Είναι μια ελάχιστα γνωστή επέτειος στην Ελλάδα. Στις 12 Φεβρουαρίου του 1934 η αυστριακή κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει εκτός νόμου το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το ισχυρότερο κόμμα της αντιπολίτευσης, που όμως έλεγχε τους Δήμους της Βιέννης, του Λϊντς και των υπόλοιπων βιομηχανικών κέντρων της χώρας και, επωφελούμενο του θεσμικού πλαισίου, είχε θέσει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα κοινωνικής αναδιανομής του πλούτου, με μαζική κατασκευή εργατικών κατοικιών, δωρεάν πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη, προγράμματα επιμόρφωσης των εργαζομένων, δωρεάν πρωτοβάθμια εκπαίδευση, επενδύσεις στον πολιτισμό.
Το πρόγραμμα αυτό είχε ήδη εφαρμοστεί στη Βιέννη κατά την περίοδο 1930 - 1934 με εξαιρετική επιτυχία. Οι εργατικές κατοικίες ήταν, και είναι ακόμα, υποδείγματα σωστής δόμησης, αν φυσικά το κριτήριο είναι η σωστή αναλογία δομημένου χώρου και ελεύθερων χώρων και ο σωστός προσανατολισμός και φωτισμός των διαμερισμάτων. Το πρόγραμμα δημόσιας υγείας ήταν το πρώτο στο είδος. Χιλιάδες εργατών παρακολουθούσαν τα μαθήματα επιμόρφωσης ενηλίκων. Ο, σπάνιος για την εποχή, άνεμος ελευθερίας που έπνεε στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, είχε φέρει σε αυτήν ό,τι πιο ξεχωριστό υπήρχε στον καλλιτεχνικό κόσμο.
Η επιτυχία του προγράμματος στη Βιέννη απέφερε μεγάλα εκλογικά κέρδη για τους Σοσιαλδημοκράτες στις Δημοτικές εκλογές του 1993. Ανάλογα προγράμματα σχεδιάζονταν και στους υπόλοιπους Δήμους που κέρδισε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό από το καθεστώς του Καγκελάριου Ντόλφους. Στις 12 Φεβρουαρίου 1934 τέθηκε εκτός νόμου το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Που όμως περίμενε αυτή την εξέλιξη και είχε οργανώσει την αντίσταση στις εργατικές συνοικίες. Στο Λίντς οι μάχες κράτησαν μια μέρα, γύρω από τα γραφεία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Η Βιέννη αρνήθηκε να υποκύψει. οι μάχες με το Στρατό κράτησαν τέσσερις μέρες. επί τέσσερις μέρες το πυροβολικό βομβάρδιζε τα συγκροτήματα των εργατικών κατοικιών, που είχαν αποδειχτεί φρούρια απόρθητα για το πεζικό. Ο απολογισμός ήταν 1000 νεκροί, πολλές εκατοντάδες τραυματίες, πολλές δεκάδες χιλιάδες συλλήψεων. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες έμελλε να αφήσουν τα κόκαλά τους στα Στραρτόπεδα συγκεντρώσεων των Ναζί.
Η απελπισμένη αντίσταση των εργατών της Βιέννης ήταν η πρώτη αντίσταση στην επέλαση του φασισμού. Την ίδια εποχή στη Γερμανία, οι Σοσιαλδημοκράτες ψήφιζαν, σε κλίμα απίστευτης τρομοκρατίας, λίγες μέρες μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, τα έκτακτα μέτρα που ζητούσε ο Καγκερλάριος Χίτλερ. ανοίγοντας το δρόμο για τη δική τους εξόντωση.
Γιάννης Χρ.
Το πρόγραμμα αυτό είχε ήδη εφαρμοστεί στη Βιέννη κατά την περίοδο 1930 - 1934 με εξαιρετική επιτυχία. Οι εργατικές κατοικίες ήταν, και είναι ακόμα, υποδείγματα σωστής δόμησης, αν φυσικά το κριτήριο είναι η σωστή αναλογία δομημένου χώρου και ελεύθερων χώρων και ο σωστός προσανατολισμός και φωτισμός των διαμερισμάτων. Το πρόγραμμα δημόσιας υγείας ήταν το πρώτο στο είδος. Χιλιάδες εργατών παρακολουθούσαν τα μαθήματα επιμόρφωσης ενηλίκων. Ο, σπάνιος για την εποχή, άνεμος ελευθερίας που έπνεε στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, είχε φέρει σε αυτήν ό,τι πιο ξεχωριστό υπήρχε στον καλλιτεχνικό κόσμο.
Η επιτυχία του προγράμματος στη Βιέννη απέφερε μεγάλα εκλογικά κέρδη για τους Σοσιαλδημοκράτες στις Δημοτικές εκλογές του 1993. Ανάλογα προγράμματα σχεδιάζονταν και στους υπόλοιπους Δήμους που κέρδισε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό από το καθεστώς του Καγκελάριου Ντόλφους. Στις 12 Φεβρουαρίου 1934 τέθηκε εκτός νόμου το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Που όμως περίμενε αυτή την εξέλιξη και είχε οργανώσει την αντίσταση στις εργατικές συνοικίες. Στο Λίντς οι μάχες κράτησαν μια μέρα, γύρω από τα γραφεία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Η Βιέννη αρνήθηκε να υποκύψει. οι μάχες με το Στρατό κράτησαν τέσσερις μέρες. επί τέσσερις μέρες το πυροβολικό βομβάρδιζε τα συγκροτήματα των εργατικών κατοικιών, που είχαν αποδειχτεί φρούρια απόρθητα για το πεζικό. Ο απολογισμός ήταν 1000 νεκροί, πολλές εκατοντάδες τραυματίες, πολλές δεκάδες χιλιάδες συλλήψεων. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες έμελλε να αφήσουν τα κόκαλά τους στα Στραρτόπεδα συγκεντρώσεων των Ναζί.
Η απελπισμένη αντίσταση των εργατών της Βιέννης ήταν η πρώτη αντίσταση στην επέλαση του φασισμού. Την ίδια εποχή στη Γερμανία, οι Σοσιαλδημοκράτες ψήφιζαν, σε κλίμα απίστευτης τρομοκρατίας, λίγες μέρες μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, τα έκτακτα μέτρα που ζητούσε ο Καγκερλάριος Χίτλερ. ανοίγοντας το δρόμο για τη δική τους εξόντωση.
Γιάννης Χρ.
1 σχόλιο:
...άρα... υπάρχουν σοσιαλδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες... Αριστεροί κι αριστεροί.
Η ταμπέλα δε σου δίνει ΙSO προοδευτικότητας.
Κατά τα άλλα νομίζω ότι θα πρέπει να αναδεικνύουμε τέτοια θέματα γιατί οι επίσημες σελίδες της γραπτής ιστορίας δεν περιλαμβάνουν σημαντικά γεγονότα που κατά τη γνώμη μου χρήζουν σοβαρής και εμπεριστατωμένης μελέτης.
Τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν μπορεί να είναι χρησιμότατα.
Παράδειγμα:
Οι δυνατότητες που έχουν σήμερα οι δήμοι, οι τοπικές αυτοδιοικήσεις, που συχνά κλαίγονται ότι δεν διαθέτουν χρήματα, όμως τελικά μάλλον το καίριο δεν είναι τα χρήματα, αλλά η πολιτική βούληση, το όραμα και η προσπάθεια εφαρμογής του.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε και θα βιώσουμε εντονότερα σε λίγο, οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να κάνουν μικρά θαύματα...
Αρκεί να υπάρχει η βούληση.
Κ.Λ.
Δημοσίευση σχολίου