37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 11 Μαΐου 2008

ΜΑΝΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΖΩΗ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΤΕΧΝΗ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.









Σήμερα ξημέρωσε για μένα η γιορτή της μητέρας, για πρώτη φορά χωρίς τη φυσική παρουσία της. Στη μνήμη της σπουδαίας γυναίκας που ήταν μάνα μας, του Ανδρέα και μένα, αφιερώνω μια είδηση - ένα σημαντικό γεγονός που πίσω του κρύβεται μια άλλη Καίτη, η αγαπημένη μας Κατερίνα Χατζηγιαννούλη, άνθρωπος και ζωγράφος με όλη τη σημασία των λέξεων.

Στα ΝΕΑ της Παρασκευής 9/5/08, προβλήθηκε, με την έμφαση που της αξίζει, η έκθεση των καλλιτεχνών, πίσω από τα κάγκελα του Κορυδαλλού, με θέμα την Γκερνίκα του Πικάσο.

Οι Κινέζοι, με την μαεστρία τους να λένε παραβολικά χίλια πράγματα με λίγες λέξεις, μας συμβουλεύουν ότι από το να χαρίσεις σε έναν άνθρωπο πολλά (δε θυμάμαι πόσα) ψάρια, είναι καλύτερα να τον μάθεις να ψαρεύει.

Η Κατερίνα μας, έμαθε τους ανθρώπους να ψαρεύουν και να οδηγούν μόνοι τους τους εαυτούς τους εκεί που κάγκελα, τείχη και ορδές φυλάκων αδυνατούν να κλείσουν και να περιορίσουν.

Είμαι σίγουρος ότι η μάνα μας θα ενθουσιαζότανε απ' αυτή την είδηση. Τα εγκαίνια της έκθεσης είναι τη Δευτέρα, 12/5/08, στις 20:30, στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά.


Γιώργος Σκιάνης, του Λέλου και της Καίτης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)