- Είναι σαφές ότι το ισχύον καθεστώς που επιτρέπει τη συνταξιοδότηση των γυναικών, εφ' όσον είναι μητέρες ανήλικων παιδιών σε ηλικία 50 ετών, ελάχιστη συνεισφορά έχει στην πανθομολογουμένως δύσκολη προσπάθεια που καταβάλλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι γυναίκες ετών 50 και - σύμφωνα με το νόμο - μητέρες ανηλίκων παιδιών είναι μητέρες εφήβων. Η συνταξιοδότηση λοιπόν δεν έρχεται να τους προσφέρει την ευκαιρία να είναι κοντά στα παιδιά τους. Τους προσφέρει μια άλλη ευκαιρία. ενώ θα εισπράττουν τη σύνταξη, να συνεχίσουν να εργάζονται ενισχύοντας τον οικογενειακό προϋπολογισμό, εν όψει σπουδών των παιδιών. Σεβαστοί οι λόγοι που κάνουν τις γυναίκες Δημόσιες Υπαλλήλους να επιθυμούν τη συνταξιοδότηση, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την προστασία της μητρότητας.
- Το προαναφερθέν προνόμιο αφορά αποκλειστικά τις εργαζόμενες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα παίρνουν σύνταξη στα 65. Η εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα γιατί πρέπει να περιμένει άλλα 15 χρόνια; Αυτή δεν είναι μητέρα;
- Μόνιμη επωδός όσων υπερασπίζονται το καθεστώς των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων των γυναικών είναι ότι οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας (βλ. ο ακραίος συντηρητισμός της που θέλει τον άντρα πασά μέσα στο σπίτι) καθιστούν τη ζωή της εργαζόμενης γυναίκας πολύ πιο σκληρή και, κατά συνέπεια επιβάλλεται η θετική αυτή διάκριση υπέρ τους. Προς επίρρωσιν δε των ισχυρισμών τους επικαλούνται το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας.
Ερώτημα δεύτερο: Τι σόι προστασία της μητρότητας είναι η συνταξιοδότηση των γυναικών όταν μπαίνουν στην εμμηνόπαυση;
Ερώτημα τρίτο: Συμβάλλει πράγματι η συγκεκριμένη θετική διάκριση υπέρ ορισμένων γυναικών στη βελτίωση της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία;
Ερώτημα τέταρτο:Τι σόι δημογραφικό πρόβλημα έχουμε αφού, όπως αποδεικνύουν οι στατιστικές, ο πληθυσμός της χώρας αυξάνεται; Μήπως εννοούν ότι οι Ελληνίδες γεννάνε λιγότερα παιδιά και ο πληθυσμός αυξάνεται χάρη στους μετανάστες; Και λοιπόν; τα παιδιά των μεταναστών μούλοι είναι; Και γιατί τέλος πάντων πρέπει οπωσδήποτε να αυξάνεται ο πληθυσμός;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το περίφημο μέτρο προστασίας της μητρότητας δεν προστατεύει τη μητρότητα. Βοηθάει κάποια οικογενειακά εισοδήματα σε μια περίοδο υπέρογκων δαπανών της οικογένειας (φροντιστήρια για τα παιδιά, να μπουν κάποια χρήματα στην άκρη για αργότερα αν δεν περάσουν στο Πανεπιστήμιο της πόλης που κατοικούν). Τα προβλήματα αυτά είναι πραγματικά και σοβαρότατα. Λύνονται όμως με την καθιέρωση της «πραγματικά δωρεάν Παιδείας, που θα βασίζεται στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης στο σχολείο, η οποία θα ελαχιστοποιεί τις ανάγκες των φροντιστηρίων και με την ουσιαστική επιδότηση των φοιτητών όταν σπουδάζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους. Ούτε το ένα ούτε το άλλο όμως έχουν σχέση με το Ασφαλιστικό και την προστασία της μητρότητας.
Η μητρότητα προστατεύεται όταν δοθούν στη νέα γυναίκα όλα τα απαραίτητα εχέγγυα για να μεγαλώσουν αξιοπρεπώς τα παιδιά της και αυτά είναι:
- Άδεια με πλήρεις αποδοχές για δυο χρόνια για κάθε παιδί που θα γεννάει.
- Δίκτυο αξιοπρεπών δημόσιων παιδικών σταθμών για τα παιδιά της.
- Δημιουργικά ολοήμερα σχολεία για όλους τους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Απέναντι σε αυτό το στρουθοκαμηλισμό νομίζω ότι η καλύτερη απάντηση έρχεται από μια γυναίκα τις επαναστατικές περγαμηνές της οποίας ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει.
"...Στο Διεθνές Εργατικό Συνέδριο που έγινε το 1899 στο Παρίσι, η Clara Zetkin διατύπωσε τις γνωστές εκείνες αρχές που ως τα σήμερα έχουν μείνει άφταστες και δείχνουν με κρυστάλλινή καθαρότητα τη διαφορά ανάμεσα στο προλεταριακό και το αστικό γυναικείο κίνημα. Ενώ το τελευταίο αυτό διεκδικούσε ολοένα ιδιαίτερα προνόμια για τις γυναίκες λόγω της σωματικής και ψυχικής ιδιοσυστασίας τους, η Clara Zetkin αντιτάχτηκε κατηγορηματικά σε όλα τα ιδιαίτερα προνόμια της γυναίκας, γιατί έβλεπε σ' αυτό το αίτημα την αναγνώριση του πατριαρχικού αξιώματος ότι οι γυναίκες είναι "αλλιώς" και επομένως κατώτερες.
"Δεν αναγνωρίζουμε την ύπαρξη ιδιαίτερου γυναικείου ζητήματος" φώναξε στην αίθουσα των συνεδριάσεων. "Δεν αναγνωρίζουμε ότι το εργατικό κίνημα έχει ιδιαίτερη μορφή για τις γυναίκες! Για λόγους αρχής εμείς οι γυναίκες διαμαρτυρόμαστε έντονα για το αίτημα να περιοριστεί η γυναικεία εργασία. Δεν θέλουμε με κανένα τρόπο να διαχωρίσουμε την υπόθεσή μας από την υπόθεση της εργατικής τάξης γενικά, γι αυτό και δεν θα διατυπώσουμε ξεχωριστά αιτήματα. Δεν ζητάμε άλλη προστασία έξω από εκείνη που διεκδικεί η εργασία γενικά από το κεφάλαιο."
Αλλά όταν η πνευματική οκνηρία βαφτίζεται επανάσταση, τότε υπερασπιζόμαστε αντιδραστικές απόψεις
Γιάννης Χρ.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Κ.Λ για το απόσπασμα από το βιβλίο του Ernest Borneman Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, στο σημείωμά του για τη μέρα της γυναίκας
Γιάννης Χρ.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Κ.Λ για το απόσπασμα από το βιβλίο του Ernest Borneman Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, στο σημείωμά του για τη μέρα της γυναίκας
2 σχόλια:
Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο σου σχετικά με την πρόωρη συνταξιοδότηση των γυναικών και θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις.
1.Δεν είναι αλήθεια ότι το καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης αφορά μόνο το Δημόσιο.
Κάθε γυναίκα εργαζόμενη ασφαλισμένη στο ΙΚΑ με ανήλικο παιδί μπορεί να συνταξιοδοτηθεί με μειωμένη σύνταξη στα 50 και με πλήρη στα 55 αρκεί να έχει 5500 ένσημα δηλαδή περίπου 18,5 ασφαλιστικά χρόνια.. Με άλλα λόγια οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης των γυναικών μεταξύ Δημόσιου και Ιδιωτικού φορέα έχουν μόνο
μικρές αποκλίσεις. Με τον νέο ασφαλιστικό Νόμο υπάρχει ανατροπή αυτών των δεδομένων και αποτελεί σημείο αιχμής για τις απεργιακές κινητοποιήσεις.
2.Είναι αλήθεια ότι με το δικαίωμα της πρόωρης συνταξιοδότησης δεν προστατεύεται η
μητρότητα Περισσότερο είναι μια αναγνώριση της κοινωνίας του ιδιαίτερου και δύσκολου καθήκοντος της ανατροφής των παιδιών.Πηγαίνοντας στον πυρήνα των προτάσεων σου θέλω να ερωτήσω .Με την διετή άδεια άραγε την έχουμε προστατέψει την μητέρα? Δηλαδή μια μητέρα η οποία έχει ένα παιδί 2χρ. και μιας ημέρας ή μία άλλη η οποία έχει δύο παιδιά , το ένα 2 χρονών και το άλλο 3 χρονών (μπορώ να κάνω άπειρους συνδυασμούς ) έχει λύσει τα προβλήματα που απορρέουν από την μητρότητα ?Δεν αποτελούν και αυτά ασπιρίνες ? Ίσως σε μια μελλοντική κοινωνία μια δίκαιη λύση να είναι η άδεια να διαρκεί όσο απαιτείται για να μεγαλώσουν τα παιδιά ,10 χρόνια ίσως 15, ίσως και περισσότερα ,δηλαδή να επιστρέψει η γυναίκα στο σπίτι!!!!
Μετά από αυτές τις δύο παρατηρήσεις θα ήθελα να απαντήσω στα 4 ερωτήματα που έχεις θέσει.
1.Η απάντηση έχει δοθεί στην παρατήρηση 1.
2.Η προστασία της γυναίκας στην περίοδο της εμμηνόπαυσης είναι ασπιρίνη για την αντιμετώπιση ενός πολύ μεγάλου και δύσκολου κοινωνικού προβλήματος αλλά ασπιρίνες είναι και τα υπόλοιπα προτεινόμενα μέτρα. Η διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση οι γυναίκες το απολαμβάνουν ΤΩΡΑ ενώ στη δεύτερη περίπτωση θα το απολαύσουν κάπου αόριστα στο μέλλον.Δεν βρίσκω λοιπόν τους λόγους γιατί να μην υπερασπιστούμε (με λύσσα) το δικαίωμα της γυναίκας στην πρόωρη συνταξιοδότηση μέχρι την υλοποίηση των μέτρων που προτείνεις .
3Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το καθεστώς της πρόωρης συνταξιοδότησης της γυναίκας είναι παράγοντας για να μην βελτιώνεται η θέση της στην κοινωνία.
4.Προφανώς πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως διάκριση.για τις γυναίκες-μετανάστες. Ιδού ένα θέμα που πρέπει να προβάλλουν με ένταση τα αριστερά κόμματα.
Κατ' αρχή θέλω να σε ευχαριστήσω για την πρώτη παρατήρηση.
Θα ήθελα επίσης να δεχθώ την πρόωρη συνταξιοδότηση των γυναικών ως αναγνώριση της κοινωνικής τους συνεισφοράς αν η πραγματικότητα δεν ήταν εντελώς διαφορετική. Οι γυναίκες που συνταξιοδοτούνται στα 50 ή στα 55 έχουν δυο επιλογές: είτε να πιάσουν μια νέα δουλειά, χωρίς ένσημα, στερώντας τα ασφαλιστικά ταμεία από πολύτιμους πόρους,
είτε να μείνουν στο σπίτι ως υπηρέτριες της υπόλοιπης οικογένειας.
Αν λοιπόν ο στόχος των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων των γυναικών είναι αυτός, σίγουρα δεν εκπληρώνεται. Όπως επίσης δεν εκπληρώνεται και ο στόχος της προστασίας της μητρότητας, για τον οποίο κόπτονται συνδικαλιστές, κόμματα της Αριστεράς και ΠΑΣΟΚ.
Αντιθέτως η διετής άδεια με πλήρεις αποδοχές για κάθε παιδί, είναι ένα μέτρο που ισχύει ήδη σε όλες τις χώρες της Ευρώπης των 15 πλην της Ελλάδας - με τη διαφορά ότι η άδεια είναι ενός έτους - Όταν ένα παιδί γίνει δυο χρόνων είναι πλέον ώριμο να μπει στο περιβάλλον του παιδικού σταθμού. Γι' αυτό και κάνω λόγο για διετή άδεια.
Αντιθέτως σήμερα οι εργαζόμενες γυναίκες υποχρεώνονται να διακόψουν πρόωρα το θηλασμό, με σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα του ανοσοποιητικού συστήματος των παιδιών τους, υποχρεώνονται να αφήνουν τα βρέφη σε πανάκριβους ιδιωτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, σε μια περίοδο της ζωής του παιδιού που ο αποχωρισμός από τους γονείς έχει επιπτώσεις στον ψυχικό τους κόσμο και σε αντάλλαγμα παίρνουν μια άδεια στα 50 ή στα 55.
Βεβαίως εδώ τίθεται το ζήτημα της επάρκειας των παιδικών σταθμών, που όμως θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να είναι διεκδίκηση της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Γιάννης Χρ.
Δημοσίευση σχολίου