ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Και ξαφνικά εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις έπηξαν σε ρεπορτάζ με θέμα τις «νέες επκτατικές βλέψεις των τρισκατάρατων Τούρκων». Και νάσου το τουρκικό ΥΠΕΞ που δεν αναγνωρίζει τη «γενοκτονία των Ποντίων» και νάσου οι «νέες παρεμβάσεις» του τουρκικού ΥΠΕΞ στα της μειονότητας ατη Θράκη, και νάσου οι «προκλήσεις των Τουρκοκυπρίων».
Δε θα σταθώ στην ουσία των ρεπορτάζ που αλατοπιπερωμένα με μπόλικο μελόδραμα ταλαιπώρησαν τους αναγνώστες και τους τηλεθεατές. Οι Ελληνοτουρκικές διαφορές είναι δεδομένες: μειονότητες Θράκης - Πόλης, οριοθέτηση Αιγαίου, Κυπριακό (παρά τα όσα κουραστικά επαναλαμβάνουμε Έλληνες και Ελληνοκύπριοι, το Κυπριακό είναι πρωτίστως και κυρίως ελληνοτουρκική διαφορά). Οι απόψεις των δυο πλευρών - αλλά και οι μη απόψεις τους - πάγιες και δεδομένες. Τί αλλάζει λοιπόν; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκεται στη νέα αγορά οπλικών συστημάτων αξίας 16 δισεκατομμυρίων ευρώ, που έχει αποφασίσει η παρούσα κυβέρνηση.
Και επειδή η «απειλή των Γυφτοσκοπιανών» δεν επαρκεί για να πείσει την ελληνική κοινωνία για την αναγκαιότητα να υπερχρεωθεί για άλλη μια φορά προκειμένου να θησαυρίσουν μερικές δεκάδες καραβανάδων και πολιτικών που βάζουν τις υπογραφές τους στις πολεμικές προμήθειες, ανασύρεται από τα αζήτητα «ο Τουρκικός επεκτατισμός».
Και πάλι όμως τα πράγματα δεν είναι απλά. Γιατί η πολιτική των ελληνοτουρκικών σχέσεων που ξεκίνησε επί πρωθυπουργίας Σημίτη από το Γιώργο Παπανδρέου και συνεχίζεται, χωρίς στόχους και στρατηγική όμως, από την παρούσα κυβέρνηση, έχει αρχίσει να διαμορφώνει ένα άλλο σκηνικό.
Υποχρεωτικά λοιπόν το λόγο πρέπει να πάρουν τα γνωστά παπαγαλάκια των εμπόρων του θανάτου. Το ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ λογόκρινε την ανακοίνωση της κοινής ελληνοτουρκικής άσκησης για διάσωση θυμάτων σεισμού. Τη μάθαμε μόνο όσοι είχαμε πρόσβαση στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Δεν ξέρω αν ποτέ τα blogs θα μπορέσουν να αποτελέσουν αντίλογο αντιπληροφόρησης στην καθεστωτική παραπληροφόρηση. Γιατί για να αντιπληροφορήσεις είναι απαραίτητη η πρόσβαση στην ενημέρωση, κι αυτό δεν είναι δεδομένο.
Δε θέλω να αμφισβητήσω με τα παραπάνω ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές είναι σοβαρότατες κι ότι, ανά πάσα στιγμή, μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε πολεμική εμπλοκή. Ούτε παραγνωρίζω ότι, σε αυτή την απεφκταία περίπτωση, είναι πάντα καλύτερο να είσαι με αυτούς που θα βαφτιστούν νικητές κι ας είναι κι αυτοί χαμένοι.
Όμως πιστεύω ότι αυτή η πολιτική προσέγγισης Ελλάδας - Τουρκίας έχει ήδη αρχίσει να αποφέρει κάποιους καρπούς. Είμαι βέβαιος ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να την εντάξει στο πλαίσιο μιας στρατηγικής, κάτι που σήμερα δε γίνεται, να ορίσει στόχους και, το σημαντικότερο, να την απεμπλέξει από τη λογική της Ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Γιατί είτε η Τουρκία μπει στην ΕΕ είτε όχι, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να είναι καλές.
Όμως οι μηχανισμοί που θησαύριζαν επί δυο σχεδόν αιώνες από το εμπόριο του μίσους και του φόβου είναι πανίσχυροι. και ελέγχουν, μεταξύ άλλων και την ενημέρωση.
Η στοχευμένη και συστηματική βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων που μεθόδευαν οι Σημίτης και Παπανδρέου ήταν απειλή γι' αυτούς. Για το λόγο αυτό τους πολέμησαν και τους πολεμάνε με λύσα. Κάθε τους άποψη διαστρεβλώνεται και κατασυκοφαντείται. Δυστυχώς οι αμέσως ενδιαφερόμενοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι στην ίδια βάρκα και κωπηλατούν προς την ίδια κατεύθυνση.

Γιάννης Χρ.