37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΑΤΟΥΣ

Αν κάτι αποκαλύφθηκε στην αποψινή συζήτηση της Βουλοής περί εξεταστικής Επιτροπής, πέραν της θλιβερής παράστασης του Τεό και του απόλυτου ξεβρακώματός του από τον Καρατζαφέρη, ήταν η αποκάλυψη, για πολλοστή φορά, της ευκολίας με την οποία ο κάθε Ρασπουτίν εισβάλλει σε γραφεία Υπουργών και άλλων Κρατικών Υπαλλήλων και η εξωφρενική πειθώς του.
Ακούστηκε πολύ ευχάριστα στα αυτιά μου από το στόμα του Φώτη Κουβέλη - κι αυτό γιατί πρόκειται για ένα θέμα που ο ΣΥΝ από τη μέρα που για πρώτη φορά πήρε σεδημοσκόπηση διψήφιο ποσοστό το έκανε γαργάρα - ότι «πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος στον εναγκαλισμό Εκκλησίας και Κράτους.
Και, όσο αντιπαθής κι αν μου είναι, πολύ σωστά επισήμανε η Αλέκα Παπαρήγα ότι ηχρυσή ευκαιρία για να γίνει αυτό ήταν την επαύριο της εκλογικής νίκης του ΠΑΣΟΚ το 1981. Η ευκαιρία εκείνη χάθηκε και δεν επιστρέφει.
Όμως εδώ αναδεικνύονται και οι πολιτικές ευθύνες πρωτίστως της Αριστεράς.
Του ΠΑΣΟΚ κατ' αρχή, διότι αν και πιστώνεται με τη μοναδική ατελή απόπειρα προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμα και μετά την ολομέτωπη επίθεση της Εκκλησίας εναντίον του, συνεχίζει να εκλιπαρεί την εύνοιά της. Οι παχυλές - κατά πάσα βεβαιότητα νομότυπες, δεν είναι όμως αυτό το ζήτημα - επιδοτήσεις Υπουργών του ΠΑΣΟΚ προς το Βατοπέδι στα τέλη της δεκαετίας του 90 που επικαλέστηκε απόψε ο Τεό, αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος.
Του ΣΥΝ ακολούθως, διότι η υπό τον Αλέξη Τσίπρα ηγεσία του έχει θάψει στα τρίσβαθα των σεντουκιών της το αίτημα του χωρισμού Κράτους - Εκκλησίας.
Του ΚΚΕ τέλος, διότι η όποια κριτική του επί του ζητήματος είναι βαθύτατα υποκριτική, καθώς, την εποχή των λαοσυνάξεων, αντί να πάρει ξεκάθαρη θέση, διέγραψε δυο μέλη του Πολιτικού του Γραφείου - τους Κωστόπουλο και Κοψίδη - που ζήτησαν να αναλάβει το κόμμα πρωτοβουλία για τον πλήρη χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας.
Κι όταν αυτή είναι η συμπεριφορά της Αριστεράς έναντι της Εκκλησίας, τότε είναι απόλυτα εύλογη η συμπεριφορά του κάθε «γιου ταχυδρόμου».
Αυτό είναι το μείζον. Το αν η μη καταπατημένη εκκλησιαστική ιδιοκτησία θα απαλοτριωθεί ή αν θα καταβάλει γι' αυτήν η Εκκλησία τους φόρους που πληρρώνει ο κάθε κάτοχος ακινήτου είναι δευτερεύον.

Γιάννης Χρ.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αυτή είναιη ουσία του ζητήματος. Οι σχέσεις εκκλησίας - κράτους.
Σαφώς έχει ευθύνες το ΠαΣοΚ, γιατί τόσα χρόνια δεν τις άγγιξε, με το φόβο μην... καεί...
Ας μην ξεχνάμε όμως τον Σημίτη και τους λίγους που τον ακολούθησαν σε μια σύγκρουση μετωπική με την (πανίσχυρη) Χριστοδουλική λαοθάλασσα, κάτι που πλήρωσε, τόσο ο Σημίτης, όσο και το ΠαΣοΚ...
Αυτά, για να μην ξεχνάμε... Και να βλέπουμε και τους... πολιτικούς αδένες καθενός, στην πράξη και όχι στα ανέξοδα λόγια
Κ.Λ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)