ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΟ

Βίντεο και φωτογραφίες από Έκτορα Σκιάνη.

Ο σοβαρός πολιτικός διάλογος που έλαβε χώρα τις τελευταίες μέρες στο blog μας απέτρεψε από το ν' αλλάξουμε το κλίμα και ν' αναφερθούμε σε πράγματα που μας κάνουν να αισιοδοξούμε όχι μόνο για την δική τους δυναμική αλλά και για την παραδειγματική αξία τους, για την πιλοτική λειτουργία τους.

Είχα πολλές ευκαιρίες να διαπιστώσω ότι στο Β' Δημοτικό Σχολείο της Σύρου γίνεται μια υποδειγματική δουλειά, που βασίζεται στην εκπληκτική συνεργασία μεταξύ διδασκόντων, διδασκομένων και γονέων. Το γεγονός της μικρής αλλά δυναμικής κοινωνίας της Σύρου βοηθάει βέβαια καταλυτικά στην κατεύθυνση αυτή. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο ο διευθυντής του σχολείου, όσο και άξιες δασκάλες που γνώρισα προσωπικά, κατάγονται από άλλες περιοχές της Ελλάδας με μεγάλη παράδοση αλλά παραταύτα έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στη Σύρο και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό στο υπέροχο αυτό πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό κύτταρο.

Οι μαθητές γίνονται αποδέκτες μιας ιδιαίτερης φροντίδας και η πρόοδος τους, η ολόπλευρη ανάπτυξή τους, αφορά τους πάντες. Κανένας δεν αφήνεται στην τύχη του.

Κατακλείδα της μεγάλης προσπάθειας υπήρξε εφέτος μια συγκλονιστική εκδήλωση για το κλείσιμο της χρονιάς. Από την έξοχη παιδαγωγό Ελισάβετ Αποστολίδου έγινε θεατρική διασκευή του βιβλίου της Σοφίας Σκοπελίτη "Ταξίδι στη Χώρα της Σοφίας" και ανεβάστηκε ένα πολύ απαιτητικό θεατρικό έργο με τη συμμετοχή όλων των μαθητών.

Το ότι δάκρυσα εγώ δεν έχει ίσως τόση σημασία. Άλλωστε, όπως γράφει όμορφα ο Άρης Αλεξάνδρου, αποκτήσαμε, λόγω ηλικίας, μια τέτοια ευαισθησία που έχουμε εύκολο το κλάμα, "σαν τους σοφέρ το κλάξον μες στην πολυκοσμία". Το σημαντικό είναι ότι δάκρυσε η ίδια η συγγραφέας που ήταν καλεσμένη και μέσα σε λυγμούς μοίραζε συγχαρητήρια.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Οι μαθητές μόνοι τους είχαν ετοιμάσει θαυμάσια "χάπενινγκ", όπως τα κορίτσια που παρουσίασαν μια υπέροχη χορογραφία πάνω στο ισπανικό μοδάτο Τσίκι - Τσίκι.

Πολλά συγχαρητήρια στον κρητικό διευθυντή Γιάννη Καπετανάκη και κυρίως : ας κρατήσουμε αυτό το παράδειγμα στο μυαλό και την καρδιά μας. Το σωστό δημόσιο σχολειό είναι θέμα της τοπικής κοινωνίας.

Αισιόδοξος και φιλελεύθερος τζουτζές.