37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Τα «χαστούκια» στο Γκρουέφσκι και το κουτόχορτο των ΜΜΕ

Το βράδυ της 23ης Ιουλίου, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ) έστειλε την ακόλουθη ανταπόκριση από τη Γερμανία:
«Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, σε ερώτηση, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου, της "Μακεδονικής" εκπομπής της Deutsche Welle σχετικά με την καταπίεση της "Μακεδονικής μειονότητας" στην Ελλάδα, απάντησε: Οι εθνικές μειονότητες στα Κράτη - μέλη της ΕΕ, προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που περιλαμβάνεται στη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Γι' αυτό τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων σε όλα τα Κράτη - μέλη πρέπει να γίνονται σεβαστά».
Χθες το βράδυ στο δελτίο των 20.00 του ΑΝΤ1 αναμεταδόθηκε άλλο απόσπασμα της απάντησής της προς τον ίδιο δημοσιογράφο, το οποίο, λογικά, πρέπει να προηγήθηκε του αποσπάσματος που μας μετέφερε το ΑΠΕ. Αυτό το άκουσα με τ' αυτιά μου και η απάντηση ήταν η ακόλουθη:
«Πιστεύω ότι το πρωταρχικό είναι να βρεθεί μια λύση στο όνομα της Μακεδονίας ή, για να ενταχθεί κάποια στιγμή στο ΝΑΤΟ, της ΠΓΔΜ».
Μετά από αυτό το απόσπασμα ο συμπαθέστατος, κατά τα άλλα, παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1, αφού μας «ενημέρωσε» ότι μετά από τον Παναμά, άλλαξε θέση και η Γερμανία, που είχε αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία, μας ανέλυσε εμβριθώς το γερμανικό χαστούκι στο Γκρουέφσκι.
Ανακρίβεια ή χοντρό ψέμα; Θα ήθελα να πιστεύω ότι επρόκειτο για ελλειπή ενημέρωση του παρουσιαστή, όμως σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, από το μεσημέρι το ίδιο πράγμα έλεγαν.
ΨΕΜΑ ΠΡΩΤΟ: Κανένα Κράτος - μέλος της ΕΕ δεν έχει αναγνωρίσει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα. Όλα την έχουν αναγνωρίσει, για λόγους κοινοτικής αλληλεγγύης, με την ονομασία ΠΓΔΜ.
Άρα η Γερμανία «δεν έχει αλλάξει στάση μετά τον Παναμά». Είναι αλήθεια ότι ο προκάτοχος της κυρίας Μέρκελ, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, αποκαλούσε δημόσια τη Δημοκρατία της Μακεδονίας ως Μακεδονία, κάτι που πράττουν άπαντες στον προφορικό τους λόγο. Από το ρεπορτάζ που είδα διαπίστωσα ότι η κυρία Μέρκελ διαθέτει περισσότερο τακτ από τον κύριο Σρέντερ και τίποτε άλλο.
ΨΕΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: «Η κυρία Μέρκελ αρνήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα περί Μακεδονικής μειονότητας και έκανε μια αόριστη αναφορά στην ΕΣΔΑ», έπαιζαν όλα ανεξαιρέτως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων από το μεσημέρι. Διατηρώντας την επιφύλαξη να μην απέδωσε σωστά την απάντηση της κυρίας Μέρκελ το ΑΠΕ, πράγμα που θεωρώ απίθανο αλλά είμαι υποχρεωμένος να το κάνω μιας και δεν υπήρξα αυτήκοος μάρτυς αυτού του σκέλους της ερώτησης, διαπιστώνω ότι η αναφορά της κυρίας Μέρκελ μόνο αόριστη δεν ήταν. Η ΕΣΔΑ είναι ενσωματωμένη στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, την οποία πρόσφατα επικύρωσε η Βουλή των Ελλήνων. Άρα ο σεβασμός των διατάξεών της είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ για το ελληνικό Κράτος. Ο μη σεβασμός των διατάξεών της σημαίνει προσφυγή των θιγομένων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - αυτό που επιδίκασε μια αστρονομική αποζημίωση στην κυρία Τιτίνα Λοϊζίδου - και καταδίκη του Κράτους - παραβάτη σε βαρύ πρόστιμο.
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑ:
Για ποιο λόγο το σύνολο των τηλεοπτικών καναλιών μας μεταφέρουν παραπλανητικές πληροφορίες; Ποιους θέλουν να προστατεύσουν; Για πόσο καιρό πιστεύουν ότι θα μας αποκρύπτουν την αλήθεια που είναι Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ εξ αιτίας της ακατανόητης για όλον τον υπόλοιπο κόσμο στάσης μας στο Μακεδονικό; Και τι θα κάνουν αν - πράγμα που φοβούμαι ότι θα συμβεί - το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βασιζόμενο στη νομολογία του στην υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου εναντίον της Τουρκίας, επιδικάσει ανάλογες αποζημιώσεις στους Μακεδόνες των οποίων οι περιουσίες έχουν δημευτεί από το ελληνικό Κράτος;
Δε νομίζω ότι κάποιος θα μου δώσει μια λογική απάντηση , αλλά τα ερωτήματα θα τα θέτω, μέχρι δυστυχώς, να μου απαντήσουν τα γεγονότα.

Γιάννης Χρ.



5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μόνο ένα μικρό σχόλιο:
Το "τακτ" της κ. Μέρκελ μας κόστισε κάτι τις παραπάνω... Κατά τα άλλα:
Γεια σου αθάνατη ελληνική εξωτερική πολιτική!
Κ.Λ.

Ανώνυμος είπε...

Απάντηση : Όταν το Ευρωπαικό Δικαστήριο επιδικάσει αποζημιώσεις στους εκδιωχθέντες με τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου Σλαβομακεδόνες ή Τσάμηδες θα επιδικάσει και αποζημιώσεις στς 2 εκατομμύρια Γερμανούς της Τσεχοσλοβακίας και τα 3 εκατομμύρια Γερμναούς της Πολωνίας και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλούς της Σλοβενίας και Κροατίας που εκδιώχθηκαν την ίδια εποχή.
Δεν προβλέπεται ότι θα γίνει σύντομα.
Άλλο οι εκδιωχθέντες ως συνέπεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και άλλο οι εκδιωχθέντες λόγω μιας εισβολής σε ανεξάρτητη χώρα το 1974.
Αλλά εάν φθάσουμε ως εκεί είναι καιρός να εγερθούν αξιώσεις γι αποζημιώσεις στις ελληνικές περιουσίες του Μοναστηρίου και Γευγελή που κατέσχεσε ο Τίτο και αποτελούνται από αστικά ακίνητα πολύ μεγαλύτερης αξίας από τα χωράφια που διεκδικούν τα Σκόπια.

leon είπε...

Απάντηση:
Σε ό,τι αφορά τους Γερμανούς της Τσεχοσλοβακίας, αυτοί αποζημιώθηκαν από το Γερμανικό Κράτος στο πλαίσιο διμερών συμφωνιών με την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Αποδεχόμενοι τις αποζημιώσεις του Γερμανικού Κράτους οι Γερμανοί της Πολωνίας και της Σουδητίας (Τσεχοσλοβακία) παραιτήθηκαν κάθε δικιαώματος επί των περιουσιών τους στις χώρες αυτές. Δεν έχουν λοιπόν έννομο συμφέρον να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δε γνωρίζω τι έχει συμβεί με τους Ιταλούς της Κροατίας και της Σλοβενίας. Πιθανόν το νομικό πλαίσιο που τους διέπει να είναι ανάλογο με αυτό των Τσάμηδων. Το πιο πιθανό είναι ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να αρνείταινα εκδικάσει υποθέσεις που αφορούν Κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης πριν αυτό συγκεροτηθεί.
Η περίπτωση των Σλαβομακεδόνων όμως είναι διαφορετική. Δεν εκδιώχθηκαν ως πληθυσμός που συνεργάστηκε με τις Δυνάμεις Κατοχής, όπως έγινε με τους Τσάμηδες.
Έφυγαν μαζί με τους υπόλοιπους ηττημένους του Εμφυλίου και είναι οι μόνοι ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ. Επίσης είχαν δημευτεί όλες οι περιουσίες των πολιτικών προσφύγων. Με νομοθετικές πράξεις όμως των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης οι δημεύσεις αυτές ακυρώθηκαν. Εκτός από αυτές που αφορούσαν τους Σλαβομακεδόνες. Αυτή η ιδιομορφία είναι που μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις ανάλογες με αυτή της Τιτίνας Λοϊζίδου.
Και να μην ξεχνάμε και κάτι άλλο. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παίρνουν και τη μορφή πολιτικής πίεσης σε συγκεκριμένες και πολιτικά φορτισμένες περιπτώσεις. Η απόφαση υπέρ της Λοϊζίδου βγήκε την εποχή που ηΤουρκία και οι Τουρκοκύπριοι αρνούνταν να καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Ευθύς μετά το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν το ίδιο δικαστήριο απαιτεί πλέον από προσφεύγοντες Ελληνοκύπριους να προσφύγουν πρώτα στο ειδικό Δικαστήριο που έχει συγκροτήσει για το θέμα των αποζημιώσεων Ελληνοκυπρίων η Τουρκοκυπριακή Διοίκηση.

Γιάννης Χρ.

leon είπε...

Απάντηση:
Σε ό,τι αφορά τους Γερμανούς της Τσεχοσλοβακίας, αυτοί αποζημιώθηκαν από το Γερμανικό Κράτος στο πλαίσιο διμερών συμφωνιών με την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Αποδεχόμενοι τις αποζημιώσεις του Γερμανικού Κράτους οι Γερμανοί της Πολωνίας και της Σουδητίας (Τσεχοσλοβακία) παραιτήθηκαν κάθε δικιαώματος επί των περιουσιών τους στις χώρες αυτές. Δεν έχουν λοιπόν έννομο συμφέρον να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δε γνωρίζω τι έχει συμβεί με τους Ιταλούς της Κροατίας και της Σλοβενίας. Πιθανόν το νομικό πλαίσιο που τους διέπει να είναι ανάλογο με αυτό των Τσάμηδων. Το πιο πιθανό είναι ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να αρνείταινα εκδικάσει υποθέσεις που αφορούν Κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης πριν αυτό συγκεροτηθεί.
Η περίπτωση των Σλαβομακεδόνων όμως είναι διαφορετική. Δεν εκδιώχθηκαν ως πληθυσμός που συνεργάστηκε με τις Δυνάμεις Κατοχής, όπως έγινε με τους Τσάμηδες.
Έφυγαν μαζί με τους υπόλοιπους ηττημένους του Εμφυλίου και είναι οι μόνοι ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ. Επίσης είχαν δημευτεί όλες οι περιουσίες των πολιτικών προσφύγων. Με νομοθετικές πράξεις όμως των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης οι δημεύσεις αυτές ακυρώθηκαν. Εκτός από αυτές που αφορούσαν τους Σλαβομακεδόνες. Αυτή η ιδιομορφία είναι που μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις ανάλογες με αυτή της Τιτίνας Λοϊζίδου.
Και να μην ξεχνάμε και κάτι άλλο. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παίρνουν και τη μορφή πολιτικής πίεσης σε συγκεκριμένες και πολιτικά φορτισμένες περιπτώσεις. Η απόφαση υπέρ της Λοϊζίδου βγήκε την εποχή που ηΤουρκία και οι Τουρκοκύπριοι αρνούνταν να καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Ευθύς μετά το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν το ίδιο δικαστήριο απαιτεί πλέον από προσφεύγοντες Ελληνοκύπριους να προσφύγουν πρώτα στο ειδικό Δικαστήριο που έχει συγκροτήσει για το θέμα των αποζημιώσεων Ελληνοκυπρίων η Τουρκοκυπριακή Διοίκηση.

Γιάννης Χρ.

leon είπε...

Απάντηση:
Σε ό,τι αφορά τους Γερμανούς της Τσεχοσλοβακίας, αυτοί αποζημιώθηκαν από το Γερμανικό Κράτος στο πλαίσιο διμερών συμφωνιών με την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Αποδεχόμενοι τις αποζημιώσεις του Γερμανικού Κράτους οι Γερμανοί της Πολωνίας και της Σουδητίας (Τσεχοσλοβακία) παραιτήθηκαν κάθε δικιαώματος επί των περιουσιών τους στις χώρες αυτές. Δεν έχουν λοιπόν έννομο συμφέρον να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δε γνωρίζω τι έχει συμβεί με τους Ιταλούς της Κροατίας και της Σλοβενίας. Πιθανόν το νομικό πλαίσιο που τους διέπει να είναι ανάλογο με αυτό των Τσάμηδων. Το πιο πιθανό είναι ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να αρνείταινα εκδικάσει υποθέσεις που αφορούν Κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης πριν αυτό συγκεροτηθεί.
Η περίπτωση των Σλαβομακεδόνων όμως είναι διαφορετική. Δεν εκδιώχθηκαν ως πληθυσμός που συνεργάστηκε με τις Δυνάμεις Κατοχής, όπως έγινε με τους Τσάμηδες.
Έφυγαν μαζί με τους υπόλοιπους ηττημένους του Εμφυλίου και είναι οι μόνοι ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ. Επίσης είχαν δημευτεί όλες οι περιουσίες των πολιτικών προσφύγων. Με νομοθετικές πράξεις όμως των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης οι δημεύσεις αυτές ακυρώθηκαν. Εκτός από αυτές που αφορούσαν τους Σλαβομακεδόνες. Αυτή η ιδιομορφία είναι που μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις ανάλογες με αυτή της Τιτίνας Λοϊζίδου.
Και να μην ξεχνάμε και κάτι άλλο. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παίρνουν και τη μορφή πολιτικής πίεσης σε συγκεκριμένες και πολιτικά φορτισμένες περιπτώσεις. Η απόφαση υπέρ της Λοϊζίδου βγήκε την εποχή που ηΤουρκία και οι Τουρκοκύπριοι αρνούνταν να καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Ευθύς μετά το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν το ίδιο δικαστήριο απαιτεί πλέον από προσφεύγοντες Ελληνοκύπριους να προσφύγουν πρώτα στο ειδικό Δικαστήριο που έχει συγκροτήσει για το θέμα των αποζημιώσεων Ελληνοκυπρίων η Τουρκοκυπριακή Διοίκηση.

Γιάννης Χρ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)