Το κείμενο που ακολουθεί είναι άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ του Σαββάτου 5 Ιουλίου, στο ένθετο Review
Γιάννης Χρ.
Μεταφράζουν κείμενα της Αλ Κάιντα σε ευρωπαϊκές γλώσσες, στήνμουν προπαγανδιστικές ιστοσελίδες, συγκεντρώνουν χρήματα για λογαριασμό της τρομοκρατικής οργάνωσης, σχεδιάζουν τρομοκρατικές επιθέσεις, εξωθούν συζύγους και αδελφούς στο «μαρτύριο».
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες εμπλέκονται ενεργά στις ισλαμιστικές οργανώσεις. Τι τις ωθεί όμως να δραστηριοποιηθούν σε ένα κίνημα που τους αρνείται και το παραμικρό δικαίωμα; Χειραγώγηση ή κοινωνικό φαινόμενο;
Η δράση τους ποικίλη: μεταφράζουν σε ευρωπαϊκές γλώσσες τα κείμενα της Αλ Κάιντα, στήνουν και λειτουργούν ισλαμιστικές ιστοσελίδες, αναδεικνύονται σε εξαιρετικές προπαγανδίστριες του «θεάρεστου έργου» της Αλ Κάιντα, είναι υπεύθυνες για την επιμελητεία και την ιδεολογική τόνωση τρομοκρατικών πυρήνων, σχεδιάζουν τις επιθέσεις και εξωθούν συζύγους κι αδελφούς στο «μαρτύριο». Δε διστάζουν να συνάπτουν εικονικούς γάμους με υποψήφιους «μάρτυρες», μιας και ο γάμος, κατά τους Ισλαμιστές, είναι το τελευταίο καθήκον του καλού Μουσουλμάνου πριν θυσιαστεί για την ορθή πίστη.
Είναι παιδιά Μουσουλμάνων μεταναστών της Δυτικής Ευρώπης, υποχρεωμένες να υπακούν στους άνδρες της οικογένειας, συνήθως μακροχρόνια ανέργους και γι’ αυτό κοινωνικά απαξιωμένους, καταδικασμένες να παντρευτούν ηλικιωμένους άνδρες από τη χώρα προέλευσής τους, που ποτέ δε γνώρισαν. Η δραστηριοποίηση στο πλαίσιο των ισλαμιστικών τρομοκρατικών δικτύων τους προσφέρει μια ιδιότυπη χειραφέτηση, ανεκτή από το ευρύτερο οικογενειακό τους περιβάλλον. Εξωθώντας τους νεαρούς συζύγους τους στο «μαρτύριο», παίρνουν κατά κάποιο τρόπο την εκδίκησή τους, χωρίς και οι ίδιες να το έχουν συνειδητοποιήσει, για τις ταπεινώσεις, στο πλαίσιο της οικογένειας, στη διάρκεια της εφηβείας τους. Έρχονται σε ρήξη με τα πρότυπα της οικογένειάς τους, χωρίς η τελευταία να αισθάνεται ατιμασμένη. Το όφελός τους είναι διπλό. Επιβάλλονται, άτυπα, ως ισότιμες των ανδρών, χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να πέσουν θύματα ενός εγκλήματος για λόγους τιμής. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι αναδεικνύονται σε πολύτιμους βοηθούς των έξαλλων ιμάμηδων, που εκμεταλλευόμενοι την περιθωριοποίηση των Μουσουλμάνων στην Ευρώπη, στρατολογούν νέους έτοιμους να πεθάνουν μόνο και μόνο για να σκοτώσουν.
Η ποικίλη και αποτελεσματική τους δράση έχει υποχρεώσει την Αλ Κάιντα να αλλάξει ριζικά θέση για το ρόλο των γυναικών στο τζιχάντ. Η πάγια θέση των ισλαμιστών που ήθελε τη γυναίκα εμπόδιο στο δρόμο των ανδρών για το μαρτύριο, άλλαξε αναγκαστικά. Όταν τον περασμένο Απρίλιο ο Αϋμάν Αλ-Ζαουάχρι σε διαδικτυακή του συνέντευξη δήλωσε ότι δεν πιστεύει ότι οι γυναίκες πρέπει να συμμετέχουν στην Αλ Κάιντα, οι ισλαμιστικές ιστοσελίδες κατακλύστηκαν από τις διαμαρτυρίες γυναικών. Έχοντας συναίσθηση της αλλαγής των καιρών ο Γιουσούφ Αλ-Αγερί, επίσης στενός συνεργάτης του Οσάμα Μπιν Λάντεν, σε μήνυμά του προς τις Μουσουλμάνες που διακινήθηκε στις ισλαμιστικές ιστοσελίδες τις καλεί να γίνουν αγωνίστριες του Τζιχάντ.
Η 49χρονη Μαλίκα Αλ-Αρούντ είναι εμβληματική φυσιογνωμία των ιδιότυπων αυτών φεμινιστριών. Γεννήθηκε στο Μαρόκο και μετανάστευσε, παιδί ακόμα, στο Βέλγιο. Γνώρισε το Κοράνι, χάρη στη γαλλική του μετάφραση γιατί δε μπορούσε να διαβάσει αραβικά. Ο πρώτος της σύζυγος, πολύ μεγαλύτερος από αυτήν, την παντρεύτηκε όταν ήταν 18 ετών, και την έστειλε πίσω στους γονείς της, σε λίγους μήνες. Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε τον Αμπντεσατέρ Νταχμάν, τον μετέπειτα δολοφόνο του Μασούντ. Μαζί του ταξίδεψε στο Αφγανιστάν. Επιστρέφοντας στο Βέλγιο, ανακρίθηκε κατ’ επανάληψη από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία, χωρίς ποτέ να της απαγγελθούν κατηγορίες. Ξαναπαντρεύτηκε τον Μοέζ Γκαρσαλουί, Τυνήσιο πολιτικό πρόσφυγα στην Ελβετία. Μαζί έστησαν μαζί μια ισλαμιστική ιστοσελίδα, μέχρι που συνελήφθησαν το 2005 από τις ελβετικές αρχές. Επιστρέφοντας μετά την καταδίκη της σε 6 μήνες φυλακή με αναστολή στο Βέλγιο, έστησε την ιστοσελίδα MINBAR-SOS (http://www.minbar-sos.com/ ), όπου υπογράφει τα πύρινα άρθρα της υπέρ της Αλ Κάιντα με το ψευδώνυμο Ουμ Ομπεΐντ. Στην ιστοσελίδα αυτή βρίσκει κανείς λεπτομερή ρεπορτάζ για την κατάσταση στην Τσετσενία, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Στις ισλαμιστικές ιστοσελίδες, άνδρες και γυναίκες δε βρίσκουν λόγια να περιγράψουν τη σημασία της συμβολής της στο Τζιχάντ.
Αν και καθυστερημένα, οι αστυνομικές αρχές της Ευρώπης έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν τη σημασία του ρόλου των «φεμινιστριών της Αλ Κάιντα». Γιατί η Μαλίκα αλ-Αρούντ δεν είναι μόνη της. Όμως η αντιμετώπισή τους δεν είναι εύκολη. Γιατί η καταστολή θα τις μετατρέψει σε μάρτυρες και οι σουφραζέτες του Τζιχάντ ξέρουν να εκμεταλλεύονται όλες τις δυνατότητες που τους παρέχει το ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου