Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα χωριουδάκι στα βουνά, κοντά σε μια όμορφη λιμνούλα, κάτι ζωηρά παιδάκια με κόκκινα μαγουλάκια ήταν οι λιγοστοί μαθητές του μικρού σχολείου.
Τα παιδάκια αυτά δεν είχαν ούτε κομπιούτερ ούτε τηλεοράσεις και περνούσαν τον καιρό τους με παιχνίδια στη φύση.
Κάποτε λοιπόν, πεντέξη συμμαθητές αποφάσισαν να κάνουν ένα διαγωνισμό ψαρέματος στη λιμνούλα για τρεις μέρες. Για κάθε μέρα υπήρχε και ξεχωριστό έπαθλο που το πληρώνανε οι χαμένοι.
Μέσα σ' αυτά τα παιδιά ήταν και το χοντρό παιδί που πέρναγε τον εαυτό του για τον εξυπνότερο και πιο μάγκα.
Πήγε λοιπόν την πρώτη μέρα το χοντρό παιδί, έπιασε ένα στέκι στη λιμνούλα, πήρε ένα μακρύ ξύλο και ανακάτεψε αρκετή ώρα το βυθό για να θολώσει τα νερά. Είχε πάρει μαζί κι ένα πολύ βρωμερό δόλωμα, δε βλέπανε τα ψαράκια, μυρίζανε το δόλωμα και τσουπ στο αγκίστρι. Έκανε θραύση το χοντρό παιδί και τα μάζεψε το βράδυ από τους συμμαθητές του.
Την άλλη μέρα τα ίδια. Την τρίτη μέρα τα ψαράκια είχανε πάρει το μάθημά τους και αποφάσισαν να στείλουν ένα καμικάζι στο δόλωμα που θα τράβαγε την πετονιά κάτω από μια πέτρα. Έτσι κι έγινε και μόλις έμπλεξε η πετονιά, το χοντρό παιδί προσπαθούσε απεγνωσμένα να την ελευθερώσει. Πάνω στην προσπάθεια γλυστράει και πέφτει στη λιμνούλα.
Την άλλη μέρα το χοντρό παιδί δεν πήγε στο σχολείο. Ούτε την παράλλη. Την τρίτη μέρα κάποιος συμμαθητής είπε ότι είχε δει μια κόκκινη κοιλίδα στη λιμνούλα να απλώνεται αργά-αργά. Μετά από ένα χρόνο κανένας δε θυμότανε πια το χοντρό παιδί.
Φιλελεύθερος τζουτζές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου