ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Σε συνέχεια των δυο εξαιρετικών άρθρων του Κώστα, στα οποία δεν έχω σχεδόν τίποτα να προσθέσω, θέλω να συμβάλω θυμίζοντας ότι οι εναλλακτικές λύσεις στην οικονομία του πετρελαίου είναι υπαρκτές και άμεσα υλοποιήσιμες.

Υπάρχουν δυο κατευθύνσεις αποτελεσματικών λύσεων, άμεσα εφαρμόσιμες και οι δυο.

Η πρώτη αφορά στη μαζική κατασκευή πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι σταθμοί αυτοί μπορούν να λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας. Και το πυρηνικό λόμπι, που μετά τις τραγωδίες του Θρη Μάιλ Άιλαντ και του Τσέρνομπιλ είχε λουφάξει επαίρεται για το χαμηλό κόστος και την απουσία εκπομπών αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Ο αντίλογος είναι διπλός, περιβαλλοντικός και πολιτικός.
Ψέμα πρώτο: Οι πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας δεν είναι φθηνοί. Έχουν δυσθεώρητο κόστος κατασκευής, προκειμένου να περιοριστούν όσο γίνεται οι εκπομπές ραδιενέργειας στο περιβάλλον και μετά από 20 - 30 χρόνια λειτουργίας πρέπει να διακόψουν τη λειτουργία τους. Μετατρέπονται έτσι σε ραδιενεργά απόβλητα.
Ψέμα δεύτερο: Οι πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας δεν είναι ασφαλείς. Το πυρηνικό λόμπι επαίρεται για τα νέα συστήματα ασφαλείας, αποσιωπά όμως ένα πράγμα: ότι τα συστήματα ασφαλείας τα χειρίζονται άνθρωποι. Κι ότι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Κι όταν οι χειριστές των συστημάτων ασφαλείας πάρουν τη λάθος απόφαση γίνεται κόλαση, όπως απέδειξε το Τσέρνομπιλ. Και όσα αυτόματα μέτρα ασφαλείας αν πάρει κανείς πάντα θα έρθει η στιγμή που η απόφαση θα τη λάβει ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ. Και τότε καμιά προστασία δεν είναι δυνατή για πολλά εκατομμύρια ανθρώπων, όπως αποδεικνύει η τραγωδία του Τσέρνομπιλ.
Αποσιώπηση πρώτη: Άλυτο παραμένει το ζήτημα της αποθήκευσης των ραδιενεργών αποβλήτων, που εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας για πολλές εκατοντάδες χρόνια. Όλες οι λύσεις που έχουν μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθεί παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας και, το σημαντικότερο, εξαρτώνται από την καλή βούληση του Εγκέλαδου.
Αποσιώπηση δεύτερη: Οι ανάγκες ασφάλειας και προστασίας των πυρηνικών σταθμών επιβάλλουν τη λήψη μέτρων που αναιρούν το σύνολο των ατομικών ελευθεριών. Η κοινωνία τίθεται υπό επιτήρηση εν ονόματι της ασφάλειας των σταθμών παραγωγής ενέργειας.
Αποσιώπηση τρίτη: Την πυρηνική τεχνολογία κατέχουν ΛΙΓΟΙ, στα όποια καπρίτσια και εκβιασμούς των οποίων υποχρεώνονται να υποκύπτουν μικρές και μεγάλες κοινωνίες.

Η δεύτερη εναλλακτική λύση βασίζεται στο δίπτυχο, εξοικονόμηση ενέργειας - ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η συνήθης κριτική που ασκείται αφορά την ικανότητα παραγωγής ενέργειας ικανής για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των κοινωνιών.
Τί σημαίνει όμως εξοικονόμηση ενέργειας;
Αυτή τη στιγμή η ενέργεια που καταναλώνουν τα σπίτια είναι υπεύθυνη για το 45% των εκπομπών αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει λάβει την απόφαση μέχρι το 2020 όλα τα σπίτια να είναι ενεργειακά αποτελεσματικά, πράγμα που σημαίνει εξοικονόμηση 50 - 65% ενέργειας, με απλές κατασκευαστικές τροποποιήσεις, μέσω των οποίων εκμηδενίζονται οι θερμικές απώλειες το χειμώνα, γίνεται η καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση του φωτός του ήλιου με αποτέλεσμα να μειώνεται η κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση και φωτισμό, εξασφαλίζεται καλύτερη απόδοση των συστημάτων θέρμανσης και ψύξης. Βεβαίως όλα αυτά έχουν ένα κόστος για τους ιδιοκτήτες, που όμως εκτιμάται, παρά τους ισχυρισμούς του Παραδιά, ότι αποσβένεται σε 5 περίπου χρόνια. αν μάλιστα συνδυαστεί και με φορολογικά κίνητρα η απόσβεση γίνεται πιο γρήγορα.
Είναι αποδοτικές οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
Την απάντηση δίνει ο Δήμος της Κοπεγχάγης που σε λίγα χρόνια θα έχει απαλλαγεί 100% από τη χρήση πετρελαίου, με εξαίρεση την κίνηση των αυτοκινήτων. Πώς;
Εφαρμόζει ένα σύστημα παραγωγής ενέργειας που βασίζεται στη συνδυασμένη χρήση ηλιακής, αιολικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας. Τα σκουπίδια ανακυκλώνονται. Τα οργανικά απορρίμματα, χρησιμοποιούνται για την παραγωγή λιπάσματος. Ταυτόχρονα, παράγεται ως υποπροϊόν μεθάνιο, που χρησιμοποιείται για τη θέρμανση και την παροχή ζεστού νερού στα σπίτια. Το όλο εγχείρημα συνοδεύεται από ένα πρόγραμμα αναβάθμισης των ηλεκτροκίνητων μαζικών μέσων μεταφοράς, που έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της χρήσης του ΙΧ κατά 50% τουλάχιστον.
Πέρα όμως από τα τεχνικά ζητήματα, η τεχνολογία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι προσιτή σε πολλούς, άρα δεν εμπεριέχει τον κίνδυνο εξάρτησης των κοινωνιών από μια κάστα τεχνοκρατών που θα μεταβληθούν στο νέο ιερατείο.

Γιάννης Χρ.