37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Μπράβο παιδιά...

Ποτέ μου δεν θα το πίστευα, ότι το πανεπιστημιακό άσυλο θα βόλευε τόσο πολύ μια δεξιά κυβέρνηση, αν δεν το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια...

Μια εντελώς ξεπερασμένη και βλακώδης ιδεοληψία θέλει την αστυνομία έξω, μακριά από τις εγκαταστάσεις των πανεπιστημίων. Θέλει τα πανεπιστήμια έρμαια των χουλιγκάνων και των ηλιθίων, που απεχθάνονται την πολιτική και θεοποιούν το χαβαλέ και τη βία...

Ενώ το πάλαι ποτέ φοιτητικό κίνημα είναι στην πραγματικότητα ανύπαρκτο, μικρές μειοψηφίες νέμονται την αίγλη του μακρυνού παρελθόντος ασχημονώντας και αντιτάσσοντας την στείρα άρνηση απέναντι στην ταξική πολιτική του νεοελληνικής εκδοχής νεοφιλελευθερισμού στην παιδεία.

Έτσι, δεν υπάρχει πλέον καμιά σοβαρή ελπίδα να ανακάμψει στο άμεσο μέλλον η ταλαιπωρημένη παιδεία μας και να αποτελέσει αυτό που θα έπρεπε να είναι σήμερα: Η ατμομηχανή μιας προσπάθειας εκσυγχρονισμού και ανάταξης της φθίνουσας οικονομίας μας...

Τα ξαναμμένα παιδάκια του ΣΥΡΙΖΑ και των όμορων γκρούπων της απαρχαιωμένης ακροαριστεράς προσφέρουν βούτυρο στο ξεροκόμματο της ΝΔ, μπας και το καταπιούμε αδιαμαρτύρητα.
Μπράβο, παιδάκια...
Κ.Λ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)