Θλίψη, κατήφεια και προβληματισμό προκάλεσε στους ενασχολούμενους με τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής η ανακοίνωση της επίσκεψης του Αμερικανού Προέδρου στην Τουρκία χωρίς αντίστοιχη ανακοίνωση επίσημης επίσκεψης στην Ελλάδα. «Βαβαί, παπαί, ιαταταί, οι Αμερικανοί υποβαθμίζουν τη χώρα μας» ανέκραξαν ευθύς οι κατ' επάγγελμα Κασσάνδρες του Έθνους, Και έσπευσαν να τα χώσουν στην Υπουργό Εξωτερικών, στην οποία πολλά θα μπορούσε να καταλογήσει κανείς, όχι όμως και αυτό. Για πολλούς λόγους.
Θα ήταν ίσως ανώφελο να προσπαθήσει να εξηγήσει κανείς στους «ανησυχούντες πατριώτες» ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος επισκέπτεται την Τουρκία, όχι για αυστηρά διμερείς λόγους, αλλά για να συμμετάσχει σε ένα Φόρουμ επικοινωνίας των Πολιτισμών, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Η πατρότητα αυτού του φόρουμ ανήκεί στον Ισπανό Πρωθυπουργό, ο οποίος το ξεκίνησε την επαύριο κιόλας των εκλογών του 2004, στη σκιά της τρομοκρατικής επίθεσης στους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Μαδρίτης, που άφησε πίσω της 212 νεκρούς και πολλές εκατοντάδες βαριά τραυματίες. Η ισπανική διπλωματία εργάσθηκε σκληρά επί δυο χρόνια για να υιοθετηθεί το Φόρουμ αυτό από τον ΟΗΕ και να αποκτήσει έτσι θεσμικό χαρακτήρα. η συνάντηση αυτή είναι η δεύτερη που διοργανώνεται - η πρώτη έγινε στην ισπανία πριν δυο χρόνια περίπου - και η συμμετοχή σε αυτή του Αμερικανού Προέδρου είχε αποφασιστεί από τους υπηρεσιακούς παράγοντες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αρκετό καιρό πριν α[πό τις εκλογές. Άνθρακες λοιπόν ο θησαυρός των κατ' επάγγελμα εφευρετών «κινδύνων κατά του Έθνους». Εκείνο που είναι άγνωστο είναι αν η Ελλάδα θα συμμετάσχει - όπως οφείλει να πράξει λόγω της γεωγραφικής της θέσης, καθόσον βρίσκεται σε ένα από τα σταυροδρόμια της Δύσης και του Ισλάμ - και σε ποιο επίπεδο θα εκπροσωπηθεί. Η απουσία ελληνικής εκπροσώπησης στη φετινή Συνάντηση του Νταβός με κάνει να φοβούμαι το χειρότερο.
Φυσικά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η αμερικανική παρουσία σε τόσο υψηλό επίπεδο δεν είναι τυχαία. Εντάσσεται στη στρατηγική του Προέδρου Ομπάμα, που θέλει να ανοίξει διαύλους διαλόγου με το Ισλάμ για να απομονώσει τις πιο ακραίες και επιθετικές του εκφάνσεις. Και, μολονότι, όπως προανέφερα, η απόφαση για τόσο υψηλού επιπέδου εκπροσώπηση είχε ληφθεί από διπλωμάτες καριέρας, πολύ αμφιβάλλω αν θα συμμετείχε σε αυτή ο Μακκαίην εφ' όσον εκλέγονταν. Εντάσσεται επίσης στους βραχυπρόθεσμους στόχους της Αμερικανικής πολιτικής, που επιθυμεί την απαγκίστρωσή της από το Ιράκ, χωρίς να το παραδώσει στην Αλ Κάιντα ή σε αιμοδιψείς φυλάρχους - στόχος κομματάκι δύσκολος αλλά υποχρεωτικός - και να ενισχύσει την παρουσία της στο Αφγανιστάν, σε μια εποχή που ο παραδοσιακός της σύμμαχος στην περιοχή, το Πακιστάν, γίνεται ολοένα πιο αβέβαιος. Η εύρεση κοινών τόπων σε όλα αυτά, τόσο με τη Ρωσία και το Ιράν, όσο και με την Τουρκία είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για την αμερικανική διπλωματία. Και φυσικά ουδείς μπορεί να αμφιβάλει ως προς το ότι και οι τρεις θα ζητήσουν τα ανταλλάγματά τους. Μηδέ της Τουρκίας εξαιρουμένης.
Ας αφήσουμε όμως τους εξ επαγγέλματος εφευρέτες «κινδύνων κατά του Έθνους» και ας έρθουμε στους πιο «ψύχραιμους» αναλυτές, Οι οποίοι είδαν σε όλα αυτά την «αναβάθμιση της Τουρκίας και την υποβάθμιση της Ελλάδας» και κατανάλωσαν τόνους μελανιού για τις επιπτώσεις στα «εθνικά θέματα». Αν παρακολουθήσω τους συλλογισμούς αυτών των ανθρώπων, ο Αμερικανός Πρόεδρος έπρεπε να απόσχει από μια ζωτικής σημασίας για την επίτευξη των στόχων της αμερικανικής διπλωματίας συνάντηση, για να τηρήσει ίσες αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ή να ξοδέψει και δυο μέρες στην Ελλάδα για να ικανοποιήσει την εθνική μας φαντασιοπληξία. Βλακεία οφειλόμενη στο εθνικό μας ελάττωμα, την αλαζονεία; Το λιγότερο.
Από κει και πέρα καλό είναι να δούμε ξανά κάποια πράγματα.
Θα ήταν ίσως ανώφελο να προσπαθήσει να εξηγήσει κανείς στους «ανησυχούντες πατριώτες» ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος επισκέπτεται την Τουρκία, όχι για αυστηρά διμερείς λόγους, αλλά για να συμμετάσχει σε ένα Φόρουμ επικοινωνίας των Πολιτισμών, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Η πατρότητα αυτού του φόρουμ ανήκεί στον Ισπανό Πρωθυπουργό, ο οποίος το ξεκίνησε την επαύριο κιόλας των εκλογών του 2004, στη σκιά της τρομοκρατικής επίθεσης στους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Μαδρίτης, που άφησε πίσω της 212 νεκρούς και πολλές εκατοντάδες βαριά τραυματίες. Η ισπανική διπλωματία εργάσθηκε σκληρά επί δυο χρόνια για να υιοθετηθεί το Φόρουμ αυτό από τον ΟΗΕ και να αποκτήσει έτσι θεσμικό χαρακτήρα. η συνάντηση αυτή είναι η δεύτερη που διοργανώνεται - η πρώτη έγινε στην ισπανία πριν δυο χρόνια περίπου - και η συμμετοχή σε αυτή του Αμερικανού Προέδρου είχε αποφασιστεί από τους υπηρεσιακούς παράγοντες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αρκετό καιρό πριν α[πό τις εκλογές. Άνθρακες λοιπόν ο θησαυρός των κατ' επάγγελμα εφευρετών «κινδύνων κατά του Έθνους». Εκείνο που είναι άγνωστο είναι αν η Ελλάδα θα συμμετάσχει - όπως οφείλει να πράξει λόγω της γεωγραφικής της θέσης, καθόσον βρίσκεται σε ένα από τα σταυροδρόμια της Δύσης και του Ισλάμ - και σε ποιο επίπεδο θα εκπροσωπηθεί. Η απουσία ελληνικής εκπροσώπησης στη φετινή Συνάντηση του Νταβός με κάνει να φοβούμαι το χειρότερο.
Φυσικά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η αμερικανική παρουσία σε τόσο υψηλό επίπεδο δεν είναι τυχαία. Εντάσσεται στη στρατηγική του Προέδρου Ομπάμα, που θέλει να ανοίξει διαύλους διαλόγου με το Ισλάμ για να απομονώσει τις πιο ακραίες και επιθετικές του εκφάνσεις. Και, μολονότι, όπως προανέφερα, η απόφαση για τόσο υψηλού επιπέδου εκπροσώπηση είχε ληφθεί από διπλωμάτες καριέρας, πολύ αμφιβάλλω αν θα συμμετείχε σε αυτή ο Μακκαίην εφ' όσον εκλέγονταν. Εντάσσεται επίσης στους βραχυπρόθεσμους στόχους της Αμερικανικής πολιτικής, που επιθυμεί την απαγκίστρωσή της από το Ιράκ, χωρίς να το παραδώσει στην Αλ Κάιντα ή σε αιμοδιψείς φυλάρχους - στόχος κομματάκι δύσκολος αλλά υποχρεωτικός - και να ενισχύσει την παρουσία της στο Αφγανιστάν, σε μια εποχή που ο παραδοσιακός της σύμμαχος στην περιοχή, το Πακιστάν, γίνεται ολοένα πιο αβέβαιος. Η εύρεση κοινών τόπων σε όλα αυτά, τόσο με τη Ρωσία και το Ιράν, όσο και με την Τουρκία είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για την αμερικανική διπλωματία. Και φυσικά ουδείς μπορεί να αμφιβάλει ως προς το ότι και οι τρεις θα ζητήσουν τα ανταλλάγματά τους. Μηδέ της Τουρκίας εξαιρουμένης.
Ας αφήσουμε όμως τους εξ επαγγέλματος εφευρέτες «κινδύνων κατά του Έθνους» και ας έρθουμε στους πιο «ψύχραιμους» αναλυτές, Οι οποίοι είδαν σε όλα αυτά την «αναβάθμιση της Τουρκίας και την υποβάθμιση της Ελλάδας» και κατανάλωσαν τόνους μελανιού για τις επιπτώσεις στα «εθνικά θέματα». Αν παρακολουθήσω τους συλλογισμούς αυτών των ανθρώπων, ο Αμερικανός Πρόεδρος έπρεπε να απόσχει από μια ζωτικής σημασίας για την επίτευξη των στόχων της αμερικανικής διπλωματίας συνάντηση, για να τηρήσει ίσες αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ή να ξοδέψει και δυο μέρες στην Ελλάδα για να ικανοποιήσει την εθνική μας φαντασιοπληξία. Βλακεία οφειλόμενη στο εθνικό μας ελάττωμα, την αλαζονεία; Το λιγότερο.
Από κει και πέρα καλό είναι να δούμε ξανά κάποια πράγματα.
- Η Ελλάδα υποβαθμίζεται όταν η διπλωματία της είναι απούσα από τέτοια Μεγάλα Γεγονότα. Όχι επειδή ο Αμερικανός Πρόεδρος επισκέπτεται την Τουρκία και όχι και την Ελλάδα.
- Η Ελλάδα υποβαθμίζεται όταν οι κυβερνήσεις της αντί να είναι μέρος της λύσης γίνονται μέρος του προβλήματος (π.χ. βέτο για την είσοδο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, άρση της στήριξης την τελευταία στιγμή στο Σχέδιο Ανάν και πάει λέγοντας).
- Η Ελλάδα υποβαθμίζεται όταν η κυβέρνησή της για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης σχετιζόμενους με την αδυναμία της να εκπληρώσει την ανερμάτιστη προεκλογική παροχολογία της αυξάνει τεχνητά Δημόσιο Χρέος και έλλειμμα.
- Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία με τα σχεδόν 70 εκατομμύρια κατοίκους, ως μεγαλύτερη αγορά έχει μεγαλύτερη σημασία από την Ελλάδα των 10,5 εκατομμυρίων κατοίκων.
7 σχόλια:
Το πραγματικο προβλημα και η πραγματικη αμηχανια της Ελλαδος ειναι οτι δεν τη συμφερει να παρει καμμια θεση στο ζητημα συγκρουσης Δυσης - Ισλαμ γιατι οτι και να κανει θα βγει χαμένη.
Το προβλημα ειναι γενικο αλλα εξειδικευεται-αλλο ισλαμικο προβλημα εχει το Ισραηλ (αραβικο) αλλο η Ελλαδα (τουρκικο).
Αν η Ελλαδα έμπαινε στην αμερικανικη στρατηγικη του πολεμου κατα της τρομοκρατιας ή εστω τη πιο συμφιλιωτικη στρατηγικη Ομπαμα διαλογου με το Ισλαμ, αν δηλαδη αναγνωριζε ότι υπαρχει προβλημα και η ιδια ειναι μερος της Δυσης εστω και του συμφιλιωτικου μερους της θα την παταγε καθως οι Αμερικανοι στην περιοχη των Βαλκανιων υποστηριζουν το Ισλάμ και ειδικοτερα το ρολο της Τουρκιας ενω σε μια τετοια περιπτωση και οι Αραβες θα ηταν με το αλλο μερος.Απο την αλλη μερια βεβαια η Ελλάδα δεν μπορει να εμφανισθει και συμμαχος του ισλάμ γιατι θα γινοταν καταγελαστη.Αλλο η φιλια και στηριξη κοσμικων αραβικων καθεστωτων όπως παλια και αλλο οι ισλαμιστες.
Η κατασταση λοιπον ειναι τετοια που μάλλον συμφερει να αποφυγει την αναγνωριση του προβλήματος.Αυτο ειναι δυσκολο καθως ειναι απο τα σημαντικοτερα διεθνη προβλήματα αλλα δε γινεται αλλιως.Ιστορικες συγκυριες συνετειναν να υπαρχει ειδικη σχεση Ελλαδος - αραβικου κοσμου περα απο τη θρησκεια και η θεση αυτη θα διαρραγει αν ανακατευθει η Ελλάδα στο θεμα.
Συμμερίζομαι τις επισημάνσεις σου. Και βέβαια δεν είναι εύκολο να πάει η ελληνική διπλωματία σε μια τέτοια συνάντηση με ΘΕΣΗ. Όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ. Έχουμε, καλώς ή κακώς, στρατό στο Αφγανιστάν. Επομένως είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΕΣΗ.
Σε κάθε περίπτωση, η απουσία μας από ένα τέτοιο φόρουμ δεν θα μας σώσει από μια επίθεση της Αλ Κάιντα. αντιθέτως με την παρουσία μας είμαστε μέσα στις εξελίξεις. Επομένως ουδείς μπορεί να μας αγνοήσει, κι αυτό είναι το σημαντικότερο.
Γιάννης Χρ.
Εντελώς ακατανόητη (και ανιστόριτη) η προσπάθεια του "Ανώνυμου" να δικαιολογήσει τα νεοδημοκρατικά αδικαιολόγητα...
Η Ελλάδα, μέχρι το 2004 τα κατάφερνε μια χαρά να εξισορροπεί μεταξύ της θέσης της (δυτικό κράτος) και των καλών, παραδοσιακών σχέσεων με τον αραβικό κόσμο, ακόμα και με το ισλαμικό Ιραν.
Οι σημερινοί ξυλοσχίστες όμως που διαμορφώνουν την εξωτερική μας πολιτική, αρκούνται στο να επιτυγχάνουν κάποιους στόχους (ο θεός να τους κάνει, αλλά τέλος πάντων) μοιράζοντας τα δισεκατομμύρια του ελληνικού λαού σε οπλικές παραγγελίες, στους ισχυρούς, προκειμένου να λάβουν την υποστήριξή τους και κατά τα άλλα, πηγαινοέρχονται σε διάφορα φόρα - σε όσα τέλος πάντων θυμούνται να πάνε - παριστάνοντας τους μπιζιμπόντιδες και χασκογελάνε στο φακό, νομίζοντας ότι κάτι κάνουν.
Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα...
Κι ας αφήσουμε τις "βαθιές αναλύσεις" περί "αμηχανίας". Η σημερινή πολιτική Ομπάμα ουσιαστικά δικαιώνει την εμμονή των Σημίτη - Παπανδρέου σε μετριοπεθείς θέσεις όσον αφορά την αντίθεση Δύσης - ισλάμ και την "επίθεση φιλίας" προς την Τουρκία...
Κ.Λ.
Μόνο που πλέον ούτε ο Σημίτης και αν δεν απατώμαι ούτε και ο Γεώργιος Παπανδρέου συμμερίζονται την πολιτική: "επίθεση φιλίας προς τη Τουρκία".
Μάλλον προς την άποψη του Γαλλογερμανικού άξονα προσανατολίζονται.
Και αυτό κατά την ταπεινή μου άποψή προκύπτει από το γεγονός ότι η "επίθεση φιλίας" ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε!
Δεν εχει καμμια σχεση αυτο που εγραψα με Νεα Δημοκρατια και ΠΑΣΟΚ.
Και τα δυο κομματα μετα την 11η Σεπτεμβριου απεφυγαν επιμελώς να εμπλακουν στο ζητημα "Ισλαμ και Δυση" γιατι δεν συμφερει την Ελλαδα.
Το συμφερον της Ελλαδος είανι η αποσυνδεση των ελληνοτουρκικων διαφορων απο το γενικοτερο ισλαμικο προβλημα και αυτο το ακολουθουν όλοι.
Ουτε υπαρχει και καμμια ουσιωδης αλλαγη στα ελληνοτουρκικα.Η δηθεν φιλια συνεχιζεται και με τις δυο κυβερνησεις.Εκεινο που αλλαζει ειναι οτι οποιος ειναι στην αντιπολιτευση το παιζει λιγο πιο σκληρος π.χ. ο Σημιτης τωρα μιλα για ειδικη σχεση Τουρκιας - ΕΕ και οχι πληρη ενταξη ενω η κυβερνηση συνεχιζει στο μοτιβο της πληρους ενταξης γιατι αν διακοπει η διαδικασια με ελληνικη πρωτοβουλια θα αυξηθει αποτομα η ενταση.
Το θεμα ομως δεν ηταν τα ελληνοτουρκικα αλλα η λεγομενη Συγκρουση ή διαλογος των πολιτισμων.
Η Ελλάδα εχει διαμορφωσει δικες της ιδιαιτερες σχεσεις με τον αραβοισλαμικο κοσμο που θα διαταραχθουν αν μπει στο καλουπι των άλλων.
Ενα παραδειγμα : Η Αθηνα ειναι η μονη ευρωπαικη πρωτευουσα που δεν εχει τζαμι λογω κωλυσιεργιας των κυβερνησεων.Ασχετως του οτι πρεπει καποτε αυτο να γινει παρατηρουμε οτι οι Αραβες δειχνουν μεγάλη ανοχη στο ζητημα αυτο.Οποιαδηποτε άλλη χωρα και πολυ ισχυροτερη αν φεροταν ετσι θα ειχε μπει στο στοχαστρο των ισλαμιστων.Οχι ομως η Ελλάδα.
Καποιος λογος υπαρχει για την ανοχη αυτη και αυτος ειναι ότι δεν μας βλέπουν ως μερος της Δυσης ότι και αν λέμε εμεις για τον εαυτο μας.
ΔΕν σημαινει οτι δεν πρεπει να εκσυγχρονισθουμε,σημαινει οτι δεν εχουμε λογους μαζι με τον οποιο εκσυγχρονισμο να κανουμε πραγματα που θα αλλαξουν την εντυπωση για μας στη Μεση Ανατολή.
Κουπάκια:
Έχεις δίκιο όσον αφορά την αλλαγή στάσης του Σημίτη (ο Γιώργος δεν έχει κάνει ξεκάθαρη αλλαγή πλεύσης ακόμα) αλλά μην ξεχνάμε και τα χρόνια που πέρασαν και - κυρίως - την πατάτα με το σχέδιο Ανάν, το οποίο ναυάγησε με ευθύνη Κωστάκη - Τάσσου και εκεί όλα γύρισαν τούμπα για μας.
Η Κλίντον έκανε λόγο στην Τουρκία για "απομόνωση των τουρκοκυπρίων" και αυτό δεν είναι μόνο ένας λεκτικός ελιγμός, επειδή μιλούσε μέσα στην Τουρκία και έπρεπε να τα πει "ευγενικά". Είναι η πραγματικότητα που εδώ και καιρό αντιμετωπίζουμε ή αν θέλετε τα επίχειρα της βλακώδους "αντι-ανάν" πολιτικής μας...
Ανώνυμε:
Εξακολουθείς να μην δικαρίνεις τη διαφορά μεταξύ ΠαΣοΚ και ΝΔ στην εξωτερική πολιτική και αυτό στερεί από την σκέψη σου μια ουσιαστική παράμετρο: Ότι στην πολιτική η προχειρότητα και η μέτρια και ρηχή ανάλυση των δεδομένων μπορεί να φέρνει οδυνηρές εξελίξεις, ακόμα και όταν - φαινομενικά - λίγο - πολύ στην ίδια γραμμή πλεύσης βρίσκονται όλοι...
Γενικώς επιμένω ότι η πολιτική Σημίτη - Παπανδρέου δικαιώνεται σήμερα, μετά την ένταση 2001 - 2008 από πλευράς Αμερικάνων. Φυσικά πολλά έχουν αλλάξει από τότε που είχαμε συγκροτημένη εξωτερική πολιτική και πια πρέπει να δούμε τις εξελίξεις με την τρέχουσα αναγκαιότητα.
Και μια απορία: Αλήθεια, υπάρχει καόμα Γαλλογερμανικός άξονας;;;
Κ.Λ.
Προς Ανώνυμο:
Πιστεύω ότι κάνεις λάθος όταν λες ότι οι βασικές θέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι κοινές σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτό αναμφισβήτητα ισχύει σε ό,τι αφορά στο Μακεδονικό. Όχι όμως στα ελληνοτουρκικά.
Το ΠΑΣΟΚ επί κυβερνήσεων Σημίτη - γιατί παλιότερα η εξωτερική του πολιτική ήταν ταυτόσημη με της σημερινής κυβέρνησης, δήλαδή επικοινωνιακές φούσκες εκτός συνόρων, έναντι οιουδήποτε κόστους για εσωτερική εκμετάλλευση - μιλούσε για ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ όχι για ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΙΛΙΑ. Για να συναινέσει στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, απαίτησε και πήρε στη Σύνοδο του Ελσίνκι, δυο πράγματα:
1. Το κλείδωμα της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, ανεξαρτήτως επίλυσης του Κυπριακού.
2. Την υποχρέωση της Τουρκίας, αν ως το Δεκέμβριο του 2004 δεν έχουν λυθεί τα ελληνοτουρκικά ζητήματα μέσω διμερών συνομιλιών, να αποδεχθεί την αμοιβαία προσφυγή στη Χάγη.
Σε αντάλλαγμα δεσμεύτηκε - και το τήρησε - να στηρίξει ουσιαστικά τις προσπάθειες του ΟΗΕ για επίλυση του Κυπριακού, κατά προτίμηση πριν την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με κουμπαριές, μονομερείς παραιτήσεις από το βέτο και όλα τα παρεμφερή καραγκιοζιλίκια.
Και κάτι ακόμα. Αν έγινε η κρίση των Ιμίων ήταν πρώτος γιατί η Ελλάδα την εποχή εκείνη ήταν παντελώς ανυπόληπτη - καθώς θεωρούνταν εντός και εκτός συνόρων το κράτος της Μιμής και των Ρασπουντίν της - και δεύτερον διότι ήταν πλήθος οι Ελληνάρες που ήταν πρόθυμοι, στην απύθμενη βλακεία τους, να παίξουν το παιγνίδι της Τουρκίας. Πράγμα που έπραξαν.
Γιάννης Χρ.
Δημοσίευση σχολίου