Α ρε κατακαημένε Έλληνα!..
Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ήσουν φτωχός, κυνηγημένος στους τέσσερις ανέμους, έσκαβες σαν αμαρτωλός στα μεταλλεία, άκουγες Καζαντζίδη κι έκλαιγες τη μοίρα σου…
Οι «μεγάλοι» σε είχαν προδώσει, μάτωνες στην Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και την Τένεδο.
Το σπιτάκι στο χωριό μαράζωνε χρόνο με το χρόνο, η μάνα ξενόπλενε και η αδερφούλα σου εκλιπαρούσε για μια θέση υπηρέτριας σε κάποιο Κολωνακιώτικο ρετιρέ.
Κι όταν σήκωνες λιγάκι το κεφάλι και ψιθύριζες «φτάνει πια» σε αλυσόδεναν πάνω σ’ ένα ΡΕΟ και σε πέταγαν σε κάποιο ξερονήσι, παρέα με τα φίδια και τα ποντίκια.
Μα τα χρόνια πέρασα
ν.
Οι δεκαετίες άλλαξαν.
Μας υποδέχτηκαν στην ΕΟΚ.
Τα ΜΟΠ, τα Πακέτα… Οι επιδοτήσεις… Το ΠαΣοΚ…
Ήρθε η δεκαετία του ’90… η δεκαετία του 2000… ο Σημίτης, το ευρώ και οι φτηνοί λαθρομετανάστες…
Δε σκάβεις τώρα πια… Βάζεις άλλους και σκάβουν. Κι εσύ, από πάνω, ρουφάς ηδονικά το τσιγαράκι σου και ο νους σου πεταρίζει σε κείνη τη γκόμενα – τη ρωσίδα – με το όμορφο κωλαράκι… (πού θα πάει, θα σου κάτσει μωρέ!..)
Καλύτεροι καιροί, δεν το συζητώ…
Αλλά σου έμεινε η γκρίνια. Το κλάμα του Καζαντζίδη, στ’ αυτιά σου… Η κραυγή του «ανθρακώρυχου»… Το παράπονο του αδικημένου…
Πάλι σου φταίνε «οι μεγάλοι». Πάλι σε καταδιώκουν τα τσακάλια του ιμπεριαλισμού, οι Τούρκοι και οι Αμερικανοί… κι οι «κακοί» Ευρωπαίοι…
Θέλουν να σου πάρουν τη Μακεδονία, μετά τη Θράκη και πιο μετά την Ήπειρο… (Στο τέλος θα σε στριμώξουν κάτω απ’ τα’ Αυλάκι έτσι όπως πάει το πράγμα…)
«Ωραία τα είπε ο Θεοδωράκης», αναφωνείς και ένα δάκρυ αναβλύζει στην άκρη των ματιών σου.
Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ήσουν φτωχός, κυνηγημένος στους τέσσερις ανέμους, έσκαβες σαν αμαρτωλός στα μεταλλεία, άκουγες Καζαντζίδη κι έκλαιγες τη μοίρα σου…
Οι «μεγάλοι» σε είχαν προδώσει, μάτωνες στην Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και την Τένεδο.
Το σπιτάκι στο χωριό μαράζωνε χρόνο με το χρόνο, η μάνα ξενόπλενε και η αδερφούλα σου εκλιπαρούσε για μια θέση υπηρέτριας σε κάποιο Κολωνακιώτικο ρετιρέ.
Κι όταν σήκωνες λιγάκι το κεφάλι και ψιθύριζες «φτάνει πια» σε αλυσόδεναν πάνω σ’ ένα ΡΕΟ και σε πέταγαν σε κάποιο ξερονήσι, παρέα με τα φίδια και τα ποντίκια.
Μα τα χρόνια πέρασα
ν.Οι δεκαετίες άλλαξαν.
Μας υποδέχτηκαν στην ΕΟΚ.
Τα ΜΟΠ, τα Πακέτα… Οι επιδοτήσεις… Το ΠαΣοΚ…
Ήρθε η δεκαετία του ’90… η δεκαετία του 2000… ο Σημίτης, το ευρώ και οι φτηνοί λαθρομετανάστες…
Δε σκάβεις τώρα πια… Βάζεις άλλους και σκάβουν. Κι εσύ, από πάνω, ρουφάς ηδονικά το τσιγαράκι σου και ο νους σου πεταρίζει σε κείνη τη γκόμενα – τη ρωσίδα – με το όμορφο κωλαράκι… (πού θα πάει, θα σου κάτσει μωρέ!..)
Καλύτεροι καιροί, δεν το συζητώ…
Αλλά σου έμεινε η γκρίνια. Το κλάμα του Καζαντζίδη, στ’ αυτιά σου… Η κραυγή του «ανθρακώρυχου»… Το παράπονο του αδικημένου…
Πάλι σου φταίνε «οι μεγάλοι». Πάλι σε καταδιώκουν τα τσακάλια του ιμπεριαλισμού, οι Τούρκοι και οι Αμερικανοί… κι οι «κακοί» Ευρωπαίοι…
Θέλουν να σου πάρουν τη Μακεδονία, μετά τη Θράκη και πιο μετά την Ήπειρο… (Στο τέλος θα σε στριμώξουν κάτω απ’ τα’ Αυλάκι έτσι όπως πάει το πράγμα…)
«Ωραία τα είπε ο Θεοδωράκης», αναφωνείς και ένα δάκρυ αναβλύζει στην άκρη των ματιών σου.
«Εμένα ο παππούς μου ήταν Μακεδονομάχος!».. Κουνάς το κεφάλι…
«Καλύτερα να πέσουμε με το κεφάλι ψηλά»…
Πίνεις μια γουλιά από το ουισκάκι σου…
«Τα λαμόγια, οι γύφτοι!.. Άκου φίλε μου, απόγονοι του Μεγαλέξαντρου!.. Οι γυφτοσκοπιανοί!..»
Ιερή αγανάκτηση!
…κι έπειτα στέλνεις κι ένα SMS για να ψηφίσεις την Καλομοίρα…
«Ευτυχώς που έχει απόψε κάτι αυτή η γαμημένη η τηλεόραση, να σκάσει το χειλάκι μας!..»
«Το πουτανάκι!.. Χαριτωμένο δεν είναι;»…
Πίνεις μια γουλιά από το ουισκάκι σου…
«Τα λαμόγια, οι γύφτοι!.. Άκου φίλε μου, απόγονοι του Μεγαλέξαντρου!.. Οι γυφτοσκοπιανοί!..»
Ιερή αγανάκτηση!
…κι έπειτα στέλνεις κι ένα SMS για να ψηφίσεις την Καλομοίρα…
«Ευτυχώς που έχει απόψε κάτι αυτή η γαμημένη η τηλεόραση, να σκάσει το χειλάκι μας!..»
«Το πουτανάκι!.. Χαριτωμένο δεν είναι;»…
Κ.Λ.
1 σχόλιο:
Τα είπες όλα!
Όταν τα έχεις όλα και δεν θες άλλα, αρχίζεις την τσίγκινη γκρίνια.
Δημοσίευση σχολίου