, επί του νομοσχεδίου του υπουργείου οικονομικών για τα νέα φορολογικά μέτρα, τελικά υπερψήφισαν τις επίμαχες διατάξεις που κατέκριναν.
Ο κ. Καλατζής εξέφρασε την απαξία του προς τις ενέργειες των δύο βουλευτών τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι είναι «τζάμπα μάγκες» και «ρόμπες ξεκούμπωτες»…»

Κάπως έτσι θα εκφωνηθεί η είδηση, μεταξύ άλλων, το βράδυ, στα δελτία ειδήσεων των καναλιών…

Το κωμικό στοιχείο θα είναι ασφαλώς η έκφραση στα πρόσωπα των εκφωνητών (π.χ. Ν. Χατζηνικολάου, Ο. Τρέμη…)
Το τραγικό θα είναι, ότι η είδηση είναι απολύτως ακριβής!..

Κ.Λ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Όπως ήδη διαπιστώσατε επέστρεψα άρτι εκ Παρισίων. Αυτή η πουτάνα η πόλη είναι πολύ όμορφη αν είσαι τουρίστας. Επισκέφθηκα μαγαζιά από τα οποία ως φοιτητής δεν τολμούσα να περάσω ούτε απ' έξω. Εκείνο που με σοκάρισε ήταν ότι τα τότε πανάκριβα καταστήματα έχουν πλέον τις ίδιες τιμές που έχουν τα αντίστοιχά τους στην Αθήνα. Τα οποία σαφώς και είναι ακριβότερα από τα μαγαζιά που σύχναζα ως φοιτητής στην Ελλάδα, αλλά αλλά όχι και πολύ. Η Αθήνα έχει ακριβύνει υπερβολικά συντρόφια. Μέχρι και τα λαχανικά έχουν στο Παρίσι συγκρίσιμες τιμές με την Αθήνα.
Όμως το φχαριστήθηκα πολύ αυτό το ταξίδι, παρόλο που, επειδή έπρεπε να ξεναγήσω την Ευτυχία και την Κλειώ στα μέρη που απαραιτήτως πρέπει να επισκεφθεί κάποιος που πάει για πρώτη φορά στο Παρίσι, δεν περπάτησα όλους τους παλιούς δρόμους. Φίλους από τα παλιά λίγους είχα για να δω - το γεγονός ότι όλοι οι Γάλλοι φίλοι μου εγκατέλειψαν το Παρίσι μέσα στο χειμώνα 1988-89 συνέβαλε αποφασιστικά στην επιστροφή μου στην Ελλάδα - και πρόλαβα και τους είδα. Είκοσι χρόνια μεγαλύτερους φυσικά. τους παλιούς μου καθηγητές μονάχα δεν πρόλαβα να δω - είναι οι περισσότεροι εν ζωή αλλά ογδοηκοντούτηδες άπαντες - ελπίζω όμως να ξαναπάω σύντομα και αυτή τη φορά να τους δω.
Κατά τα λοιπά το Παρίσι παραμένει μια δύσκολη πόλη. Η εξεύρεση κατοικίας είναι υπερβολικά δύσκολη. Όχι μόνο λόγω των υψηλών ενοικίων - είναι το μόνο πράγμα στο οποίο αυτή η πόλη όπου ο βασικός μισθός είναι €1000 καθαρά - αλλά, κυρίως, διότι οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που τα νοικιάζουν, ζητούν εξωφρενικές εγγυήσεις. Με αποτέλεσμα άνθρωποι που κερδίζουν ακόμα και €2500 μηνιαίως, να μη μπορούν να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα διότι απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Κι έτσι σε μια πόλη με 15 εκατομμύρια κατοίκους (με την ευρύτερη ζώνη της φυσικά) υπάρχουν περισσότεροι από 500.000 άστεγοι. Πριν 20 χρόνια ήταν οι μισοί. Και τότε ήταν όλοι τους αυτό που αποκαλούμε «κουζουλοί του χωριού». Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο.
Επιστρέψας ξεκούραστος και με φρέσκες ιδέες, αποφάσισα «να ίμε πάλι οις τας αιπάλξης αφιδός αθρωγραφόν».

Γιάννης Χρ.

11η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ... 1973

Κάθε χρόνο στις 11 Σεπτεμβρίου τα ΜΜΕ μας προσφέρουν εκτενή αφιερώματα για την 11η Σεπτεμβρίου 2001 που άλλαξε τον κόσμο.Θα έπασχε από πολιτική μυωπία αυτός που θα αρνούνταν τη σημασία εκείνης της ημέρας που δισεκατομμύρια τηλεθεατές είδαν σε ζωντανή σύνδεση 3000 περίπου ανθρώπους να πεθαίνουν.
Ο κόσμος πράγματι δεν είναι πια ο ίδιος. Οι ατομικές ελευθερίες έχουν περισταλεί δραστικά σε όλο τον πλανήτη. Η λέξη μουσουλμάνος έχει γίνει για την πλειοψηφία των Ευρωπαίων και των Αμερικανών συνώνυμο του «φονιάς». Αφιονισμένοι ιερωμένοι κάθε θρησκείας κηρύσσουν καθημερινά τους «ιερούς πολέμους» τους. Όχι ο κόσμος δεν είναι πια ίδιος. Και μοιάζει όλο και περισσότερο με μεσαιωνικό εφιάλτη.
Εγώ όμως θέλω να μιλήσω για μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου. Την 11η Σεπτεμβρίου του 1973. Όταν οι σιδερόφρακτες μαριονέτες της αμερικανικής κυβέρνησης δολοφονούσαν το σοσιαλιστή Πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε μαζί με χιλιάδες αγωνιστές της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Πολύ λίγα γνώριζα τότε για το φιλόδοξο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας. Όμως οι εντολείς ήταν οι ίδιοι με αυτούς που είχαν βγάλει τα τανκς στους δρόμους την 21η απριλίου 1967. Κι ένιωσα τότε για το θάνατο του Αλιέντε ανείπωτη θλίψη. Κι όταν οι κατ' επάγγελμα φονιάδες είπαν ότι ο Αλιέντε «αυτοκτόνησε» το καυστικό χιούμορ του Μποστ από τις στήλες του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ - «διότι το έχουν συνήθειο οι μαρξισταί ν' αυτοκτονούν με δεκαέξι σφαίρες» (ζητώ συγνώμη που δε θυμούμαι την αν-ορθογραφία του) - ήταν μια παρηγοριά.
Ύστερα ήρθε το Πολυτεχνείο, η πολιτικοποίηση η πτώση της Χούντας και τότε μάθαμε. Μάθαμε για την απόπειρα αυτοδιαχείρισης στις μονάδες παραγωγής. Μάθαμε για τη θέσπιση, για πρώτη φορά, δωρεάν εκπαίδευσης και δωρεάν παροχής υπηρεσιών υγείας. Μάθαμε για το όραμα της οικοδόμησης μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Και, κυρίως, μάθαμε για την ελπίδα που είχε γεννήσει σε εκατομμύρια Λατινοαμερικανών η απόπειρα της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Στις 11 Σεπτεμβίου 1973 οι σιδερόφρακτες μαριονέτες δολοφόνησαν την ελπίδα για αξιοπρεπή ζωή. Όπως είχαν κάνει οι προκάτοχοί τους στη Γουατεμάλα το 1954.
Σήμερα στη Χιλή υπάρχει και πάλι Δημοκρατία. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι και πάλι σοσιαλίστρια. Ο πατέρας της υπήρξε στενός συνεργάτης του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Όμως στη Χιλή το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς συνεχίζει να βαθαίνει, όπως γίνονταν και στη Χούντα του Πινοτσέτ. Η σοσιαλίστρια Πρόεδρος αρνείται τη δωρεάν δευτεροβάθμια εκπαίδευση στους μαθητές, «γιατί δε συμβαδίζει με τις προδιαγραφές του ΔΝΤ».
Και, μολονότι κανείς πια δε μπαίνει στη φυλακή στη Χιλή για τις απόψεις του, υπάρχουν σε ατή τη χώρα άνθρωποι που πεινάνε, άνθρωποι που δε μπορούν να μορφωθούν γιατί δεν έχουν χρήματα, άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Γι αυτό εγώ θυμάμαι την 11η Σεπτεμβρίου του 1973. Γιατί εκείνη την ημέρα έγινε κατί πολύ χειρότερο από ένα πραξικόπημα. Δολοφονήθηκε ένα όνειρο με οικουμενική διάσταση.

Γιάννης Χρ.

Αυριανή κοτσάνα

Κρυφτείτε λαμόγια απανταχού της χώρας!..

Αγρίεψε ο μάγκας!..

(Α ρε Κουρή αθάνατε!.. Καιρό που βρήκες, να αναστηλώσεις τον Καραμανλισμό!..)

Κ.Λ.

Ο Ήλιος του ΠΑΣΟΚ και η Κρητική Επανάσταση...

Αυτή είναι η σφραγίδα της "Κεντρικής Επιτροπής Μεταπολιτεύσεως Κρήτης", σε ένα έγγραφο του Μανούσου Κούνδουρου, Πρόεδρου της Επαναστατικής Συνέλευσης, στα 1897. (από τον β΄τόμο της Πολιτικής Ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος, εκδόσεις Πάπυρος, 1966)

Διακρίνεται ελπίζω καθαρά. Πρόκειται για τον... ήλιο του ΠαΣοΚ...;

Δεν γνωρίζω από πού εμπνεύστηκαν οι ιδρυτές του ΠαΣοΚ το σήμα του κινήματος, το 1974. Μπορεί όμως και από δω...

Κ.Λ.

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: "...γλίσχρος διανεμητής αξιωμάτων..."

Στις 12/01/2008 είχαμε (ανα) δημοσιεύσει ένα πρόχειρο "ψυχογράφημα" του Κ. Καραμανλή, από τον Χρ. Γιανναρά, στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Επαναφέρω μερικά επιλεκτικά κομμάτια από αυτή σήμερα, έτσι, για να τα έχουνε υπ' όψη τους κάποιοι, όταν περιμένουν (ακόμα) τις πρωτοβουλίες του "Μεγάλου Τιμονιέρη"...

"...Πρέπει να έχει πια γίνει φανερό σε κάθε επαρκούς νοημοσύνης Ελληνα: Η αχίλλειος πτέρνα του σημερινού πρωθυπουργού είναι οι αξιολογήσεις του, η από μέρους του εκτίμηση της ανθρώπινης ποιότητας. Εχει τάσεις αυτοκαταστροφικές στην πρόκριση των συνεργατών του...

...Τα αίτια της μοιραίας αυτής αδυναμίας του πρωθυπουργού θα μπορούσε να τα εξιχνιάσει μόνο έμπειρος, απροκατάληπτος μελετητής, με δυνατότητες άμεσης πρόσβασης στη διαδρομή του ιδιωτικού του βίου και μακρών μαζί του συζητήσεων. Από υπαινιγμούς του Τύπου έχουμε οι πολίτες την εικόνα ενός μάλλον άφιλου ανθρώπου, ευγενικού, αξιοπρεπούς, αλλά αμυντικά κλειστού. Δεν μοιάζει να εμπιστεύεται σκέψεις και απόψεις του, σίγουρα θεωρεί επικίνδυνο να εξωτερικεύσει ερωτήματα και αβεβαιότητες, πρέπει να έχει νεκρώσει πολύ έγκαιρα τις ευαισθησίες του και να μην αρέσκεται σε θεωρητικούς προβληματισμούς. Λέγεται ότι οι κοινωνικές αναστροφές του περιορίζονται σε λαϊκότροπες ψυχαγωγικές εκτονώσεις και μόνο. Για να αναλύσουμε την έκδηλη αποτυχία του στην εκτίμηση της ανθρώπινης ποιότητας δεν έχουμε παρά τα κριτήρια που διαφαίνονται στις επιλογές του. Και τα κριτήρια αυτά, με δεδομένη την ηλικία του και την κατάρτισή του, εκπλήσσουν: είναι σε απίστευτο βαθμό αναχρονιστικά, φοβοπαθή και τελικώς αυτοκαταστροφικά. Επιλέγει τους επιτελείς του και τα στελέχη που θα ασκήσουν την πολιτική του αποβλέποντας (ολοφάνερα) όχι στις λειτουργικές ανάγκες, αλλά μόνο σε ενδοκομματικές σκοπιμότητες. Ωσάν να μην τον ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσει ανθρώπους ικανούς και προετοιμασμένους για τις απαιτήσεις του έργου που αναλαμβάνουν, να μην τον απασχολεί η ανάγκη να συντελεστεί έργο, να πραγματωθούν στόχοι. Οι επιλογές του δείχνουν να θέλει μονο να βολέψει εσωκομματικές απαιτήσεις και υποχρεώσεις, να εξασφαλίσει τον έλεγχο του κόμματος μοιράζοντας μικροφέουδα εξουσίας...

...οι φιλοδοξίες απαιτούν συνεργάτες και συνομιλητές με ανάστημα, ενώ οι κοντόφθαλμες «βελτιώσεις» που υπαγορεύει η διαχειριστική ατολμία βολεύονται με ανθρωπάκια και φιλαράκια. Αλλο πράγμα ο ηγέτης, άλλο ο γλίσχρος διανεμητής αξιωμάτων...

Δεν έχει αντιπρόταση η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, γι’ αυτό δεν έχει και κριτήρια αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας. Ομως, το ενδεχόμενο αλλαγής των κομματικών ηγεσιών το διαχειρίζονται σήμερα πια τα τηλεοπτικά κανάλια, η θεαματικότητα του χαβαλέ. Είδαμε κιόλας θριαμβικά επικρατέστερο υποψήφιο αρχηγό της «συνασπισμένης» τού καριερισμού συντεχνίας τον εκλεκτό τού Αλ Τσαντίρ. Η δικτατορία της επιβολής εντυπώσεων..."

Αυτά έγραφε τότε ο Χρήστος Γιανναράς. Ποιός διαφωνεί άραγε, σήμερα;

Κ.Λ.

Καλωσόρισες Paratiriti!

Χαιρετίζουμε την είσοδο του paratiriti!..

Περιμένουμε πολλά από αυτόν...

(Το κόκκινο χρώμα μην παραπλανά κανένα... παραμένει "χανούμισα"...)

...Κι όχι μόνο on the mpouzouiki...

Αλήθεια ρε Νικολάκη, κερνάς κανένα καρτούτσο της παρηγοριάς, τον πρόεδρα, τελευταία;

Κέρνα κι ένα από πάρτη μας...

Κ.Λ.

Χαιρετισμος

Ο paratiritis χαιρετα ολες τις παλιες καρδιες που εμειναν χρονια μαζι!

paratiritis

ΝΑΤ, Βουλγαράκης κι ο κακός μας ο καιρός...

Τυχαίνει να γνωρίζω - από σπόντα - κάποια πράγματα για την ακίνητη περιουσία του ΝΑΤ (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο) και τους σχεδιασμούς, εδώ και δυο χρόνια περίπου, να προχωρήσει επιτέλους σε μια αξιοποίηση αυτής της όντως μεγάλης περιουσίας. (Δεν είναι μόνο το "φιλέτο" στα Μελίσσια)...
Δυστυχώς κι εδώ, όπως φαντάζομαι και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις ασφαλιστικών ταμείων, ιδρυμάτων κλπ, επικρατεί η ίδια απελπιστική κατάσταση:
Μια τεράστια περιουσία να παραμένει αναξιοποίητη, χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτα στα πολύπαθα ταμεία και στην εθνική οικονομία, αφού μια ρεαλιστική και χρηστή αξιοποίηση θα προσέθετε στο ΑΕΠ.
Κάποιοι ίσως αρμόδιοι να έχουν καλές προθέσεις. Να θέλουν την αξιοποίηση. Κι υπάρχουν δυνάμεις - μικρές και μεγάλες - στην ιδιωτική πρωτοβουλία, που θα μπορούσαν να αναλάβουν μια κερδοφόρα - για όλους - εκμετάλλευση.

Όμως εδώ υπεισέρχεται η κακοδαιμονία του ελληνικού κράτους. Η κομματική πελατεία. Το "ταμείο" του εκάστοτε υπουργού... Τα "φιλαράκια" και οι "κολλητοί". Επί κυβερνήσεων Σημίτη είχε παρατηρηθεί μια διάθεση να ξεφύγουμε επιτέλους από αυτή τη σάπια και απαρχαιωμένη νοοτροπία και η πολιτική μας ζωή να αρχίσει να ακολουθεί μια θεσμική και ορθολογική πορεία. Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός άλλα εφρόνησε...
Κι εκεί που κάποτε διϋλίζαμε τον κώνωπα (και καλά κάναμε) τώρα καταπίνουμε την κάμηλο. Εκεί που ο λαός "έριχνε" την κυβέρνηση Σημίτη θυμωμένος και απηυδισμένος από φαινόμενα τύπου... Μαλαίσιου και Πανταγιά, σήμερα παρακολουθεί αδρανής και ζαλισμένος τον κ. Βουλγαράκη να κάνει μπίζνες ανερυθρίαστα και με θράσος απύθμενο, εκμεταλλευόμενος τη θέση του και την αλαζονεία που ο ίδιος ο λαός μας του ενέπνευσε.

Τελικά ο κ. Βουλγαράκης και οι συν αυτώ πέφτουν θύματα του εσωτερικού αιματηρού πολέμου που μαίνεται στη ΝΔ. Οι όποιοι σχεδιασμοί τους για την ακίνητη περιουσία του ΝΑΤ αναβάλονται...
Και εξ αιτίας του άθλιου πολιτικού αμοραλισμού, για ακόμα μια φορά, η ελπίδα ότι κάτι επιτέλους θα κινηθεί, κάτι επιτέλους θα αξιοποιηθεί, ματαιώνεται...

Τι θα γίνει;
Μα... Για άλλη μια φορά η αξιοποίηση της περιουσίας του ΝΑΤ (και κάθε άλλου "φτωχού" ταμείου) θα παραπεμφθεί στις καλένδες - και σε κάποια άλλη μελλοντική κομματική κλίκα, όταν ξεχαστούν κάποια πράγματα - και σύντομα θα αρχίσουμε ξανά τη μουρμούρα και τις φωνές γιατί "τα ταμεία δεν έχουν λεφτά να δώσουν τις συντάξεις"...

Συμφωνώ κι εγώ με τον φίλο μου το Γιάννη. Ναι... σοσιαλδημοκράτης δηλώνω κι εγώ, που να πάρει...
Αλλά θα είμαι ευχαριστημένος αν σ' αυτό το βασίλειο της Αρπαχτής λειτουργήσει κάποτε ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ο πούρος καπιταλισμός!..
Και ξαφύγουμε επιτέλους από την ημιφεουδαρχική ψωροκώσταινα των παιδικών μας χρόνων...

Κ.Λ.

Ο Καλαμποκάς...

Θύμα της ανάλγητης πολιτικής Αλογοσκούφη κι ο Καλαμποκάς...

Η μικρή ιφιγένεια τον ανακάλυψε και μας τον παρουσιάζει...

Κ.Λ.

O TEMPORA O MORES...

Τα χρόνια περνάνε... Τα πράγματα αλλάζουν (δόξα τω θεώ;)...
Οι άνθρωποι - ιδίως οι μεγαλύτεροι - δύσκολα αντιλαμβάνονται τις αλλαγές. Κι αν τις αντιλαμβάνονται, δύσκολα προσαρμόζονται σ' αυτές. (Υπάρχει η κεκτημένη ταχύτητα από το χρόνο, που εμποδίζει τα αντανακλαστικά τους). Σε αντίθεση φυσικά με τους νέους που ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ μέσα σ' αυτές τις νέες συνθήκες... και σαν τα μικρά ψαράκια κολυμπούν σε γνώριμα νερά... και σε αντίθεση με αυτούς που από τη φύση τους μπορούν και κολυμπάνε σε όλα τα νερά, ανεξαρτήτως ηλικίας (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι)...
Κι αν για έναν απλό άνθρωπο αυτή η δυσπροσαρμοστικότητα στις νέες συνθήκες σημαίνει απλά μια οικογενειακή ταλαιπωρία, για ένα κόμμα, σημαίνει σίγουρα κάτι πολύ - πολύ περισσότερο.

Όλα αυτά τα αναφέρω με αφορμή την πρόσφατη αποκάλυψη της ηγεσίας του ΠαΣοΚ. Αυτή, με την αθλιότητα της ψηφοφορίας για την αναθεώρηση του συντάγματος, στη βουλή. Παρουσιάστηκε - να μη γελιόμαστε- σαν μια βόμβα που θα σκάσει εκκωφαντικά και το ωστικό της κύμα θα σαρώσει, ίσως και την κυβέρνηση.
Και βέβαια επρόκειτο για μια πραγματική αθλιότητα. Και βέβαια ΩΦΕΙΛΕ το ΠαΣοΚ να αναδείξει αυτή την αθλιότητα. Όποιο κι αν είναι το παρασκήνιο, πώς ήλθε σε γνώση της το γεγονός, δεν είχε καν τη δυνατότητα να το αποκρύψει, ή να το εντάξει σε μια πιο επεξεργασμένη αντιπολιτευτική στρατηγική.
Τα μεγάλα λόγια όμως, παρέλκουν. Οι πομπώδεις αιφνιδιασμοί... Απλά, δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Ότι αντιπολίτευση - και κατά συνέπεια πολιτική - δεν γίνεται με βόμβες τέτοιας... συνδεσμολογίας.
"Εντάξει..." όπως είπε κι ο μέντορας της εδώδιμης μετανεωτερικότητας Πρετεντέρης, "...κάτι έγινε. Ένα μπαλαμούτι... Από κει και πέρα, τί νοθείες και πράσιν' άλογα μας λέτε!.."

Ένα "μπαλαμούτι"!..
Αυτό που σε άλλους χρόνους μπορεί πράγματι να έβγαζε χιλιάδες κόσμο στους δρόμους, μπορεί ακόμα και κυβέρνηση να έριχνε, για τον κ. Πρετεντέρη και για τη σύγχρονη πραγματικότητα, δεν είναι παρά μια "αταξία"... Ένα "μπαλαμούτι"...
Κι αυτό - δυστυχώς - δεν το αντιλαμβάνεται το ΠαΣοΚ... Λειτουργεί σε άλλους χρόνους. Με άλλους - ξεπερασμένους - όρους.
Σοκάρει ίσως το γεγονός ότι στις μέρες μας η με πραξικοπηματικούς όρους λειτουργία του ύψιστου θεσμού της δημοκρατίας μας, του Κοινοβουλίου, βαπτίζεται απλά, ως ένα "μπαλαμούτι". Αλλά έτσι είναι, τι να κάνουμε; Εδώ έχουμε δικαιοσύνη α λα καρτ. Εδώ υπουργοί βγαίνουν ανερυθρίαστα και δηλώνουν στεντορεία τη φωνή στο πανελλήνιο, ότι "και τι έγινε, έφτιαξα μια αφ-σορ για φορολογικούς λόγους, δεν έχω το δικαίωμα; πειράζω κανένα;"

Ας το πάρουμε χαμπάρι επιτέλους. Χέστηκε ο μέσος έλληνας, αν έγινε νοθεία στη βουλή. Ζούμε την εποχή της απομυθοποίησης. Του χαβαλέ και της ολοσχερούς κυριαρχίας της τηλεόρασης. Φαντάζουν γλαφυροί δονκιχότες όσοι προτάσσουν το σκουριασμένο δόρυ τους ενάντια στη λάμψη της πολύχρωμης οθόνης. Πρέπει να σκαρφιστούν άλλα μέσα, άλλους τρόπους για να πετύχουν. Πρέπει να μιλήσουν τη "γλώσσα" της εποχής...

Προσωπικά το σιχαίνομαι. Αλλά εγώ δεν κάνω πολιτική. Αυτοί που πολιτεύονται πρέπει να αναλάβουν και το βάρος που συνεπάγεται η ευθύνη τους...
Διαφορετικά ας αφήσουν το "έργο" αυτό σε ανθεκτικότερους ώμους...

Κ.Λ.

Η "ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ" ΚΑΤΕΦΘΑΣΕ ΝΥΚΤΩΡ ΣΤΗ ΣΥΜΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ!

Νύχτα στη Θεσσαλονίκη ο κ. Πρωθυπουργός… Σεμνά και ταπεινά, χωρίς παράτες, χωρίς υποδοχές – πού εκείνες οι μέρες δόξας και θριάμβου!.. – ο «κρυπτόμενος» κατέφτασε αθόρυβα στη Συμπρωτεύουσα, για το φόβο των… ιουδαίων!..

Η κυβερνησάρα του καταρρέει… Όχι από τις περισπούδαστες αντιπολιτευτικές ντρίπλες του ΠαΣοΚ… Ούτε από τον απόηχο του πάνδημου γιούχα για τα νέα (παρανοϊκά) φοροαρπαχτικά μέτρα…

Καταρρέει υπό το βάρος ενός απίθανου συνδυασμού σκανδάλων, υποδικιών και απίστευτης ανικανότητας, που χαρακτηρίζει πλέον ως «σήμα κατατεθέν» τις πράξεις και τον βίο των υπουργών και των στελεχών του… Και που – μοιραία – πλέον δεν μπορούν ούτε να αποκρυβούν, ούτε να φτιασιδωθούν ενώπιον του άναυδου ελληνικού λαού…

Οφ-σορ, μίζες, ρίαλ-εστέιτ, κότερα, κυπραίικα χαλούμια, ξαναμμένα ράσα, κοινοβουλευτικές νοθείες, παπατζίδικες λαμογιές… Όλα αυτά, ένα κουβάρι πια, σφίγγουν θανατερά το λαιμό τους… Κι όλο περισσότερο θυμίζει αυτή η κυβέρνηση εκείνη την αλήστου μνήμης «κυβέρνηση» Ανδρουτσόπουλου… Ναι, εκείνη, που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της χούντας, το ’74…

«Βάλτα με τα λιοντάρια, πριν σε φάνε οι ψύλλοι», κραύγαζε ανήσυχος χτες από το ΒΗΜΑ ο Πρετεντέρης στ’ αυτί της «σταθερής αξίας» του τόπου…
Κι εγώ αναρωτιέμαι: Ποια άραγε εννοεί ως «λιοντάρια» ο βαζέλας δημοσιογράφος;
Και τι τον πέρασε τον Καραμανλή; Ταρζάν;

Ένα είναι σίγουρο: Ό,τι κι αν σκαρφιστούν – αν σκαρφιστούν κάτι βέβαια – όποιο χαρτί κι αν τραβήξει από το τσεπάκι της η «σταθερή αξία του τόπου», απλά θα παρατείνει για λίγο ακόμα την ολοσχερή κατάρρευση…

Τι έπεται; Θα δούμε…
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος…

Κ.Λ.

ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ

Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε χτες στο Θησείο, στη νεολαία του κινήματος.

Και πράγματι, διέκρινα αρκετό κόσμο, πολλούς νέους, από κάτω, στα πλάνα που έδειξε η τηλεόραση.

Προβληματίστηκα με το όλο θέαμα...

Κανένα σύνθημα... Ακουγόταν ένας θόρυβος από κόρνες και μια οχλοβοή. Ο Γιώργος δεν είναι ένας καλός ρήτορας. Όμως αυτό το θέαμα, σχεδόν κανείς να μην ακούει αυτά που λέει ο ομιλητής και οι περισσότεροι, είτε να μιλάνε μεταξύ τους, είτε να χοροπηδάνε γελώντας, είτε να βαράνε κόρνες, λες και βρίσκονταν σε κάποια νυχτερινή γιορτή στο δρόμο, για την πρόκριση του Παναθηναϊκου, ας πούμε στο τσάμπιον λιγκ, έχει δύο πιθανές εξηγήσεις:

- Είτε ήταν οργανωμένο, έτσι ώστε να απαξιωθεί ο ομιλητής

- Είτε είναι η φυσική αποτύπωση της... πολιτικής ποιότητας της νεολαίας ΠαΣοΚ...

Τείνω προς την δεύτερη εξήγηση.

Κι αυτό γιατί κάτι παρόμοιο είχαμε δει και στην ομιλία του Καραμανλή, προς την ΟΝΝΕΔ, στην Ολυμπία, πριν από κάποιες μέρες...

Το συμπέρασμα; Η σημερινή νεολαία, αυτή τουλάχιστον που οργανώνεται και "συμμετέχει" στις διαδικασίες των κομμάτων - οι "πολιτικοποιημένοι" νέοι, όπως λέγαμε κάποτε - δεν είνα παρά κάποια παιδιά που οργανώνονται προκειμένου κάποτε - ή και στο παρόν - να αποκτήσουν κάποια ωφελήματα, αδιαφορώντας κατά βάση για την πολιτική, ή ταυτίζοντάς τη με προσωπικές προσδοκίες και μόνο...

Και καλά στην ΟΝΝΕΔ... Δεν θα περίμενε κανείς πολιτική ωριμότητα... Αλλά στις νεολαίες των προοδευτικών κομμάτων, αυτό το φαινόμενο είναι απογοητευτικό.

Όχι ότι δεν υπάρχουν νέοι άνθρωποι που προβληματίζονται και (έστω με τον δικό τους τρόπο) έχουν και πολιτικές θέσεις και άποψη για την κοινωνία και τα προβλήματά της.

Όμως αυτοί οι νέοι, δεν βρίσκονται πλέον στα κόμματα.

Ίσως κάποιοι από αυτούς να εκφράζουν τις αγωνίες τους στο διαδίκτυο.

Στην καρδιά της εποχής της παγκοσμιοποίησης, όπου γενιές ολόκληρες έχουν πλέον μεγαλώσει σε μια κοινωνία θεάματος και υποκρισίας, αυτά τα φαινόμενα είναι σαφώς εξηγήσιμα. Και αναδεικνύονται ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης (τουλάχιστον)...

Γι αυτό και μερικές φορές, όταν διαβάζω τις τοποθετήσεις μας εδώ, στο μπλογκ μας, περί ΠαΣοΚ κλπ, έχω την εντύπωση ότι κάπου, διϋλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο...

Τα προβλήματα είναι πλέον παγκόσμια... Και σαν τέτοια, έχουν ανάγκη μιας άλλης προσέγγισης...

(Η φωτογραφία, εντελώς άσχετη με το θέμα, απλά αναδεικνύει το μέγεθος της πολιτικής γελοιότητας στις μέρες μας...)

Κ.Λ.

Το κίνητρο του κ. Αγοραστού...

Καλά, ας το πιστέψουμε... η ΝΔ δεν είχε κίνητρο νοθείας στην ψηφοφορία στη βουλή, για την αναθεώρηση του συντάγματος...

...Μήπως όμως είχε ο κ. Αγοραστός;;;

(Έκαστος εις το είδος του, πάντως...)

Άντε και καλές δουλειές...

Κ.Λ.

Η ΝΟΘΕΙΑ, Η "ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΚΑΦΑ" ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ

Παράλληλα με τα έκδηλα φαινόμενα εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, που εύστοχα σημειώνει στην παρέμβασή του περί της απόπειρας κατά της ζωής του Π. Ευθυμίου, ο Γιάννης Χρ., θα πρέπει να επισημάνω και το φαινόμενο χυδαιοποίησης της πολιτικής μας ζωής και ανεγκέφαλης υποτίμησης της σημασίας των θεσμών σε μια αστική, κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως υπάρχει στη χώρα μας.
Παρακολουθώ την άθλια και αναίσχυντη προσπάθεια των Μ.Μ.Ε. (ίσως όχι όλων) να υποβιβάσουν το ζήτημα που έφερε στην επικαιρότητα το ΠαΣοΚ το μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας. Αυτό με το βίντεο από το κανάλι της Βουλής, που αποκαλύπτει όχι μια θεσμική ψηφοφορία στη Βουλή για την τροποποίηση του Συντάγματος, αλλά τη λειτουργία ενός άθλιου παραμάγαζου, στο οποίο δυστυχώς συμμετείχαν και βουλευτές των λεγόμενων «μικρών» κομμάτων…
Κανένας σεβασμός στη διαδικασία, καμιά συστολή ενώπιον μιας κορυφαίας στιγμής της λειτουργίας του κοινοβουλίου, όπως αυτή της διαδικασίας αναθεώρησης του συντάγματος…
- Ψίθυροι του τύπου: «Αυτός ψήφισε εκτός γραμμής»
- Ψηφοδέλτια μπαίνουν σε τσέπες των ψηφολεκτών
- Ψηφοδέλτια παραδίδονται σε αναρμόδιους περί την ψηφοφορία βουλευτές
- Ψηφοδέλτια καταφτάνουν από αυτούς τους αναρμόδιους και παραδίδονται πάλι στους ψηφολέκτες, κ.λ.π…. κ.λ.π….
Κι όλα αυτά υπό τα όμματα του προέδρου της Βουλής και του πρωθυπουργού της χώρας!..

Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν έγινε κάποια νόθευση του αποτελέσματος… Το θεωρώ πολύ πιθανόν, όταν παρακολουθώ μια τέτοια κατάσταση.
Μια κατάσταση που – για να συμπυκνώσω την αντίδραση των διαμορφωτών της κοινής μας γνώμης – ο γνωστός κ. Πρετεντέρης σχολίασε ως εξής:
« Διότι αν θεωρούν ότι στη σημερινή Ελλάδα της οικονομικής δυσπραγίας και της κυβερνητικής αποτυχίας, στην Ελλάδα όπου τίποτε δεν λύνεται και τίποτε δεν προχωράει, η όποια κυβέρνηση μπορεί να κλονιστεί επειδή δύο τρεις ηλίθιοι έστησαν μια ίντριγκα σε κάποιες αδιάφορες ψηφοφορίες της Βουλής, τότε οι άνθρωποι είναι πολύ μακριά νυχτωμένοι.»

Δηλαδή κατά τον κ. Πρετεντέρη δεν συνέβη και τίποτε σπουδαίο, αφού ΑΥΤΗ η αποκάλυψη δεν κλονίζει, δεν ρίχνει την κυβέρνηση!.. Τα στελέχη του ΠαΣοΚ «είναι μακράν νυκτωμένα» λοιπόν, αφού εδώ, απλά, έχουμε δυο – τρεις ηλίθιους και μια «αδιάφορη ψηφοφορία»…
Συνεπώς δεν θα έπρεπε το ΠαΣοΚ να επισημάνει το γεγονός. Δεν θα έπρεπε το ΠαΣοΚ να το θέσει υπ’ όψη του ελληνικού λαού.
«Και τι έγινε μωρέ; Σιγά τη στρακαστρούκα!..» σημειώνει λίγο πιο πάνω, στο πόνημά του ο «διαμορφωτής της κοινής γνώμης» κύριος Πρετεντέρης…
Κι αν παρακολουθήσουμε για λίγο τα όσα γράφονται στο διαδίκτυο, στα μπλόγκς, τα όσα περιέχονται στα σχόλια, το συμπέρασμα είναι παρόμοιο με το μελαγχολικό συμπέρασμα που έβγαλε ο Γιάννης, στο άρθρο του περί Ευθυμίου: Κάποιοι – και είναι πολλοί πλέον αυτοί – δεν ξέρουν και δεν θέλουν να ξέρουν τα δικαιώματά τους!.. Γιατί τι άλλο από δικαίωμα του πολίτη είναι να απαιτεί το σεβασμό των διαδικασιών στο κοινοβούλιο; Τι άλλο από δικαίωμα του πολίτη – και μάλιστα κορυφαίο – είναι το να λειτουργούν απρόσκοπτα και ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΟΘΕΥΤΑ οι θεσμοί;
Όχι μόνο δεν ξέρουν και δεν θέλουν να ξέρουν τα δικαιώματά τους, αλλά λοιδορούν και αυτούς που τους τα θυμίζουν…

Δεν με ενδιαφέρει η "πολιτική αξιοποίηση" του γεγονότος από το ΠαΣοΚ. Ούτε η επικοινωνιακή του επάρκεια.
Εδώ κάτι σοβαρό καταγγέλλεται και κάτι χυδαίο ορθώνεται απέναντι στην καταγγελία αυτή...

Δυστυχώς η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής – «εμείς είμαστε πιο παιχταράδες από σας…» - και η υποβάθμιση, η υποτίμηση και χυδαιοποίηση της αξίας των θεσμών και της λειτουργίας τους, οδηγεί στον ίδιο εκφασισμό που οδηγεί και η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής… Πρόκειται για όψεις του ιδίου νομίσματος.
Και φυσικά τίποτε το αισιόδοξο δεν προοιωνίζονται…

Κ.Λ.