Απλά ερωτήματα για τις «μη κερδοφόρες ΔΕΚΟ»

Η τροπολογία για τις λεγόμενες «μη κερδοφόρες ΔΕΚΟ» ψηφίστηκε στη Βουλή.
Ακούσαμε από τα χείλη κυβερνητικών στελεχών ότι «δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εργαζόμενοι δυο ταχυτήτων, γι' αυτό πρέπει να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις στις ΔΕΚΟ».
Ακούσαμε τον κυβερνητικό βουλευτή κ. Μαρκόπουλο να δηλώνει κυνικά στη ΝΕΤ ότι ο νόμς περί διαιτησίας ψηφίστηκε το 1990 από την Οικουμενική και τότε η ΝΔ τον είχε ψηφίσει γιατί την υποχρέωσαν οι εταίροι της.
Ακούσαμε την Αντιπολίτευση να καταγγέλλει, και πιθανότατα έχει δίκιο, τη συνταγματικότητα της διάταξης.
Δεν ακούσαμε όμως απαντήσεις σε πολύ απλά ερωτήματα, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ουδείς τα έθεσε:

1. Δημόσια Επιχείρηση Κοινής Ωφέλειας σημαίνει κατ' αρχ'η ότι η εν λόγω επιχείρηση θα επιδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, ως αναγνώριση του κοινωνικού έργου που παρέχει. Άρα δε μπορεί να είναι κερδοφόρα. Τί σημαίνει λοιπόν κερδοφόρα ΔΕΚΟ;
2. Αν ο κρατικός προϋπολογισμός δεν μπορεί να επιδοτήσει περαιτέρω τις ΔΕΚΟ, προς τι η ειδική διάταξη για τους νεοπροσλαμβανόμενους σε αυτές; Δεν θα αρκούσε να μη γίνουν νέες προσλήψεις;
3. Αν πάλι κάποια ΔΕΚΟ έχει ανάγκη από στελέχη ειδικών προσόντων σε ειδικές θέσεις, ποιος πιστεύει ότι οι άνθρωποι που έχουν αυτά τα προσόντα θα καταδεχτούν να εργαστούν με μισθό €600 μηνιάιως;
4. Αφού οι ΔΕΚΟ πάνε κατά διαόλου, κατά τους κυβερνώντες, τότε γιατί τα διευθυντιοκά στελέχη τους έχουν δικαίωμα σε παχυλές αυξήσεις και μπόνους; Γιατί, για λόγους αρχής, οι αμοιβές αυτών των στελεχών δεν έχουν συνδεθεί με την παραγωγικότητά τους;

Δεν ανήκω σε αυτούς που έχουν την καλύτερη γνώμη για τους εργαζόμενους στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι ημιμαθείς, τεμπέληδες στο κορμί και στο μυαλό και διεφθαρμένοι. Πιστεύω όμως επίσης ότι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και η διαιτησία είναι στοιχειώδεις θεσμοί διασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας. Η κατάργησή τους ανάβει το πράσινο φως σε άγριες απεργίες, αποτέλεσμα των οποίων είναι είτε η χρεοκωπία της επιχείρησης είτε η φυσική εξόντωση των εργαζομένων. Κι αν δε ζήσουμε άμεσα τέτοιες απεργίες αυτό θα οφείλεται μονάχα στην πνευματική οκνηρία των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ. Όταν όμως το μέτρο θα επεκταθεί παραπέρα τότε θ' ανοίξει η πρότα του τρελοκομείου.
Πιστεύω επίσης ότι πολύ σύντομα η κυβέρνηση, με το πρόσχημα της ύπαρξης εργαζομένων δυο ταχυτήτων, θα θεσμοθετήσει την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία στην οποία υποχρεώνονται οι μετανάστες.
ΝΑΙ, ΤΟΤΕ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ. Προτείνω δε να εφαρμοστεί πάραυτα και στους γηγενείς η άμεση απέλασή τους για να είναι σίγουρος ο εργοδότης ότι δε θα απαιτήσουν την πληρωμή τους 9όπως γίνεται και με τους μετανάστες). Και βεβαίως η κοινωνική διακαιοσύνη θα είναι απόλυτη όταν όλοι οι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να εργάζονται αλυσοδεμένοι, 7 ημέρες την εβδομάδα, 15 ώρες την ημέρα με αμοιβή ένα ξεροκόμματο - απαγορεύεται να είναι βρεγμένο στο νερό - όπως γίνεται στη Μεγάλη Πατρίδα του Σοσιαλισμού, στην Κίνα.

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν κύριε Αλογοσκούφη.

Γιάννης Χρ.