37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

Η ΤΣΟΥΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΟΝΤΡΟ ΠΑΙΔΙ




Ο ανηψιός μου ο Λεωνίδας έχει αποκτήσει τις κακές συνήθειες της εποχής. Δεν ξεκολάει από τις παιχνιδομηχανές.
Όπως σας έχω ήδη πει, τα παραμύθια τα δικά μου δεν τα έχει σε εκτίμηση.
Η ανάγκη να τον αποσπάσω με κάποιο τρόπο από οθόνες, πλήκτρα και ποντίκια με οδήγησε στη μακρινή παραμυθούπολη όπου ζει ένας σοφός γεροπαραμυθάς. Με δέχτηκε ευχαρίστως αφού τον διαβεβαίωσα ότι εκεί, στην αληθινή κοινωνία (έτσι Κλειώ;), δεν έχω καμμία σχέση με εκείνους που κυνηγάνε τους ηλικιωμένους και τους αναγκάζουν να εργάζονται μέχρι τα βαθειά γεράματα.
Είχε την καλωσύνη να μου πει δύο παραμύθια: Το κοριτσάκι με τα σπίρτα και Το χοντρό παιδί. Με εντυπωσίασαν και σας τα μεταφέρω πριν τα διηγηθώ στον Λεωνίδα. Οι αντιδράσεις σας θα με προσανατολίσουν σχετικά με το αν θα του τα πω ή όχι.
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ
Κάπου, κάποτε, ζούσε ένα φτωχό κοριτσάκι με τους γονείς του σε ένα ξύλινο σπιτάκι που ήταν και η μόνη τους περιουσία. Οι γονείς ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν όλη μέρα σκληρά και άφηναν το φτωχό κοριτσάκι που το φώναζαν όλοι χαϊδευτικά τσούπρα, μόνο του στο σπίτι να κάνει κουμάντο.
Μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα η τσούπρα κρύωνε πολύ και δεν ήξερε πώς να ζεσταθεί. Έψαξε στο σπίτι και βρήκε μερικά σπίρτα. Άρχισε να τ΄ανάβει για να ζεσταθεί αλλά του κάκου. Τα σπίρτα σώνονταν και ζεστασιά η τσούπρα δεν είχε. Σκέφτηκε τότε, σκέφτηκε πολύ και αποφάσισε να κόβει κομμάτια από το ξύλινο σπίτι και να τους βάζει φωτιά. Πραγματικά, έφτιαξε μια εντυπωσιακή φωτιά, με φλόγα που ολοένα και μεγάλωνε και το κοριτσάκι ενθουσιάστηκε. Είχε ήδη ζεσταθεί αλλά η χαρά της ήταν τόσο μεγάλη που ολοένα έκοβε κομμάτια και έριχνε στη φωτιά. Και ολοένα η φωτιά μεγάλωνε και ολοένα το σπίτι μίκραινε.
Τραγικός επίλογος: Όταν η φωτιά είχε γίνει πια τεράστια και η τσούπρα είχε τρελαθεί απ' τη χαρά της, σπίτι δεν υπήρχε. Και όταν οι γονείς γύρισαν αργά το βράδυ, βρήκαν την τσούπρα κοκκαλιασμένη δίπλα σε ένα μικρό λοφάκι από στάχτες.
Το επόμενο παραμύθι με τίτλο "Το χοντρό παιδί" θα το διαβάσετε αύριο, αν είμαστε καλά.
Σας χαιρετά ο φιλελεύθερος τζουτζές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)