37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Τίς Πταίει;

Άναυδοι όλοι μας παρακολουθούμε καθημερινά την εξέλιξη αυτού του καλαμπουριού που επίσημα αποκαλείται "κυβερνητική κρίση"...

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όσο δημιουργική φαντασία και να έχει κανείς, ουδέποτε θα διανοείτο να προβλέψει τα όσα απίστευτα - κι όμως αληθινά - συμβαίνουν με τους Δαηλάκηδες, τους Καραμανλήδες, τους Τραγάκηδες και τα υπόλοιπα μέλη του θιάσου που ονομάζεται Νέα Δημοκρατία.

Κι όσο περνάει ο χρόνος, τόσο περισσότερο έρχονται στη μνήμη τα όσα - τραγικά όμως - είχαμε ζήσει με μια παρόμοιας ποιότητας κυβέρνηση, αυτή του Ανδρουτσόπουλου, το 1974.



Ποιός φταίει για όλα αυτά που ζούμε;

Η ΝΔ; Ο Καραμανλής; Το... ΠαΣοΚ;

Μας ξεγέλασαν; Πήραν την εξουσία όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες προσποιούμενοι τους αδιάφθορους και τους ικανούς; Ήταν τόσο καλοί ηθοποιοί και μάγεψαν τον μέσο έλληνα ψηφοφόρο;

Τί συνέβη και γελάστηκε τόσο οικτρά ο "μέσος έλληνας ψηφοφόρος";



Λόγω και των (αριστερών) καταβολών μας, έχουμε συνηθίσει να αποδίδουμε σε κοινωνικά αίτια τις εξελίξεις στην πολιτική. Την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία, την αποδώσαμε κατά κύριο λόγο στην μετατόπιση προς συντηρητικότερες πολιτικές, των μεσαίων στρωμάτων, που και πολυπληθή είναι και ωφελήθηκαν οικονομικά από την μακρά παραμονή του ΠαΣοΚ στην εξουσία.

Και δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, μια συντηρητική - νεοφιλελεύθερη - παράταξη, να έρχεται κάποτε στην εξουσία και να εφαρμόζει το - όποιο - πρόγραμμά της. Αυτό είναι μια φυσική εξέλιξη στα πλαίσια του οικονομικού μας συστήματος και των κανόνων της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας.

Εκείνο που μοιάζει αφύσικο, είναι να αποκαλύπτεται με τέτοια ένταση, τέτοια ωμότητα, μπροστά στα μάτια μας, η απόλυτη ανικανότητα και η απόλυτη διαφθορά σε ένα κόμμα που - διάολε - είναι το ένα από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα στην Ελλάδα, που είναι το κατ' εξοχήν "κυβερνητικό κόμμα"!

Που διαθέτει εκατομμύρια ψηφοφόρους, εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, δεκάδες χιλιάδες στελέχη και μερικές δεκάδες επώνυμους, εκλεγμένους πολιτικούς.

Τα κόμματα δεν οργανώνονται και δεν στελεχώνονται από... αλλοδαπούς... Ούτε από αρειανούς.

Ο λαός τα πλαισιώνει, αυτός εκλέγει, διαλέγει τα στελέχη. Αυτός τα αναδεικνύει, από τα σπλάχνα του.

Ο Καραμανλής, ο Δαηλάκης, ο Τατούλης, ο Τραγάκης, ο Ψωμιάδης κι όλοι αυτοί που περιφέρονται ξαναμμένοι τα τελευταία χρόνια σαν κλεφτοκοτάδες στα κοτέτσια της γειτονιάς και σαν γεροκουτσομπόλες - κλαψομούνες στα τηλεπαράθυρα της κακομοιριάς μας, έχουν "τη δωρεά του αγίου πνεύματος"! Τη "σφραγίδα της εκλογής"!

Δυστυχώς!..



Εικόνα μας είναι. Ίσως όχι ημών, των ολίγων, αλλά του πλήθους που μας περιβάλει.

Στο πλήθος αυτό στηρίζουν τη δύναμή τους.

Όσο γελοίοι αποκαλύπτονται αυτοί, τόσο γελοίοι αποδεικνύονται κι αυτοί που τους ψήφισαν.

Αυτοί που τους επέβαλαν, διαλέγοντάς τους από τα σινάφια τους...



Μόνο που στις δημοκρατίες ο λαός ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΤΕ...

Είναι η μάζα, η θεία αυθεντία, που δεν δικάζεται ποτέ, δεν κατηγορείται ποτέ, δεν σιχτιρίζεται ποτέ. Από ποιόν άλλωστε; Από... αυτούς που το ίδιο το πλήθος επέβαλε;



Μπορεί όμως να μη δικάζεται ποτέ ο λαός, αλλά τιμωρείται.

Και πιο βαριά τιμωρία από αυτή, από το να βουλιάζεις παρεούλα με τους "εκλεκτούς" σου, στα βουρκόνερα της ασημαντότητας και της φτώχειας, της γελοιότητας και της λαμογιάς, δε νομίζω ότι υπάρχει...

Υπομονή, ξύπνιοι νεοέλληνες...



Στο κάτω - κάτω μπορούμε να επικαλεστούμε το DNA μας και να παρηγορηθούμε (όπως οι κληρονομικοί καρδιοπαθείς):

Οι προ-προ-παπούδες μας "καθάρισαν" τον "ψαλοδόκωλο" Καποδίστρια

Οι προπαπούδες μας εξέλεξαν τον Γουλιμή και έστειλαν στο διάολο τον "κλέφτη" Χ. Τρικούπη

Οι παπούδες μας εξόρισαν τον "καταραμένο" Ε. Βενιζέλο και πέθανε στη Γαλλία

Οι πατεράδες μας ανέχτηκαν εφτά χρονάκια κάτι άλλους καραγκιόζηδες - συνταγματάρχες

Ε... Και μεις γιατί να πάμε πίσω;



Κ.Λ.

1 σχόλιο:

leon είπε...

Μη θυμώνεις αγαπητέ Κώστα. Το μεγαλείο της Δημοκρατίας ως πολιτευμα έγκειται ΣΤΟ ΔΙΑΚΙΩΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ. Η Δημοκρατία ως φιλοσοφία ζωής έχει ελπίδες να πιάσει ρίζες, μόνο μέσα από τα λάθη των λαών. Που τιμωρούνται για τις επιλογές τους. Η ωριμότητα των λαών, χτίζεται λιθαράκι - λιθαράκι, με χρόνια λαθών. Όπως ο έφηβος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις νουθεσίες των μεγαλύτερων και κάνει τα ίδια λάθη που έκαναν αυτοί στην ηλικία του και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, έτσι και οι λαοί ωριμάζουν από τις λάθος επιλογές τους. Και όπως ένας έφηβος, που τον έχεις κλείσει σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, για να τον προστατέψεις από τα λάθη, μένει αιωνίως ένα κακομαθημένο παιδί, έτσι και οι λαοί που έχουν μακρά ιστορία θαλπωρής «πεφωτισμένων δεσποτών», δυσκολεύονται να βρουν το δρόμο τους στο δύσκολο μονοπάτι της Δημοκρατίας. Στην οποία η συλλογική ευθύνη συγκροτείται από τη συνισταμένη της ανάληψης προσωπικών ευθυνών.
Κι αν οι λαοί της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής επιδεικνύουν μια εκπληκτικά αδυναμία ανάληψης ευθυνών είναι γιατί επί 2000 χρόνια - τα διαλείμματα της ακυβερνησίας ήταν ελάχιστα - έζησαν κάτω από τη σκέπη μιας ισχυρής κεντρικής εξουσίας, που είχε την υποχρέωση να φροντίζεθι τους υπηκόυς της: Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκράτορία, Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Γι αυτό και Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδάει ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ, ΑΣΕ ΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

Γιάννης Χρ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)