37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΙΣΟΒΙΤΗ

Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο αντιλαμβάνομαι καλύτερα και βαθύτερα την αδυναμία να γνωρίσεις έναν άνθρωπο σε βάθος. Ο καθοριστικός ρόλος του ασυνείδητου με τη μυστική του λειτουργία κάνει εξαιρετικά δύσκολη την διερεύνηση των πραγματικών κινήτρων πράξεων, λόγων και γενικότερα συμπεριφοράς. Δε μπορούμε λοιπόν να γνωρίσουμε καλά ούτε τον εαυτό μας (ιδίως αυτόν, μιας και συχνά δε θέλουμε να το κάνουμε) και γι αυτό όλο και συχνότερα καταφεύγουμε σε ειδικούς για να ξετυλίξουμε το κουβάρι που συνιστά τον ψυχισμό μας.

Μέσα στα πλαίσια λοιπόν αυτής της σχετικότητας, νομίζω (έτσι νιώθω τουλάχιστον) ότι γνωρίζω την Δημήτρη Κουφοντίνα καλά. Και ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό που φαίνεται, αυτό δηλαδή που έχουν εισπράξει και εκείνοι που δεν τον ήξεραν, ακόμη κι εκείνοι που τον απαξίωσαν γιατί δεν ήταν ένας επώνυμος της αριστεράς, γιατί είχε περίεργο επίθετο, γιατί ασχολιότανε με την μελισσοκομία.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ο αριστερός που επέλεξε τον δύσκολο δρόμο, δεν θα κρίνω τώρα την πολιτική ορθότητά του, είναι σ' αυτή την διαδικασία ο ίδιος και πιστεύω ότι η γενναιότητα και η εντιμότητά του θα τον οδηγήσουν κάπου. Πάντως διάλεξε τον δρόμο που πριν απ' αυτόν είχαν διαλέξει ο Τσε, ο Βελουχιώτης, ο Μπόμπυ Σαντς και τόσοι άλλοι μάρτυρες του αγώνα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

Αν λοιπόν σήμερα οι τρεις που προανέφερα παραδειγματικά βρίσκονται εκεί που κανένας από τους τόσους που θα το ήθελαν δε μπορεί να τους προσφέρει κάτι, για την δική του ψυχή και όχι για την δική τους που ποτέ δεν γύρεψε τίποτα πάρεξ ελευθερία, ο Κουφοντίνας είναι μαζί μας, κι ας μας χωρίζουν ντουβάρια και κάγκελα και το μόνο που ζητάει είναι έναν επεξεργαστή κειμένου, έναν υπολογιστή για να συνεχίσει να κάνει πιο παραγωγικά αυτό που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και το διεκπεραιώνει με τη μεγαλύτερη συνέπεια: μεταφράσεις πολύ αξιόλογων πολιτικών βιβλίων από τα ισπανικά.

Ο Κουφοντίνας ποτέ δεν χρησιμοποίησε τον αγώνα σαν άλλοθι για καθισιό και αφ' υψηλού ρητορεία. Όντας παράνομος έγινε ένας τελειομανής μελισσοκόμος. Όντας έγκλειστος, ένας πολύ καλός μεταφραστής (και καθηγητής μαθηματικών του γιου του, μην το ξεχνάμε). Δείχνει στη πράξη ότι ο αγώνας γι αυτόν δεν ήταν βόλεμα (με κόστος βέβαια) ούτε συμπλεγματικό αίτημα μεγαλείου. Ήταν η υπέρτατη θυσία, στην αλυσίδα των θυσιών που κάνει κάθε υπεύθυνος άνθρωπος στον βραχύ βίο του.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες της συντεταγμένης πολιτείας πρέπει να ικανοποιήσουν το αίτημα του Κουφοντίνα, διερμηνεύοντας και την διάθεση του πιο υγιούς τμήματος της κοινωνίας μας, αυτού που πασχίζει ακόμη να ξεχωρίσει το καλό απ' το κακό, το σωστό από το λάθος.

Φιλελεύθερος τζουτζές.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καμμία σχέση δεν έχει ο Κουφοντίνας με όλους που προανέφερες.Ο Κουφοντίνας στράφηκε εναντίον της δημοκρατίας και με δολοφονίες προσπαθούσε να προκαλέσει μία αιματηρή επανάσταση για να επβάλει μία κομμουνιστική δικτατορία παρόμοια με της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι δολοφονίες μάλιστα Τούρκων διπλωματών είχαν στόχο την πρόκληση πολέμου με την Τουρκία ελπίζοντας μετά τον πόλεμο να έλθει η επανάσταση όπως εχει γίνει σε πολλές χώρες.

leon είπε...

Αγαπητέ φίλε,
και οι τρεις άνθρωποι με τους οποίους παρομοίασε ο φιλελεύθερος τζουτζές το φίλο μας Δημήτρη Κουφοντίνα, είχαν τα ίδια όνειρα μ' αυτόν.
Και για τους τρεις ισχύει η φράση "καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" και έτσι, μας άφησαν με τη γλυκειά γεύση των οραμάτων τους. Που όμως, αν είχαν νικήσει, θα είχαν εξελιχτεί σε εφιάλτες, όπως ακριβώς θα είχε συμβεί και με τα όνειρα του φίλου μας.
Ως προς τις δολοφονίες των Τούρκων διπλωματών να μου επιτρέψεις να κάνω μια διαφορετική ανάγνωση. Να τις δω ως αποτέλεσμα του ακραίου εθνικισμού, που δυστυχώς θάλλει στην κομμουνιστική αριστερά της Ελλάδας. Όπως θάλλει και η λατρεία προς αυταρχικές και ολοκληρωτικές μεθόδους διακυβέρνησης, άλλοτε με υπερηφάνεια και άλλοτε ανομολόγητα.

Γιάννης Χρ.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε (ή μήπως γνωστέ;)

Ορθότατα, κατά την άποψή μου, καταδικάζεις τα καθεστώτα στα οποία αναφέρεσαι. Μόνο που ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο φαίνεται ότι εκφράζεις την αλήθεια σου, έχει πολλά στοιχεία από τη ννοτροπία που διέπει την γραφειοκρατία αυτών των καθεστώτων;
Δε σου κάνει εντύπωση ότι ένας φιλελεύθερος τζουτζές, εντελώς αντίθετος δηλαδή ιδεολογικά, υπερασπίζεται με πάθος το πρόσωπο Κουφοντίνας (όχι την ιδεολογία του;). Και γιατί δηλαδή διαφέρει ο Κουφοντίνας από τον Τσε; Μήπως κι εκείνος δεν ξεκίνησε ατελέσφορα αντάρτικα; Μήπως και ο μύθος Τσε δεν εκτέλεσε ταξικούς αντίπαλους με τα χεράκια του; Μήπως κι αυτός δεν προσανατολιζότανε σε καθεστώς ανάλογο με εκείνα που καταδικάζεις;
Για τα υπόλοιπα συντάσσομαι με την άποψη του Γιάννη.
Φιλελεύθερος (και όχι απόλυτος) τζουτζές.

Ανώνυμος είπε...

"Παίρνω όλη την
ιστορία επάνω μου. Ολόκληρη η ιστορία είναι δική μας, δεν την τεμαχίζω να
διαλέξω μερικά κομμάτια και να πετάξω τα υπόλοιπα. Παίρνω όλη την ευθύνη
για όλα. Είναι αυτονόητη πράξη για έναν επαναστάτη. Είναι στοιχειώδης
πράξη αυτοσεβασμού"
(Από την αγόρευση - απολογία του Κουφοντίνα στη δεύτερη (εφετειακή) δίκη.)

Νομίζω πως αυτή η ανάληψη όλης της ευθύνης, από το Μήτσο, είναι και το καταστάλαγμα της πορείας του. Αυτό που θα μείνει.
Πάντως δικαιολογώ όσους δεν τον γνώρισαν. Τους είναι δύσκολο να διακρίνουν μεταξύ της πολιτικής πρακτικής που ακολούθησε και της αξίας του σαν άνθρωπος, σύντροφος και φίλος...
Έχει η ζωή τις αντιφάσεις της... Τα μπερδέματά της...
Κ.Λ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)