Στα 200 π.Χ.
«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων»-Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πως θ' αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
για να τους οδηγούν και για να τους προστάζουν
σαν πολυτίμους υπηρέτας. Άλλωστε
μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς
Σπαρτιάτη βασιλέα γι' αρχηγό
δεν θα τους φαίνονταν πολλής περιωπής.
Α βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».
Είναι κι αυτή μιά στάσις. Νοιώθεται.
Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό·
και στην Ισσό μετά· και στην τελειωτική
την μάχη, όπου εσαρώθη ο φοβερός στρατός
που στ' Άρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι:
που απ' τ' Άρβηλα ξεκίνησε για νίκην, κ' εσαρώθη.
Κι απ' την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία,
την νικηφόρα, την περίλαμπρη,
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,
την απαράμιλλη: βγήκαμ' εμείς·
ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.
Εμείς· οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς,
οι Σελευκείς, κ' οι πολυάριθμοι
επίλοιποι Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας,
κ' οι εν Μηδία, κ' οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.
Με τες εκτεταμένες επικράτειες,
με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών.
Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά
ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 1931
Επιμύθιον 77 χρόνια αργότερα 28 Μαΐου 2008
«Η Ελληνική αντιπροσωπεία αποχώρησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας από διεθνή διάσκεψη για τον περιορισμό των εξοπλισμών, στην οποία συμμετέχουν περισσότερες από 100 χώρες, επειδή η διοργανώτρια χώρα, οι ΗΠΑ, είχε προσκαλέσει την ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της νομοθεσία, δηλαδή με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ». Από το ΑΠΕ
Κι έτσι οι χειρότερες προβλέψεις επαληθεύονται. Οδηγούμε τους εαυτούς μας στο περιθώριο του παγκόσμιου γίγνεσθαι επειδή ο υπόλοιπος κόσμος δε μας κάνει τη χάρη να συμφωνήσει με τον παραλογισμό μας. Σαν τα παραχαϊδεμένα κακομαθημένα κωλόπαιδα, που μεγάλωσαν με τη ψευδαίσθηση ότι είναι πρίγκηπες, και μόλις διαπίστωσαν ότι η κοινωνία δεν τους κάνει το χατήρι, άρχισαν να χτυπούν ενέσεις. Και βεβαίως αντί να εκδικηθούν τους άλλους εκδικούνται τον εαυτό τους.
Τελικά ο παραλογισμός των Νεοελλήνων έχει πολλά κοινά με αυτό των πρεζονιών. Μας ανακήρυξαν οι φιλέλληνες ρομαντικοί του 19ου αιώνα - βέβαια το κακό είχε αρχίσει λίγους αιώνες νωρίτερα, από την Αναγέννηση - απόγονους των Αρχαίων Ελλήνων. Κι εμείς αποφασίσαμε ότι γι αυτό είμαστε ο περιούσιος λαός της οικουμένης, η οποία οφείλει να ικανοποιεί την κάθε παλαβωμάρα μας.Κι όταν αρνούνται γιατί οι επιθυμίες μας, αφ' ενός δε συμπλέουν με τα στρατηγικά τους συμφέροντα, αφ' ετέρου δεν αντέχουν στην κριτική του κοινού νου, αποχωρούμε για να τους δείξουμε τι χάνουν.
Η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα έθεσε εαυτήν εκτός του παγκοσμίου γίγνεσθαι της εποχής, όχι από πλειοψηφική επιλογή της κοινωνίας, αλλά επειδή έτσι πίστευε ένας τρελός δικτάτορας. Εμείς απομονωνόμαστε με ευρύτατη κοινωνική συναίνεση ( η κίνηση του Έλληνα Πρέσβη, που ασφαλώς ενήργησε κατόπιν εντολών του Υπουργείου Εξωτερικών, έχει την υποστήριξη τουλάχιστον των 2/3 των συμπολιτών μας).
Όμως τη Δημοκρατία της Μακεδονίας την έχουν αναγνωρίσει με το συνταγματικό της όνομα 125 χώρες. Μόλις την αναγνωρίσουν άλλες 3 με το συνταγματικό της όνομα, θα γίνει μέλος του ΟΗΕ με αυτό το όνομα. Και κάθε φορά που μια από αυτές τις 125 χώρες θα διοργανώνει μια διεθνή συνάντηση, η Ελλάδα δε θα συμμετέχει γιατί η ΠΓΔΜ θα έχει προσκληθεί με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Γιατί δε φαντάζομαι η χθεσινή μας αποχώρηση να τρομοκράτησε έστω και μια από τις 100 και πλέον χώρες που συμμετείχαν στη διάσκεψη. Μάλλον θυμηδία προκάλεσε.
Κι εκεί έγκειται ο μέγας κίνδυνος. Η Ελλάδα μεταβάλλεται, αργά αλλά σταθερά, στο γελωτοποιό της παγκόσμιας διπλωματίας.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι η πολιτική που ασκείται από το σύνολο των κομμάτων της Βουλής ΛΑΟΣ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, αποσκοπεί στην εξαφάνιση από το χάρτη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αυτό δεν αποκλείεται να το πετύχουμε. Συνεχίζοντας την πολιτική του αποκλεισμού της από ΕΕ και ΝΑΤΟ, δίνουμε την ευκαιρία στους Αλβανούς πολίτες της να διεκδικήσουν την ένωση με το Κόσοβο. τότε οι Σλαβομακεδόνες δε θα έχουν άλλη επιλογή από τον να στραφούν προς τη Βουλγαρία, που επίσης δεν τους αναγνωρίζει ως έθνος, ή προς τη Σερβία, που ναί μεν τους αναγνωρίζει ως έθνος, δεν αναγνωρίζει όμως τη γλώσσα τους (τη θεωρεί σερβική διάλεκτο).
Δε θα επιχειρήσω να εξηγήσω ότι η ελληνική συμπεριφορά παραβιάζει ευθέως το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των λαών και των ατόμων, όπως αυτό προκύπτει από την οικουμενική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου του ΟΗΕ. Τέτοιες απόψεις πείθουν μονάχα σοσιαλδημοκράτες και ελευθεριακούς κομμουνιστές, δυο ρεύματα σκέψης περιθωριακά στην Ελλάδα ( είμαι βέβαιος ότι ανεξαρτήτως της ψήφου των συμπολιτών μας, είναι ζήτημα αν ποσοστό 1% - 5% εμφορείται από τέτοιες αξίες).
Θα υπενθυμίσω αυτό που έχω διατυπώσει ήδη σε προηγούμενες αναρτήσεις μου. Ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας δεν εξυπηρετούνται όταν η χώρα μας γίνεται ένας από τους ταραξίες των Βαλκανίων. Ξέρω ότι υπάρχει έντονος αντίλογος και ότι πολλοί θα μου τρίψουν κατάμουτρα τις παραληρηματικές πρόσφατες δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Αλέξανδρου (που τον ονομάσαμε και σχισματικό). Απαντώ ότι δεν είναι περισσότερο παραληρηματικές από τις απόψεις του Ανθιμου και του μακαρίτη του Παρασκευαΐδη.
Ξέρω πολύ καλά ότι η υπόθεση που λέγεται Μακεδονικό ζήτημα είναι πολύπιο περίπλοκη από ένα όνομα. Αφορά τη διαχείριση μιας κοινής ιστορίας, όπως έχει καταγραφεί διαφορετικά στα συλλογικά ασυνείδητα των Ελλήνων και των Μακεδόνων. Και η αντιμετώπισή του χρειάζεται σωφροσύνη, πρώτα από τον ισχυρότερο και ακολούθως από τον πιο αδύνατο , πράγμα που εμείς δε δείξαμε και δεν έχουν λόγο να δείξουν ούτε οι γείτονες, και μακροχρόνια συζήτηση που θα τολμάει να συζητάει τα θέματα ταμπού.
Όμως αυτό που σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι αυτό. Σήμερα πρέπει να πείσουμε την ελληνική κοινωνία ότι είναι πολλαπλά πιο χρήσιμη και επωφελής μια «ταπείνωση» σήμερα που θα μεταφράζεται στην αναγνώριση του γειτονικού κράτους με το συνταγματικό του όνομα, παρά οι ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙΣ του μέλλοντος που θα είναι απόρροιες της αυτο απομόνωσής μας από το παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Γιάννης Χρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου