Ο Κ. Σημίτης, το ρεύμα του και οι πραγματικοί πρωτοπόροι...

Άκουσα χτες το βράδυ τον εθνικό μας (πλέον) διασκεδαστή και κατ' επάγγελμα λοιδωρό των πάντων (πλην Κωστάκη Καραμανλή), κ. Λαζόπουλο, να αποκαλεί τον Κ. Σημίτη "κοντό Μητσοτάκη". Και το πόπολο χασκογέλαγε, από κάτω.
Καλά, δεν τρέχει και τίποτα, θα μου πείτε. Τα όσα λέει ο κ. Λαζόπουλος θα τα ξεβράσει το κύμα του χρόνου στις ακτές της ανυπαρξίας σύντομα. Δεν είναι δα κι ο Αριστοφάνης!..
Αλλά επειδή έτυχε να διαβάσω πρόσφατα το καινούριο βιβλίο του Κ. Σημίτη "Για μια προοδευτική διακυβέρνηση", θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις με όποιον τέλος πάντων κάνει τον κόπο να σκέφτεται και όχι να συντάσσεται με την εύκολη λύση της λοιδωρίας των πάντων:
1. Δυστυχώς, ο Κ. Σημίτης είναι ο μόνος Έλληνας πολιτικός κορυφής που μπορεί να παράγει - ακόμα και σήμερα - πολιτικές θέσεις που να υπακούνε αβίαστα σε μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική για τη χώρα μας. (Παραθέτω ως παράδειγμα τις θέσεις του για το μέλλον της Ε.Ε. και την ανάγκη νέας σατρατηγικής της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία). Και λέω "δυστυχώς" γιατί είναι, όπως και να το κάνουμε, ένδειξη κρίσης του πολιτικού μας συστήματος αυτή η ένδεια καθαρών θέσεων και - κυρίως - καθαρής στρατηγικής.
2. Δυστυχώς το "εκσυγχρονιστικό ρεύμα" του Κ. Σημίτη μας τελείωσε με την ανάληψη της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ από τον Γ. Παπανδρέου, σήμερα δε είναι εγκλωβισμένο και σχεδόν ανύπαρκτο σαν επιρροή στα πολιτικά πράγματα της χώρας, δείγμα του ότι - και πάλι δυστυχώς - δεν απέκτησε τις ρίζες που θα έπρεπε στην ελληνική κοινωνία.
3. Δυστυχώς, το ρεύμα αυτό έδωσε τη θέση του σε μια "σούπα" - συνδυασμό του ανέφικτου και του αφελούς. Ατολμία και έλλειψη σαφούς προοπτικής.
4. Πιστεύω βαθύτατα ότι το εκσυγχρονιστικό ρεύμα, σαν πολιτικός χώρος, δεν πρέπει να λείπει από την πολιτική μας ζωή. Θα πρέπει να υπάρχει, να παράγει αβίαστα πολιτική, να επηρεάζει και να επηρεάζεται. Ξεκάθαρες θέσεις προάγουν και δημιουργούν δυναμική στην κοινωνία. Τα σούπα - μούπες και οι "κωλοτούμπες" απογοητεύουν και φυσικά δεν πετυχαίνουν να συνεγείρουν κανένα.
5. Κάποιοι πρέπει επιτέλους να αφήσουν στην άκρη το άγχος των δημοσκοπήσεων και - κυρίως - το άγχος της επανόδου στην εξουσία σύντομα. Απατάται όποιος πιστεύει ότι αυτή - η σύντομη επάνοδος πάση θυσία - είναι και το μοναδικό χαρακτηριστικό ενός "κόμματος εξουσίας".
Να ορίσουν ξεκάθαρα τις θέσεις τους και τους στόχους τους χωρίς να κοιτάζουν αριστερά και δεξιά, σε βαλτωμένα από το χρόνο και την παρακμή νερά.
Και να πλεύσουν - επιτέλους - μπροστά!.. Με το θάρρος και την τόλμη που απαιτεί μια πραγματική πρωτοπορεία.

Κ.Λ.