37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ


Αν τους συναντήσετε μην τους αγνοήσετε. Αξίζουν.

2 σχόλια:

leon είπε...

Δεν αξίζουν απλώς. Ομορφαίνουν με τη μουσική τους την την ασχήμια και τη μιζέρια της καθημερινής τρεχάλας μας. Παίζουν μουσική ώρες ατέλειωτες - πολλοί από αυτούς είναι εξαίρετοι μουσικοί - και έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει χειρότερη ύβρις προς αυτούς από τον περαστικό που, τρέχοντας, χωρίς καν να τους ρίξει μια ματιά, πετάει ένα κέρμα και φεύγει.
Μου έχει τύχει πολλές φορές να μην έχω χρόνο να απολαύσω τη μουσική τους. Τότε στέκομαι ένα λεπτό για να τους ακούσω πριν προσφέρω τον οβολό μου σε αυτούς τους «άσημους» μουσικούς.
Άλλες πάλι φορές, που έχω λίγο χρόνο, κάθομαι και τους ακούω μέχρι να τελειώσουν το κομμάτι που παίζουν.
Ας είναι καλά οι άνθρωποι. Προσφέρουν ομορφιά στην άσχημη πόλη μας.

Γιάννης Χρ.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Γιάννη. Τίποτα άλλο.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)