Ασφάλεια - Δικαιοσύνη - Ξεφτίλα...

Δεν τα λέμε εμείς... Τα απίστευτα χάλια μας και την ξεφτίλα μας τα διεκτραγωδεί πλέον ολόκληρη η υφήλιος... Δυστυχώς...

Από το σημερινό ΒΗΜΑ:

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ «Δύο Βέλγοι στην κόλαση της Ελληνικής Αστυνομίας» .
Με αυτόν τον εξαιρετικά σαφή τίτλο η έγκυρη βελγική εφημερίδα «Le Soir» αναφέρεται με δισέλιδο δημοσίευμά της στις «περιπέτειες» που έζησαν τον περασμένο Νοέμβριο στο λιμάνι της Πάτρας ένας βέλγος πολίτης παλαιστινιακής καταγωγής, ο Γιουσούφ αλ Χατζί, και ο δεκαεξάχρονος γιος του Ναντέρ. Σε δηλώσεις του προς τη βελγική εφημερίδα ο 53χρονος Γιουσούφ αλ Χατζί, ο οποίος πριν από 16 χρόνια έλαβε πολιτικό άσυλο στο Βέλγιο και στη συνέχεια βελγική υπηκοότητα, αναφέρει ότι στις 13 Νοεμβρίου 2008 είχε μεταβεί στην Πάτρα μαζί με τον ανήλικο γιο του, για να συναντήσει υποψήφιους αγοραστές του αυτοκινήτου του. Η πώληση του αυτοκινήτου δεν πραγματοποιήθηκε και- όπως αναφέρει- κατά τη διάρκεια της σύντομης παραμονής του στην Πάτρα τον πλησίασαν δύο νεαρά άτομα τα οποία μιλούσαν αραβικά. Του δήλωσαν ότι διέμεναν στην Αμβέρσα του Βελγίου επιδεικνύοντας τις σχετικές άδειες παραμονής και τον παρακάλεσαν να τους πάρει μαζί του, λέγοντας μάλιστα ότι είχαν πέσει θύματα κλοπής και γι΄ αυτό δεν είχαν αποσκευές. Οταν αγόρασαν τα εισιτήρια και κατευθύνθηκαν προς το πλοίο, τους περικύκλωσαν- σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του Γιουσούφ αλ Χατζί- έλληνες αστυνομικοί. Συνέλαβαν τον ίδιο, τον γιο του και τους άλλους δύο, οι οποίοι όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ήταν σύροι λαθρομετανάστες των οποίων η αίτηση ασύλου στην Ελλάδα είχε απορριφθεί. Μ ετά την πρώτη ανάκριση στο Αστυνομικό Τμήμα του λιμανιού της Πάτρας, ο Αλ Χατζί καταγγέλλει ότι ο ανήλικος γιος του και οι δύο Σύροι μεταφέρθηκαν σε άλλο μέρος όπου δεμένοι σε καρέκλες και με τη χρήση βίας (σκαμπίλια, κλωτσιές κτλ.) πιέστηκαν ο μεν πρώτος να υπογράψει ότι γνώριζε τους δύο Σύρους από παλιά, οι δε Σύροι ότι έδωσαν χρήματα για τη μεταφορά τους στην Αμβέρσα. Το βράδυ πατέρας και γιος το πέρασαν, όπως αναφέρουν, κλεισμένοι σε ένα κελί-«κοντέινερ» στην άκρη ενός δρόμου. Το «κοντέινερ» ήταν εντελώς άδειο και το μόνο που υπήρχε ήταν δύο μικρά παραθυράκια. Οταν ο γιος του αισθάνθηκε άσχημα, ο Γιουσούφ ζήτησε βοήθεια, χωρίς ωστόσο να υπάρξει η παραμικρή ανταπόκριση. Εξάλλου δεν τους έδωσαν φαγητό, ενώ μόνο το πρωί τους επετράπη να πάνε στην τουαλέτα. Την επομένη ο ανήλικος Ναντέρ αφέθηκε ελεύθερος και μόνος στους δρόμους της Πάτρας. Τη μεθεπομένη ο 53χρονος καταδικάστηκε εντός ενός τετάρτου της ώρας, όπως αναφέρει, σε φυλάκιση 32 μηνών εξαγοράσιμη αντί 20.000 ευρώ. Παρέμεινε άλλες έξι ημέρες στο «κοντέινερ του μεσονυκτίου» μαζί με άλλους πέντε ή δέκα κρατουμένους. Στο διάστημα αυτό φαγητό τού έφερνε ο γιος του μία φορά την ημέρα, σύμφωνα με τους κανονισμούς, ενώ επίσης μία φορά την ημέρα είχε το δικαίωμα να πηγαίνει στην τουαλέτα με χειροπέδες και δεμένος με άλλο συγκρατούμενό του. Στο μεταξύ η κόρη του Γιουσούφ στο Βέλγιο κατάφερε να μαζέψει τις 20.000 ευρώ και ήλθε στην Ελλάδα για να αποφυλακίσει τον πατέρα της, ο οποίος είχε ήδη μεταφερθεί στις φυλακές του Ναυπλίου. Απαιτήθηκαν άλλες 11 ημέρες για την αποφυλάκισή του. Την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου ο Γιουσούφ μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος στην Αθήνα. Παρέμεινε, όπως αναφέρει, το βράδυ σε έναν χώρο συγκέντρωσης προσφύγων, με δύο τουαλέτες, όπου ήταν στοιβαγμένοι 600 άνθρωποι, και την επομένη το πρωί «πέταξε» για το Βέλγιο, όπου έκτοτε απολαμβάνει την ελευθερία του. Εχει ήδη καταφύγει στη Διεθνή Αμνηστία και καταλήγοντας στη συνέντευξή του προς τη βελγική εφημερίδα αναφέρει τα εξής: «Δεν το καταλαβαίνω. Στην Ελλάδα μάς αντιμετώπισαν σαν ζώα. Ετσι άλλωστε αντιμετωπίζουν εκεί όλους τους πρόσφυγες. Δεν πρόκειται για τη Ζιμπάμπουε,ούτε για τη Συρία, αλλά μια δημοκρατική, υποτίθεται, χώρα της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που κυβερνάται από την Αστυνομία».

Για τη μεταφορά:
Κ.Λ.