Χάσμα γενεών...

Αληθινός (χθεσινός) διάλογος με μαθήτρια Γ΄τάξης γνωστού λυκείου των Αθηνών:

- Γιατί είσαι στενοχωρημένη;
- Δεν ξέρω… Υποθέτω ότι σκέφτομαι τον Κ….
- Ποιος είναι αυτός;
- Ένας συμμαθητής μου… δηλαδή πάει σε άλλο τμήμα, αλλά τον ξέρω. Πάσχει από μια πολύ σοβαρή ασθένεια και απ’ ότι μάθαμε είναι πολύ – πολύ άσχημα και μάλλον πεθαίνει...
- Λυπάμαι… Νέο παιδί…
- Ναι. Κι εγώ λυπάμαι πολύ. Όμως λυπάμαι ακόμα πιο πολύ για τους συμμαθητές του. Ξέρεις τι λένε; «Άντε, αφού είναι να πεθάνει, ας πεθάνει πριν τις εξετάσεις, να προλάβουμε…»
- Να προλάβουν τι;
- Να πάρουν τα μόρια!.. Δεν το έχεις πληροφορηθεί; Μετά το ατύχημα στα Τέμπη το Υπουργείο Παιδείας έχει μεριμνήσει να μοριοδοτούνται στις εισαγωγικές εξετάσεις οι υπόλοιποι μαθητές, αν κάποιος στην τάξη τους πεθάνει… Για λόγους ψυχολογικούς…

Έμεινα άναυδος… Δεν αμφισβητώ καθόλου τα λόγια της μαθήτριας, που ούτως ή άλλως είναι μια σοβαρή κοπέλα. Δεν ξέρω πόση αλήθεια κρύβει αυτή η στιχομυθία, αν όντως υπάρχει τέτοια ρύθμιση από το Υπουργείο Παιδείας. Αν μοριοδοτούνται οι συμμαθητές εκείνων των παιδιών που για κάποιο λόγο «φεύγουν» έτσι ξαφνικά από κοντά μας…
Όμως ακόμα κι η σκέψη ότι κάποιοι 18χρονοι περιμένουν με αγωνία τον θάνατο του συμμαθητή τους για να… πάρουν μόρια στις εισαγωγικές εξετάσεις… αυτό…
…αυτό με ρίχνει σε μια σκοτεινή άβυσσο απόγνωσης…

Μήπως έχει σχέση με ένα «γνωμικό» που άκουσα να κυκλοφορεί εσχάτως σε κάποια λύκεια και λέει ότι: «Όταν εσύ τεμπελιάζεις, ο ανταγωνιστής σου διαβάζει»;

Πάντως εμείς μεγαλώσαμε με άλλα «γνωμικά». Όπως:
«Όταν αισθανθείς όρεξη για δουλειά… ξάπλωσε και θα σου περάσει!»…

Μάλλον πρόκειται για το νέο χάσμα των γενεών…

Κ.Λ.