37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Εκσυγχρονισμός και Κοινωνική Πολιτική

Δε μπορώ παρά να διαφωνήσω ριζικά με τις απόψεις του Φιλελεύθερου Τζουτζέ περί εκσυγχρονισμού.
Οι απόψεις μου δεν εκκινούν από ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά από το ότι για πολλά χρόνια (1989 - 1996) έζησα στο πετσί μου τι σημαίνει να δουλεύεις 12 και 15 ώρες την ημέρα και να μην κερδίζεις ούτε το βασικό μεροκάματο. Καταλαβαίνω λοιπόν πολύ καλά πώς αισθάνονται οι άνθρωποι που σήμερα κάνουν τα ίδια για €700 μηνιαίως και μάλιστα χωρίς κοινωνική ασφάλιση.
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν πολύ λιγότεροι από ό,τι είναι σήμερα στην περίοδο 1996 - 2000, όταν παίχτηκε και χάθηκε το στοίχημα του εκσυγχρονισμού, όμως υπήρχαν. Είχαν στηρίξει ένθερμα τη διακυβέρνηση Σημίτη (50% είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ στην ηλικακή ομάδα 18 - 30 το 1996, πάνω από 45% το 2000). Επίσης, όπως σωστά διαπιστώνει ο Γιώργος, η διακυβέρνηση Σημίτη δεν ήταν σφιχτοχέρα στις κοινωνικές ομάδες με ισχυρή συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Ήταν όμως παγερά αδιάφορη απέναντι στους ανειδίκευτους, τους μετανάστες, τους νέους επιστήμονες που προσπαθούν να βρουν μια δουλειά, τους ανέργους. Κι αυτοί γύρισαν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ.
Επίσης θέλω να καταστήσω σαφές ότι όταν μιλάω για γενναία κοινωνική πολιτική δεν έχω στο νου μου την πολιτική παροχών του Ανδρέα Παπανδρέου, τα μέτρα της διακυβέρνησης του οποίου, ακόμα και τα τοτινά, δεν τα θεωρούσα, ούτε τότε ούτε τώρα, ότι ήταν προς τη σοσιαλιστική κατεύθυνση. Επρόκειτο για μια εισοδηματική πολιτική που διόρθωνε την κραυγαλέα αντιλαϊκή πολιτική της διετίας 1979 - 1981. Έγινε σημαντικό θεσμικό έργο με το νέο οικογενειακό κώδικα και την ίδρυση του ΕΣΥ. Και, κυρίως, έσπασαν τα στεγανά στη Δημόσια Διοίκηση και στο Στρατό. Αυτά.
Όταν μιλάω για γενναία κοινωνική πολιτική έχω κατά νου μια πολιτική που επιδοτεί συγκεκριμένες ανάγκες των ανθρώπων, σε χρήμα και σε είδος (ουσιαστικά οικογενειακά επιδόματα, θέσεις σε παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά, ουσιαστικό ολοήμερο σχολείο για όλα τα παιδιά, πραγματικά δωρεάν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας για όλους). Κι επιπλέον, επιδότηση τηςεκπαίδευσης των ανέργων σε δεξιότητες που θα τους ανοίξουν το δρόμο στηυν αγορά εργασίας. Κι ακόμα, να συναρτώνται οι αυξήσεις στους μισθούς των χαμηλών εισοδημάτων με ένα άλλο δείκτη πληθωρισμού, αυτόν των βασικών ειδών επιβίωσης..
Είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση Σημίτη δεν είχε τη δυνατότητα να τα κάνει όλα αυτά. Όμως δεν προσπάθησε καν να κάνει μερικά από αυτά. και γι αυτό κρίθηκε από τους ενδιαφερόμενους. Και γι αυτό οι ενδιαφερόμενοι πλέον έχουν στραφεί στο ΣΥΡΙΖΑ, αφού διαψεύσθηκαν οι ελπίδες τους από τη ΝΔ.
Έχει σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο ο Γιώργος Παπανδρέου την πρόθεση να προτείνει κάτι διαφορετικό; Οι τελευταίες του ομιλίες στη Βουλή με πείθουν πως ναι. Όμως δεν ξέρει τι είναι αυτό που πρέπει να προτείνει και κανείς από τους συνεργάτες του δεν το ξέρει. Γιατί είναι όλοι τους καλά παιδιά, με γαλλικά και πιάνο και δεν ξέρεουν τι σημαίνει να πληρώνεις ενοίκιο και να ζεις με €700.


Γιάννης Χρ.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κοινωνική πολιτική με τη λογική μεγάλων μεταβιβάσεων επιδομάτων δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια της Συνθηκης του Μααστριχτ και του Συμφωνου Σταθερότητας όπου οι προυπολογισμοί είναι υποχρεωμένοι να μην ξεπερνουν το έλλειμμα 3%.
Θα μπορούσε να υπάρξει ανακατανομή με περικοπές εισοδημάτων από υψηλομισθους του Δημοσίου και υψηλοσυνταξιούχους προς ανεργους και χαμηλομισθους που θα προκαλούσε συνδικαλιστική εξέγερση των βολεμένων.Τα επιχειρηματικα κερδη δεν μπορουν να θιγουν καθως υπαρχει απολυτη ελευθερία εξαγωγης κεφαλαιων (για την ακριβεια δεν υπαρχει καν εθνικο νομισμα αλλα το ευρω) σε διπλανες χωρες με πολυ μικροτερους μισθους αλλα και φορολογια.
Δεν υπαρχει πολυ διαφορετικη πολιτικη στα πλαισια του ευρω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο καθε ΣΥΡΙΖΑ μπορει να επωφελειται αλλά εαν ποτε βρεθεί στην κυβέρνηση θα υποχρεωθεί είτε να συμμορφωθει και αυτος με τις υποδειξεις Αλμουνια η να βγαλει την Ελλαδα από το ευρω επαναφεροντας τη δραχμη και αρχιζοντας με υποτιμηση 30% και επεται συνέχεια.Φυσικα μια παρομοια κυβερνηση δεν θα επιζησει για πολυ οταν θα γινουν ορατες οι συνεπειες της "φιλολαικής" αυτης πολιτικής.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)